Εικόνες
Fantasy Sexy Photoshop Art
Ακατάλληλες για ανήλικους
Μέσα από την ανάγκη του για καλλιτεχνική δημιουργία ο άνθρωπος προσπάθησε να απαντήσει στα αιώνια προβλήματα της ζωής: τον έρωτα, το θάνατο, το θείο, την ίδια τη ζωή. Επομένως, η καλλιτεχνική δημιουργία, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε τέχνη, εμφανίζεται από τότε που εμφανίστηκε και ο άνθρωπος επάνω στη Γη.
Ενα από τα πιο δημοφιλή και πολυσυζητημένα θέματα στην τέχνη είναι το γυμνό. Η θέα του προκαλεί τους περισσότερους συνειρμούς και τα πιο ανάμεικτα συναισθήματα από οποιοδήποτε άλλη εικόνα.
Καλλιτέχνες ανά τους αιώνες κατηγορήθηκαν, αφορίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν εξαιτίας της χρήσης του στα θέματα τους αλλά παράλληλα κέρδισαν το θαυμασμό, την αποδοχή και τη λατρεία του κόσμου για τα έργα τους.
Στην αρχαιότητα το ανθρώπινο σώμα θεωρούνταν θεού έργο και η έννοια του γυμνού όπως την ξέρουμε σήμερα δεν υπήρχε. Γι' αυτό, η προσπάθεια να το αναπαραστήσει κανείς σε όλο του το μεγαλείο και την τελειότητα, ήταν αυτοσκοπός και ευχής έργον.
Με την εξάπλωση του χριστιανισμού έρχεται και ο συντηρητισμός. Ήταν αμαρτία να απεικονίζεται το ανθρώπινο σώμα όχι μόνο γυμνό αλλά και η παραμικρή υποψία λεπτομέρειας αυτού ισοδυναμούσε με αφορισμό ή θάνατο από την Ιερά Εξέταση. Απόδειξη αυτού είναι οι αγιογραφίες, όπου το σώμα των αγίων είναι καθαρά περιγραφικό αλλά και τα χαρακτηριστικά τους όμοια μεταξύ τους. Και στη Δύση έχουμε ελάχιστα δείγματα παραστατικής τέχνης αφού βυθίστηκε κι αυτή στον Μεσαίωνα.
Ο κόσμος όμως δεν ξέχασε την ελευθερία πνεύματος και την ομορφιά της αρχαιοελληνικής τέχνης που με την πρώτη ευκαιρία την επανέφερε σε όλο της το μεγαλείο γεννώντας έτσι, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά ρεύματα της τέχνης, την Αναγέννηση. Ήταν τέτοια η δίψα του κόσμου για την αναζήτηση της τελειότητας και της υψηλής αισθητικής, που γρήγορα απενοχοποίησε τη θέα του γυμνού, καθώς ήταν το απόλυτο μέσο απεικόνισης αυτών των αξιών.
Οι καλλιτέχνες για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σ' αυτές τις προσδοκίες προχώρησαν σε δύο πρωτοπορίες. Πρώτον, χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά γυμνά μοντέλα στα εργαστήρια τους, και δεύτερον κατά ομάδες και κεκλεισμένων των θυρών έκαναν ανατομία σε νεκρά σώματα για να μπορέσουν να καταλάβουν την ανθρώπινη ανατομία.
Το μεγάλο στοίχημα όμως ήταν, το πώς θα απεικονίσουν το γυμνό σώμα στα έργα τους ώστε να μπορεί να το θαυμάσει κανείς χωρίς χυδαίους συνειρμούς. Αρχικά στράφηκαν στην παλιά δοκιμασμένη συνταγή των αρχαίων, να τοποθετούν τα σώματα σε κομψές, φυσικές, στάσεις γεμάτες χάρη. Στη συνέχεια έκαναν τις φιγούρες πιο περίπλοκες, πιο δύσκολες, τις έδωσαν κίνηση και συστροφή ώστε να μπορεί να μελετήσει κανείς όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης κίνησης. Τέλος, δεν υπάρχει πουθενά υποψία τριχοφυΐας και αυτό παραπέμπει στην αγνότητα και καθαρότητα.
