Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Οι Ουράνιες ψυχο-πνευματικές οντότητες μπορούν να υποδιαιρεθούν στις ακόλουθες τρεις κύριες κατηγορίες: Α. Τα Αγαθά πνεύματα Β. Τα Πονηρά πνεύματα Γ. Τα πνεύματα της Διοικούσας Αρχής Κάθε κατηγορία έχει πολλές υποδιαιρέσεις από τις οποίες οι κύριες είναι: Α. Αγαθές ψυχο-πνευματικές οντότητες

Αγγελικές: αυτές είναι άγγελοι πολλών ειδικοτήτων. Είναι οι λειτουργοί του Ουρανίου Βασιλείου και εκτελούν διάφορες εργασίες που τους έχουν ανατεθεί. Σαν Άγγελοι φύλακες ενεργούν για την προστασία των ανθρώπων.
Φωτισμένες: αυτές είναι οι οντότητες όπου, μετά από την κάθοδό τους από το Ουράνιο Παράδεισο, λόγω του προπατορικού αμαρτήματος, ανέρχονται σταδιακά προς το Ουράνιο Βασίλειο και κατατάσσονται κάτω από τις ακόλουθες ομάδες:
Αυτές που εκπαιδεύονται στους διάφορους σταθμούς. Όταν τελειώνουν την εκπαίδευσή τους σε έναν σταθμό προάγονται σε έναν υψηλότερο σταθμό κ.ο.κ.
Αυτές που προορίζονται για μετενσάρκωση. Οι οντότητες που μετά από την ανάκλησή τους δεν προωθούνται στο σταθμό Β, εάν δεν έχουν πολλά φορτία ή αμαρτίες είναι υποχρεωμένες να μετενσαρκωθούν και περιμένουν σε μια ειδική τοποθεσία που ονομάζεται Κέντρο Διερχομένων, που αναμένουν την σειρά τους τους, παρακολουθώντας μαθήματα, σχετικά με τα νέα τους καθήκοντα στη γη.
Οι τιμωρημένες οντότητες: στις διάφορες βαθμίδες του σκότους. Αυτές οι οντότητες έχουν διαπράξει σοβαρές αμαρτίες και υποφέρουν σύμφωνα με τις πράξεις τους. Συγκαταλέγονται στις αγαθές ψυχο-πνευματικές οντότητες, επειδή αναγνωρίζουν τα λάθη τους και δέχονται εθελοντικά την τιμωρία που η συνείδησή τους, τους υπέδειξε. Μετά το πέρας της τιμωρίας τους, μεταφέρονται στο Κέντρο Διερχομένων ψυχών για να «ξαναδώσουν τις εξετάσεις τους» ενσαρκούμενες στη γη. Εάν δεν δεχθούν την τιμωρία τους, μετατρέπονται σε πονηρές ψυχο-πνευματικές οντότητες.

Γ. Πνεύματα της Διοικούσας Αρχής του Ουρανίου Βασιλείου (Λεπτομερείς εξηγήσεις της Διοικούσας Αρχής θα δωθούν παρακάτω

Πηγή κειμένου: http://souls-pathway.blogspot.gr/2010/01/218.html

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Οι Κρατούντες Είναι μια μικρή ομάδα εκλεκτών Θείων πολεμιστών που σκοπός τους είναι να διαφυλάττουν τα σύνορα μεταξύ Παραδείσου και Κόλασης, καθώς και να απωθούν τις δαιμονικές επιθέσεις. Επίσης, διαφυλάττουν την ασφαλή μεταβίβαση των ψυχών από την γη στα ανώτερα επίπεδα. Κατά τις Γραφές, από αυτή την Ιεραρχία προήλθαν οι περισσότεροι έκπτωτοι άγγελοι. Μερικοί Κρατούντες: Κασσιήλ - Άγγελος των Δακρύων και της Εγκράτειας, Κυβερνήτης του Τάγματος των Κρατούντων. Αβριήλ - Συχνά επικαλείται σε τελετές Μαγείας για δύναμη. Μέλος του Τάγματος των Κρατούντων. .

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά Ακατάλληλες για ανήλικους

Κατάλληλες μόνο για Ενήλικες

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Συνεχίζεται . . .

.

στο: ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΟΡΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑ ΤΙΣ ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΑΜΑΖΟΝΕΣ (2o μέρος)

.

Αμαζόνες, οι θρυλικές γυναίκες πολεμίστριες. Ο μύθος τους παραμένει μέχρι σήμερα ζωντανός γοητευτικός γεμάτος μυστήριο, συνεχίζοντας να εξάπτει και την πιο αδιάφορη φαντασία. Τις πρωτοσυναντούμε στον Τρωικό Πόλεμο, να παίρνουν το μέρος των Τρώων και να πολεμούν εναντίον των Αχαιών. Τις συναντούμε στους άθλους του Ηρακλή και του Θησέα, στην περίφημη Αμαζονομαχία, στην εκστρατεία του Διόνυσου, στις θρυλικές διηγήσεις για την Ατλαντίδα ...

Ποιες ήταν όμως οι Αμαζόνες; Υπήρξαν στην πραγματικότητα; Πού κατοικούσαν; Πώς ζούσαν; Πώς λειτουργούσε η μητριαρχική τους κοινωνία; Ποια ήταν τα πιστεύω τους; Πώς χάθηκαν; Ερωτήματα χωρίς απαντήσεις? Η μήπως όχι?

Οι Αμαζόνες δεν ήταν απλά ένας μυθικός λαός, ένα απόκτημα της φαντασίας των Ελλήνων, ούτε μακρινή ανάμνηση της μητριαρχίας αλλά ένας ιστορικός λαός. Οι Αμαζόνες ήταν κοινότητες κυνηγών και πολεμιστριών που κατάγονταν από τον θεό Άρη και τη νύμφη Αρμονία ή κατά άλλη εκδοχή τη θεά Αθηνά, δηλαδή γνήσιες Ελληνίδες και σε καμία περίπτωση δεν ανήκαν όπως λανθασμένα πολλοί ισχυρίζονται στο γένος των Σκύθων, το αποδεικνύει ο Μ. Αλέξανδρος και το εξηγεί πεντακάθαρα ο Ηρόδοτος : ότι κάθε φορά διεκδικούσαν δυναμικά τα «αντρικά» πολεμικά τους δικαιώματα από τους Σκύθες:

«Εμείς τοξεύουμε, ρίχνουμε το ακόντιο και καβαλάμε το άλογο. Ποτέ δε μάθαμε τις γυναικείες δουλειές. Οι Σκύθες γυναίκες σας, αντίθετα, δεν πάνε στο κυνήγι ούτε πουθενά αλλού, παρά κυκλοφορούν μόνο με άμαξες και αφιερώνουν το χρόνο τους στις γυναικείες ασχολίες»

Το όνομά τους προέρχεται κατά μία λανθασμένη εκδοχή από το στερητικό άλφα και τη λέξη μαζός που σημαίνει στήθος, επειδή ακρωτηρίαζαν ή συνέθλιβαν το δεξί στήθος των κοριτσιών τους για να διευκολύνουν το χειρισμό του

Αμαζόνες παντού αλήθεια ή ψέμα;

Το 1542, μια ομάδα Ισπανών στρατιωτών με επικεφαλής τον Φρανθίσκο ντε Ορελιάνα βρισκόταν σε εξερευνητική αποστολή στη Βραζιλία, όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με κάτι πραγματικά εκπληκτικό. Στις όχθες ενός ποταμού κυκλώθηκε από μια ομάδα πολεμιστών, που είχαν για αρχηγό τους μια πανέμορφη γυναίκα. «Ήταν ψηλή, μυώδης, ορμητική, και το μοναδικό ρούχο πάνω της ήταν ένα κομμάτι ύφασμα». Έτσι την περιέγραψε στο ημερολόγιό του ο Γασπάρ ντε Καρβαχάλ, ο χρονικογράφος της αποστολής. Μόλις ξεπέρασαν την αρχική τους έκπληξη, οι Ισπανοί συνειδητοποίησαν ότι αντίκριζαν μια Αμαζόνα. Σε ανάμνηση αυτής της συνάντησης, το ποτάμι ονομάστηκε Ποταμός των Αμαζόνων (Αμαζόνιος).

Με το παραπάνω συμβάν αναβίωσε ο μύθος των Αμαζόνων, ένα από τα πιο συναρπαστικά μυστήρια της αρχαιότητας, το οποίο εξακολουθεί να σαγηνεύει.

Ποικίλες μαρτυρίες για την ύπαρξή τους απαντώνται σε διαφορετικούς λαούς και εποχές. Οι Κινέζοι χρονικογράφοι μιλούν για χώρες κατά μήκος της Κασπίας Θάλασσας και γειτονικές με την Ινδία, τις οποίες διοικούσαν γυναίκες. Πλούσιες σε θρύλους γυναικών πολεμιστών είναι και οι παραδόσεις του Κουρδιστάν και των Βαλτικών Χωρών. Από την πλευρά τους, οι Πορτογάλοι εξερευνητές το 16ο αιώνα αναπολούσαν συναντήσεις με φυλές Αμαζόνων στην Αιθιοπία και στη Ζιμπάμπουε. Ο μύθος των Αμαζόνων δεσπόζει στην Ασία μεταξύ της Κασπίας Θάλασσας και του Εύξεινου Πόντου. Μετά τον Όμηρο, αμέτρητοι είναι οι ιστοριογράφοι και οι ποιητές που μίλησαν για ένα λαό γυναικών πολειστών «δυνατών όπως οι άντρες». Όλα αυτά ήταν αλήθεια ή ψέμα;

Μια αρχαιολογική αποστολή που πραγματοποιήθηκε στα σύνορα της Ρωσίας και του Καζακστάν έφερε στο φως, κοντά στην πόλη Πακρόβκα, μια σειρά από πενήντα θολωτούς τάφους που χρονολογούνται από το 4ο αιώνα π. Χ. Στους γυναικείους τάφους οι αρχαιολόγοι, εκτός από κοσμήματα και κτερίσματα, ανακάλυψαν όπλα, βέλη και στρατιωτικά εμβλήματα. Δίπλα στους γυναικείους σκελετούς βρέθηκαν τυπικά σύμβολα εξουσίας: περιδέραια, ιερές πέτρες και αντικείμενα θρησκευτικών τελετών. Πολλοί σκελετοί τους είχαν στραβές γάμπες, χαρακτηριστικό «επαγγελματιών» ιππέων. Οι ιδιαιτερότητες όμως δε σταματούν εδώ. Επιπλέον, κοντά στους αντρικούς σκελετούς βρέθηκαν σκελετοί βρεφών. Ούτε ένας τους δε βρέθηκε θαμμένος δίπλα σε γυναίκες, ένδειξη ότι η ανατροφή των παιδιών ήταν αποκλειστικά αντρική υποχρέωση. Η Τζανίν Ντέιβις Κίμπαλ, διευθύντρια του Κέντρου Μελετών των Νομάδων της Ευρασίας και υπεύθυνη των ανασκαφών στην Παρκρόβκα, είναι πιο επιφυλακτική:

«Ο Ηρόδοτος, μιλώντας για τις Αμαζόνες, εντόπισε την επικράτειά τους δυτικότερα, στη σημερινή Νότια Ρωσία, κατά μήκος της Αζοφικής Θάλασσας. Οι σκελετοί που ανακαλύψαμε στους τάφους δεν ανήκουν βέβαια στις Αμαζόνες του Ηροδότου, αλλά κατά πάσα πιθανότητα σε άντρες και γυναίκες του λαού των Σαυροματών»

Ποιες ήταν και από πού έρχονταν οι γυναίκες που βρέθηκαν θαμμένες μαζί με τον πολεμικό εξοπλισμό ο οποίος παραδοσιακά προορίζεται για άντρες;

Σε ό,τι αφορά στην καταγωγή τους, ο Ηρόδοτος είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός. Ο Έλληνας ιστορικός, που έζησε τον 5ο αιώνα π. Χ., εξιστορεί τη μάχη ανάμεσα στους Έλληνες που οδηγούσε ο Ηρακλής και στις Αμαζόνες. Στο τέλος της σύγκρουσης οι νικητές στρατιώτες ισοπέδωσαν τη Θεμίσυρα, την πρωτεύουσα του βασιλείου των θηλυκών πολεμιστών, και πήραν αιχμάλωτες στα πλοία τους τις εχθρούς που επέζησαν Όμως, οι γυναίκες εκείνες δεν έφταναν ποτέ στην Αθήνα. Κατάφεραν να διαφύγουν: επωφελήθηκαν μιας θαλασσοταραχής και αποβιβάστηκαν στις ακτές της Μικράς Ασίας. Από την επιμειξία τους με τους Σκύθες γεννήθηκε ο λαός των Σαυροματών. Παρ' όλα αυτά, οι νεαρές Αμαζόνες δεν εγκατέλειψαν τις πολεμοχαρείς συνήθειές τους. Ο Ηρόδοτος εξηγεί ότι κάθε φορά διεκδικούσαν δυναμικά τα «αντρικά» πολεμικά τους δικαιώματα από τους Σκύθες συντρόφους τους.

Σύμφωνα και με άλλες μαρτυρίες, στο λαό των Σαυροματών οι γυναίκες πολεμούσαν δίπλα στους άντρες και δεν μπορούσαν να παντρευτούν αν δεν είχαν σκοτώσει στη μάχη τουλάχιστον τρεις εχθρούς. Ο νομαδικός τρόπος ζωής δικαιολογεί τέτοιου είδους ήθη και έθιμα. Όπως εξηγεί η Τζανίν Ντέιβις Κίμπαλ, οι υποχρεώσεις των γυναικών στους νομαδικούς λαούς ήταν πιο πολύπλοκες από εκείνες των αντρών συντρόφων τους. «Όφειλαν να προετοιμάζουν το φαγητό, να ανατρέφουν τα παιδιά και να προσέχουν τα ζώα. Επίσης, μάθαιναν να ιππεύουν και να χειρίζονται τα όπλα. Συχνά αναλάμβαναν το ρόλο του σαμάνου και του θεραπευτή, μια θέση εξουσίας».

Ίχνη της ισότητας των δύο φύλων στο χειρισμό των όπλων συναντιούνται και σε άλλους ευρασιατικούς λαούς. Γυναίκες πολεμιστές αναφέρονταν και πριν από τον Ηρόδοτο.

Ο Όμηρος τις μνημονεύει στην Ιλιάδα, συμπεριλαμβάνοντας τις Αμαζόνες στον κατάλογο όσων συμμάχησαν με τους Τρώες εναντίον των Αχαιών. Οι θρύλοι γι΄ αυτές είναι πολλοί. Η σωστή ετυμολογία της λέξης προέρχεται από το «αμάζώσαι»: «εκείνες που ζουν μαζί», όπως ακριβώς έκαναν οι γυναίκες πολεμιστές.

Πριν από περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια αναπτύχθηκε στην Ευρώπη ένας μητριαρχικός πολιτισμός βασισμένος στην αγροτική παραγωγή και στην αρχή της ισότητας. Αυτή η αρχαϊκή κοινωνία έσβησε πιθανόν με την κάθοδο των ινδοευρωπαϊκών φύλων, γύρω στο 3.500 π. Χ. Συνεπώς, οι Αμαζόνες θα ήταν ό,τι απέμεινε από τη γυναικοκρατούμενη Αρκαδία.

Οι Αμαζόνες και ο Μ. Αλέξανδρος

Ο ιστορικός Quintus Curtius Rufus στο έργο του «Η ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι ο Μ. Αλέξανδρος συναντήθηκε με την βασίλισσα των Αμαζόνων Θάληστρις η οποία επειδή ο Μ. Αλέξανδρος είχε καταγωγή από τον Ηρακλή και τον Αχιλλέα δέχτηκε να περάσει μαζί του δεκατρείς ερωτικές μέρες και νύχτες, αναίμακτα, γεμάτες πάθος, νύχτες μαγικές, ιστορικές....

Πηγή Κειμένου: http://penthesileia.ning.com/profiles/blogs/amazhones-1

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΫΛΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ

Για σήμερα, έχουμε επιλέξει ένα θέμα το οποίο σηκώνει πάρα πολύ συζήτηση, θα έχετε δει από τις ανακοινώσεις, ότι σχετίζεται με τις άυλες οντότητες και είναι ένα θέμα το οποίο, δε γίνεται να εξαντληθεί έτσι σε μια ομιλία σύντομη σε διάρκεια, όπως είναι αυτή των οραματισμών. Θα δώσουμε και θα επισημάνουμε απλώς κάποια στοιχεία που κατά κοινή ομολογία, είναι πάντα χρήσιμα και αποτελούν αντικείμενο για περαιτέρω σκέψη και προβληματισμό.

Έτσι λοιπόν, μιας κι αναφερόμαστε σε άυλες οντότητες, καλό θα είναι να πούμε δυο λόγια πρώτα περί τίνος πρόκειται, τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε οντότητες. Ξέρετε ότι αυτός ο όρος περιλαμβάνει ένα πολύ ευρύ φάσμα φαινομένων, δηλαδή οντότητες αποκαλούν από τα λεγόμενα πνεύματα των πεθαμένων ανθρώπων, μέχρι τα φαντάσματα, τα διάφορα φαινόμενα, τους αγγέλους, τα στοιχειακά, τους ντέβας, δηλαδή μια τεράστια κατηγορία φαινομένων και υπάρξεων.

Και πράγματι έτσι είναι, διότι ολόκληρη η Δημιουργία βρίθει υπάρξεων, βρίθει οντοτήτων.

Πώς προήρθαν όμως όλες αυτές οι οντότητες, ανάμεσα στις οποίες κι εμείς, οι ανθρώπινες οντότητες;

Εδώ η επικρατέστερη άποψη, την οποία θα την συναντήσουμε και κοινή κατά κάποιο τρόπο σ' όλες τις παραδόσεις και τις θρησκείες, είναι ότι στην αρχή της Δημιουργίας, στο πρωταρχικό δηλαδή στάδιο της εκδήλωσης, περιελάμβανε ένα πεδίο, το οποίο χαρακτηριζόταν από μια πρωταρχική καθαρότητα. Δηλαδή, ήταν ένα πεδίο άπειρων δυνατοτήτων, μέσα από το οποίο μπορούσαν να γεννηθούν άπειρα φαινόμενα, ή αλλιώς αν το θέλετε, μέσα απ' αυτό το πεδίο, μπορούσε να υπάρχει μια έκλυτη ενέργεια, όπως το Μπιγκ- Μπαγκ που λέει η θεωρία της φυσικής, ή ο Λόγος στον οποίο αναφέρεται η χριστιανική θρησκεία, όπου αυτός εκπορεύτηκε από το Θεό.

Όπως και να το δείτε, σ' όλες τις παραδόσεις, επαναλαμβάνω, ο κοινός στόχος είναι ότι υπήρχε ένα ενιαίο πεδίο, το οποίο αγκάλιαζε τα πάντα, το οποίο αρχικά ήταν σε αδράνεια, αυτό το πεδίο όμως έκρυβε άπειρες δυνατότητες εκροής ενέργειας ή σχηματισμού φαινομένων.

Μέσα απ' αυτό το πεδίο λοιπόν, για κάποιο λόγο, γιατί ήταν ακριβώς στη φύση αυτού του πεδίου, να μπορεί να γεννά φαινόμενα, άρχισαν κάποιες πρωταρχικές εκδηλώσεις, κάποιες πρωταρχικές εκπορεύσεις, αυτό που λέμε «εν αρχή ην ο λόγος» δηλαδή μ' αυτή την έννοια του λόγου ακριβώς υπονοείται αυτή η εκροή ενέργειας και η δημιουργία φαινομένων, που έδωσε και την έναρξη ολόκληρου αυτού του οικοδομήματος, που ονομάζουμε Δημιουργία.

Εδώ λοιπόν βρίσκεται ένα σημείο κλειδί, το οποίο αν και τονίζεται, σας επαναλαμβάνω και μπορεί κανείς να το διακρίνει σε όλες τις θρησκείες και τις παραδόσεις, ωστόσο δεν ομολογείται ευθέως, είναι λίγο δυσδιάκριτο, γι αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να τύχει της προσοχής σας.

Ποιο είναι αυτό το σημείο;

Μας λένε ότι αυτό το άσπιλο και παρθένο πεδίο, όπως σας είπα είναι επιδεκτικό να γεννά ενέργειες. Κάτι άλλο που είναι μέσα στη φύση του, είναι αυτές οι ενέργειες που ρέουν μέσα του, ή αυτά τα φαινόμενα που σχηματίζονται, να αποτυπώνονται, να αφήνουν το ίχνος επάνω τους, όπως σ' ένα χαρτί ας το πούμε, απ' τη στιγμή που θα χαράξεις ένα σχήμα με το μολύβι σου, αυτό το σχήμα παραμένει εκεί και μπορεί κανείς να το δει, ή αλλιώς αν το θέλετε, όπως το είχε εκφράσει ο Σελντρέικ στη θεωρία του για τα μορφογεννητικά πεδία, μας λεει ότι το Σύμπαν έχει μνήμη, λόγω αδράνειας δηλαδή, αυτά που συμβαίνουν μέσα του, έχει την τάση να τα θυμάται, να τα κρατά κι έτσι μ' αυτό τον τρόπο να βαδίζει με βάση το παρελθόν.

Αν το θέλετε αυτό ερμηνεύει καθοριστικά και την έννοια του κάρμα. Ότι το κάρμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά κεκτημένη συνήθεια, η εξ αδρανείας κεκτημένη φόρα που έχει το Σύμπαν, να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, μ' εκείνον που έτυχε να συμπεριφερθεί σε κάποια πρώτα του βήματα.

Μάλιστα πολλοί επιστήμονες κι όχι μόνο ο Σελντρέικ και οι άλλοι λένε ότι, και οι Κοσμικοί Νόμοι, δηλαδή της βαρύτητας, του ηλεκτρισμού κλπ. δεν είναι νόμοι αυτόβουλοι, αλλά βασίζονται στη συνήθεια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά συνήθειες του Σύμπαντος.

Κάποτε δηλαδή ξεκίνησε το Σύμπαν να λειτουργεί μ' αυτόν τον τρόπο κι επειδή το έκανε μια, δυο, τρεις φορές, καθιερώθηκε να συμπεριφέρεται πάντα μ' αυτό τον τρόπο, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό, δεν μπορεί στο μέλλον να αλλάξει.

Γιατί τα λέω τώρα όλα αυτά;

Διότι ακριβώς, το ότι συνηθίζει αυτό το ενιαίο τεράστιο πεδίο συνείδησης που αγκαλιάζει τα πάντα και μπορούμε να το αποκαλούμε και Θεό, αυτά ακριβώς τα φαινόμενα τα οποία τα συγκρατεί στη μνήμη του, τα εξελίσσει σε μονάδες συνείδησης.

Προσέξτε όμως, κάθε άνθρωπος που δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα των διαφόρων εμπειριών, που έχει βιώσει μέχρι σήμερα, είτε αυτής της ζωής, είτε άλλων, δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει ότι ο καθένας μας έχει μια προσωπικότητα, η οποία συγκροτείται από ένα σύνολο εμπειριών, άρα από ένα σύνολο μνήμης, άρα από ένα σύνολο ταυτίσεων.

Δηλαδή, ο καθένας μας έχει ταυτιστεί με διάφορους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί στη συμπεριφορά του, έχει ταυτιστεί με διάφορους τρόπους που αντιδρά συναισθηματικά, έχει ταυτιστεί μ' ένα σύνολο προγραμματισμών και πεποιθήσεων στη ζωή. Το σύνολο αυτών των ταυτίσεων είναι αυτό που λέμε, ξέρεις είναι ο χαρακτήρας μου, ή η προσωπικότητά μου, ή έτσι είμαι εγώ.

Αυτό όμως το εγώ που λέμε, δεν έχει κάποια αντικειμενική υπόσταση, ότι υπήρχε δηλαδή ανέκαθεν, ως τέτοιο, αλλά σας επαναλαμβάνω, δεν είναι παρά αποτέλεσμα διαδοχικών ταυτίσεων.

Αν λοιπόν, αυτή την ανθρωπομορφική μεταφορά που σας έκανα τώρα, την προβάλλετε σε επίπεδο συμπαντικό, θα δούμε ότι και όλα αυτά τα φαινόμενα τα οποία εκπορεύθηκαν και λειτούργησαν μέσα σ' αυτό το ενιαίο πεδίο συνείδησης που αποκαλούμε εκδηλωμένο όλον, ή εκδηλωμένο Θεό, αν θέλετε, δημιούργησαν με τη σειρά τους ένα ολόκληρο σύνολο από ταυτίσεις, από τις οποίες προέβησαν, τι άλλο παρά άπειρες οντότητες, άπειρες μονάδες συνείδησης.

Όσο λοιπόν πιο κοντά βρισκόμαστε σ' αυτό το πρωταρχικό επίπεδο εκδήλωσης αυτής της ύψιστης καθαρότητας, προτού αρχίσουν να γεννιούνται μέσα τους τα διάφορα φαινόμενα, για τόσο πιο υψηλού επιπέδου και καθαρότητας οντότητες μιλάμε.

Όσο πιο πολύ «κατεβαίνουμε» σε φαινόμενα τα οποία σχετίζονται με υψηλότερες ταυτίσεις, άρα εκπίπτουμε, υπάρχει μια πτώση δηλαδή από την υψηλή αρχική καθαρότητα του εκδηλωμένου Θεού και φτάνουμε μέχρι το υλικό επίπεδο και ίσως ακόμα πιο κάτω και για ορισμένες παραδόσεις που θεωρούν τις κολάσεις, εν πάση περιπτώσει υποδεέστερες του υλικού πεδίου, για τόσο πιο βαριές ταυτίσεις μιλάμε και άρα, για τόσο πιο χαμηλού επιπέδου όντα και οντότητες.

Η ουσία είναι ότι αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε, είναι πως κάθε οντότητα, είτε μιλάμε για άνθρωπο, είτε για οποιουδήποτε βασιλείου, δεν είναι παρά ένα σύνολο ταυτίσεων, δηλαδή για να το πω πιο εύκολα ένα πακέτο πεποιθήσεων, συναισθημάτων, ενεργειών, ιδιοτήτων, προγραμματισμών αντίδρασης απέναντι στο περιβάλλον κ. λ. π, που αποκτά την ψευδαίσθηση, κοροϊδεύει τον εαυτό της, αποκτά την ψευδαίσθηση ότι αυτό το σύνολο των ταυτίσεών της είναι κάτι μοναδικό και το οποίο υπήρχε ανέκαθεν και άρα ότι, αυτό το σύνολο τη διαχωρίζει από την ενότητα, τη διαχωρίζει από το όλον.

Γιατί τόσο πολύ επιμένουμε στο θέμα των ταυτίσεων που σ' ορισμένους φαίνεται κατά κάποιο τρόπο και πολύ επίπονο και προσβλητικό ενδεχομένως για τον εαυτό τους, να ακούν ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μηχανικότητα, ένα ρομπότ, κατά κάποιο τρόπο;

Επιμένουμε γιατί, ο μόνος τρόπος να είναι κανείς ελεύθερος και να μπορεί να λειτουργήσει σε πολύ πιο υψηλά επίπεδα ενέργειας απ' αυτά προς τα οποία είναι καθηλωμένος αυτή τη στιγμή, είναι να μπορέσει ν' απαλλαγεί απ' τις ταυτίσεις, οι οποίες τον καθορίζουν και τον δεσμεύουν σε συγκεκριμένα μοντέλα συμπεριφοράς και αντίδρασης.

Αυτά ακριβώς τα μοντέλα είναι που μας δεσμεύουν, ώστε να μην μπορούμε σε πρώτη φάση ν' αναγνωρίσουμε, ότι είμαστε μέρος του όλου και σε δεύτερη φάση να μπορούμε να επικοινωνούμε με το όλον, άρα, να μπορούμε να διαχειριζόμαστε πολύ πιο υψηλά επίπεδα ενέργειας, απ' ότι αυτά που διαχειρίζεται η προσωπικότητα, η οποία είναι κλεισμένη μέσα στο κάστρο της, μέσα στο καβούκι της, μέσα σ' ένα ανελαστικό οικοδόμημα συμπεριφορών και ιδιοτήτων, από τις οποίες δεν μπορεί με τίποτε να απαλλαγεί.

Θα λέγαμε λοιπόν, ότι γενικεύοντας αυτό το συλλογισμό, αυτό το δράμα, εντός και εκτός εισαγωγικών, αν θέλετε που βιώνει η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, το βιώνει και κάθε οντότητα, είτε είναι χαμηλής μορφής, χαμηλού επιπέδου, είτε είναι ακόμα και υψηλή. Γιατί μονάχα το επίπεδο των ταυτίσεων διαφέρει.

Ας πούμε στο υλικό επίπεδο, χαρακτηριστικό των όντων είναι ότι είναι ταυτισμένα με το σώμα τους. Πιστεύουν δηλαδή, ότι η ύπαρξή τους είναι το σώμα τους κατά κύριο λόγο και ότι αν χάσουν το σώμα τους, θα περάσουν σε μια κατάσταση ανυπαρξίας, θα καταστραφούν.

Εκεί οφείλεται κι ο φόβος του θανάτου.

Αυτή λοιπόν, είναι μια πάρα πολύ ισχυρή ταύτιση η οποία βασανίζει τα ανθρώπινα όντα, βασανίζει τα ζώα, τα φυτά, δηλαδή όλα τα βασίλεια του υλικού επιπέδου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι και σε υψηλότερα αόρατα επίπεδα, οι οντότητες, δεν έχουν παρόμοιες ταυτίσεις ή ανάλογα βάσανα, δηλαδή, ας πούμε οι οντότητες που είναι εγκλωβισμένες στο λεγόμενο αστρικό πεδίο, θα έχετε ακούσει πιστεύω οι περισσότεροι τον όρο, ή αν θέλετε το πεδίο των συναισθημάτων, μπορεί να μην είναι ταυτισμένες με κάποιο σώμα, αλλά είναι τόσο ισχυρά ταυτισμένες μ' εκείνα ακριβώς τα συναισθήματα και τις ενέργειες τις οποίες βιώνουν.

Άλλες οντότητες οι οποίες μπορεί να βρίσκονται σ' ένα επίπεδο δημιουργίας, σ' ένα επίπεδο απ' όπου εκπορεύονται οι νόμοι, μπορεί να έχουν απαλλαγεί απ' αυτού του είδους τις ταυτίσεις, αλλά είναι κι αυτές ταυτισμένες με το συγκεκριμένο ρόλο, τον οποίο καλούνται να παίξουν στη δημιουργία και πέρα απ' αυτόν δεν έχουν την ευελιξία να μπορούν να βιώνουν την ενότητα. Στο μόνο επίπεδο, στο οποίο βιώνει κανείς την ενότητα είναι πλέον να φτάσει σ' αυτό το επίπεδο το θεϊκό που λέγαμε πριν, που σημαίνει ότι έχει απαλλαγεί απ' όλων των ειδών τις ταυτίσεις και άρα είναι ελεύθερος να έρθει σ' επαφή με το όλον και άρα με κάθε μορφή ενέργειας.

Με βάση όλα αυτά που είπαμε, καταλαβαίνετε ότι είναι στην ίδια τη φύση του εκδηλωμένου σύμπαντος να γεννά φαινόμενα και ταυτίσεις και άρα κατ' επέκταση να γεννάει μονάδες συνείδησης, δηλαδή κατ' επέκταση να γεννά οντότητες.

Βρισκόμαστε λοιπόν σ' ένα σύστημα, το οποίο εξ' ορισμού και από τη φύση του γεννά άπειρες οντότητες, μέσα σ' ένα ολόκληρο παιχνίδι εξέλιξης και ανέλιξης, στο οποίο η κάθε οντότητα, στο επίπεδο που βρίσκεται μέσα από το νόμο της ελεύθερης επιλογής, αλλά και με βάση το παρελθόν της, με βάση δηλαδή το κάρμα της, βρίσκεται σε μια αιώνια πάλη, για το αν θα μπορέσει να λειτουργήσει ως προς τον εαυτό της απελευθερωτικά, δηλαδή ν' απαλλαγεί από ταυτίσεις και ν' ανέβει κλίμακα στην επίγνωσή της και στην ενέργεια που χειρίζεται, ή αν θα κατέβει πιο κάτω και θα παρασυρθεί από βαρύτερες ταυτίσεις, από τις οποίες είναι και πολύ δυσκολότερο κανείς πλέον ν' αποταυτιστεί.

Όσο πιο βαριά είναι η ταύτιση, τόση περισσότερη ενέργεια απαιτείται για να μπορέσει κανείς ν' απεγκλωβιστεί. Όσο πιο ελαφριά είναι η ταύτιση, τόσο πιο εύκολα απαλλάσσεται κανείς.

Άρα, από δω προκύπτει ένας ορισμός, ότι, εάν θέλουμε να λειτουργούμε ως προς κάτι απελευθερωτικά, ή να μιλάμε ότι κάτι μας εξελίσσει, μας κάνει να προοδεύουμε, είναι αλάνθαστο κριτήριο αυτό, θα πρέπει να είναι κάτι το οποίο θα μας προσφέρει την επίγνωση και την ενέργεια, για να μπορούμε να απαλλασσόμαστε από τη σκλαβιά των ταυτίσεων, να μπορούμε να γινόμαστε πιο ελεύθεροι.

Αυτός είναι ένας τρόπος λοιπόν, έτσι πολύ επιγραμματικά, μια περιγραφή για το τι ερμηνείες έχουμε από τις κυρίαρχες παραδόσεις και σαν κοινό τόπο για το πώς προήλθαν όλες αυτές οι οντότητες, που όπως προηγουμένως σας είπα, μεταξύ των οποίων και εμείς.

Από κει και πέρα, θα συναντήσει κανείς πάρα πολλές καταστάσεις. Θα συναντήσει καταστάσεις ανάλογα με τη βαρύτητα των ταυτίσεων, όπως σας έλεγα πριν, όπου θ' ακούσετε για κάποια πνεύματα, που είναι αυτά που είναι προσκολλημένα στο πεδίο της γης και συγκινούνται ακόμα με τα ανθρώπινα, θα ακούσετε για αγγέλους διαφόρων κατηγοριών και τάξεων και διαφόρων ρόλων, δηλαδή ότι άλλα πνεύματα παίζουν ρόλο περισσότερο θεραπευτή, άλλα προστάτη, άλλα καθοδηγητή, άλλα μεταφέρουν διδασκαλίες.

Όμως, όλα αυτά, όπως επίσης κι ο βασικός διαχωρισμός που λέγεται ότι υπάρχει ανάμεσα στο ανθρώπινο και στο στοιχειακό βασίλειο, ή το ντεβαϊκό αν θέλετε, στο οποίο υπάγονται κι οι άγγελοι, όλα αυτά βρίσκω ότι, δεν θα είχε και πολύ νόημα να τα συζητήσουμε και να επεκταθούμε σήμερα, διότι, είμαι σχεδόν απόλυτα κατασταλαγμένος, πως όλες αυτές οι κατηγοριοποιήσεις, δεν οφείλονται παρά στην ανθρώπινη αγωνία, να μπορέσει να βάλει μια τάξη, μια γνωσιακή τάξη σ' αυτό το χάος ολόκληρο, το οποίο αντιμετωπίζουμε μες το σύμπαν.

Αν δείτε, πλέον όλες οι περιγραφές των παραδόσεων και των θρησκειών, καταντάνε σε μια γραφειοκρατία, απ' την άποψη ότι, προσπαθούν να κλείσουν και να ερμηνεύσουν το σύμπαν σε κουτάκια, ότι αυτό είναι έτσι, αυτό είναι αλλιώς, εκεί υπάρχει η τάδε συνομοταξία οντοτήτων, εκεί υπάρχουν οι άλλοι, αυτοί είναι έτσι, οι άλλοι είναι αλλιώς.

Εγώ σας λέω και είμαι σχεδόν σίγουρος και γι αυτό δεν θέλω να δώσω μεγάλη βαρύτητα πάνω σ' αυτό, ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο φόβος, που έχει η ανθρωπότητα απέναντι στο άγνωστο και που αισθάνεται καλύτερα, όταν νομίζει ότι μπορεί να περιγράψει τα πάντα και άρα, σου λέει μπορεί να μην τα ξέρω, αλλά αφού τα έχουν περιγράψει, τα έχουν χωρίσει σε κατηγορίες, σε κουτάκια, τους έχουν δώσει ονόματα κ. λ. π. νιώθει μια μεγαλύτερη ασφάλεια, ότι δεν είναι τα πάντα άγνωστα, αλλά ότι κάτι καταλαβαίνω κι εγώ, κάτι ξέρω κι εγώ.

Στην ουσία νομίζω ότι, κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα απ' όλα αυτά παρά μόνο αν έχει κάποια δικά του βιώματα, συγκεκριμένα βιώματα, γιατί, διαβάζοντας απλώς από βιβλία, ή ακούγοντας θεωρίες άλλων δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να πιστέψει κανείς σε τίποτα.

Το μόνο πράγμα που έχει νόημα να πιστέψει κανείς, είναι σε δικά του βιώματα και πάλι, όπως θα δείτε παρακάτω, μ' ένα τεράστιο ερωτηματικό, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορεί να αξιολογήσει κανείς, αν ένα βίωμα το οποίο έχει είναι αυθεντικό, με την έννοια ότι βασίζεται σε επαφή με κάποια οντότητα, ή αν είναι καθαρά υποκειμενικό και το γεννάει το ίδιο το κεφάλι του.

Εδώ λοιπόν, υπάρχει ένα άλλο ολόκληρο πρόβλημα το οποίο θα πρέπει να συζητήσουμε.

Ωστόσο, προτού πάμε εκεί, θέλω να βάλουμε κάτω ένα γενικό κριτήριο, μιας και μιλάμε για οντότητες, το οποίο ήδη βάλαμε ως θέμα προηγουμένως, για το πώς θα μπορούσαμε να κρίνουμε εάν, μια οποιαδήποτε οντότητα, έτσι τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται, είναι καλή ή κακή, έτσι απλά με δυο λόγια.

Καταλαβαίνετε ότι η έννοια του καλού και του κακού εδώ πέρα, πρέπει να φύγει από τα επίπεδα του υποκειμενισμού μας, διότι για έναν οποιονδήποτε, μπορεί να θεωρείται καλή μια οντότητα, μπορεί να έρθει και να του πει, ξέρεις, θα κανονίσω εγώ ώστε να κερδίσεις 10.000.000 e. Η προσωπικότητά μας θα πει ότι είναι καλή, αφού θα μου δώσει κάτι που με βολεύει, είναι καλό, ή μπορεί να έρθει να μου πει, θες να σου φέρω για γκόμενα σαν την Κλώντια Σίφερ;

H προσωπικότητα λέει γιατί όχι, άρα, μ' αγαπάει, είναι καλή.

Έτσι λοιπόν, δεν μπορείς να έχεις ένα κριτήριο για το τι είναι θετικό και τι είναι αρνητικό, ανάλογα με το τι σε βολεύει, σε κάποια φάση, ή σου κάνει τη ζωή πιο «εύκολη», χρειάζεται κάτι πιο γενικό για να μπορείς να ξεφεύγεις από αυτές τις παγίδες των ταυτίσεων.

Έτσι λοιπόν, γιατί να μην πούμε, γιατί να μη βάλουμε έναν κανόνα, ότι, οτιδήποτε μέσα από μια τέτοια επαφή, με εξελίσσει, δηλαδή με απελευθερώνει, από ταυτίσεις τις οποίες έχω, μπορώ να το θεωρήσω ότι είναι εποικοδομητικό, ότι είναι θετικό, οποιαδήποτε επαφή βλέπω ότι μ' εγκλωβίζει στις ταυτίσεις μου, ή τις χρησιμοποιεί σαν αφορμή για να με κατεβάσει ακόμα πιο χαμηλά, ότι παίζει ρόλο αρνητικό.

Αν το δει κανείς έτσι, που είναι ένα πολύ πιο απόλυτο κριτήριο και δεν παίζει με τα παιχνίδια της προσωπικότητας, θα λέγαμε ότι δύο είναι τα στοιχεία που προκύπτουν απ' αυτή την αξιολόγηση. Δηλαδή ότι, το κριτήριο της θετικότητας ή μη, μιας τέτοιας επαφής, μια οντότητα είναι διπλό.

Το πρώτο είναι, παίρνω γνώσεις, ενέργειες, πληροφορίες, συναισθήματα, όπως κι αν θέλει να το αποκαλέσει κανείς, τα οποία με βοηθούν να απελευθερώσω τη μοναδικότητα της ύπαρξής μου κι έτσι να έχω υψηλότερη επίγνωση, μεγαλύτερη ελευθερία, περισσότερη δημιουργικότητα σαν άνθρωπος;

Το δεύτερο κριτήριο, αυτή όλη η επαφή, οι γνώσεις, οι πληροφορίες, οι ενέργειες, οι αλλαγές που ωθούμαι να κάνω στη ζωή μου, εκτός απ' τη δική μου απελευθέρωση, δημιουργούν με τη δράση μου, τα λόγια μου και τις σκέψεις μου, καλύτερες συνθήκες απελευθέρωσης και για τα υπόλοιπα όντα γύρω μου, ή ωθούν στο να εκμεταλλεύομαι τους άλλους, επειδή έχω συσσωρεύσει περισσότερη ενέργεια, επειδή είμαι πιο δυνατός, ή επειδή έχω περισσότερη επίγνωση, την οποία χρησιμοποιώ μόνο για να βολεύομαι εγώ;

Κατά τη γνώμη μου αν δεν πληρούνται και τα δύο αυτά κριτήρια, τότε μια επαφή με οντότητα είναι ύποπτη και θα πρέπει κανείς να αδιαφορεί πλήρως με όποιο τρόπο κι αν αυτή η επαφή εκδηλώνεται. Επαναλαμβάνω, τα τεκμήρια είναι δύο, σαν αποτέλεσμα αυτής της επαφής, απελευθερώνομαι από τις ταυτίσεις που έχω, αυξάνεται η επίγνωσή μου, αυξάνεται η ελευθερία μου, αναδύεται από μέσα μου η μοναδικότητα της ύπαρξής μου κι όλο μου το δυναμικό για να μπορώ να είμαι δημιουργικός και να τιμώ τη δημιουργία;

Αν ναι, έχει καλώς, εάν βλέπω ότι στόχος αυτής της επαφής ή αποτέλεσμα ακούσια, είναι το να αγχώνομαι ακόμα πιο βαθιά μέσα σε ταυτίσεις και πάθη και σε άγνοια και να παρασύρομαι, ότι νιώθω πιο κουρασμένος, ότι συσκοτίζεται ο νους μου, ότι καθηλώνεται η δημιουργικότητά μου, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Το δεύτερο κριτήριο, όλη αυτή η επικοινωνία και η επαφή θα με κάνει έτσι ώστε στη ζωή μου με τον τρόπο που συμπεριφέρομαι, να δημιουργώ καλύτερες συνθήκες αφύπνισης για τους άλλους;

Εάν ναι, έχει καλώς, εάν όχι, σημαίνει πάλι ότι κινδυνεύω να εγκλωβιστώ σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο από αυτό του πρώτου κριτηρίου, σημαίνει ότι έχω έρθει σ' επαφή με κάτι το οποίο μου δίνει εμένα δύναμη, απελευθέρωση και επίγνωση, αλλά χωρίς να με ωθεί να τα μοιράζομαι και άρα, ότι, με ωθεί σ' ένα δρόμο δύναμης και ιδιοποίησης της ενέργειας, το οποίο είναι μακροπρόθεσμα, ότι πιο καταστροφικό μπορεί ν' αντιμετωπίσει κανείς.

Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας αυτά τα δύο στοιχεία, του ενός απόλυτου και καθολικού κριτηρίου, για το εάν μια οποιαδήποτε επαφή είναι θετική και εξελικτική, ή διαφορετικά, αρνητική και αντεξελικτική.

Πρέπει να πούμε και δυο λόγια για την έννοια της σκεπτομορφής εδώ, η οποία δε νομίζω να είναι οικεία στους περισσότερους από σας, μιλάμε δηλαδή, για μια μορφή της οποίας το υλικό δεν είναι παρά ενέργεια αποτελούμενη από συγκεκριμένες σκέψεις και συναισθήματα, δηλαδή π. χ. μια σκεπτομορφή είναι αυτή που παράγουμε κάθε τρίμηνο με τον οραματισμό για την Ελλάδα, η οποία σκεπτομορφή, βλέποντας με βάση την ενέργεια την οποία ακριβώς την οποία έχει αντλήσει από τα όντα που τη δημιούργησαν, αποσκοπεί σε κάτι.

Σκεπτομορφές λοιπόν, μ' αυτή την έννοια παράγονται απ' όλους και απ' όλα. Δηλαδή ο κάθε άνθρωπος έχει μια σκεπτομορφή κυρίαρχη η οποία τον περιβάλλει ας το πούμε κι η οποία αποτελείται όπως είπαμε, από το σύνολο των ιδεών, των συναισθημάτων κ. λ. π. κάθε οντότητα περιβάλλεται από μια σκεπτομορφή, ομάδες ανθρώπων, ομάδες οντοτήτων, κράτη, πολιτείες, συμπαντικές ομάδες, παράγουν επίσης αντίστοιχες σκεπτομορφές και πολλές φορές μ' αυτή την έννοια είναι κανένας δύσκολο ν' αντιληφθεί, εάν αυτό με το οποίο έρχεται σ' επαφή, γι αυτό το λόγο το αναφέρω, είναι οντότητα, ή τελικά είναι σκεπτομορφή, γιατί και η σκεπτομορφή εν τέλει, είναι κι αυτή μια οντότητα, απλώς μπορεί να μην είναι αυθύπαρκτη και αυτόβουλη κατά κάποιο τρόπο, να είναι δηλαδή, πιο κατευθυνόμενη και ρομποτοειδής, αλλά η ουσία είναι στη συμπεριφορά της και στο αποτέλεσμά της, προσομοιάζει πάρα πολύ σε μια συγκεκριμένη οντότητα.

Έτσι λοιπόν, σ' αυτού του είδους τη διάκριση, το μόνο πράγμα που μπορεί κανείς και πρέπει να τον ενδιαφέρει, δεν είναι με τι ακριβώς έρχεται σ' επαφή, διότι πολλές φορές μπορεί να νομίζεις ότι έρχεσαι σ' επαφή με μια θετική οντότητα και να έρχεσαι σ' επαφή με μια σκεπτομορφή, η οποία να έχει εκπορευτεί από θετικές οντότητες, που και σ' αυτή την περίπτωση δε θα πρέπει να σνομπάρει κανείς και να πει ότι δεν είναι γνήσια η επαφή, διότι εγώ δεν έρχομαι σ' επαφή με την ίδια την οντότητα.

Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ακριβώς αυτό που λαμβάνει κι όπως είπαμε να λειτουργεί εξελικτικά, άρα, δεν έχει τόσο νόημα ν' ασχολείται κανείς μ' αυτού του είδους τη διάκριση, το θεωρώ δηλαδή ένα ψευτοδίλημμα και με μια άλλη έννοια, ότι, ούτως ή άλλως όπως είδατε απ' τον ορισμό της οντότητας, η κάθε οντότητα είναι απ' τη φύση της μηχανική και στηρίζεται σε ταυτίσεις και άρα στη συνήθεια, άρα, ούτε το αυτόβουλο μιας μονάδας συνείδησης, η οποία είναι ένα πακέτο όπως είπαμε ταυτίσεων, που εν τέλει προσομοιάζει με τη δημιουργία της σκεπτομορφής, με τη μοναδική διαφορά όπως σας είπα, της ευελιξίας, η σκεπτομορφή είναι λιγότερο ευέλικτη, έχει πολύ λιγότερους βαθμούς ελευθερίας ως προς την έκφρασή της και τ' αποτελέσματά της, απ' ότι μια οντότητα, η οποία την εκπορεύει.

Ας πάμε λοιπόν για ν' αρχίσουμε να ολοκληρώνουμε το θέμα αυτό στα διάφορα είδη της επαφής της οντότητας.