Και με αυτό το στοιχείο ακριβώς, φτάνουμε στην τελευταία μεγάλη επανάσταση για το γυμνό, στον εικοστό αιώνα, που οι καλλιτέχνες κουρασμένοι πια από τον ψεύτικο συντηρητισμό της κοινωνίας τους, αποφασίζουν να σκανδαλίσουν το κοινό με έργα που απεικονίζουν τα μοντέλα τους γυμνά, με τριχοφυΐα και σε πόζες που κοιτάνε κατευθείαν στα μάτια τον θεατή. Πρόθεσή τους ήταν να θυμίσουν στον κόσμο, ότι η ειλικρίνεια, η ευθύτητα και αυθεντικότητα του χαρακτήρα ήταν αρετές που είχαν εκλείψει από την κοινωνία και ήταν επιτακτική η ανάγκη της αυτοκριτικής.
Από τότε, το γυμνό επανέρχεται πάντα όχι μόνο ως αγαπημένο θέμα αλλά και σαν προσωπικό στοίχημα με τους καλλιτέχνες του παρελθόντος. Οι λόγοι όμως που τους οδηγούν σ' αυτό το στοίχημα παραμένουν ίδιοι γι αυτό την επόμενη φορά που θα σαστίσουμε στη θέα ενός γυμνού, ας το ξανασκεφτούμε.
Πηγή: http://www.taxydromos.gr/article.php?id=73177&cat=6
Η φωτογραφία είναι τέχνη και το γυμνό σώμα είναι ο καλύτερος καμβάς και να δημιουργήσεις πάνω του φαντασιώσεις που ξεπερνούν κάθε λογική! .
Η Εστία είναι μια από τις πιο αξιόλογες, σεβαστές και σεμνές μορφές του αρχαίου ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδερφή της Ήρας, της Δήμητρας, του Ποσειδώνα, του Δία και του Πλούτωνα, προστάτιδα της οικογενειακής ζωής, αρμονίας και ευτυχίας, προσωποποίηση της εντιμότητας και της σταθερότητας στο συζυγικό και οικογενειακό βίο. Ως πρωτότοκη κόρη του εξουσιαστή και κυρίαρχου των πάντων, η Εστία είχε από την αρχή τεθεί επικεφαλής όλων των μεγάλων θεοτήτων.
Η γέννηση της Εστίας, της αρχαιότερης των θεών, ανάγεται στα πρώτα σχεδόν χρόνια της θεογονίας και ακριβέστερα στην εποχή της εκθρόνισης του Ουρανού από το γιο του -και μετέπειτα πατέρα της Εστίας- Κρόνο. Ο Κρόνος, θέλοντας να διασφαλίσει την εξουσία του, αποφασίζει να εξολοθρεύσει τη μοναδική για το θρόνο του (και σύμφωνα με τη μοίρα) απειλή, τα παιδιά του. Παρά τις παρακλήσεις της Ρέας, τα καταπίνει όλα εκτός από τον Δία, που αργότερα με τέχνασμα της μητέρας του κατορθώνει να τον ξεγελάσει και να επαναφέρει τα αδέρφια του στη ζωή.
Ο Δίας εκτιμώντας την προσφορά της την ανακήρυξε θεά του Ολύμπου και της χάρισε το μοναδικό προνόμιο να μπορεί να έχει και να αποκτά οτιδήποτε θέλει και επιθυμεί με ή χωρίς τη μεσολάβησή του. Επιπλέον της παραχώρησε το δικαίωμα να τιμάται σ' όλους τους ναούς των θεών ανεξαιρέτως κι ακόμη ο κάθε της βωμός να αποτελεί "κοινή εστία" για όλους τους Έλληνες. Η Εστία ήταν η πραότερη και δικαιότερη απ' όλους τους Ολύμπιους θεούς.