Φαντάζομαι οι περισσότεροι από σας, για να μην πω όλοι, θα έχετε ακούσει για διάφορα πράγματα δηλαδή, έχετε ακούσει για τον πνευματισμό, ότι υπάρχουν κάποιες δυνατότητες ανθρώπων, που μπορούν και παραμερίζουν την προσωπικότητά τους και δίνουν χώρο να εκφραστεί μέσα απ' αυτούς κάποια συγκεκριμένη οντότητα, είτε είναι κάποιος πεθαμένος, είτε είναι κάποιου δασκάλου, είτε κάποιου αγγέλου, ή οτιδήποτε, όπως ασφαλώς θα έχετε ακούσει και για το channeling, το οποίο είναι κάτι παρόμοιο, εν πάση περιπτώσει, που σημαίνει ότι και μέσα από τη διαδικασία του channeling, κάποιος μέσα από μια τεχνική χαλάρωσης μπορεί και περνά σ' ένα επίπεδο δεκτικότητας τέτοιο που λαμβάνει υπαγορεύσεις, είτε αυτές είναι προφορικές, δηλαδή ν' αρχίσεις να μιλάς και να μαγνητοφωνείς, ή δια της αυτόματης γραφής, είτε μ' οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Επίσης παρόμοιες τακτικές έχουν ακολουθήσει οι πνευματιστές, ή οι μάγοι κατά καιρούς με διάφορους πίνακες που έχουν τα γράμματα του αλφαβήτου κ. λ .π. υποτίθεται καλούν κάποιο πνεύμα και μετακινείται ο δείκτης και σχηματίζονται λέξεις και αριθμοί και φράσεις και βέβαια υπάρχει κι εκείνο το υψηλότερο επίπεδο πιο επικίνδυνο, πιο καταστροφικό και θα σας πω για πιο λόγο στη συνέχεια, αυτό της λεγόμενης επικλητικής μαγείας, δηλαδή διάφορες παραδόσεις οι οποίες έχουν ένα ολόκληρο τυπικό που βασίζεται σε επικλήσεις πνευμάτων, κλπ. με σκοπό είτε την εμφάνισή τους, είτε την υλοποίησή τους, είτε τον εξαναγκασμό τους, εν πάση περιπτώσει σε παροχή υπηρεσιών, αν έχει δελτίο παροχής υπηρεσιών και αφορολόγητο ...

Με βλέπετε κι είμαι λίγο ειρωνικός για το συγκεκριμένο, για ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο λόγο και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας και νομίζω ότι όλο το ζουμί από τη σημερινή ομιλία, που θα πρέπει να μείνει θα πρέπει να είναι εδώ στο συγκεκριμένο.

Πρέπει να μπείτε μέσα σας βαθιά και να παραδεχτείτε, δεν ξέρω αν κάποιοι από σας εδώ μέσα έχουν υπάρξει μάρτυρες τέτοιων επαφών, όχι απαραίτητα οι ίδιοι αλλά αν έχετε βρεθεί κάποια φορά σε κύκλο, που κάποιος κάνει μετάδοση channeling, ή σε κάποιο πνευματιστικό κύκλο, ή σε κάποια τελετή τέτοια επίκλησης, ή οτιδήποτε. Αλλά εγώ πραγματικά από τη δική μου πείρα θα ήμουνα, θα ήθελα να είμαι λίγο ισοπεδωτικός και θα σας έλεγα ότι, όλη αυτή τη διαδικασία τη θεωρώ ξεκάθαρα άχρηστη κι επικίνδυνη.

Γι αυτό και έβαλα και σαν τίτλο στην ομιλία επαφή με άυλες οντότητες, μόνο και μόνο για το μάρκετινγκ της υπόθεσης, για να σας ερεθίσω λίγο, ειδάλλως θα έπρεπε να βάλω τίτλο κανονικά, γιατί δεν πρέπει να υπάρχει επαφή με άυλες οντότητες.

Επαναλαμβάνω και δεν ξέρω πόσοι από σας μπορεί να έχετε εντρυφήσει σε τέτοιου είδους επικοινωνίες, είτε οι ίδιοι, είτε παρακολουθώντας άλλους, αλλά, αν κοιτάξετε βαθιά μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής σας, θα δείτε, να ψάξετε να δείτε το κίνητρο για μια τέτοια πράξη, θα δείτε ξεκάθαρα ότι πίσω από ένα τέτοιο κίνητρο δεν βρίσκεται ο ανώτερος εαυτός μας, ή εν πάση περιπτώσει το καλοπροαίρετο κομμάτι μας, βρίσκεται ξεκάθαρα η προσωπικότητα.

Διότι, ποιος ο λόγος, ένας λόγος είναι η περιέργεια, πάρα πολλοί ξεκινάνε και μπαίνουν σ' αυτή τη διαδικασία να παραστούν σε μια τέτοια τελετή επαφής, ή να επιχειρήσουν οι ίδιοι, μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν τι άλλο να κάνουν και λένε για διασκέδαση, ή για περιέργεια ας σκοτώσουμε το βράδυ μας, αντί να πάμε στα μπουζούκια, ή αντί να κάνουμε κάτι άλλο, δεν καλούμε κανένα πνεύμα να δούμε τι γίνεται;

Η περιέργεια λοιπόν, αυτού του είδους η περιέργεια για να σπάσει η ρουτίνα, δεν μπορεί να συγκαταλέγεται στα ορθά κίνητρα που έχει κάποιος ν' απελευθερωθεί από τις ταυτίσεις του και να εξελιχθεί.

Δεύτερον και πιο συνηθισμένο, η άντληση δύναμης, το ωφελιμιστικό, η προσωπικότητα νομίζει και φιλοδοξεί ότι και καλά θα έρθει σ' επαφή με κάποιο πνεύμα το οποίο θα τον βοηθήσει να κερδίσει το λόττο, ή να αποκτήσει δύναμη, ή θα του αποκαλύψει τις σούπερ πληροφορίες, οπότε μ' αυτό τον τρόπο θα πάψει να είναι ένας κοινός θνητός και θα νιώσει ανωτερότητα και τέλος όλη αυτή η μιζέρια που έχει καλλιεργήσει στη ζωή του ο καθένας μας είναι αβάσταχτη και νομίζει ότι επικοινωνώντας μ' ένα πνεύμα θ' απαλλαγεί απ' αυτή τη μιζέρια την τρομερή και θ' ανέλθει με τη μία σε μια ανώτερη σφαίρα ύπαρξης, στην οποία θα είναι ευτυχισμένος.

Φοβερό λάθος, γιατί απ' τη μιζέρια σου δεν μπορεί να σ' απαλλάξει κανένας, παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός. Και αν σου πει και κανένας ότι πρόκειται να σε απαλλάξει, σίγουρα είναι απατεώνας.

Δεν υπάρχει τέτοιου είδους διαδικασία να γίνει ένα κλικ και ξαφνικά να γίνεις φωτισμένος κι ευτυχισμένος και ν' απαλλαγείς από τα πάθη σου και τις ταυτίσεις σου.

Άρα είναι μια ξεκάθαρη κοροϊδία.

Ένας τρίτος παράγοντας είναι η ηθική, ότι για τον καθένα είναι πάρα πολύ αβάσταχτη η ζωή τους, την έχουν καταντήσει τόσο αβάσταχτη που δεν μπορούν να αντέξουν την πραγματικότητα και ακριβώς επειδή δεν μπορούν ν' αντέξουν την πραγματικότητα, θέλουν να ξεφύγουν, θέλουν να παραμυθιάσουν τον εαυτό τους, ψάχνουν για μια άλλου είδους πρέζα, μπορεί να μην τρυπιούνται με ηρωίνη, τρυπιούνται με μεταφυσική.

Λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να αναζητούν επικοινωνίες με πνεύματα, γιατί πιστεύουν ότι θα ξεφύγουν, ότι θα μπουν σε έναν άλλο κόσμο, με άλλου είδους περιπέτειες, στυλ Χάρρυ Πόττερ κλπ. κι έτσι μ' αυτό τον τρόπο θ' απαλλαγούν από το σύντροφό τους με τον οποίο είναι η σχέση τους χάλια, με τα προβλήματα που έχουν με τα παιδιά τους, από τη βλακεία τους, από τη φτώχεια τους, απ' οτιδήποτε μπορεί να τους βασανίζει.

Αν λοιπόν, τα αναλύσετε σε βάθος, θα δείτε ότι ακόμα και στο πιο «αγνό» κριτήριο που λένε μερικοί, ότι ρε παιδί μου μ' ενδιαφέρει η γνώση, θέλω να μάθω, αν μπορώ να έρθω σ' επαφή με έναν άγγελο, ο οποίος ξέρει πολύ περισσότερα πράγματα από μένα, μ' ενδιαφέρει να μάθω, να μου πούνε πως είναι στην πραγματικότητα το σύμπαν, να μου πουν αυτά τα πεδία, που μου λένε ότι υπάρχουνε, και όλα αυτά ισχύουν; Πού ξέρω, θέλω κάποιον να μου τα πει από πρώτο χέρι.

Ακόμα και αυτό, σας πληροφορώ, σας το λεω σχεδόν με βεβαιότητα, κανένας δεν ξέρει να σας το πει, αν θέλετε και μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε αυτό που σας λεω έχει καλώς, δηλαδή, δεν υπάρχει καμία οντότητα που να μπορεί να μας πληροφορήσει πως είναι το σύμπαν, και να σας δώσει τέτοιου είδους αξιόλογες γνώσεις, το πολύ-πολύ να σας πει, ανάλογες κατατάξεις με αυτές που κάνουμε εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι και μάλιστα σε συγκεντρώσεις, όπως αυτές που κάνουμε τώρα και σ' οποιαδήποτε συγκέντρωση που μεταδίδεται ανθρώπινη διδασκαλία, ίσα-ίσα συμβαίνει το ανάποδο.

Ο χώρος είναι γεμάτος από οντότητες οι οποίες ακούνε και περιμένουν από μας να μάθουν τι συμβαίνει, σας το λέω τελείως υπεύθυνα και αυτά τα πράγματα που λέμε εμείς το πολύ-πολύ να τα μεταδώσουν με σπασμένο τηλέφωνο και αλλοιωμένα σε κάποιον, με τον οποίο θα κάνουν την επαφή.

Αν θέλετε να το πιστέψετε αυτό, έχει καλώς.

Εκείνο που λέω κι είμαι σίγουρος, είναι ότι, πίσω από το κίνητρο της επαφής με οντότητες, δεν βρίσκεται εκείνη η διάσταση η ανθρώπινη, η οποία μπορεί να μας οδηγήσει στην απελευθέρωση και στην εξέλιξή μας, παρά βρίσκεται μονάχα η αγωνία μ' οποιοδήποτε τρόπο εκφράζεται αυτή, η αγωνία της προσωπικότητας να ξεφύγει, ν' αποκτήσει δύναμη, να καλοπεράσει με τον εύκολο τρόπο, ότι θα έρθει το τζίνι και θα μας πει, τι θέλεις φώτιση, πάρτη, τι θέλεις λεφτά, πάρτα, τι θέλεις, ν' απαλλαγώ απ' την πεθερά μου, πάρτο, ε, αυτός ο τρόπος όχι μόνο στην πράξη δεν γίνεται, αλλά και αν θα γίνει, θα το πληρώσεις πάρα πολύ ακριβά, διότι ακριβώς εδώ που είμαστε στο τελευταίο θέμα και την κατακλείδα του όλου πράγματος, είναι ότι, οι οντότητες με τις οποίες έρχεσαι σ' επαφή είναι ακριβώς και ευθέως ανάλογες με τις ποιότητες που εκπέμπεις ως ύπαρξη.

Εάν λοιπόν, η ποιότητα που εκπέμπεις η ενεργειακή είναι απληστία, δεν πάει να επικαλείσαι εσύ το Χριστό τον ίδιο, ή τους Αρχάγγελους, όχι μόνο από τέτοιες οντότητες θα φας φτύσιμο, γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση απέναντι σε μια ύπαρξη που εκπέμπει απληστία να συγκινηθούν κάποιες υψηλού επιπέδου οντότητες για να συνεπικουρήσουν, δεν σε βλέπουν αυτές καν, γιατί είναι συντονισμένες σε ποιότητες τις οποίες εσύ δεν υπάρχεις γι αυτούς, δεν εκπέμπεις, μην ακούτε μπούρδες που σας λένε ότι μπορούν απ' το σπίτι σου και να σου κάνω συνεδρία να επικοινωνήσεις με τον τάδε Αρχάγγελο, ή να ρίξω τα χαρτιά και να σε φέρω σ' επαφή με τον τάδε.

Σας λέω για σας, για μας εδώ υπάρχει το μικρόβιο, το βλέπουμε αυτή τη στιγμή πού είναι, ή αν μας φωνάζει ένα μικρόβιο θα καταλάβουμε ότι θα μας φωνάζει για ν' ανταποκριθούμε και γιατί να το κάνουμε;

Το πολύ- πολύ να του δώσουμε μια φάπα.

Η κάθε οντότητα αναγνωρίζει και μπορεί να έρχεται σ' επαφή, αναγνωρίζει ανάλογες ενέργειες με το επίπεδο στο οποίο εκφράζεται, αυτό να το έχετε σαν κανόνα και μην πιστεύετε κανέναν και τίποτα, άμα σας λεει μπούρδες.

Έτσι λοιπόν σας ξαναλέω, αν εκπέμπεις απληστία, με τέτοιου είδους οντότητες θα έρθεις σ' επαφή, άσχετα σε ποιόν προσεύχεσαι και ποιόν επικαλείσαι κι οτιδήποτε. Εκεί την έχουν πατήσει και πάρα πολλοί, που νομίζουν ότι, επειδή προσεύχονται σε μια θετική οντότητα, να νομίζουν ότι την έχουν κλεισμένη σε ραντεβού ας πούμε να τους έρθει, ενώ η δική τους η ύπαρξη εκπέμπει αρνητικά πράγματα.

Εάν πάλι σε μερικά πράγματα μπορεί να είσαι αγνός, εκεί είσαι σίγουρος ότι έρχεσαι σ' επαφή με θετικές οντότητες και δεν σ' ενδιαφέρει αν θα εμφανιστούν μπροστά σου φάντης μπαστούνι, ή αν θα συμβούν κάποια φαντεζί φαινόμενα από κείνα που ευελπιστεί ο καθένας να δει, απλώς μόνο και μόνο για να περάσει καλά.

Οι θετικές οντότητες καταρχήν δεν εμφανίζονται και δεν δρουν με τρόπους Ντέιβιντ Κόππερφηλντ, οι θετικές οντότητες λειτουργούν κατεξοχήν στο νοητικό και καθαρά ενεργειακά, χωρίς να παράγουν φαινόμενα περίεργα, του στυλ χρώματα, αρώματα, εμφανίσεις το ένα, το άλλο. Ο εντυπωσιασμός είναι χαρακτηριστικό των οντοτήτων που θέλουν να σε παρασύρουν.

Άρα, να έχετε υπόψη σας ότι, με οντότητες υπάρχει διαρκής επαφή του καθενός μας, εδώ και τώρα, είτε το καταλαβαίνουμε, είτε όχι.

Το μόνο που διαφέρει για το τι οντότητες έρχεσαι σ' επαφή είναι το πώς είσαι κάθε στιγμή. Όταν θα είσαι θυμωμένος και θες να φας το λαρύγγι του άλλου, να ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή δίπλα σου, έχεις αντίστοιχες οντότητες. Όταν έχεις συναισθήματα αγάπης και θες να βοηθήσεις κάποιον, έχεις δίπλα σου τέτοιου είδους οντότητες.

Άρα, το μόνο κριτήριο για επαφή με θετικές οντότητες, η οποία μπορεί να υπάρχει ανά πάσα στιγμή, είναι το τι εκπέμπεις. Δηλαδή το να προσπαθείς πάντα όσο καλύτερα μπορείς και να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς, ώστε να λειτουργείς όπως είπαμε απελευθερωτικά ως προς τον εαυτό σου και απελευθερωτικά απέναντι στους άλλους.

Εάν μπορέσεις και το κάνεις αυτό το πράγμα, να είσαι σίγουρος ότι η επαφή σου είναι θετική και δεν παίζει κανένα ρόλο, εάν βλέπεις εκείνη τη στιγμή κάτι, αν νιώθεις οτιδήποτε, θα δεις όμως ότι και μπορείς να το δεις αυτό στην πράξη, ότι, λαβαίνεις άλλου είδους εμπνεύσεις, ότι αποκτάς σιγά-σιγά καινούργια κίνητρα, ότι συμβαίνουν στη ζωή σου συγχρονικότητες, δηλαδή τυχαία και καλά περιστατικά, τα οποία λειτουργούν αναβαθμιστικά, απελευθερωτικά στη ζωή σου, σπάζουν τα όρια και μόνο αυτά είναι τα κριτήρια, το ξαναλέω στην πράξη, στην πράξη.

Έχω γράψει ένα ανάλογο μικρό κομματάκι στο Τρίτο Μάτι παλιότερα, όπου περιγράφω μια συζήτηση που είχα κάνει κάποτε με το δάσκαλό μου, όταν ήμουνα πιτσιρικάς, πάνω στο ποιος πρέπει να θεωρείται μυημένος και τι σημαίνει να είναι κάποιος μυημένος.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο καταλήγω φυσικά κι εκεί, ότι, μυημένος δεν σημαίνει και δεν έχει καμία σημασία αν είναι κάποιος σε μια οργάνωση και του έχουν απονεμηθεί βαθμοί, δηλαδή όλα αυτά είναι τρίχες κατσαρές.

Όταν λέμε μύηση πρέπει να μιλάμε για αλλαγές, για ουσιαστικές αλλαγές, τις οποίες να βλέπεις επάνω σου και στη ζωή σου.

Άρα, ο μόνος τρόπος για να μη μας παραμυθιάζει κανείς είναι ο οποιοσδήποτε, είτε είναι άυλη οντότητα, είτε είναι τέτοια οντότητα σαν κι αυτές που είμαστε εμείς εδώ μέσα, ο μόνος τρόπος για να μη μας παραμυθιάζει δεν είναι τι λεει, αλλά τι κάνει. Τι κάνει ως προς τον εαυτό του και όλα αυτά που εκπέμπει και λεει σε μας, εάν λειτουργούν απελευθερωτικά, σύμφωνα με τα κριτήρια που σας προανέφερα, ή μας εγκλωβίζουν σε κάποιο παραμύθι, που στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι το παραμύθι αυτού που μας το σερβίρει.

Αλλά και πάλι το να ασπάζεσαι το παραμύθι του αλλουνού και να ασπάζεσαι την ταύτιση του αλλουνού, δεν νομίζω ότι είναι και τόσο απελευθερωτικό απέναντι στον καθένα μας.

Δηλαδή, εκείνο που σας σερβίρει ο άλλος, θα πρέπει να λειτουργεί όπως είπαμε και απέναντί σας απελευθερωτικά και όχι μόνο προς τον ίδιο. Δηλαδή, να βλέπετε ότι το αποτέλεσμα της επαφής σας μ' έναν τέτοιο άνθρωπο σας βοηθάει ν' ανεβαίνει η επίγνωσή σας, ν' απελευθερώνεστε από ταυτίσεις και πάθη, να απαλλάσσεστε από προγραμματισμούς οι οποίοι σας έχουν επιβληθεί από μικρά παιδιά κι άρα να βλέπετε, ότι, νιώθετε πιο χαρούμενοι, πιο ελεύθεροι, πιο ευτυχισμένοι, πιο ανοιχτοί προς το όλον και όχι πιο μίζεροι και μαζοχιστές, πιο δυστυχισμένοι, πιο μαζεμένοι, πιο δεσμευμένοι.

Αυτά με δυο λόγια ελπίζω και εύχομαι όπως πάντα κάποια μηνύματα απ' αυτά να εγγραφούν επάνω σας ώστε να μπορούν να λειτουργούν και

την κατάλληλη στιγμή που τα χρειάζεστε όλοι..

πηγή κειμένου: http://esoterikesdiadromes.wordpress.com/2010/12/16/180/

Επεισόδιο 1 Επεισόδιο 2 Επεισόδιο 3 Επεισόδιο 4 Επεισόδιο 5 Επεισόδιο 6 Επεισόδιο 7 Επεισόδιο 8 Επεισόδιο 9 Επεισόδιο 10 Επεισόδιο 11 Επεισόδιο 12 Επεισόδιο 13 Επεισόδιο 14 Επεισόδιο 15 Επεισόδιο 16 Επεισόδιο 17 Επεισόδιο 18 Επεισόδιο 19 Επεισόδιο 20 Επεισόδιο 21 Επεισόδιο 22 Επεισόδιο 23 Επεισόδιο 24 Επεισόδιο 25 Επεισόδιο 26 Επεισόδιο 27 Επεισόδιο 28 Επεισόδιο 29 Επεισόδιο 30 Επεισόδιο 31 Επεισόδιο 32 Επεισόδιο 33 Επεισόδιο 34 Επεισόδιο 35 Επεισόδιο 36 Επεισόδιο 37 Επεισόδιο 38 Επεισόδιο 39 Επεισόδιο 40 Επεισόδιο 41 Επεισόδιο 42 Επεισόδιο 43 Επεισόδιο 44 Επεισόδιο 45 Επεισόδιο 46 Επεισόδιο 47 Επεισόδιο 48 Επεισόδιο 49 Επεισόδιο 50 Επεισόδιο 51 Επεισόδιο 52 Επεισόδιο 53 Επεισόδιο 54 Επεισόδιο 55 Επεισόδιο 56 Επεισόδιο 57 Επεισόδιο 58 Επεισόδιο 59 Επεισόδιο 60 Επεισόδιο 61 Επεισόδιο 62 Επεισόδιο 63 Επεισόδιο 64 Επεισόδιο 65 Επεισόδιο 66 Επεισόδιο 67 Επεισόδιο 68 Επεισόδιο 69 Επεισόδιο 70 Επεισόδιο 71 Επεισόδιο 72 Επεισόδιο 73 Επεισόδιο 74 Επεισόδιο 75 Επεισόδιο 76 Επεισόδιο 77 Επεισόδιο 78 Επεισόδιο 79 Επεισόδιο 80 Επεισόδιο 81 Επεισόδιο 82 Επεισόδιο 83 Επεισόδιο 84 Επεισόδιο 85 Επεισόδιο 86 Επεισόδιο 87 Επεισόδιο 88

Επεισόδιο 1

Η σειρά εστιάζει στον 16ο αιώνα και περιγράφει τη δυνατή ερωτική ιστορία της Ορθόδοξης Αλεξάνδρας (La Rossa / Hurrem) που συλλαμβάνεται από τους Τούρκους κατακτητές και καταλήγει στο χαρέμι του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. Η βασιλεία του ξακουστού Σουλτάνου σηματοδότησε την έναρξη ενός αιώνα υπεροχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σε ηλικία 26 ετών, ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ξεκίνησε για να χτίσει μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, μεγαλύτερη κι από αυτή του Μέγα Αλέξανδρου. Έτσι, στα 46 χρόνια της βασιλείας του έγινε γνωστός ως ο ισχυρότερος πολεμιστής και ο κυβερνήτης Ανατολής και Δύσης. Ο νεαρός Σουλεϊμάν ανέβηκε στον θρόνο το 1520. Μη γνωρίζοντας ότι θα ξεκινήσει σε μια εποχή που αργότερα θα μπορούσε να θεωρείται το απόγειο της Οθωμανικής κυριαρχίας, άφησε πίσω του τη σύζυγό του Μαχιντεβράν του και τον γιος τους Μουσταφά, στη Manisa και μαζί με έναν καλό του φίλο, πήρε τον δρόμο για το παλάτι Τοπ Καπί στην Κωνσταντινούπολη. Στη διαδρομή, ένα οθωμανικό πλοίο διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα, φέρνοντας σκλάβες ως δώρα για το παλάτι. Σε αυτό το πλοίο βρίσκεται και η Αλεξάνδρα La Rossa. Η νεαρή κοπέλα, έχει απαχθεί από την οικογένειά της και πωλείται ως σκλάβα στο παλάτι. Η κοπέλα γοήτευσε με την πρώτη ματιά τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν κι εκείνος δεν δίστασε να της προσφέρει ... τα πάντα! Όμως το πάθος του αυτό, φέρνει μαζί αιματοχυσία και πρωτοφανείς ίντριγκες στην αυλή του. Πώς θα διαχειριστεί τον αθεράπευτο έρωτα του Σουλεϊμάν η σύζυγός του και Βασίλισσα, Μαχιντεβράν; Τι ρόλο θα παίξει η σχέση του Μεγάλου Βεζίρη και της αδελφής του Σουλεϊμάν; Η ένταση μεταξύ της Χριστιανικής Ευρώπης και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πώς θα επηρεάσει τις ζωές των πρωταγωνιστών και την εξέλιξη της ιστορίας;

Επεισόδιο 2

Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ξαφνιάζεται που βλέπει τη Μαχιντεβράν στο δωμάτιό του, ενώ περίμενε την Αλεξάνδρα και η παρουσία της δεν τον ευχαριστεί καθόλου. Το προσωπικό της αυλής δεν επιτρέπει στην Αλεξάνδρα να μπει στο δωμάτιο του Σουλτάνου και εκείνη επιστρέφει στα διαμερίσματά της, νιώθοντας εξαιρετικά απογοητευμένη. Ο Σουλεϊμάν πιστεύει ότι ο Ιμπραήμ είναι υπεύθυνος για όλη αυτή την αναστάτωση και κάνει μια σοβαρή συζήτηση μαζί του. Η Βασιλομήτωρ αποφασίζει να αναλάβει την ευθύνη για την αναστάτωση και πηγαίνει να μιλήσει στον γιο της. Ωστόσο, εκείνος αντιδρά με εντελώς διαφορετικά απ' όσο περίμενε. Ο Σουλεϊμάν γράφει μια επιστολή στον Ούγγρο Βασιλιά Λάιο, εξηγώντας τους σκοπούς του. Είναι αποφασισμένος να εκστρατεύσει στη Ρόδο και να την κατακτήσει. Ο Σουλεϊμάν θέλει να δει την Αλεξάνδρα και, αυτή τη φορά, δεν επιθυμεί καμία αναστάτωση ή παρέμβαση. Τελικά, περνούν τη νύχτα μαζί. Όλοι εκπλήσσονται όταν τους βλέπουν να περνούν πολύ χρόνο μαζί. Η αδελφή του Σουλεϊμάν, η Χατιτζέ, ακούει μουσική βιολιού να φτάνει στα διαμερίσματά της και, καθώς λατρεύει τον ήχο του οργάνου αυτού, ανακαλύπτει από πού προέρχεται η μουσική και παρακολουθεί τον βιολιστή κρυφά και με θαυμασμό. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν δίνει καινούργιο όνομα στην Αλεξάνδρα, γεγονός το οποίο θεωρείται ότι την κάνει πλέον επισήμως δεκτή στο χαρέμι του Σουλτάνου. Το όνομά της από εδώ και στο εξής θα είναι Χουρρέμ. Η Μαχιντεβράν είναι πολύ λυπημένη όταν ακούει τα νέα. Η Χουρρέμ είναι πολύ χαρούμενη που πήρε υψηλότερη θέση στο χαρέμι. Η ταχύτατη εξέλιξη της Χουρρέμ έχει ως αποτέλεσμα πολλές αντιδράσεις. Η Μαχιντεβράν ζηλεύει πολύ τη Χουρρέμ και την κλειδώνει φυλακίζοντάς την μέσα σ' ένα δωμάτιο, με τη βοήθεια της Βασιλομήτορος. Της λέει ότι θα την ελευθερώσει μόνο εφόσον συμφωνήσει να μην παρέμβει στη δική της σχέση με τον Σουλεϊμάν. Εν τω μεταξύ, ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν καλεί τη Χουρρέμ στο δωμάτιό του μην γνωρίζοντας ότι είναι φυλακισμένη. Όταν ανακαλύπτει τι συμβαίνει με τη Χουρρέμ, γίνεται έξαλλος.

Επεισόδιο 3

Ο Λοχίας Μπεχράμ, ο οποίος είχε σταλεί ως απεσταλμένος στον Ούγγρο Βασιλιά Λάιο, δολοφονείται. Εν τω μεταξύ, στο Τοπ Καπί, ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν αποφασίζει να ξεκινήσει την εκστρατεία κατά της Ρόδου. Η Μαχιντεβράν παρατηρεί στο δάκτυλο της Χουρρέμ το δακτυλίδι που θα έδινε στην ίδια ως δώρο ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν και λιποθυμά. H Αρχίατρος εξετάζει τη Μαχιντεβράν και έχει ευχάριστα νέα: η Μαχιντεβράν είναι έγκυος! Το μόνο πρόσωπο που δεν είναι χαρούμενο για το νέο αυτό από το χαρέμι είναι η Χουρρέμ. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν αποφασίζει να κυκλοφορήσει ανάμεσα στο λαό του. Μεταμφιέζεται σε έναν απλό πολίτη και κάνει μια βόλτα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης με τον Ιμπραήμ. Μόλις επιστρέφει στο παλάτι, επιθεωρεί τις προετοιμασίες για τον πόλεμο. Ο Σουλτάνος και ο Ιμπραήμ μοιράζονται ορισμένες ιδέες και στρατηγικά σχέδια που έχουν για την επερχόμενη μάχη. Η Χουρρέμ θέλει να επισκεφτεί τον Σουλεϊμάν αλλά η Μαχιντεβράν βρίσκεται ήδη στο δωμάτιό του για να του πει τα καλά νέα. Στη Χουρρέμ δεν επιτρέπουν να περάσει την πόρτα. Η Βασιλομήτωρ προσπαθεί να εξομαλύνει την κατάσταση μεταξύ της Μαχιντεβράν και της Χουρρέμ, αλλά δεν είναι εύκολο να ηρεμήσει τη Μαχιντεβράν. Ενώ οι προετοιμασίες του στρατού προχωρούν ακόμα, το δώρο του Ούγγρου Βασιλιά Λάιου φτάνει στο παλάτι. Όλοι συγκλονίζονται στη θέα του δώρου: πρόκειται για το κεφάλι του Λοχία Μπεχράμ. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν, εξοργισμένος, αποφασίζει πλέον να κατακτήσει το Βελιγράδι. Το δακτυλίδι που έδωσε ο Σουλεϊμάν στη Χουρρέμ εξαφανίζεται. Η Χουρρέμ πιστεύει ότι το δακτυλίδι της έχει κλαπεί και παρά το γεγονός ότι δημιουργεί μεγάλη σκηνή γι' αυτό, δεν μπορεί να το βρει. Ο Ιμπραήμ ανακαλύπτει το μυστήριο πίσω από το χαμένο δακτυλίδι, αλλά προκειμένου να διατηρήσει τις ισορροπίες μέσα στο χαρέμι, προτιμάει να μιλήσει πρώτα στη Βασιλομήτορα, εκείνη τώρα θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση.

Επεισόδιο 4

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής προετοιμάζεται για τον Πόλεμο του Βελιγραδίου. Οι σκηνές όπου ο Σουλεϊμάν επιθεωρεί τον στρατό του που προετοιμάζεται για τον πόλεμο πραγματοποιήθηκαν από συνεργείο 70 ατόμων. Τα εξωτερικά γυρίσματα στο Μπουγιουκτζεκμετζέ Κερβανσαράι διήρκησαν 2 ημέρες. Το ειδικό κανόνι μήκους 7 μέτρων που χρησιμοποιήθηκε για τη σκηνή, κατασκευάστηκε από το Καλλιτεχνικό Τμήμα σε διάστημα 15 ημερών. Τα πατώματα στο Κερβανσαράι στρώθηκαν με άμμο προκειμένου να ανάψουν οι φωτιές. Η Μαχιντεβράν θεωρεί υπεύθυνη τη Χουρρέμ για τον θάνατο του παιδιού της και της επιτίθεται. Την χτυπάει συνεχώς μέχρι που πέφτει αναίσθητη. Το χαρέμι αναστατώνεται με το σκάνδαλο αυτό και η Βασιλομήτωρ προσπαθεί να αποκρύψει από τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν την τρομερή αυτή κατάσταση, αλλά όμως δεν το καταφέρνει. Ο Σουλεϊμάν καλεί τη Χουρρέμ στο δωμάτιό του και εξοργίζεται όταν μαθαίνει ότι δεν μπορεί να πάει να τον βρει. Η Μαχιντεβράν δεν γνωρίζει ακόμα τι την περιμένει. Επεισόδιο 5

Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν βρίσκεται στο δρόμο για το Βελιγράδι. Η Βασιλομήτωρ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την απουσία του Σουλεϊμάν για να περιορίσει και πάλι τη Χουρρέμ. Πιστεύει ότι εάν της βρει έναν σύζυγο, θα μπορέσει να την ξεφορτωθεί. Η Χουρρέμ δεν γνωρίζει τα σχέδιά της και γράφει συνεχώς επιστολές στον αγαπημένο της Σουλεϊμάν. Ο Σουλεϊμάν κατευθύνεται στο Βελιγράδι με τον στρατό του. Συζητά με τους αξιωματικούς του τα σχέδια για την πολιορκία. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τη στρατηγική της πολιορκίας και ο Σουλεϊμάν πιστεύει ότι θα πρέπει να ακούσει τη γνώμη όλων, προτού πάρει την τελική απόφαση. Η Χουρρέμ ανακαλύπτει ότι σκοπεύουν να την παντρέψουν με κάποιον και στη συνέχεια να τη διώξουν από το παλάτι. Παθαίνει νευρική κρίση, τους ικετεύει να την κρατήσουν στο παλάτι αλλά έχουν ήδη αποφασίσει να τη διώξουν. Ως τελευταία ελπίδα, τους λέει ότι είναι έγκυος αλλά η Βασιλομήτωρ και το υψηλά ιστάμενο προσωπικό του παλατιού δεν φαίνεται να την πιστεύουν. Ο Οθωμανικός στρατός επιτίθεται στο οχυρό της Ζεμούν. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν μαθαίνει ότι ο Ούγγρος Βασιλιάς Λάιος βρίσκεται επίσης μέσα στο οχυρό. Το οχυρό καταλαμβάνεται γρήγορα, αλλά ο Σουλεϊμάν δεν θέλει να σταματήσει μέχρι να συλληφθεί ο Λάιος. Ένα ατελείωτο κυνηγητό ξεκινάει μεταξύ του Λάιου και του Οθωμανικού στρατού.

Επεισόδιο 6

Η εκστρατεία για το Βελιγράδι βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι άνθρωποι του Παλατιού Τοπ Καπί προσεύχονται για τον στρατό τους. Ο Σουλεϊμάν βρίσκεται πολύ κοντά στο να επιτύχει την πρώτη του νίκη. Σχεδιάζει επίσης, να επεκτείνει τον πόλεμο και στη Δυτική Ευρώπη. Ο Σουλεϊμάν επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη. Η νίκη του Οθωμανικού στρατού και η επιστροφή του Σουλτάνου γιορτάζονται σε ολόκληρη την Πόλη. Η Χουρρέμ βρίσκει την ευκαιρία να δει τον Σουλεϊμάν κι εκείνος επίσης, δεν βλέπει την ώρα να τη συναντήσει. Η Μαχιντεβράν, που ζηλεύει φρικτά τη Χουρρέμ, σκέφτεται ένα κακόβουλο σχέδιο για να την ξεφορτωθεί. Η νύχτα που πέρασε η Χουρρέμ με τον Σουλεϊμάν έχει άδοξο τέλος, καθώς η Χουρρέμ δηλητηριάζεται και κινδυνεύει η ζωή της. Ο Σουλεϊμάν τελικά τη σώζει προσφέροντάς της τις πρώτες βοήθειες και καλεί αμέσως τον Ιμπραήμ. Όμως, ο Ιμπραήμ βρίσκεται σε μια μυστική συνάντηση. Οι γιατροί του παλατιού αναλαμβάνουν τη Χουρρέμ. Καθώς η υγεία της βελτιώνεται, οι γιατροί ανακοινώνουν στον Σουλεϊμάν ότι θα επιζήσει. Ο Ιμπραήμ αναλαμβάνει να βρει τους δράστες. Η Γκιουλσάχ, η σκλάβα που έριξε το δηλητήριο στο φαγητό της Χουρρέμ, προσπαθεί να κρύψει τα ίχνη που άφησε πίσω της, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από την προσοχή του Ιμπραήμ. Όταν ο Ιμπραήμ μαθαίνει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την απόπειρα δολοφονίας της Χουρρέμ, συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα δίλημμα: δεν μπορεί ν' αποφασίσει αν θα πρέπει να πει ή όχι στον Σουλεϊμάν ότι η Μαχιντεβράν βρίσκεται πίσω από την απόπειρα δολοφονίας.

Επεισόδειο 7

Ο Σουλεϊμάν ανησυχεί για την ασφάλεια της Χουρρέμ και διατάσσει το προσωπικό του χαρεμιού να ετοιμάσουν ένα μεγάλο δωμάτιο για εκείνη. Όταν πλέον μεταφέρεται σε καινούργιους χώρους, ανακαλύπτει πως η καλύτερή της φίλη, η Μαρία, έχει ασπαστεί το Ισλάμ και έχει αλλάξει το όνομά της σε Γκιουλνιχάλ. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν πιστεύει ότι δεν πρέπει να σταματήσει τώρα που ο στρατός του είναι πολύ δυνατός και θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο για να επεκτείνει την Αυτοκρατορία. Ο καινούργιος στόχος του είναι η Ρόδος. Διατάσσει να ξεκινήσουν οι προετοιμασίες του πολέμου χωρίς δισταγμό. Η Χουρρέμ έρχεται κάθε μέρα και πιο κοντά με τη Χατιτζέ. Η Χατιτζέ της εξομολογείται κάποια πράγματα για τον Ιμπραήμ. Από το μυαλό της Χουρρέμ περνάει πως η Χατιτζέ και ο Ιμπραήμ έχουν σχέση. Η Βασιλομήτωρ βλέπει πόσο δυστυχισμένη είναι η Χατιτζέ και μιλά στον Σουλεϊμάν προκειμένου να βρεθεί μια λύση. Η Χουρρέμ είναι βέβαιη ότι κάτι συμβαίνει μεταξύ της Χατιτζέ και του Ιμπραήμ. Απειλεί διακριτικά τον Ιμπραήμ, θεωρώντας ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει την πληροφορία αυτή εναντίον του. Ως αντίδραση, ο Ιμπραήμ κανονίζει να στείλει μια άλλη σκλάβα στο κρεβάτι του Σουλεϊμάν. Η σκλάβα αυτή είναι η Γκιουλνιχάλ, η Μαρία, η καλύτερη φίλη και υπηρέτρια της Χουρρέμ.

Επεισόδιο 8

Η Χουρρέμ ανακρίνει τη Γκιουλνιχάλ, προσπαθώντας ν' ανακαλύψει ποια κοπέλα έστειλαν στο κρεβάτι του Σουλεϊμάν. Η Γκιουλνιχάλ φοβάται τη Χουρρέμ και συνεχίζει να κρύβει το γεγονός ότι εκείνη κοιμήθηκε μαζί του. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν προετοιμάζεται για να επιτεθεί στη Ρόδο. Ο λαός της Ρόδου ξέρει καλά ότι δεν θα μπορέσει να τα βάλει με τον Οθωμανικό στρατό μόνος του και ζητά βοήθεια από τους Ευρωπαίους ηγέτες. Ο Σουλεϊμάν ήξερε ήδη ότι αυτό θα συμβεί και είχε λάβει τα μέτρα του. Η Χουρρέμ φορά τη γούνα που της είχε κάνει δώρο ο Σουλεϊμάν. Όλες στο χαρέμι τη ζηλεύουν κι εκείνη, καυχιέται σε ολόκληρο το χαρέμι για τη σχέση της με τον Σουλεϊμάν. Η φιλία της με τη Χατιτζέ πηγαίνει επίσης καλά. Η Βασιλομήτωρ έχει ενοχληθεί από τη φιλία αυτή και προειδοποιεί τη Χατιτζέ να είναι προσεκτική. Η Χουρρέμ επιθυμεί να βρεθεί με τον Σουλεϊμάν με όλη της την καρδιά και να περάσει τη νύχτα μαζί του, αλλά το προσωπικό δεν της επιτρέπει καθότι μόλις έχει γεννήσει. Ο Ιμπραήμ στέλνει και πάλι τη Γκιουλνιχάλ στα διαμερίσματα του Σουλεϊμάν και τότε η Χουρρέμ καταλαβαίνει επιτέλους ποια είναι η γυναίκα που αναζητούσε και θυμώνει πολύ. Η Βασιλομήτωρ και ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν συμφωνούν ότι ο Μεχμέτ Τσελεμπή, ο πριγκιπικός δάσκαλος, θα ήταν ο κατάλληλος σύζυγος για τη Χατιτζέ. Ο Σουλεϊμάν αναγγέλλει τους αρραβώνες τους και η Βασιλομήτωρ ξεκινά τις προετοιμασίες για τον γάμο. Η Χατιτζέ είναι συντετριμμένη μαθαίνοντας το νέο και πιστεύει ότι οποιαδήποτε σχέση μεταξύ εκείνης και του Ιμπραήμ έχει πλέον τελειώσει. Παραμένει έξω στο χιόνι όλη τη νύχτα και αρρωσταίνει βαριά.

Επεισόδιο 9 Η Βικτόρια καταφέρνει τελικά να μπει στο χαρέμι του Τοπ Καπί, σχεδιάζοντας να εκδικηθεί για τη δολοφονία του αρραβωνιαστικού της κατά τη διάρκεια της τελετής του γάμου τους στο κάστρο της Ζεμούν στην Ουγγαρία. Ο Οθωμανικός στρατός πολιόρκησε το κάστρο της Ζεμούν τη νύχτα του γάμου τους και ο μέλλων σύζυγος της Βικτόρια δολοφονήθηκε από τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν. Η Βικτώρια φτάνει στην Κωνσταντινούπολη μεταμφιεσμένη ως άντρας, αλλάζει το όνομά της σε Βίκτωρ και συναντά τον Ματρακτσί που είναι υπεύθυνος για την προμήθεια σκλάβων στο παλάτι. Μέσω αυτούγνωρίζει τον Ιμπραήμ Πασά και έτσι, καταφέρνει να μπει στο χαρέμι. Ο Ιμπραήμ αγνοεί τις προθέσεις της και την αγοράζει ως σκλάβα-υπηρέτρια για να εργαστεί στο χαρέμι. Την ίδια στιγμή, η Χουρρέμ είναι πολύ στεναχωρημένη που πήραν το παιδί της για να το δώσουν σε μια τροφό. Αποφασίζει να επισκεφτεί τη γυναίκα που είναι υπεύθυνη για τα φυλαχτά και τα γούρια και της ζητά να ετοιμάσει φυλαχτά για εκείνη, πιστεύοντας ότι θα τη βοηθήσουν να πάρει πίσω το παιδί της. Χαίρεται πολύ όταν αυτά φτάνουν στα χέρια της και μαθαίνει πως περιμένει και πάλι παιδί. Η Μαχιντεβράν αναστατώνεται όταν μαθαίνει για την εγκυμοσύνη της Χουρρέμ.

Επεισόδιο 10

Στο χαρέμι ξεσπάει μεγάλη φωτιά και οι πρίγκιπες βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο. Μέσα στον πανικό, η Βικτόρια σώζει τους πρίγκιπες με ηρωικό τρόπο και γίνεται η αγαπημένη σκλάβα της Βασιλομήτορος. Ως επιβράβευση, γίνεται επισήμως δεκτή στο χαρέμι. Ξεκινά αμέσως έρευνα για να ανακαλυφθούν οι υπεύθυνοι για τη φωτιά, αλλά δεν είναι δυνατό να εξαχθεί κάποιο τελικό συμπέρασμα. Η Χουρρέμ και η Μαχιντεβράν κατηγορούν η μία την άλλη για τη φωτιά, καθώς η Μαχιντεβράν ισχυρίζεται ότι η Χουρρέμ σχεδίαζε να σκοτώσει τον γιο της Μαχιντεβράν. Η Χατιτζέ, που στο μεταξύ έχει αρραβωνιαστεί τον Τσελεμπή Πασά, χάνει πλέον κάθε ελπίδα να είναι με τον Ιμπραήμ. Τον σκέφτεται συνεχώς, αλλά γνωρίζει ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να είναι μαζί. Είναι συντετριμμένη. Οι προετοιμασίες για την εκστρατεία ολοκληρώνονται και ο στρατός προελαύνει για τη Ρόδο. Ο Σουλεϊμάν γνωρίζει καλά τους κινδύνους του πολέμου αυτού και ότι η νίκη δεν θα είναι εύκολη. Η επίθεση στο πλοίο του κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με τον Ιμπραήμ, αποδεικνύει πόσο δίκιο έχει: ο στόλος τους πέφτει σε ενέδρα. Οι άνθρωποι του χαρεμιού αγωνιούν, καθώς μαθαίνουν τα τρομερά νέα.

Επεισόδιο 11

Η Χουρρέμ είναι έτοιμη να γεννήσει και πονάει φρικτά. Ελπίζει πως και αυτό το παιδί θα είναι αγόρι, για να καθιερώσει τη θέση της στο χαρέμι. Μαθαίνοντας η Μαχιντεβράν πως τελικά το νεογέννητο της Χουρρέμ είναι κορίτσι, ενθουσιάζεται! Ο Τσελεμπή Πασάς, ο αρραβωνιαστικός της Πριγκίπισσας Χατιτζέ, είναι πολύ άρρωστος. Οι γιατροί δεν μπορούν να πουν με σιγουριά εάν θα ζήσει τελικά από αυτή την τρομερή ασθένεια.

Επεισόδιο 12

Ο Σουλεϊμάν διατάσσει τους στρατιώτες του, να φέρουν τον Ιμπραήμ αμέσως μπροστά του. Ο Ιμπραήμ νομίζει ότι ο Σουλεϊμάν έχει μάθει για την κρυφή σχέση του με τη Χατιτζέ και ότι θα τον αποκεφαλίσει. Γονατίζοντας μπροστά του, ως τελευταία επιθυμία, ζητά να σταλεί το νεκρό του σώμα στην πατρίδα του. Όμως, δεν περίμενε ποτέ την αντίδραση του Σουλεϊμάν απέναντι στη στάση και στην πρότασή του. Η Χουρρέμ έχει οργανώσει μια μεγάλη γιορτή στο χαρέμι για την επιστροφή του Σουλεϊμάν. Η Μαχιντεβράν διατάσσει όλους τους υπηρέτες να σταματήσουν αυτή τη διοργάνωση κι εκείνοι έρχονται σε ρήξη με τη Χουρρέμ. Ο Πιρί Πασάς παραιτείται από βεζίρης, λέγοντας ότι είναι πολύ μεγάλος και κουρασμένος πλέον για τη θέση αυτή. Ο Σουλεϊμάν διορίζει ως νέο βεζίρη του τον Ιμπραήμ. Ο Αχμέτ Πασάς και οι οπαδοί του δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με την απόφαση αυτή. Ο Ιμπραήμ ανακαλύπτει ότι ο Τσελεμπή Πασάς, ο αρραβωνιαστικός της Χατιτζέ, έχει φυματίωση. Ενημερώνει τη Βασιλομήτωρ για την κατάσταση και εκείνη πηγαίνει στον Σουλεϊμάν για να μιλήσει μαζί του προκειμένου να τον πείσει να ακυρώσει τους αρραβώνες. Η αντίδραση του Σουλεϊμάν την ξαφνιάζει...

Επεισόδιο13

Ο Σουλεϊμάν εξοργίζεται με τη Χουρρέμ και τα καμώματά της στο χαρέμι. Θεωρεί ότι είναι πολύ πιεστική και υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό της. Αποφασίζει να περιορίσει τη σχέση τους. Ο Σουλεϊμάν καλεί τη Μαχιντεβράν να περάσει τη νύχτα στο δωμάτιό του. Η Χουρρέμ δεν μπορεί να πιστέψει την εξέλιξη αυτή και πηγαίνει στον Ιμπραήμ να τον ρωτήσει εάν αυτό αληθεύει και εάν έχει μεσολαβήσει εκείνος. Φτάνει στο σημείο να τον απειλήσει ότι θα πει στον Σουλεϊμάν για εκείνον και τη Χατιτζέ. Η Μαχιντεβράν είναι πανευτυχής που ο Σουλεϊμάν την κάλεσε στο δωμάτιό του, αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περίμενε. Ο Ιμπραήμ Πασάς επιστρέφει στην πατρίδα του, αφήνοντας μια επιστολή στη Χατιτζέ όπου της εξηγεί γιατί φεύγει. Όταν η Μαχιντεβράν φεύγει από το δωμάτιο του Σουλτάνου Σουλεϊμάν, λέει σε όλους ότι πέρασαν μαζί μια καταπληκτική νύχτα. Η Χουρρέμ εξοργίζεται και πηγαίνει να μιλήσει στον Σουλεϊμάν. Αργότερα το ίδιο βράδυ μια από τις σκλάβες, η Αϊσέ, δολοφονείται. Το σκάνδαλο είναι πολύ μεγάλο και ξεκινούν οι έρευνες για να βρεθεί ο δολοφόνος.