Ντροπαλή και σεμνή, συνεσταλμένη και κλειστή στις επαφές της με τους άλλους θεούς, διέθετε ένα πραγματικά ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: εμφανιζόταν από την αρχή αρνητική τόσο στην ιδέα του γάμου, όσο και στην ερωτική της ένωση με οποιονδήποτε την επιθυμούσε. Πολλοί αξιόλογοι εραστές και ανάμεσά τους αντάξιοί της θεοί είχαν από πολύ νωρίς γευτεί την κατηγορηματική της άρνηση - απόρριψη. Κάθε ερωτική προσέγγιση την απομάκρυνε και οποιαδήποτε εμμονή σε παρόμοια θέματα δεν έβρισκε την παραμικρή ανταπόκριση στο πρόσωπό της. Προβάλλοντας μόνιμη αντίσταση σ' όλες τις ερωτικές προκλήσεις (όπως ακριβώς έκαναν η Άρτεμη και η Αθηνά) αρνούνταν παγερά και με επιμονή το παιχνίδι μιας τρυφερής περιπέτειας.
Πιστή και αμετάκλητη στις αποφάσεις και τις αρχές της, δε δίστασε να αποκρούσει τον Απόλλωνα και τον Ποσειδώνα που ένθερμα είχαν εκδηλώσει το θαυμασμό και το ενδιαφέρον τους γι' αυτήν. Δεσμευμένη με τον όρκο της αιώνιας παρθένας και ταγμένη στην υπηρεσία του σπιτιού και της οικογένειας, είχε συνειδητά αποβάλει κάθε ερωτική σκέψη και διάθεση που θα μπορούσε να προδώσει τον όρκο της.
Η Εστία ήταν μια θεά με σταθερές ιδέες, "πιστεύω" και ιδανικά. Καμιά ερωτική πολιορκία δεν μπορούσε να την κάνει να υποκύψει και καμιά κατάσταση δεν μπορούσε να την εξαπατήσει, να την ξεγελάσει ή και να την απομακρύνει από τον κυριότερό της στόχο: την εξολοκλήρου αφιέρωσή της στην προστασία της οικογενειακής ευημερίας και θαλπωρής, στη διαφύλαξη και προάσπιση της σταθερότητας και της ιερότητας του γάμου, της οικογένειας, του σπιτιού.
Το μοναδικό, ίσως, επεισόδιο που σώζεται με θέμα την αποπλάνηση της θεάς έχει σαν πρωταγωνιστή τον Πρίαπο. Αυτός σε κάποια γιορτή των θεών ύστερα από το πολύ φαγοπότι κι αφού όλοι τους (μαζί και η Εστία) εξαντλημένοι κοιμήθηκαν, επιχείρησε να τη βιάσει. Κανείς (ούτε και η ίδια) δεν πρόλαβε να αντιληφθεί τίποτα μέχρι που το γκάρισμα ενός γαϊδάρου την ξύπνησε και την έσωσε.Η Εστία ως θεά διέφερε σημαντικά απ' όλες τις άλλες γυναικείες θεότητες.Αφοσιωμένη στο σπίτι και στους συνοίκους της, έμενε πάντοτε στον Όλυμπο, χωρίς ποτέ να μετακινείται, ούτε καν να πηγαινοέρχεται, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι.
Εξαιτίας της γαλήνης, της πραότητας και της ηρεμίας που τη διέκρινε δε συμμετείχε ποτέ σε πολέμους ή διαμάχες.
Ήταν δίκαιη και φιλάνθρωπη και για το λόγο αυτόν αφιερωμένη σ' αυτό που πρέσβευε. Η Εστία αποτελούσε την προσωποποίηση του σπιτιού, το σύμβολο της οικίας και κατ' επέκταση της πιστής και γερά δεμένης οικογένειας.
Σ' αυτήν οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν την επινόηση της τέχνης για το χτίσιμο του πρώτου σπιτιού. Σ' αυτήν επίσης και στην ενότητα που η ίδια αντιπροσώπευε είχαν αφιερώσει το κυριότερο μέρος της οικίας: εκεί δηλαδή που έκαιγε η φωτιά και συγκεντρώνονταν όλα τα μέλη της οικογένειας τριγύρω της.