Επεισόδιο 14

Όλοι υποπτεύονται τη Χουρρέμ για τη δολοφονία της Αϊσέ. Ακόμη κι αν είναι αθώα, δεν μπορεί να τους πείσει. Η Βασιλομήτωρ καλεί τη Χουρρέμ και της λέει πως είναι δολοφόνος και ότι θα την απομακρύνουν από το Τοπ Καπί και θα τη στείλουν στο Παλιό Παλάτι. Ο Σουλεϊμάν, όσο κι αν δεν θέλει να πιστέψει ότι η Χουρρέμ έχει σχέση με τη δολοφονία, δεν έχει άλλη επιλογή από το να εγκρίνει την απόφαση αυτή. Ο Ιμπραήμ καλείται πίσω στο παλάτι. Ο Σουλεϊμάν ανακοινώνει ότι θα παντρέψει την αδελφή του με τον Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ δεν μπορεί να πιστέψει ότι το όνειρό του θα γίνει πραγματικότητα. Η Χουρρέμ μεταφέρεται στο Παλιό Παλάτι. Ως τελευταία ελπίδα, πηγαίνει να μιλήσει στον Ιμπραήμ, ζητώντας του να τη βοηθήσει να παραμείνει στο παλάτι και να βρει τον πραγματικό δολοφόνο. Ο Ιμπραήμ της λέει ότι είναι πλέον πολύ αργά για έλεος και τη διώχνει. Η παλιά φίλη και υπηρέτριά της, η Γκιουλνιχάλ, έρχεται κι εκείνη μαζί της οικειοθελώς. Η Χουρρέμ είναι συγκινημένη από την απόφασή της αυτή. Η Χουρρέμ, γράφει απεγνωσμένα επιστολές στον Σουλεϊμάν, ζητώντας τη συγχώρεσή του. Ο Σουλεϊμάν φεύγει από την Κωνσταντινούπολη, πηγαίνοντας σε ένα από τα κυνηγητικά καταφύγιά του. Κι εκείνος σκέφτεται συνεχώς τη Χουρρέμ, αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι για να τη φέρει πίσω στο χαρέμι. Μία από τις σκλάβες λέει στον Ιμπραήμ ότι είδε το δολοφόνο με τα μάτια της και ότι δεν ήταν η Χουρρέμ. Ο Ιμπραήμ της λέει να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Ο Ιμπραήμ επισκέπτεται τη Χουρρέμ στο Παλιό Παλάτι, κάνοντάς της μια πρόταση. Της λέει ότι μπορεί να κανονίσει ο ίδιος την επιστροφή της στο Τοπ Καπί, μόνο όμως εφόσον εκείνη συμφωνήσει με τους όρους του.

Επεισόδιο 15

Οι όροι της πρότασης του Ιμπραήμ είναι δυσβάσταχτοι για τη Χουρρέμ. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν αισθάνεται βαθειά θλίψη για όλα αυτά που συμβαίνουν τελευταία και νοσταλγεί τη Χουρρέμ. Στο παλάτι θα οργανωθεί ένα συμπόσιο για τον γάμο του Ιμπραήμ και της Χατιτζέ. Η Χατιτζέ αποφασίζει να επισκεφτεί τη Χουρρέμ όταν ανακαλύπτει ότι ο γιος της, Πρίγκιπας Μουσταφά, είναι άρρωστος με πυρετό, όντας θλιμμένος που αποχωρίστηκε τη μητέρα του. Στο Παλιό Παλάτι, η Χατιτζέ λέει στη Χουρρέμ για τη διοργάνωση της γιορτής που θα γίνει. Η Χουρρέμ συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να επιστρέψει στο παλάτι το συντομότερο δυνατό, γιατί αλλιώς κινδυνεύει να εγκαταλειφθεί στο Παλιό Παλάτι και να ξεχαστεί μέχρι να πεθάνει. Η Βασιλομήτωρ δυσαρεστείται όταν μαθαίνει πως η Χατιτζέ πήγε να επισκεφτεί τη Χουρρέμ, χωρίς να ζητήσει την άδειά της. Η Χουρρέμ τελικά αποφασίζει να δεχθεί την πρόταση του Ιμπραήμ, καθώς συνειδητοποιεί ότι τελικά δεν έχει καμία καλύτερη λύση προκειμένου να επιστρέψει. Παρουσιάζεται στην αυλή κατά τη διάρκεια του συμποσίου. Στο μεταξύ, ένας νεαρός άνδρας από τη Ρωσία, ο οποίος μόλις έχει φτάσει στην Κωνσταντινούπολη μετά από ένα μακρύ, ψάχνει μια γυναίκα με το όνομα ... Αλεξάνδρα Λιβόλσκα!

Επεισόδιο 16

Η Χουρρέμ είναι πια ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, από τότε που επέστρεψε στο παλάτι, ώριμη και ευγενική με όλους ακόμα και με τη Μαχιντεβράν. Οι κυρίες της αυλής θα επισκεφθούν το παλάτι που ανακαινίζεται και προετοιμάζεται για τον Ιμπραήμ και τη Χατιτζέ. Η Χουρρέμ προσκαλείται να τους συνοδεύσει, ενώ η Μαχιντεβράν μένει πίσω στο παλιό παλάτι. Νοιώθει ήδη απογοητευμένη που δεν την προσκάλεσαν και φοβάται πως η Χουρρέμ θα γίνει ξανά η αγαπημένη του Σουλτάνου. Στην πραγματικότητα, αυτό το ταξίδι οργανώθηκε από τη Βασιλομήτωρ για να καλύψει το σχέδιό της να στείλει τη Σαντικά στο δωμάτιο του Σουλτάνου. Τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν και τη Σαντικά διακόπτουν ξαφνικές φωνές από τους κήπους του παλατιού. Ο Πρίγκιπας Μεχμέτ πέφτει στη λιμνούλα και η Μαχιντεβράν τον σώζει. Με την επιστροφή της στο παλάτι η Χουρρέμ τρέχει αμέσως στην Μαχιντεβράν, εκεί που όλοι περιμένουν πως θα την κατηγορήσει και θα μαλώσει μαζί της, η Χουρρέμ αντιδρά εντελώς διαφορετικά. Την ευχαριστεί που έσωσε τον γιο της από βέβαιο θάνατο. Η Χουρρέμ μαθαίνει πως έστειλαν τη Σαντικά στο δωμάτιο του Σουλεϊμάν. Καταλαβαίνει τότε πως πρέπει να την ξεφορτωθεί και βρίσκει την τέλεια ευκαιρία να πραγματοποιήσει το σχέδιό της. Στο μεταξύ η Μαχιντεβράν δεν νοιώθει καλά. Η Γκουλσά διαδίδει φήμες στο χαρέμι πως η Μαχιντεβράν είναι έγκυος. Η Χουρρέμ σοκάρεται από αυτά τα νέα.

Επεισόδιο 17

Ο Λέο, ο νεαρός άντρας από τη Ρωσία, ψάχνει ακόμα για την Αλεξάνδρα, τον έρωτα της ζωής του. Στο μεταξύ τον καλούν στο παλάτι και του αναθέτουν να ζωγραφίσει τους τοίχους του Ιμπραήμ και της Χατιτζέ, αλλά και να κάνει και έναν πίνακα για τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν! Κατά τη διάρκεια που ζωγραφίζει τον Σουλεϊμάν, η Χουρρέμ μπαίνει στην αίθουσα για να πει τα ευχάριστα νέα στο Σουλτάνο: περιμένει κι άλλο παιδί! Η Μαχιντεβράν είναι σε βαριά κατάθλιψη ακούγοντας πως η Χουρρέμ είναι ξανά έγκυος, ενώ τελικά η ίδια δεν είναι. Η Γκουλσά λέει στη Μαχιντεβράν πως μπορεί να σκοτώσει την Χουρρέμ, έτσι ώστε να την ξεφορτωθούν μια για πάντα. Έφτασε η μέρα του γάμου του Ιμπραήμ και της Χατιτζέ. Η Σαντικά θα σταλεί στο παλάτι της Χατιτζέ για ν' αναλάβει υπεύθυνη για το προσωπικό της. Είναι πολύ απογοητευμένη με την καινούργια αυτή εξέλιξη, προσπαθεί να βρει έναν άλλο τρόπο να μείνει στο παλάτι, έτσι ώστε να ολοκληρώσει το σχέδιό της και να δολοφονήσει τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν.

Επεισόδιο 18

Ο Ιμπραήμ οργανώνει ένα γιορτινό δείπνο στο καινούργιο παλάτι για τα μέλη του βασιλείου, θέλει να τους παρουσιάσει το νέο μέρος όπου θα διαμένουν. Το δείπνο πραγματοποιείται στην τραπεζαρία, της οποίας το ευρωπαϊκό στιλ προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωσης τους καλεσμένους. Επίσης θέλει να γνωρίσει σε όλους τον Λεό τον ζωγράφο, τον ταλαντούχο καλλιτέχνη που δημιούργησε όλα τα αριστουργήματα στους τοίχους του παλατιού. Όταν ο Λεό παρουσιάζεται στα μέλη της οικογένειας, η Χουρρέμ έκπληκτη διαπιστώνει πως είναι ο πρώην αρραβωνιαστικός της από τη Ρωσία. Είναι απεγνωσμένη και φοβάται πως αυτή η γνωριμία θα της προκαλέσει προβλήματα. Τώρα πια είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος και δεν θέλει κανέναν εμπόδιο στην πορεία της προς την κορυφή της ιεραρχίας. Ο Σουλεϊμάν ζητά από τον Λεό να ζωγραφίσει έναν πίνακα που να απεικονίζει εκείνον και την Χουρρέμ μαζί. Η Χουρρέμ και ο Λεό είναι μπερδεμένοι και κανένας από τους δύο δεν ξέρει πώς πρέπει να αντιδράσει. Η Σαντικά στέλνει μηνύματα στον Βασιλιά Λάιο, χρησιμοποιώντας τους αυλικούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν πως είναι μέρος του σατανικού της σχεδίου. Η Μαχιντεβράν δυσφορεί στην ιδέα του κοινού πίνακα του Σουλεϊμάν και της Χουρρέμ να παρουσιάζονται ως οικογένεια. Η Γκιουλσά προτείνει στη Μαχιντεβράν να μεταφερθεί στο παλιό παλάτι της Χατιτζέ, έτσι ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στον Σουλτάνο Σουλεϊμάν.

Επεισόδιο 19

Η Χουρρέμ βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει με τον Λεό και προσπαθεί να τον πείσει να φύγει και να την ξεχάσει. Η Σαντικά όμως κρυφακούει την κουβέντα τους. Η Νιγκιάρ προσπαθεί να σκοτώσει την Γκουλσά, παρ' όλα αυτά η Μαχιντεβράν τη σταματάει και την προειδοποιεί, λέγοντάς της πως, αν θέλει να ζήσει, από εδώ και στο εξής θα πρέπει να υπακούει τις εντολές της. Ο Λεό είναι απεγνωσμένος μετά την κουβέντα του με τη Χουρρέμ, ενώ εκείνη κοιτάζει τον πίνακά του και κλαίει. Η Σαντικά τον παρακολουθεί κρυφά και προσπαθεί να δει τον πίνακα που έφτιαξε. Ο Ιμπραήμ κατευθύνεται προς την Αίγυπτο για να παρέμβει στην επανάσταση εναντίον του Διοικητή της Αιγύπτου, όμως πριν ακόμα φτάσει όλα έχουν κοπάσει. Στο μεταξύ, ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν είναι κι αυτός πολύ μακριά από την Κωνσταντινούπολη. Αφού, βρίσκεται στο κυνηγετικό παλάτι μαζί με την Χουρρέμ και τους γιους του. Οι γενίτσαροι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία, ξεσπούν επεισόδια και η πόλη παραδίνεται στις φλόγες. Ο λόγος που διαμαρτύρονται είναι τα έξοδα του γάμου του Ιμπραήμ και της Χατιτζέ, τη στιγμή που οι ίδιοι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι από τους μισθούς τους.

Επεισόδιο 20

Οι διαδηλώσεις των γενίτσαρων παίρνουν μεγάλη διάσταση και πλέον απειλούν τη βασιλική οικογένεια. Με τις επιθέσεις τους βάζουν φωτιά μέχρι και στην πύλη του παλατιού. Μέσα στον πανικό η Χατιτζέ πέφτει από τις σκάλες και μένει αναίσθητη. Η Χουρρέμ και ο Λεό προσπαθούν να τη βοηθήσουν να ξεφύγει τον κίνδυνο. Ο Λεό τη μεταφέρει σ' ένα ασφαλές μέρος, αλλά τραυματίζεται και ο ίδιος. Προκειμένου να γλυτώσουν τα χειρότερα, όλα τα γυναικόπαιδα μεταφέρονται σ' ένα κρησφύγετο. Την ίδια στιγμή στο Τοπ Καπί, η Μαχιντεβράν ανησυχεί για την ασφάλεια του Πρίγκιπα Μουσταφά, ενώ η Βασιλομήτωρ σκέπτεται τη Χατιτζέ. Ακούγοντας τα νέα από τον αγγελιοφόρο, ο Σουλεϊμάν επιστρέφει αμέσως στην Κωνσταντινούπολη. Στις πύλες της πόλης μαθαίνει από τους φρουρούς πως οι γενίτσαροι κατευθύνονται στο Τοπ Καπί. Τους διατάζει, στέλνοντας τους ένα μήνυμα, να σταματήσουν άμεσα και καλεί τον αρχηγό τους να συναντηθούν για να συζητήσουν. Ο Αγάς Μουσταφά, ο επικεφαλής των γενίτσαρων, δέχεται την πρόσκληση και διατάζει να σταματήσει η εξέγερση. Όλοι πιστεύουν πως ο Σουλεϊμάν δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αποδεχθεί τα αιτήματά τους κι έτσι, νιώθουν νικητές. Ο Ιμπραήμ, ο οποίος βρίσκεται ακόμα στο Κάιρο, παραλαμβάνει ένα γράμμα και αναχωρεί αμέσως για την Κωνσταντινούπολη. Οι βανδαλισμοί προς το παρόν έχουν σταματήσει και οι γενίτσαροι έχουν απομακρυνθεί από τις πύλες του παλατιού. Η Χατιτζέ ανακτά τις αισθήσεις της. Ο Σουλεϊμάν είναι και πάλι πίσω στο παλάτι, ενώ η αυλή και τα μέλη της οικογένειας επιστρέφουν από το καταφύγιο. Ο Σουλεϊμάν μαθαίνει πως η Χουρρέμ δεν έχει επιστρέψει ακόμα στο παλάτι και ανησυχεί. Ο διοικητής των γενίτσαρων καταφθάνει στο παλάτι για την συνάντηση. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν δεν θα τους συγχωρέσει όσα έκαναν...

Επεισόδιο 21

Η Σαντικά κατόπιν εντολής πηγαίνει ξανά στην κάμαρα του Σουλεϊμάν. Αυτή τη φορά δεν έχει χρόνο να προετοιμάσει την επίθεσή της κι έτσι, αναγκάζεται να κοιμηθεί μαζί του. Όταν φεύγει από το δωμάτιο του Σουλεϊμάν συναντάει τον Ιμπραήμ, ο οποίος μένει έκπληκτος από τις εξελίξεις. Η Χουρρέμ υποψιάζεται πως ο λόγος που ο Σουλεϊμάν πέρασε τη νύχτα του στο παλάτι του Ιμπραήμ ήταν για να κοιμηθεί με τη Σαντικά. Μόλις εκείνος φεύγει, αρχίζει να ψάχνει για αποδείξεις. Όταν βρίσκει το φουλάρι της Σαντικά εκεί, επιβεβαιώνει τις υποψίες της. Ο Λεό ξεκινάει να δουλεύει στο καλλιτεχνικό τμήμα του παλατιού. Όμως, η στενή του σχέση με τον Ιμπραήμ Πασά και τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν ενοχλεί τους συναδέλφους του. Η Χουρρέμ στέλνει στον Λεό έναν σάκο γεμάτο χρυσές λίρες, αλλά εκείνος νιώθει ταπεινωμένος με την πράξη της και της τον στείλει πίσω μέσω της Νιγκιάρ. Ο Αγάς Πασά ενημερώνει τον Σουλεϊμάν για τις πρόσφατες δραστηριότητες του Φερχάτ Πασά, ο οποίος φτιάχνει μία νέα οργάνωση με στρατιώτες. Υποψιάζεται πως ο Φερχάτ Πασά σχεδιάζει πραξικόπημα εναντίον του Σουλεϊμάν. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν καλεί τον Ιμπραήμ για να οργανώσει συμβούλιο σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις. Ένας χωρικός αναφέρει στο συμβούλιο πως ο Φερχάτ Πασά χρεώνει άδικους φόρους στα χωριά υπό την ηγεμονία του, συμπεριφέρεται βάναυσα και δωροδοκείται και από τις πλούσιες οικογένειες της περιοχής. Ο Φερχάτ Πασά μπαίνει απρόσκλητος στο παλάτι. Ο Ιμπραήμ μαθαίνει για την αναπάντεχη άφιξη του Φερχάτ Πασά και ενημερώνει τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν για το συμβάν. Η Λαίδη Μπεηχάν, που επίσης φθάνει στο παλάτι με τον σύζυγο της Φερχάτ, γίνεται δεκτή στις κάμαρες της Βασιλομήτωρ. Είναι φίλες από τα παλιά. Η Βασιλομήτωρ ανησυχεί πως ο Φερχάτ Πασά θα εκτελεστεί και μετά η Μπεηχάν θα βρεθεί σε απόγνωση και κατάθλιψη. Ο ηγεμόνας του Ακιρμάν στέλνει για δώρο στο χαρέμι δύο γυναίκες από τη Ρωσία. Η Χουρρέμ όταν καταλαβαίνει πως αυτές οι δύο κοπέλες θα προορίζονται για τον Σουλεϊμάν φτάνει στα όριά της! Πλέον δεν αντέχει να τον μοιράζεται και αποφασίζει να κάνει κάτι γι' αυτό...

Επεισόδιο 22

Η Βαλιντέ είναι αποφασισμένη να αναγκάσει τη Χουρρέμ να μιλήσει μπροστά στον Σουλεϊμάν. Εκείνη αρχικά σαστίζει και δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει. Θα πέσει η Χουρρέμ στην παγίδα της Βαλιντέ; Πώς θα αντιδράσει ο Σουλεϊμάν ύστερα από όλα όσα θα ακούσει; Ο Ιμπραήμ Πασά εξακολουθεί να παλεύει με τον θάνατο στην ιαματική σπηλιά. Τι θα κάνει ο Σουμπούλ όταν δει τη Νιγκιάρ να φιλιέται με τον Ιμπραήμ Πασά; Το νέο θα κυκλοφορήσει γρήγορα στο χαρέμι και θα τους ξαφνιάσει όλους.Η αρρώστια του Ιμπραήμ στεναχωρεί πολύ τη Χατιτζέ. Μέσα στην πίκρα, σχεδόν αρνείται τη ζωή της. Η Βαλιντέ και η Μαχιντεβράν κάνουν τα πάντα για να την κρατήσουν ζωντανή. Μέσα στην απελπισία τους, έρχεται βοήθεια από ένα απροσδόκητο πρόσωπο.Ο Σουλεϊμάν είναι δυστυχισμένος λόγω της αρρώστιας του Ιμπραήμ Πασά.Τελικά αποφασίζει να πάρει τη Χατιτζέ και να πάει στον Ιμπραήμ. Αλλά την ώρα που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν, μπαίνει στο παλάτι η άμαξα του Ιμπραήμ. Ο Σουλεϊμάν και η Χατιτζέ, περιμένουν με αγωνία να μάθουν τα νέα. Έφτασε η ώρα για τον γάμο του Ματρακτσί και της Νιγκιάρ Κάλφα. Η Χουρρέμ κάνει μια ιδιαίτερη ετοιμασία. Η άφιξη της Χουρρέμ για το γλέντι είναι αρκετή για να εκνευρίσει τη Βαλιντέ και τη Μαχιντεβράν. Από την άλλη, η Νιγκιάρ Κάλφα είναι δυστυχισμένη εξαιτίας της αποχώρησής της από το χαρέμι. Τώρα όμωε κάνει το πρώτο της βήμα στην καινούργια της ζωή με μια απροσδόκητη έκπληξη...

Επεισόδιο 23

Η Βαλιντέ παίρνει τα ηνία στα χέρια της. Η Χουρρέμ προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό της, ενώ ο Σουλεϊμάν κάνει προετοιμασίες για την εκστρατεία. Κατά τα διάρκεια αυτών των γεγονότων, η Μαχιντεβράν και ο Ηγεμόνας Μουσταφά, επιστρέφουν στο παλάτι. Ξεκινά μια καινούργια περίοδος για το Τοπκαπί.Ο Μπεχράμ Πασά ζητάει από τον Σουλεϊμάν να αναλάβει τα παλιά του καθήκοντα. Ο Ιμπραήμ αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα των στοιχείων που έχει ο Μπεχράμ Πασά. Υποκύπτει στις θελήσεις του, χωρίς να έχει άλλη επιλογή. Ο Σουλεϊμάν υποψιάζεται Ιμπραήμ τον λόγω της συμπεριφοράς του και του ζητάει να βρει μια λύση το συντομότερο. Ο Ιμπραήμ αντιμετωπίζει τον Μπεχράμ Πασά χωρίς δισταγμούς ...Ενώ η ένταση στο χαρέμι συνεχώς αυξάνεται, η διαμάχη μεταξύ της Βαλιντέ και της Χουρρέμ επηρεάζει και τις παλλακίδες. Οι αντιδράσεις απέναντι στη Χουρρέμ πολλαπλασιάζονται και τότε εκείνη για να διασώσει την αξιοπρέπειά της, δρα άμεσα. Ο Σουλεϊμάν ενοχλείται από τις προκλήσεις του μεγαλύτερου εχθρού του στην Ευρώπη, του Σάρλκεν, στα Οθωμανικά εδάφη. Αποφασίζει πως ο Σάρλκεν πρέπει να πάρει το μάθημά του. Αρχίζουν οι προετοιμασίες για μια νέα εκστρατεία. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά που είχε φύγει για την Αδριανούπολη σε παιδική ηλικία, επιστρέφει στο χαρέμι ως ένας όμορφος και δυνατός άντρας. Όλοι τον υποδέχονται με μεγάλη χαρά. Η Μαχιντεβράν, χωρίς να χάνει χρόνο, αρχίζει αμέσως τις προετοιμασίες για το χαρέμι που θα φτιάξει για τον ηγεμόνα της. Ενώ από την άλλη, ο Ηγεμόνας Μουσταφά, κάνει το πρώτο του βήμα στην εστία των Γενίτσαρων.

Επεισόδιο 24 γιοκ

Επεισόδιο 25 γιοκ

Επεισόδιο 26 γιοκ

Επεισόδιο 27

Ο Σουλεϊμάν κερδίζει μια θρυλική μάχη στην πεδιάδα του Μόχατς και ανεβαίνει στον θρόνο του Λάϊου τον οποίο «έθαψε» στην Ιστορία. Η Ουγγαρία πλέον είναι κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η είδηση της νίκης φτάνει στο παλάτι του Τόπκαπι. Η αναφορά στις υπηρεσίες του Ιμπραήμ Πασά σε αυτή τη νίκη κάνουν τη Χουρρέμ να τον μισήσει περισσότερο και αποφασίζει να ζητήσει από τον Γκιούλ Αγά να της φέρει ξανά τον μάντη Γιακούπ Εφέντη. Η Χουρρέμ αυτή τη φορά θα μιλήσει μόνη της μαζί του. Ο Ιμπραήμ Πασά θαυμάζει τα αγάλματα στον κήπο του παλατιού στο Μπούντιν. Τότε ο Σουλεϊμάν του τα προσφέρει ως δώρο λόγω της εξαιρετικής επιτυχίας που έδειξε στο πεδίο της μάχης. Το πλοίο της πριγκίπισσας της Καστίλλης δέχεται επίθεση από πειρατές. Οι πειρατές παίρνουν αιχμάλωτους την Πριγκίπισσα και τη βοηθό της και τις φέρνουν στην Πόλη. Η Πριγκίπισσα η οποία είναι αρραβωνιασμένη με τον Πρίγκιπα Φρειδερίκο από τη δυναστεία των Αψβούργων, είναι μια πολύτιμη αιχμάλωτος. Οι πειρατές θέλουν να την πουλήσουν στο παλάτι του Τόπκαπι. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν και ο Ιμπραήμ Πασά επιστρέφουν στην Πόλη θριαμβευτές. Η Νιγκιάρ προειδοποιεί τον Ιμπραήμ Πασά για την εκδίκηση που θέλει να πάρει η Χουρρέμ...

Επεισόδιο 28

Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν αποφασίζει να κρατήσει αιχμάλωτη την Πριγκίπισσα Ισαβέλλα, που είναι αρραβωνιασμένη με τον Πρίγκιπα Φρειδερίκο της δυναστείας των Αψβούργων. Η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα όμως δεν θα δεχτεί να γίνει σκλάβα του Σουλεϊμάν και είναι σίγουρη πως ο αρραβωνιαστικός της, θα κάνει τον Σουλεϊμάν να το πληρώσει. Ο Γιακούπ Εφέντη φτιάχνει το δηλητήριο που του ζήτησε η Χουρρέμ. Για να αλείψει το δηλητήριο που θα σκοτώσει τον Ιμπραήμ Πασά, η Χουρρέμ πρέπει να βρει κάτι που ανήκει αποκλειστικά στον Πασά και δεν το αποχωρίζεται ποτέ. Ο Μπαλί Μπέη έχει φέρει τη λεία που του εμπιστεύτηκε ο Σουλτάν Σουλεϊμάν από το Μπούντιν. Ανάμεσα στα πράγματα βρίσκονται και τα αγάλματα που χάρισε ο Σουλεϊμάν στον Ιμπραήμ Πασά. Ενώ ο Ιμπραήμ Πασά τοποθετεί τα αγάλματα στον κήπο του παλατιού του,η Χατιτζέ φοβάται πως θα τους φέρουν γρουσουζιά. Ο Σουλεϊμάν κάνει αύξηση στην πίστωση της Μαχιντεβράν, για να μπορέσει να κάνει δωρεές. Ο Μπαλί Μπέη, σώζει μια κοπέλα στην αγορά από τα χέρια ενός αγνώστου που την ενοχλεί. Η κοπέλα όμως αντί να τον ευχαριστήσει, τον αποπαίρνει και ο Μπαλί Μπέη ... ενθουσιάζεται μαζί της!

Επεισόδιο 29

Το μωρό της Χατιτζέ βρίσκεται μπροστά στη Χουρρέμ χωρίς να ανασαίνει, σαν να είναι νεκρό. Θα καταφέρουν να το σώσουν; Η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα στην προσπάθειάς της να το σκάσει, χτυπάει και πέφτει στο έδαφος. Ο Σουλτάνος βλέποντάς την, την παίρνει αγκαλιά πάνω στο άλογό του. Απ' την άλλη πλευρά το γράμμα του Γκρίττι έχει φτάσει στα χέρια του Πρίγκιπα Φρειδερίκου. Όταν εκείνος μαθαίνει τι της έχει συμβεί, αποφασίζει να τη σώσει! Ο Σουμπούλ Αγά πηγαινοέρχεται συχνά στο εξοχικό για να υπηρετήσει την Πριγκίπισσα. Ο Γκιούλ Αγά που δεν γνωρίζει όσα έχουν συμβεί σχετικά με την Πριγκίπισσα, αρχίζει και προβληματίζεται με τις συχνές απουσίες του Σουμπούλ Αγά από το χαρέμι. Έτσι, λέει στη Χουρρέμ πως ο Σουμπούλ Αγά κάτι σκαρώνει. Ο Μπαλί Μπέη όταν πηγαίνει στην ταβέρνα με τον Ματρακτσί, μαθαίνει πως ο Γκρίττι την έχει κλείσει. Ο Γκρίττι και ο Μπαλί Μπέη που συναντιούνται για πρώτη φορά, τσακώνονται. Ο Ιμπραήμ Πασά ενημερώνεται για το συμβάν. Η Χουρρέμ μαθαίνει για την αύξηση στην πίστωση της Μαχιντεβράν...

Επεισόδιο 30

Η Χουρρέμ μαθαίνει πως η γυναίκα που μένει στο εξοχικό είναι φιλοξενούμενη του Σουλτάνου Σουλεϊμάν και φοβάται πως έχει σχέση μαζί του. Ο Πρίγκιπας Φρειδερίκος προσπαθεί να μπει κρυφά στο εξοχικό για να σώσει την Πριγκίπισσα Ισαβέλλα. Οι φρουροί όμως τον συλλαμβάνουν. Η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα βλέπει τη σύλληψη του αρραβωνιαστικού της και φοβάται πως ο Σουλεϊμάν θα τον σκοτώσει. Ο γιος της Χατιτζέ, ο Μεχμέτ, ξαφνικά αρρωσταίνει. Η Χουρρέμ θα καταλάβει πως το μωρό έχει επηρεαστεί από το δηλητήριο που βρίσκεται στο τετράδιο του Ιμπραήμ Πασά. Από την άλλη, η Χατιτζέ για αν εκδικηθεί τη Χουρρέμ που θέλει να επισκιάσει τον γάμο της, της λέει η ίδια πως η γυναίκα στο εξοχικό είναι φιλοξενούμενη του Σουλτάνου. Η Χουρρέμ κάνει τα πάντα για να μάθει ποια είναι αυτή και τι σημαίνει για τον Σουλεϊμάν. Ο Ιμπραήμ Πασά ανακρίνει τον Πρίγκιπα Φρειδερίκο. Υποψιάζεται πως έχει μάθει για το εξοχικό που μένει η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα από τον Γκρίττι. Ζητά από τον Μπαλί Μπέη να του φέρει τον Γκρίττι στο μπουντρούμι που κρατούν τον Πρίγκιπα Φρειδερίκο. Γίνεται πραγματικότητα ο μεγαλύτερος εφιάλτης της Χουρρέμ; Τι θα κάνει τώρα μπροστά στην απειλή που έρχεται;

Επεισόδιο 31

Η Χουρρέμ βλέπει τον Σουλεϊμάν και την Πριγκίπισσα Ισαβέλλα να μπαίνουν μαζί στο εξοχικό. Τον περιμένει να βγει, αλλά στο τέλος αποφασίζει να πάει εκείνη μέσα. Η Χουρρέμ επιστρέφοντας από το εξοχικό, συναντά την Μαχιντεβράν στον Χας Μπαχτσέ. Η Μαχιντεβράν που βλέπει την Χουρρέμ να κλαίει, καταλαβαίνει πως έχει πάει στο εξοχικό και έχει δει την Πριγκίπισσα. Η Μαχιντεβράν θα εκμεταλλευτεί αυτό το γεγονός και θα προσπαθήσει να τη βλάψει. Η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα έχει καταλάβει πως ο Σουλτάν Σουλεϊμάν δεν πρόκειται να την αφήσει ελεύθερη, αλλά κάνει μια τελευταία προσπάθεια για να γλιτώσει. Έτσι, βάζει φωτιά στο εξοχικό. Ο Σουλεϊμάν ενημερώνεται τα μεσάνυχτα για την πυρκαγιά. Η Χουρρέμ θα απογοητευτεί περισσότερο που θα την αφήσει στο κρεβάτι μόνη και θα πάει στο εξοχικό. Θα γλιτώσει από την πυρκαγιά η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα; Τι περιμένει από εδώ και πέρα τη Χουρρέμ, που είναι σίγουρη πως ο Σουλεϊμάν έχει σχέση με την Πριγκίπισσα;

Επεισόδιο 32

Η Νιγκιάρ είδε τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν μαζί με την Πριγκίπισσα Ισαβέλλα. Θα ενημερώσει όμως τη Χουρρέμ; Η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα προσπάθησε να χαστουκίσει τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν και τώρα θα πληρώσει το τίμημα του θράσους της. Ο Τζόσουα για να κρατήσει σε απόσταση την Αρμίν από τον Μπαλί Μπέη, θέλει να την πάει κάπου μακριά από την Πόλη. Ο Μπαλί Μπέη όμως, για να τον εμποδίσει κλέβει την Αρμίν. Ο Τζόσουα θα αναφέρει τον Μπαλί Μπέη που έκλεψε την κόρη του στον Ιμπραήμ Πασά. Η Χουρρέμ αντιλαμβάνεται πως ο Σουλεϊμάν απομακρύνεται από αυτήν όλο και περισσότερο. Τώρα η Χουρρέμ θέλει όσο ποτέ να ξεφορτωθεί την Πριγκίπισσα, έτσι πηγαίνει στο παλάτι του Ιμπραήμ Πασά για να της μιλήσει. Θα τα καταφέρει τελικά;

Επεισόδιο 33

Η Χουρρέμ καταρρέει μόλις βλέπει το κολιέ που είναι φτιαγμένο από τον Σουλεϊμάν στο λαιμό της Πριγκίπισσας Ισαβέλλα. Τι θα σκεφτεί τώρα για να πάρει πίσω το κολιέ; Η Νιγκιάρ κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να γίνει καλά ο Ιμπραήμ Πασά, που είναι άρρωστος στο κρεβάτι. Η Χατιτζέ είναι ενοχλημένη από το έντονο ενδιαφέρον της Νιγκιάρ για αυτόν. Ο Ιμπραήμ Πασά μαθαίνει πως ο Μπαλί Μπέη δεν έχει παραδώσει την Αρμίν στον πατέρα της και νευριάζει πολύ μαζί του. Έτσι ενημερώνει τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν για το θέμα. Τι απόφαση θα πάρει τώρα ο Σουλεϊμάν; Θα τελειώσει ο έρωτας μεταξύ του Μπαλί Μπέη και της Αρμίν; Η Μαχιντεβράν μαθαίνει πως η Χουρρέμ έχει πάει να δει την Πριγκίπισσα Ισαβέλλα. Όταν θα πάει στο διαμέρισμα της Βαλιντέ για να προλάβει το νέο, εκείνη τη στιγμή, στο διαμέρισμα της Βαλιντέ θα βρίσκεται και ο Σουλεϊμάν. Η Βαλιντέ θα θελήσει να δει από κοντά την Πριγκίπισσα Ισαβέλλα που δείχνει τόσο ενδιαφέρον ο Σουλτάνος. Με τη διαταγή της Βαλιντέ οργανώνεται ένα γλέντι στο χαρέμι, προσκεκλημένη είναι και η Πριγκίπισσα. Με αυτό τον τρόπο θα θυμίσει στη Χουρρέμ πως δεν είναι αναντικατάστατη. Η Χουρρέμ δεν γνωρίζει πως ανάμεσα στους καλεσμένους θα είναι και η Πριγκίπισσα. Τι θα γίνει όταν την αντικρίσει στο παλάτι του Τοπκαπί; Ποια θα είναι η απάντηση της Χουρρέμ στην Βαλιντέ Σουλτάν;

Επεισόδιο 34

Θα έχει αποτέλεσμα το σχέδιο της Χουρρέμ; Θα πεθάνει η Πριγκίπισσα; Θα αποκαλυφθεί το παιχνίδι της; Η Χουρρέμ είναι δίπλα στον ετοιμοθάνατο Ιμπραήμ Πασά, όταν μπαίνει μέσα ο γιατρός του Σουλεϊμάν, ο Γιασέφ. Ο Γιασέφ αποκαλύπτει πως ο Ιμπραήμ Πασά έχει δηλητηριαστεί. Η Βαλιντέ παραχωρεί το διαμέρισμα της Χουρρέμ στον Μουσταφά. Η Χουρρέμ απληροφόρητη για το θέμα, θα βρει τη Μαχιντεβράν και τον Μουσταφά στη βεράντα του διαμερίσματός της. Η απότομη ασθένεια του Ιμπραήμ Πασά έχει εξαντλήσει τη Χατιτζέ. Ύστερα από αυτή την ξάγρυπνη νύχτα, η Χατιτζέ θα ξυπνήσει το πιο θλιβερό πρωινό της ζωής της. Ο Ιμπραήμ Πασά που δηλητηριάστηκε από αυτήν, της φανερώνει τα στοιχεία που αποδεικνύουν όλα όσα έζησαν αυτή με τον Λεό. Θα αποκαλύψει ο Ιμπραήμ Πασά το μεγάλο μυστικό της Χουρρέμ;

Επεισόδιο 35

Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ζητά από τη Χουρρέμ να του μεταφράσει το ημερολόγιο του Λεό. Τώρα η Χουρρέμ έχει στριμωχτεί για τα καλά. Θα μάθει ο Σουλεϊμάν το μεγάλο μυστικό της σχετικά με τον Λεό; Το νέο σχετικά με την απόπειρα αυτοκτονίας της Χατιτζέ Σουλτάν φτάνει στο παλάτι. Η δυναστεία πηγαίνει αμέσως στο παλάτι της Χατιτζέ. Η Νιγκιάρ νιώθει τύψεις που την άφησε μόνη της. Τώρα θα δυσκολευτεί να δώσει εξηγήσεις στον Ιμπραήμ Πασά και στη Βαλιντέ. Η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα, χωρίς να ξέρει για το συμβάν, επισκέπτεται τη Χατιτζέ για να της ευχηθεί συλλυπητήρια για τον χαμό του γιου της. Η Χουρρέμ δεν αντέχει άλλο το να βρίσκεται η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα τόσο κοντά στον Σουλεϊμάν. Έτσι για να την ξεφορτωθεί, της ανακοινώνει πως θα τη βοηθήσει για να το σκάσει. Τι θα της απαντήσει όμως η Πριγκίπισσα; Ο Μπαλί Μπέη μαθαίνει πως η Αρμίν έχει επιστρέψει στην Πόλη και τρέχει αμέσως κοντά της. Όταν όμως τη βρει βαριά άρρωστη, ο πατέρας της Αρμίν θα πιστέψει πως από τον καημό της βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση...

Επεισόδιο 36

Η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα στην προσπάθειά της να φύγει από το παλάτι εμποδίζεται από τον Ιμπραήμ Πασά. Ο Γκιούλ Αγά, σίγουρος πως η Πριγκίπισσα έχει ανέβει στο πλοίο, ανακοινώνει τα ευχάριστα νέα στη Χουρρέμ. Τι θα κάνει όμως η Χουρρέμ μόλις μάθει την αλήθεια; Ο Μπαλί Μπέη σίγουρος πως θα γιατρευτεί η Αρμίν, πριν φύγει της κάνει μια μεγάλη έκπληξη. Χουρρέμ πιστεύοντας πως ξεφορτώθηκε την Πριγκίπισσα, διοργανώνει ένα γλέντι στην αυλή.Η Βαλιντέ Σουλτάν που επιστρέφει νωρίς, ύστερα από την επιμονή της Χατιτζέ, Σουλτάν, γίνεται έξαλλη βλέποντας τι συμβαίνει! Ο Ιμπραήμ Πασά ζητά από τον Σουμπούλ Αγά να διώξει τη Νιγκιάρ από το παλάτι. Θα καταφέρει τελικά να την εξορίσει;

Επεισόδιο 37

Η Χουρρέμ έχει σοκαριστεί από την υποδοχή της Πριγκίπισσας Ισαβέλλα στο χαρέμι και δεν πιστεύει πως ο λόγος της παρουσίας της εκεί είναι πολιτικός. Έτσι, αρχίζει να κάνει σχέδια για το πώς θα την ξεφορτωθεί. Ο Μπαλί Μπέη, μαθαίνει από τον αδερφό του πως η Σαλιχά, την οποία ξέρει από παιδί, τον περιμένει ακόμα και τον αγαπάει. Θα ανταποκριθεί όμως στον έρωτά της; Η Βαλιντέ Σουλτάν, για να εξασφαλίσει την τάξη στο χαρέμι, αλλά και για να δώσει ένα μάθημα στη Χουρρέμ, αρχίζει να προστατεύει την Πριγκίπισσα Ισαβέλλα. Ο Ιμπραήμ, που είναι σίγουρος πως η Χουρρέμ θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να ξεφορτωθεί την Πριγκίπισσα, σκέφτεται ένα τρομερό σχέδιο κατά της Χουρρέμ. Για να το πετύχει δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί τη Νιγκιάρ Κάλφα. Ποιος τελικά θα βγει νικητής από τον πόλεμο μεταξύ της Χουρρέμ και του Ιμπραήμ;

Επεισόδιο 38

Η Χουρρέμ βρίσκεται στο τελικό στάδιο του σχεδίου της για να διώξει την Ισαβέλλα από το παλάτι, όταν ο Σουλεϊμάν μαθαίνει για την απουσία της Πριγκίπισσας και δίνει εντολή να βρεθεί αμέσως. Η Χουρρέμ παρά τα εμπόδια, θα καταφέρει τώρα να ξεφορτωθεί την Ισαβέλλα; Η Μαχιντεβράν, είναι σίγουρη πως πίσω από την εξαφάνιση της Πριγκίπισσας Ισαβέλλα βρίσκεται η Χουρρέμ και βασιζόμενη στις πληροφορίες που της δίνει η Γκιουλσάχ, προσπαθεί ν' ανακαλύψει το τρομερό σχέδιό της. Η Βαλιντέ, μαθαίνει τον σκοπό της Χουρρέμ σχετικά με την ίδια και τη δυναστεία και τώρα η απληστία της Χουρρέμ είναι πλέον υπόθεση της Βαλιντέ Σουλτάν. Ο Σουλεϊμάν είναι αγανακτισμένος με την έλλειψη της τάξης στο παλάτι του. Όλοι κατηγορούν τη Χουρρέμ στην υπόθεση της Πριγκίπισσας και όλοι αναρωτιούνται για το πώς θα την τιμωρήσει. Θα σβήσει ο έρωτας του Σουλεϊμάν για τη Χουρρέμ;

Επεισόδιο 39

Η Χουρρέμ θεωρεί υπεύθυνη τη Βαλιντέ για τον θάνατο του αλόγου της, όμως η Βαλιντέ αρνείται τις κατηγορίες. Πόσο ακόμα θα κλυδωνιστούν οι ισορροπίες στο χαρέμι; Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ετοιμάζεται για εκστρατεία στην καρδιά της Ευρώπης. Ο Ιμπραήμ, τιμάται από τον Σουλεϊμάν με το αξίωμα του Διοικητή. Ο Ιμπραήμ όμως ξέρει καλά πως αυτό το αξίωμα τον φέρνει πιο κοντά στον θάνατο. Ενώ ο Σουλεϊμάν, έχει στο μυαλό του άλλα σχέδια σχετικά με τον Ιμπραήμ. Ο Μπαλί Μπέη, κάνει μια έρευνα σχετικά με τη δολοφονία του αλόγου της Χουρρέμ. Όσο προχωράει η ανάκριση, θα φτάσει σ' ένα συμπέρασμα που θα τον ξαφνιάσει! Η Χουρρέμ, αποκτά ξανά στην υπηρεσία της τις παλλακίδες που με εντολή της Βαλιντέ, της είχαν πάρει. Η Βαλιντέ Σουλτάν, θα απαντήσει σ' αυτή την κίνηση με έναν φρικτό τρόπο!

Επεισόδιο 40

Η Βαλιντέ βρίσκει το τετράδιο του Λεό και ανακρίνει τη Χουρρέμ. Εκείνη προσπαθεί να εξηγήσει πως είναι αθώα, όμως η Βαλιντέ της δίνει δυο επιλογές σχετικά με το μέλλον της και την αναγκάζει να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Η Βαλιντέ Σουλτάν τσακώνεται τελικά με τη Χουρρέμ και παθαίνει μια δυνατή κρίση και κανείς δεν ξέρει αν θα επανέλθει. Η Χατιτζέ και η Μαχιντεβράν, θεωρούν τη Χουρρέμ υπεύθυνη για την αρρώστια της Βαλιντέ. Η Χουρρέμ κινδυνεύει, θα καταφέρει άραγε να εμποδίσει να βγει το τετράδιό της στη φόρα; Ο στρατός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρά τις δύσκολες συνθήκες, περικυκλώνει τη Βιέννη. Η καρδιά της Ευρώπης, είναι πλέον στα χέρια του. Όμως, όσο παρατείνεται η εκστρατεία, οι συνθήκες μέρα με τη μέρα δυσκολεύουν. Πόσο θα αντέξει ο Σουλεϊμάν να κρατά τη Βιέννη περικυκλωμένη;Ο Ιμπραήμ είναι δυσαρεστημένος που βλέπει τη Νιγκιάρ στο παλάτι του, αλλά και εκείνη έχει αντιληφθεί το πρόβλημα που δημιουργεί. Η λύση της Νιγκιάρ, την οδηγεί σ' ένα φρικτό τέλος. Η Χουρρέμ, ως σκλάβα, νιώθει μειονεκτικά που στερείται τα δικαιώματά της. Το να λυθεί το πρόβλημά της πια, είναι μόνο στο χέρι του Σουλτάνου Σουλεϊμάν.

Επεισόδιο 41

Ο Σουλεϊμάν, είναι θυμωμένος με τη Χουρρέμ που του έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα. Πιστεύει πως του έχει παίξει ένα ύπουλο παιχνίδι και αποφασίζει πως ένας τρόπος υπάρχει μόνο για να πληρώσει το θράσος της. Ποιον τρόπο θα επιλέξει για να τν τιμωρήσει; Η Νιγκιάρ είναι στα πρόθυρα αυτοκτονίας. Την τελευταία στιγμή όμως, κάποιος που δεν περιμένει, τη γλιτώνει από τον θάνατο. Μια δύσκολη απόφαση περιμένει τη Χατιτζέ. Θα διαβάσει τελικά το γράμμα του Ιμπραήμ; Από τη μια πιστεύει στον άντρα της, αλλά από την άλλη η υποψία τη βασανίζει. Η Χουρρέμ, δεν μπορεί να πιστέψει την απόφαση που έχει πάρει γι' αυτήν ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν. Πηγαίνει να τον βρει και να τον μεταπείσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι, αναγκάζεται να υπακούσει στην απόφασή του. Μια καινούργια ζωή για τη Χουρρέμ έξω από το χαρέμι, αρχίζει. Θα σμίξει άραγε η Χουρρέμ ξανά με τον Σουλεϊμάν και τα παιδιά της; Η Βαλιντέ, πιστεύει πως έφτασε η στιγμή να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Επειδή ξέρει πως αν η Χουρρέμ αποκτήσει αυτό που θέλει, θα είναι καταστροφικό για όλους. Έτσι, καταστρώνει ένα μεγάλο σχέδιο γα να την ξεφορτωθεί και για να το πετύχει, ζητάει τη βοήθεια του Ιμπραήμ. Οι δυο τους προετοιμάζουν τη μεγάλη παγίδα προς τη Χουρρέμ.

Επεισόδιο 42

Ο κόσμος στο παλάτι, πρέπει να σταθεί όρθιος μπροστά σ' αυτό που τους βρήκε και να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Η Χουρρέμ γλιτώνει τη ζωή της με δυσκολία από την επίθεση που δέχεται. Για να ξεφύγει από αυτούς που της επιτέθηκαν, τρέχει στο δάσος. Ένας όμως από τους δολοφόνους εξακολουθεί να την ακολουθεί και είναι θέμα χρόνου να τη φτάσει. Ο Μαλκότσογλου ξεφορτώνεται τους δολοφόνους, όμως η Χουρρέμ έχει απομακρυνθεί πολύ. Φτάνουν στο παλάτι τα νέα της επίθεσης της Χουρρέμ και ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν, τρέχει αμέσως στο δάσος για να τη βρει. Θα τα καταφέρει όμως; Αυτοί που επιτέθηκαν στη Χουρρέμ, συλλαμβάνονται. Ο Ιμπραήμ τώρα ανησυχεί πως θα αποκαλυφθεί η ανάμειξη του στην υπόθεση. Συμμετέχει και ο ίδιος στην ανάκριση των δολοφόνων. Θα μαθευτεί η αλήθεια; Η Βαλιντέ είναι ανήσυχη. Ύστερα από αυτό που έπαθε η Χουρρέμ, φοβάται πως ο Σουλεϊμάν θα αλλάξει στάση. Ο Σουλεϊμάν είναι στα πρόθυρα μιας απόφασης που θα ταρακουνήσει όλο το παλάτι. Από εδώ και πέρα, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στο χαρέμι.

Επεισόδιο 43

Η ανακοίνωση του γάμου του Σουλτάνου Σουλεϊμάν και της Χουρρέμ φέρνουν στο παλάτι τα πάνω, κάτω. Την ίδια στιγμή ο Ιμπραήμ Πασά είναι ένα βήμα πριν τον θάνατο. Η είδηση του γάμου του Σουλτάνου Σουλεϊμάν και της Χουρρέμ πέφτει σαν βόμβα στο παλάτι. Η Βαλιντέ και η Μαχιντεβράν δεν σκοπεύουν να δείξουν κατανόηση. Η στάση των υπόλοιπων μελών του χαρεμιού απέναντι στην Χουρρέμ, αλλάζει ... για το χαρέμι ξεκινά μια νέα περίοδος. Ο Ιμπραήμ Πασά δέχεται μια ξαφνική επίθεση. Μετά από αυτό το συμβάν και τη στιγμή που πιστεύουν πως έχουν φτιάξει όλα, ο Ιμπραήμ αρρωσταίνει με έναν απροσδόκητο τρόπο ... Η αντίδραση του Σουλεϊμάν για την επίθεση που δέχτηκε ο Βεζίρης του, θα είναι σκληρή. Διατάζει αμέσως τον Μπαλί Μπέη να βρεθεί ο δράστης, όποιος και αν είναι! Η κατάσταση του Ιμπραήμ, χειροτερεύει. Οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν θεραπεία για την ασθένειά του. Οι ελπίδες λιγοστεύουν, όταν μια ιδέα που προτείνεται την τελευταία στιγμή, αναπτερώνει λίγο το ηθικό τους.

Επεισόδιο 44

Η Βαλιντέ είναι αποφασισμένη να αναγκάσει τη Χουρρέμ να μιλήσει μπροστά στον Σουλεϊμάν. Εκείνη αρχικά σαστίζει και δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει. Θα πέσει η Χουρρέμ στην παγίδα της Βαλιντέ; Πώς θα αντιδράσει ο Σουλεϊμάν ύστερα από όλα όσα θα ακούσει; Ο Ιμπραήμ Πασά εξακολουθεί να παλεύει με τον θάνατο στην ιαματική σπηλιά. Τι θα κάνει ο Σουμπούλ όταν δει τη Νιγκιάρ να φιλιέται με τον Ιμπραήμ Πασά; Το νέο θα κυκλοφορήσει γρήγορα στο χαρέμι και θα τους ξαφνιάσει όλους. Η αρρώστια του Ιμπραήμ στεναχωρεί πολύ τη Χατιτζέ. Μέσα στην πίκρα, σχεδόν αρνείται τη ζωή της. Η Βαλιντέ και η Μαχιντεβράν κάνουν τα πάντα για να την κρατήσουν ζωντανή. Μέσα στην απελπισία τους, έρχεται βοήθεια από ένα απροσδόκητο πρόσωπο. Ο Σουλεϊμάν είναι δυστυχισμένος λόγω της αρρώστιας του Ιμπραήμ Πασά.Τελικά αποφασίζει να πάρει τη Χατιτζέ και να πάει στον Ιμπραήμ. Αλλά την ώρα που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν, μπαίνει στο παλάτι η άμαξα του Ιμπραήμ. Ο Σουλεϊμάν και η Χατιτζέ, περιμένουν με αγωνία να μάθουν τα νέα. Έφτασε η ώρα για τον γάμο του Ματρακτσί και της Νιγκιάρ Κάλφα. Η Χουρρέμ κάνει μια ιδιαίτερη ετοιμασία. Η άφιξη της Χουρρέμ για το γλέντι είναι αρκετή για να εκνευρίσει τη Βαλιντέ και τη Μαχιντεβράν. Από την άλλη, η Νιγκιάρ Κάλφα είναι δυστυχισμένη εξαιτίας της αποχώρησής της από το χαρέμι. Τώρα όμωε κάνει το πρώτο της βήμα στην καινούργια της ζωή με μια απροσδόκητη έκπληξη.

Επεισόδιο 45

Οι ισορροπίες στο παλάτι αλλάζουν. Η Μαχιντεβράν θέλει να σπάσει τη σιωπή της και αποφασίζει να μιλήσει στον Σουλεϊμάν. Τώρα πρέπει να αποφασίσει και η θέση του είναι πολύ δύσκολη. Ο Ιμπραήμ πρέπει να υποστεί τις συνέπειες κάποιων πράξεών του. Ο Ιμπραήμ και η Νιγκιάρ, τελικά παραδίνονται στο πάθος τους. Αλλά αυτός ο απαγορευμένος έρωτας, δεν αργεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον Ιμπραήμ. Ο Μπεχράμ έχει στα χέρια του την ευκαιρία που περίμενε εδώ και καιρό. Ενώ η γέννα της Χατιτζέ Σουλτάν θα φέρει διπλή χαρά ... Μετά τη γέννα όλη τη δυναστεία έρχεται κοντά. Μόνο που αυτή χαρά δεν θα κρατήσει για πολύ. Η Μαχιντεβράν θα βγάλει όλο το μίσος που έχει απέναντι στη Χουρρέμ. Ακόμα και οι προσπάθειες του Ιμπραήμ Πασά, δεν είναι αρκετές για να την ηρεμήσουν. Η Μαχιντεβράν είναι ικανή για τα πάντα. Παρουσιάζεται στον Σουλεϊμάν πάσα θυσία και του ζητάει να την ελευθερώσει όπως έκανε με τη Χουρρέμ. Διαφορετικά θα πάρει τον Μουσταφά και θα φύγει. Ποια θα είναι η απάντηση του Σουλεϊμάν σε όλα αυτά; Πώς θα αντιδράσει η Μαχιντεβράν απέναντι στην σκληρή απάντηση που θα πάρει; Ο Ηγεμόνας Μουσταφά που θα δει στεναχωρημένη τη Μαχιντεβράν, θα παρέμβει στην κατάσταση και θα μιλήσει με τον πατέρα του, αποδεικνύοντας στον πατέρα του πως δεν είναι πια παιδί. Ο Ιμπραήμ Πασά, μαθαίνει αναπάντεχα ποιος προσπάθησε να τον σκοτώσει. Θέλει αμέσως να ασχοληθεί με την υπόθεση. Όμως ο εχθρός τον απειλεί με στοιχεία που δεν μπορούσε να φανταστεί...

Επεισόδιο 46

Η Βαλιντέ παίρνει τα ηνία στα χέρια της. Η Χουρρέμ προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό της, ενώ ο Σουλεϊμάν κάνει προετοιμασίες για την εκστρατεία. Κατά τα διάρκεια αυτών των γεγονότων, η Μαχιντεβράν και ο Ηγεμόνας Μουσταφά, επιστρέφουν στο παλάτι. Ξεκινά μια καινούργια περίοδος για το Τοπκαπί.Ο Μπεχράμ Πασά ζητάει από τον Σουλεϊμάν να αναλάβει τα παλιά του καθήκοντα. Ο Ιμπραήμ αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα των στοιχείων που έχει ο Μπεχράμ Πασά. Υποκύπτει στις θελήσεις του, χωρίς να έχει άλλη επιλογή. Ο Σουλεϊμάν υποψιάζεται Ιμπραήμ τον λόγω της συμπεριφοράς του και του ζητάει να βρει μια λύση το συντομότερο. Ο Ιμπραήμ αντιμετωπίζει τον Μπεχράμ Πασά χωρίς δισταγμούς ...Ενώ η ένταση στο χαρέμι συνεχώς αυξάνεται, η διαμάχη μεταξύ της Βαλιντέ και της Χουρρέμ επηρεάζει και τις παλλακίδες. Οι αντιδράσεις απέναντι στη Χουρρέμ πολλαπλασιάζονται και τότε εκείνη για να διασώσει την αξιοπρέπειά της, δρα άμεσα. Ο Σουλεϊμάν ενοχλείται από τις προκλήσεις του μεγαλύτερου εχθρού του στην Ευρώπη, του Σάρλκεν, στα Οθωμανικά εδάφη. Αποφασίζει πως ο Σάρλκεν πρέπει να πάρει το μάθημά του. Αρχίζουν οι προετοιμασίες για μια νέα εκστρατεία. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά που είχε φύγει για την Αδριανούπολη σε παιδική ηλικία, επιστρέφει στο χαρέμι ως ένας όμορφος και δυνατός άντρας. Όλοι τον υποδέχονται με μεγάλη χαρά. Η Μαχιντεβράν, χωρίς να χάνει χρόνο, αρχίζει αμέσως τις προετοιμασίες για το χαρέμι που θα φτιάξει για τον ηγεμόνα της. Ενώ από την άλλη, ο Ηγεμόνας Μουσταφά, κάνει το πρώτο του βήμα στην εστία των Γενίτσαρων.

Επεισόδιο 47

Ο Οθωμανικός στρατός διψά για τη νίκη. Ο Σουλεϊμάν διοικεί τον στρατό του με ψύχραιμο τρόπο. Όλα λειτουργούν έτσι όπως θέλει, αλλά πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά, συμμετέχει πρώτη φορά σε εκστρατεία. Η Χουρρέμ είναι μόνη στο παλάτι. Η Βαλιντέ δεν χάνει χρόνο και βάζει το σχέδιό της σε εφαρμογή. Το γεγονός ότι ο Σουλεϊμάν θα φύγει σε εκστρατεία, κάνει την Χουρρέμ να βλέπει τρομερούς εφιάλτες. Άδικα εκείνος προσπαθεί να την καθησυχάσει. Τελικά με την αναχώρησή του Εξοχότατου, αποδεικνύεται πως η Χουρρέμ δεν φοβόταν άδικα. Η Βαλιντέ είναι αποφασισμένη να την ξεφορτωθεί. Δεν αποφεύγει να εφαρμόσει το ανελέητο σχέδιό της. Στο χαρέμι δεν περνάει μέρα που να μη συμπεριλαμβάνει κάποιο γεγονός. Αθώες παλλακίδες γίνονται θύματα φρικιαστικών γεγονότων. Η ανησυχία στο χαρέμι συνεχώς αυξάνεται. Οι παλλακίδες θεωρούν τη Χουρρέμ υπεύθυνη για τα γεγονότα, με αποτέλεσμα να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα μίσος που δεν περίμενε. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά που συμμετέχει στην πρώτη του εκστρατεία, δεν μπορεί να εμποδίσει τον ενθουσιασμό του. Μόνο που τα πράγματα δεν πηγαίνουν έτσι όπως τα περίμενε, αφού έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο. Ο Σάρλκεν, παρ' όλο τον μεγάλο στρατό του, διστάζει να αντιμετωπίσει τον Σουλεϊμάν. Ο Σουλτάνος, μέσω των απεσταλμένων του, καλεί τον Σάρλκεν στο πεδίο της μάχης. Ποια θα είναι η απάντηση του Σάρλκεν στον Σουλεϊμάν;

Επεισόδιο 48

Η Χουρρέμ χάνει όλη την ομορφιά της. Ο Σουλεϊμάν επιστρέφει από την εκστρατεία και τότε έρχονται πάλι τα πάνω κάτω στο χαρέμι. Τίποτα δεν ηρεμεί. Η εξέγερση δημιουργεί στη Χουρρέμ μια βαθιά πληγή, ενώ είναι αποφασισμένη να ζητήσει εξηγήσεις γι' αυτά που έζησε. Παρουσιάζεται στη Βαλιντέ και της λέει πως έχει πει τα πάντα στον Σουλεϊμάν. Η Βαλιντέ όμως είναι σίγουρη πως ο γιος της δεν θα πιστέψει τις κατηγορίες. Η επιστροφή του Σουλεϊμάν στην πατρίδα, αυξάνει περισσότερο τις εντάσεις. Η Βαλιντέ ανησυχεί για την αντίδραση του Σουλεϊμάν. Ενώ η Χουρρέμ, δεν θέλει να βλέπει πια τρομακτικούς εφιάλτες. Αρχίζει τις προετοιμασίες προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό της. Ποιο είναι το κρυφό της σχέδιο; Η Μαχιντεβράν ενοχλείται από την αύξηση της δύναμης της Χουρρέμ στο χαρέμι και τα βάζει μαζί της για ακόμα μια φορά. Ο Ιμπραήμ είναι αποφασισμένος να βάλει ένα τέλος στην ένταση που υπάρχει ανάμεσα στη Χουρρέμ και τη Βαλιντέ. Θα είναι αρκετές όμως οι προσπάθειες που θα κάνει; Ο Ηγεμόνας Μουσταφά είναι στεναχωρημένος λόγω του χαμού της Ελίφ. Η Μαχιντεβράν που θέλει να του φτιάξει τη διάθεση, διοργανώνει ένα γλέντι προς τιμήν του. Ο Μουσταφά, ενθουσιάζεται με μια παλλακίδα ... έκπληξη, που βλέπει μπροστά του.

Επεισόδιο 49

Ο Σουλεϊμάν και ο Ηγεμόνας Μουσταφά έρχονται αντιμέτωποι! Πώς θα αντιδράσει ο Σουλεϊμάν απέναντι στον γιο του; Θα καταφέρει η Νόρα να ξεμυαλίσει τον Μουσταφά; Θα αποκαλυφθεί ο απαγορευμένος έρωτας του Ιμπραήμ με τη Νιγκιάρ; Θα εκφράσουν η Αϊμπιγκέ και ο Μπαλί Μπέη, ο ένας στον άλλον, τα συναισθήματά τους; Ο Ηγεμόνας Μουσταφά παρουσιάζεται στον Σουλεϊμάν και μιλάει με σκληρό τρόπο προκειμένου να προστατέψει τη Μαχιντεβράν. Ο Σουλεϊμάν αντιδρά με έναν απρόσμενο τρόπο απέναντι στον Ηγεμόνα Μουσταφά. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά δεν ξέρει τι να κάνει απέναντι στην αντίδραση του πατέρα του. Ο Μουσταφά και η Νόρα, έρχονται κοντά. Ο Σουλεϊμάν που είναι ενοχλημένος από τα απανωτά γεγονότα του χαρεμιού, παίρνει μια νέα απόφαση. Η Νταϊέ αναλαμβάνει τα παλιά της καθήκοντα, ενώ η Βαλιντέ, δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός πως ο γιος της έχει αγνοήσει τις αποφάσεις της. Ο Μπαλί Μπέη υποψιάζεται από τα λόγια που είπε ο Ματρακτσί για τον Ιμπραήμ Πασά. Μεταφέρει τα λεγόμενα στον Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ προειδοποιεί τον Ματρακτσί για να είναι προσεκτικός με το θέμα της Νιγκιάρ. Μόνο που στις γειτονιές της πόλης έχουν ήδη αρχίσει τα κουτσομπολιά σχετικά με τη Νιγκιάρ και τον Ματρακτσί. Η Αϊμπιγκέ θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα της, αλλά η Βαλιντέ Σουλτάν δεν της το επιτρέπει. Η Αϊμπιγκέ τελικά ζητάει από τον Μπαλί Μπέη μια ριψοκίνδυνη χάρη, τότε όλα αλλάζουν μεταξύ τους. Η αντίδραση του Σουλεϊμάν στεναχωρεί πολύ τον Μουσταφά. Αρνείται να του μιλήσει. Η Μαχιντεβράν ανησυχεί λόγω της έντονης αντίδρασης του γιου της. Ειδικά η άρνηση της συμμετοχής του Μουσταφά στην προσευχή της Παρασκευής, θα προκαλέσει τις αντιδράσεις όλων. Η Χουρρέμ μαθαίνει την απόφαση που έχει πάρει ο Ηγεμόνας και δεν διστάζει να μεταφέρει αυτή την πληροφορία στον Σουλεϊμάν!

Επεισόδιο 50

Πώς θα αντιδράσουν ο Ηγεμόνας Μουσταφά και η Αϊμπιγκέ στην απόφαση για τον γάμο τους; Πώς θα αντιδράσει ο Σουλεϊμάν όταν μάθει πως ο Ιμπραήμ παρήγγειλε το δικό του άγαλμα; Θα μάθει η Χατιτζέ για τον απαγορευμένο έρωτα του Ιμπραήμ με τη Νιγκιάρ; Θα χωρίσει η Μαχιντεβράν τον Μουσταφά από τον μεγάλο του έρωτα, την Εφσούν; Η απόφαση γάμου της Βαλιντέ, ξαφνιάζει τον Ηγεμόνα Μουσταφά και την Αϊμπιγκέ, κανείς από τους δύο δεν επιθυμεί αυτό τον γάμο. Ο Μουσταφά για να εμποδίσει τον γάμο, φτάνει ως τον Σουλεϊμάν. Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν μένει έκπληκτος και αντιδρά με έναν τρόπο που η Βαλιντέ δεν περίμενε. Η Χατιτζέ ακούει την ομιλία του Ματρακτσί με τον Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ αναγκάζεται να αποκαλύψει την αλήθεια για τον Ματρακτσί και τη Νιγκιάρ. Το διαζύγιο της Νιγκιάρ προκαλεί ενδιαφέρον στο χαρέμι. Ο Ιμπραήμ αποφασίζει να φτιάξει την προτομή του και η Χατιτζέ ταράζεται με αυτή την απόφαση. Η Χουρρέμ μόλις μαθαίνει για την προτομή, μεταφέρει αμέσως το νέο στον Σουλεϊμάν. Ο αρραβώνας της Αϊμπιγκέ στεναχωρεί πολύ τον Μπαλί Μπέη. Η άρνηση όμως του Ηγεμόνα Μουσταφά για αυτό τον γάμο, τον κάνει να το ξανασκεφτεί. Ενώ η Χουρρέμ, πείθει την Αϊμπιγκέ πως αυτός ο έρωτας μπορεί να συνεχίσει, εκείνη κάνει μια ενδιαφέρουσα πρόταση στον Μπαλί Μπέη. Η Μαχιντεβράν είναι ενοχλημένη που ο Ηγεμόνας είναι τόσο δεμένος με την Εφσούν. Χρησιμοποιώντας τη Βαλιντέ Σουλτάν, φροντίζει για την αποχώρηση της Εφσούν από το παλάτι. Ενώ η Χουρρέμ, ζητάει βοήθεια για την επιστροφή της Εφσούν, από ένα πρόσωπο έκπληξη. Η Μαχιντεβράν, θέλει να κάνει τον Μουσταφά να ξεχάσει την Εφσούν και του στέλνει μια καινούργια παλλακίδα για να κερδίσει την αγάπη του.

Επεισόδιο 51

Το τίμημα του αγάλματός του που θέλει να φτιάξει ο Ιμπραήμ θα το πληρώνει ακριβά. Τι θα αποφασίσει ο Σουλεϊμάν σχετικά με τον Ιμπραήμ; Μόλις μαθαίνει η Χατιτζέ όλα όσα συμβαίνουν, ταράζεται και για άλλη μια φορά οι ισορροπίες στο παλάτι αλλάζουν. Το άγαλμα του Ιμπραήμ εξοργίζει τον Σουλεϊμάν. Απέναντι στη σκληρή του αντίδραση, ο Ιμπραήμ ζητά την παραίτησή του και αποφασίζει να απομακρυνθεί για ένα χρονικό διάστημα. Η Χατιτζέ δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο της αποχώρησης του Ιμπραήμ, ενώ εκείνος δεν θέλει να της μιλήσει για όσα συνέβησαν. Το ταξίδι του Ιμπραήμ εμποδίζεται από τον Αγιάς Πασά. Στο σαλόνι του παλατιού περιμένει τη Χατιτζέ μια άσχημη έκπληξη. Οι κακές μέρες για αυτήν έχουν αρχίσει και ύστερα από όλα όσα βλέπει, δεν αποφεύγει να παρουσιαστεί στον Σουλεϊμάν. Η Νταϊέ και η Νιγκιάρ, αναγκάζονται να πουν στη Χουρρέμ για το διαζύγιο. Η Νταϊέ θέλει να εμποδίσει τη Νιγκιάρ να βρεθεί με τον Ιμπραήμ και ε΄τσι, παίρνει μια σκληρή απόφαση. Η Αϊμπιγκέ, ύστερα από όσα έζησε, είναι σίγουρη πως ο Μπαλί Μπέη έχει αλλάξει γνώμη. Ενώ η Χουρρέμ θέλει να της αποδείξει πως αυτή δεν είναι η πραγματικότητα και αρχίζει τις έρευνες. Θα συγχωρήσει τελικά η Αϊμπιγκέ τον Μπαλί Μπέη μετά από όσα θα μάθει; Η Μαχιντεβράν, αρχίζει τις προετοιμασίες για τον αρραβώνα της Αϊμπιγκέ και του Μουσταφά. Ο Σαχίπ Γκιράϊ Χαν έρχεται, προκειμένου να παραβρεθεί στον αρραβώνα. Όμως ο Ηγεμόνας Μουσταφά έχει αποχωρήσει από το παλάτι και την απουσία του καλύπτει ένα απρόσμενο πρόσωπο.

Επεισόδιο 52

Ο Σουλεϊμάν είναι ενοχλημένος από την επιθυμία του Ιμπραήμ να φύγει πάλι από το παλάτι και ετοιμάζεται να πάρει μια θανάσιμη απόφαση. Φυλακίζει τον Ιμπραήμ χωρίς δισταγμό και μοιράζεται την κατάσταση μόνο με την Βαλιντέ. Όταν φέρνουν τον Ιμπραήμ μπροστά στον Σουλεϊμάν ξεκινάνε μια ομιλία γεμάτη ένταση μεταξύ τους. Ο Σουλεϊμάν τότε αποφασίζει για τη ζωή του Ιμπραήμ .... Η Χατιτζέ ελπίζει στην επιστροφή του Ιμπραήμ στο παλάτι και περιμένει τη στιγμή που θα τον ξαναδεί. Η Βαλιντέ θέλει να της κρύψει την αλήθεια, αλλά η Χουρρέμ την ενημερώνει για όλα όσα συμβαίνουν. Η Χατιτζέ, μπροστά σ' αυτά που ακούσει, αντιδρά έντονα.

Επεισόδιο 53

Η ένταση ανάμεσα στον Ηγεμόνα Μουσταφά και τη Χουρρέμ φτάνει ως τον Σουλτάν Σουλεϊμάν. Ο Σουλεϊμάν δίνει δίκιο στον Ηγεμόνα, όμως η Χουρρέμ δεν αποφεύγει να εκφράσει την ενόχλησή της απέναντι στην αντίδραση του Σουλεϊμάν. Ο Μουσταφά μοιράζεται με τη μητέρα του όσα συνέβησαν. Η Μαχιντεβράν, ύστερα από την υποστήριξη του Σουλεϊμάν, παίρνει δύναμη. Η πραγματικότητα που αποκαλύφθηκε σχετικά με την Εφσούν, ανησυχεί πολύ την Μαχιντεβράν. Η ζωή της Εφσούν εξαρτάται από τα λόγια της Μαχιντεβράν. Η Εφσούν κάνει μια κίνηση για να αποδείξει την πίστη που έχει στον Μουσταφά. Η Μαχιντεβράν τελικά δίνει στην Εφσούν μια τελευταία ευκαιρία. Η Εφσούν μεταφέρει στη Χουρρέμ όσα έγιναν με τη Μαχιντεβράν. Η Χουρρέμ τότε, βρίσκει ένα σχέδιο για να τη σώσει. Η Εφσούν, μεταφέρει στη Μαχιντεβράν τι συμβαίνει μεταξύ της Αϊμπιγκέ και του Μπαλί Μπέη. Η Χουρρέμ δίνει στην Εφσούν μια θανάσιμη αποστολή. Μια ξαφνική αρρώστια φέρνει στη Χουρρέμ μεγάλη στεναχώρια. Ο Ιμπραήμ αντιδρά έντονα απέναντι σ' αυτούς που επαναστατούν μπροστά στο παλάτι του. Ενώ ο Σουλεϊμάν, δεν επιτρέπει στον Ιμπραήμ να δείξει τέτοια οργή. Το γεγονός ότι ο Ματρακτσί υποστηρίζει τους επαναστάτες, γίνεται λόγος έντασης μεταξύ τους. Ο Μπαλί Μπέη θέλει να προειδοποιήσει τον Ματρακτσί.

Επεισόδιο 54

Ο Ηγεμόνας Μουσταφά έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο. Θα καταφέρει τελικά να σωθεί; Θα γίνει καλά στην υγεία του ο Ηγεμόνας; Η Εφσούν πρόκειται να γίνει η αιτία γα τον θάνατο του Μουσταφά. Η Εφσούν δεν αντέχει να πεθάνει μπροστά στα μάτια της ο άντρας που αγαπάει, έτσι τον εμποδίζει να φάει περισσότερο, όμως ήδη η ποσότητα που έχει καταναλώσει, είναι αρκετή για να αρρωστήσει βαριά. Το νέο για την αρρώστια του Μουσταφά εξαπλώνεται γρήγορα στο χαρέμι και όλοι πανικοβάλλονται, ενώ οι υποψίες τους στρέφονται στη Χουρρέμ. Ο Σουλτάν Σουλεϊμάν, δίνει εντολή για το ταξίδι του Μπαλί Μπέη και της Αϊμπιγκέ για την Κριμαία. Η Μαχιντεβράν, ύστερα από όλα όσα άκουσε, είναι ενοχλημένη για το ταξίδι που θα κάνουν μαζί και ζητάει από τον Ιμπραήμ να τους εμποδίσει. Η Νιγκιάρ τελικά φέρνει αντίρρηση στη Νταϊέ και πηγαίνει στο σπίτι της. Ο Ιμπραήμ δεν θεωρεί κακό να μείνει όλη νύχτα στο σπίτι της Νιγκιάρ, ενώ η Χατιτζέ που ανησυχεί πολύ για τον Ιμπραήμ, αντιδρά μ' έναν απρόσμενο τρόπο.

Επεισόδιο 55

Ο Σουλεϊμάν είναι ετοιμοθάνατος. Θα καταφέρει να ζήσει; Τι θα κάνει η Χουρρέμ και θα ολοκληρωθούν με επιτυχία τα βρώμικα σχέδια της Μαχιντεβράν; Η Βαλιντέ Σουλτάν και η Χουρρέμ θα έρθουν αντιμέτωποι για ακόμα μια φορά; Ο Σουλεϊμάν περνάει μια βαριά κρίση και οι γιατροί δεν μπορούν να δώσουν ελπίδες για τη ζωή του. Όλοι στο παλάτι έχουν τρομάξει και ειδικά η Χουρρέμ που δυσκολεύεται να παραδεχτεί την αλήθεια. Η Χουρρέμ αποφασίζει πως είναι αδύνατον να συνεχίσει να ζει χωρίς τον Σουλεϊμάν. Όλες οι σχέσεις στο χαρέμι, περνάνε από μια σκληρή δοκιμασία. Ο Ιμπραήμ και η Χατιτζέ δέχονται επίθεση από τα μέλη του τεκέ. Ο Ιμπραήμ μπαίνει σε μια δύσκολη μάχη για να σώσει την οικογένειά του. Οι άντρες πιάνουν τη Χατιτζέ και ο Ιμπραήμ πρέπει να πάρει μια δύσκολη απόφαση για να τη σώσει. Οθωμανικά πλοία κόβουν τον δρόμο της Αϊμπιγκέ και του Μπαλί Μπέη. Το ζευγάρι βρίσκεται ξανά στο παλάτι του Τοπκαπί. Αλλά αυτή τη φορά και οι δύο δεν θα έχουν καλό τέλος. Η Μαχιντεβράν, ύστερα από την αρρώστια του Σουλεϊμάν, αρχίζει τις προετοιμασίες και ενθαρρύνει τον Ηγεμόνα Μουσταφά να προετοιμαστεί για τον θρόνο. Η Μαχιντεβράν θέλει να σιγουρέψει τη θέση του ηγεμόνα της. Αρχίζει η σκέψη για το μέλλον των παιδιών της Χουρρέμ. Η Βαλιντέ Σουλτάν ενοχλείται από τα γεγονότα. Για να εμποδίσει τις ανεπιθύμητες συνέπειες, παίρνει σκληρές αποφάσεις. Ενώ οι προσπάθειες της Βαλιντέ, ενοχλούν περισσότερο τη Χουρρέμ..

Επεισόδιο 56

Ποια θα είναι η απόφαση του Ηγεμόνα Μουσταφά σχετικά με τον Μπαλί Μπέη; Πώς θα αντιδράσει ο Σουλεϊμάν απέναντι στη Μαχιντεβράν, ύστερα από όσα έζησε; Ο Μπαλί Μπέη θα πληρώσει το τίμημα του έρωτά του για την Αϊμπιγκέ Χατούν με τη ζωή του; Θα μπορέσει ο Ηγεμόνας Μουσταφά να σώσει την Eφσούν; Ο Σουλεϊμάν έχει καταλάβει τι συνέβη στο χαρέμι όσο ήταν άρρωστος και αλλάζει στάση απέναντι στη Μαχιντεβράν, η οποία δυσκολεύεται να χωνέψει αυτή την αντίδρασή του. Τελικά η Μαχιντεβράν κατηγορεί τη Χουρρέμ, αλλά διαμάχη μεταξύ τους διακόπτεται από ένα πρόσωπο, έκπληξη. Ο Σουλεϊμάν, ύστερα από τις κατηγορίες, ανακρίνει ο ίδιος τον Μπαλί Μπέη. Αλλά αυτή τη φορά, άλλος παίρνει την τελική απόφαση. Αφήνει την ευθύνη στον Ηγεμόνα Μουσταφά. Εκείνος έρχεται αντιμέτωπος με μια δοκιμασία που ίσως επηρεάσει το μέλλον του. Ο Ιμπραήμ και η Μαχιντεβράν, ζητάνε από τον Μουσταφά, να δώσει την πιο αυστηρή τιμωρία απέναντι σε μια τέτοια προδοσία. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά, τελικά χωρίς να διστάσει, αποφασίζει να εκτελέσει τον Μπαλί Μπέη. Η Φατμά μαθαίνει για την εγκυμοσύνη της Εφσούν και μεταφέρει την πληροφορία στη Μαχιντεβράν. Η Μαχιντεβράν, είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει τους κανόνες. Αλλά ο Ηγεμόνας Μουσταφά, την τελευταία στιγμή, ενημερώνεται για το συμβάν. Πείθει τη μητέρα του να σώσει την Εφσούν και το αγέννητο μωρό της. Ενώ η Χουρρέμ, είναι αποφασισμένη να χαλάσει τα σχέδιά τους. Η Χατιτζέ υποψιάζεται όλο και περισσότερο τον Ιμπραήμ και αρχίζει να τον παρακολουθεί. Ο Αγάς που έχει στείλει η Χατιτζέ, επιστρέφει με πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Επεισόδιο 57

Η Εφσούν πεθαίνει στα χέρια του Ηγεμόνα Μουσταφά. Τα τελευταία της λόγια, είναι πως δηλητηρίασε τον Ηγεμόνα Μουσταφά με εντολή της Χουρρέμ. Ο Ηγεμόνας και η Μαχιντεβράν, μόλις το μάθουν αυτό, το μεταφέρουν στον Σουλεϊμάν. Εκείνος δεν θέλει να πιστέψει όσα του λένε για τη Χουρρέμ, όμως πρέπει να τιμωρηθεί για τις πράξεις της. Η Χουρρέμ, προχωράει προς τον θάνατο για χάρη του Σουλεϊμάν. Η Βαλιντέ μαθαίνει για τις υποψίες της κόρης της, απέναντι στον Ιμπραήμ και παρεμβαίνει. Η Νιγκιάρ, η οποία δεν ξέρει τίποτα, έρχεται αντιμέτωπη με μια αναπάντεχη έκπληξη. Η Νταϊέ, διώχνει από το παλάτι τη μαία που ευθύνεται για τον θάνατο της Εφσούν. Η Γκιουλσάχ, κάνει στη μαία μια πρόταση, στην οποία δεν θα μπορέσει να αντισταθεί. Η Νταϊέ γίνεται θύμα μιας τρομερής παγίδας.

Επεισόδιο 58

Η Μαχιντεβράν και ο Ηγεμόνας Μουσταφά, σκοπεύουν να εκδικηθούν τη Χουρρέμ. Θα μπορέσει η Χουρρέμ να σώσει τους ηγεμόνες της; Θα μάθει ο Σουλεϊμάν για τον απαγορευμένο έρωτα; Η Βαλιντέ αφού μαθαίνει για τη σχέση του Ιμπραήμ και της Νιγκιάρ, αποφασίζει να μοιραστεί αυτή την κατάσταση με τον Σουλεϊμάν. Η Βαλιντέ τώρα, δεν μπορεί να κρύψει την οργή της απέναντι στη Νιγκιάρ. Η Χουρρέμ παίρνει τον δρόμο για να σώσει τους ηγεμόνες της. Η Χουρρέμ, η οποία τρομοκρατείται με την εικόνα που αντιμετωπίζει, αρχίζει να μαλώνει με τον Ηγεμόνα Μουσταφά. Μόνο που στο εξοχικό υπάρχει και ένας επισκέπτης που δεν περίμενε να δει. Ο Σουλεϊμάν, ύστερα από το κάλεσμα της Βαλιντέ, επιστρέφει στο παλάτι. Η Βαλιντέ φτάνει μέχρι τον γιο της, αλλά δεν αντέχει να του πει όσα έχουν γίνει. Η Βαλιντέ ξαφνικά παλεύει με τον θάνατο. Η Νταϊέ ζητά να την επισκεφτεί. Η επιστροφή της Νταϊέ στο χαρέμι, γίνεται αιτία για να έρθουν τα πάνω -κάτω. Ο Ιμπραήμ, μαθαίνει πως η Βαλιντέ γνωρίζει για τη σχέση του με τη Νιγκιάρ, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει. Σκέφτεται να απομακρύνει τη Νιγκιάρ από την Πόλη. Η Νιγκιάρ, ανήμπορη όπως είναι, δέχεται αυτό που της ζητάει ο Ιμπραήμ, όμως η Νταϊέ έχει κάποιες αμφιβολίες ...

Επεισόδιο 59

Ξεκινά στο παλάτι μια καινούργια ζωή. Ποια θα γίνει η νέα διαχειρίστρια του χαρεμιού; Θα καταφέρει η Χουρρέμ να εμποδίσει την άνοδο της Μαχιντεβράν; Η Μαχιντεβράν ετοιμάζει το τέλος του Γκιούλ Αγά; Πώς θα αντιδράσει ο Σουλεϊμάν όταν μάθει τι έχει πει ο Ιμπραήμ στους απεσταλμένους κατά τη συνάντησή τους; Η Χουρρέμ κάνει σχέδια για να γκρεμίσει την εξουσία της Μαχιντεβράν .... Το νέο πως η Βαλιντέ Σουλτάν άνοιξε τα μάτια της, διαδίδεται αμέσως. Ο Σουλεϊμάν καλεί τη Νιγκιάρ κοντά του χωρίς να χάσει χρόνο. Η ανάρρωση της Βαλιντέ, αυξάνει την ένταση μεταξύ της Χουρρέμ και της Μαχιντεβράν. Ύστερα από το νέο που θα φέρει η Νιγκιάρ, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο στο παλάτι. Κατά την απουσία της Βαλιντέ, η διαχείριση του χαρεμιού μένει στη Μαχιντεβράν. Η Μαχιντεβράν δεν αργεί να μετατρέψει για τη Χουρρέμ το παλάτι ... σε κόλαση! Οι παλλακίδες που είναι κοντά στη Χουρρέμ, διώχνονται. Η Χουρρέμ παρεμβαίνει αμέσως στην κατάσταση αλλά τα εγκλήματα του Γκιούλ Αγά θα της στοιχίσουν πολύ ακριβά. Ο Ισκεντέρ Τσελεμπή, εξετάζει την αναφορά της συνάντησης του Ιμπραήμ με τους απεσταλμένους. Δεν διστάζει να μεταφέρει τις ομιλίες του Ιμπραήμ, στον Σουλεϊμάν. Ο Σουλεϊμάν, δεν μπορεί να κρύψει τη σύγχυσή του μπροστά σ' αυτά που διαβάζει! ο Ιμπραήμ, ο οποίος επιστρέφει από εκστρατεία, βρίσκει τον Σουλεϊμάν μπροστά του.

Επεισόδιο 60

Θα αποκαλυφθεί η σχέση μεταξύ του Ιμπραήμ και της Νιγκιάρ; Σε ποιον θα μεταφέρει την πληροφορία η Γκιουλσάχ, η οποία μαθαίνει για αυτή την απαγορευμένη αγάπη; Ο Ηγεμόνας Μουσταφά ανοίγει πανιά για μια νέα αγάπη; Θα πέσει η Μαχιντεβράν στην παγίδα που της έχει στήσει η Χουρρέμ; Πώς θα αντιδράσει ο Σουλεϊμάν απέναντι στην απόφαση που θα πάρει ο Ιμπραήμ σχετικά με τον Ισκεντέρ Τσελεμπή; Η Γκιουλσάχ ακούει τη συνομιλία του Ιμπραήμ και της Νιγκιάρ. Ο Ιμπραήμ και η Νιγκιάρ, έστω και αργά, αντιλαμβάνονται πως κάποιος τους άκουσε. Ενώ ο Ιμπραήμ ζητά από τη Νιγκιάρ να βρει το άτομο αυτό, η Γκιουλσάχ, θέλει αμέσως να μεταφέρει το νέο στη Χουρρέμ. Ο πόλεμος για εξουσία μεταξύ της Χουρρέμ και της Μαχιντεβράν παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Η Νιγκιάρ, δρα για να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες της Χουρρέμ. Η Μαχιντεβράν, η οποία το μαθαίνει αυτό, επιτίθεται στην Νιγκιάρ. Ο Ιμπραήμ μαθαίνει για την κατάσταση και θέλει να αποδεσμευτεί από τη Νιγκιάρ. Η Φατμά αρχίζει να ψάχνει νέους τρόπους για να κερδίσει την καρδιά του Ηγεμόνα Μουσταφά. Τελικά καταφέρνει να μπει στην καρδιά του. Η Χουρρέμ που είναι ενοχλημένη από τη δύναμη της Μαχιντεβράν στο χαρέμι, αποφασίζει να την ξεφορτωθεί ... για πάντα. Ο Ισκεντέρ Τσελεμπή πιέζει όλο και περισσότερο τον Ιμπραήμ. Η διαμάχη μεταξύ των δύο, παίρνει μεγάλες διαστάσεις.

Επεισόδιο 61

Η Γκιουλσάχ παρουσιάζεται στη Χουρρέμ και της λέει πως έχει μια πληροφορία που θα αποτελειώσει τον Ιμπραήμ. Όμως, θα μιλήσει υπό έναν όρο. Στο τέλος, όσα ακούει η Χουρρέμ από τη Γκιουλσάχ φαίνονται απίστευτα. Η Χουρρέμ ενοχλείται από τη συνάντηση της Μαχιντεβράν με τον Σουλεϊμάν. Ο Σουλεϊμάν γίνεται μάρτυρας του καυγά της Χουρρέμ με τη Μαχιντεβράν, η οποία για να εκδικηθεί τη Χουρρέμ στέλνει μια όμορφη παλλακίδα για να ξεμυαλίσει τον Σουλεϊμάν. Ο Ιμπραήμ θέλει να απομακρύνει τη Νιγκιάρ από την Πόλη αλλά η Χουρρέμ δεν το επιτρέπει και της κάνει μια ξαφνική επίσκεψη. Ο Σουλεϊμάν επηρεάζεται πολύ από ένα όνειρο που βλέπει και αποφασίζει να δει έναν παλιό του φίλο. Ο ποιητής Φιγκανί, εξακολουθεί να ξεσηκώνει τον λαό εναντίον του Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ δεν διστάζει να πάρει γι' αυτόν μια σκληρή απόφαση. Η Φατμά, δοκιμάζει καινούργιες μεθόδους για να μπει στα όνειρα του Ηγεμόνα Μουσταφά. Έστω και μέσω ενός γράμματος, κάνει ερωτική εξομολόγηση στον Μουσταφά. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά, ύστερα από όσα διαβάζει, πιστεύει στον έρωτα της Φατμά.

Επεισόδιο 62

Όλη η δυναστεία πενθεί για τον θάνατο της Βαλιντέ σε μια μεγαλοπρεπή τελετή. Ο Σουλεϊμάν είναι βυθισμένος στη θλίψη. Ύστερα από τη Βαλιντέ, η διαχείριση του χαρεμιού είναι πλέον στα χέρια της Μαχιντεβράν, η οποία στοχεύει ακόμα και το διαμέρισμα της Βαλιντέ, που δεν αντιλαμβάνεται τη μεγάλη ευκαιρία που δίνει στη Χουρρέμ. Η Νταϊέ, ύστερα από τον θάνατο της Βαλιντέ, δεν αντέχει να μείνει στο χαρέμι. Προσπαθεί να φτιάξει μια καινούργια ζωή έξω από το παλάτι. Αλλά οι τύψεις που νιώθει, δεν την αφήνουν ήσυχη. Η Νιγκιάρ ζει υπό την παρακολούθηση της Γκιουλσάχ. Αλλά με την πρώτη ευκαιρία που βρίσκει, καταφέρνει να ξεφύγει. Η Χατιτζέ, ύστερα από τον θάνατο της Βαλιντέ, επιστρέφει στο παλάτι της το οποίο έχει αποχωριστεί. Η Χουρρέμ, χωρίς να χάσει χρόνο, σπεύδει να την επισκεφτεί. Η ζωή της Χατιτζέ, γίνεται άνω κάτω με ένα γράμμα που βρίσκει. Η καθυστέρηση της απόφασης για την ποινή του Φιγκανί, δημιουργεί προβλήματα. Οι ομιλίες του Ισκεντέρ Τσελεμπή έχουν επιρροή. Ο Σουλεϊμάν ζητά από τον Ιμπραήμ, να αποφασίσει το συντομότερο, ενώ ο Ιμπραήμ ξέρει πως ο Φιγκανί είναι η μοναδική ευκαιρία που έχει για να ανακαλύψει τον Μεγαλειότατο Εφέντη.

Επείσοδιο 63

Η Χατιτζέ πιάνει τη Νιγκιάρ ενώ ήταν έτοιμη να το σκάσει και τη ρωτάει τι συνέβη μεταξύ αυτής και του Ιμπραήμ. Η Νιγκιάρ αρνείται κατηγορηματικά πως έχει δεσμό με τον Ιμπραήμ και ισχυρίζεται πως το μωρό που περιμένει είναι του Νασούχ Εφέντη. Η Χατιτζέ δεν ξέρει τι να πιστέψει και αποφασίζει να μιλήσει με τη Χουρρέμ. Ο Ιμπραήμ, ύστερα από μια σκληρή μάχη, ανακαλύπτει τον Μεγαλειότατο Εφέντη, αλλά θα βρει μπροστά του και κάποιον που δεν περιμένει. Η Χατιτζέ δεν θέλει να πιστέψει σε όσα έχει ακούσει από τη Χουρρέμ και τελικά αποφασίζει να ρωτήσει τον Ιμπραήμ για να μάθει όλη την αλήθεια. Τα χρέη της Μαχιντεβράν έχουν αυξηθεί αρκετά και η Χουρρέμ εκμεταλλεύεται την κατάσταση, φροντίζοντας να μάθει η Γκιουλφέμ όλα όσα συμβαίνουν. Η Γκιουλφέμ ζητάει από τη Μαχιντεβράν να διορθώσει αυτή την κατάσταση το συντομότερο.

Επεισόδιο 64

Υπό τη διαχείριση της Χουρρέμ, αρχίζει στο χαρέμι μια καινούργια ζωή. Η απόφαση χωρισμού της Χατιτζέ, αποτελεί είδηση-βόμβα στο παλάτι. Η σχέση μεταξύ της Χουρρέμ και της Χατιτζέ κλονίζεται. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά, ως Μπέης της Μανίσα, δείχνει τα σημάδια για το τι αυτοκράτορας θα γίνει. Ενώ η Χατιτζέ μοιράζεται με τον Σουλεϊμάν την απογοήτευση που της προκάλεσε ο Ιμπραήμ, η Χουρρέμ έχει αρχίσει να απολαμβάνει την κατάκτηση της διαχείρισης του χαρεμιού. Η Χουρρέμ, αγνοώντας τις αντιδράσεις που θα δεχτεί, αποφασίζει να μετακομίσει στο διαμέρισμα της Βαλιντέ Σουλτάν. Ενώ ο Ιμπραήμ ξεκινά το ταξίδι του για την εκστρατεία της Ανατολής, ο κρυφός του εχθρός, ο Ισκεντέρ Τσελεμπή, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, θα εξακολουθεί να του δημιουργεί προβλήματα. Ενώ ο Σουλεϊμάν, κατά την απουσία του Ιμπραήμ, αποκτά στενές σχέσεις με τον Ρουστέμ Αγά. Ο Ρουστέμ Αγά, δεν αργεί να αποκτήσει στενές σχέσεις και με το χαρέμι. Ο Μπεϊλέρμπέης της Αλγερίας, ο Χιζίρ Ρεής, με την πρόσκληση του Σουλεϊμάν, έρχεται στην Πόλη. Ο ερχομός του φημισμένου Μπαρμπαρός, αποτελεί αιτία μεγάλης χαράς στην Πόλη και στο παλάτι. Ανάμεσα στις παλλακίδες που έχει φέρει μαζί του ο Χιζίρ Ρεής, υπάρχει μία που είναι υποψήφια για να αλλάξει την ισορροπία του χαρεμιού. Η Χατιτζέ, με τον πόνο της προδοσίας που νιώθει, παίρνει μια σκληρή απόφαση για τη Νιγκιάρ Κάλφα. Ενώ ο Ιμπραήμ, έχει προορίσει άλλα πράγματα για εκείνη. ο Ηγεμόνας Μουσταφά, φτάνει στη Μανίσα και από εκείνη τη στιγμή δεν αποφεύγει να δείχνει τη δύναμή του ως κυβερνήτης.

Συνεχίζεται . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ο Ξωτικόκοσμος της Ιρλανδίας

Μια νύχτα με δυνατή βροχή και πυκνή ομίχλη, αποφάσισα να κάνω έναν μακρύ περίπατο. Θυμάμαι τα μουσκεμένα φυλλώματα, τα νερά που κυλούσαν, ένα γέρο που έκοβε ξύλα στην αυλή του. Σήκωσε τα μάτια του και με κοίταξε. 'φησα τα τελευταία σπίτια πίσω μου κι αγριεύτηκα. Ένιωσα πως πήγαινα γυρεύοντας, πως κάποιον ενοχλούσα μέσα στο σκοτάδι και τη σιωπή του. Γύρισα πίσω. Δεν είχα το δικαίωμα να παραβιάζω τον κόσμο τους με το αδιάκριτο βλέμμα μου, με τον ξερό ήχο των βημάτων μου. "Βάδιζε απαλά γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρα μου ..." λέει μια λαϊκή παροιμία.

«Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε αυτό που υπήρχε κι αν τίποτε δεν είχε συμβεί δεν θα είχαμε τίποτα να πούμε..» Charles de Lint.

Τί συμβαίνει στα ερημικά μέρη της Ιρλανδίας, όταν δεν είναι κανείς εκεί για να το δει; Η πίστη στα πανίσχυρα και όμορφα ξωτικά αλλά και στις μαγευτικές νεράιδες που αποτελούν ένα ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα σο θεό και στους ανθρώπους, απαρτίζει ίσως το πιο σημαντικό τμήμα στη λαϊκή παράδοση της "μυστικής" Ιρλανδίας. Οι Κέλτες υπήρξαν ένας λαός που πάντοτε ήταν τυλιγμένος με μία αχλή μυστηρίου. Οι θρύλοι και η ιστορία τους θέλγουν την ανθρώπινη φύση, και την εκλύουν με αμείωτο ενδιαφέρον αποτελώντας ένα ιδιαίτερο κομμάτι της δυτικής παράδοσης στο ρου της ιστορίας. Αξίζει να παραθέσουμε πως η λαϊκή παράδοση είναι η παρουσία ενός λαού μέσα στο χρόνο και τελικά σημαίνει την επιλογή του καλού μες τους αιώνες, έχει για απαραίτητη προϋπόθεση την επιβίωση του χθεσινού μέσα στο σημερινό, τη διάσωση του και την ύψωση σε επιταγή και κανόνα. Η αναβίωση λοιπόν της παράδοσης των ξωτικών θα αποτελέσει μια αφύπνιση της μνήμης καθώς στρέφεται σε στοιχεία που ο καιρός ξεμάκρυνε απ' την άμεση πραγματικότητα. Καθότι αυτός ο αναχρονισμός είναι επ' ουσίας μεταχρονισμός, είναι μία αίσθηση του χρόνου στην αιώνια διάρκεια του, έξω απ' τον παφλασμό της ψυχής που μας κάνουν να νιώθουμε παροδικοί. Υπάρχει μία ευαισθησία και ολόκληρη ποίηση λοιπόν, καμωμένη στο ζήτημα αυτό, που αγγίζει τις απλές ψυχές των ανθρώπων, που ερωτεύονται τις πανέμορφες κοιλάδες, τα βουνά που ορθώνονται πίσω απ' τις θάλασσες και τους καταπράσινους λόφους που είναι το σπιτικό των ξωτικών. Ο κόσμος των ξωτικών συνιστά ένα συνονθύλευμα παράξενου τοπίου, ανεξερεύνητου μυστηρίου και ριζωμένης αμφιβολίας στη ψυχή μας, η οποία δεν παύει ποτέ να ονειρεύεται και να αναρωτιέται: Τί υπάρχει πέρα απ' τον άνθρωπο; Ευθεία απάντηση δεν θα αποκομισθεί, εν τούτοις μέσα από χάρτες και κώδικες, στοιχεία και μαρτυρίες, σκοτεινά δάση και κοιλάδες, θα επιδοθούμε σε μία καταβολή προσπάθειας για τη χαρτογράφηση του αλλόκοσμου και του μυστηρίου- χωρίς να βουλώνουμε αδιάφοροι τα αυτιά μας κάθε φορά που αέρινα φανταστικά πλάσματα, σαν φευγαλέες σκιές, μας ψιθυρίζουν απόκοσμους ήχους ...

Τί είναι τα ξωτικά; (Χαρακτηρολογία τους) "Διωγμένοι 'γγελοι που δεν ήταν αρκετά καλοί ώστε να σωθούν, αλλά ούτε αρκετά κακοί ώστε να χαθούν", λένε οι χωρικοί. "Οι θεοί της παγανιστικής Ιρλανδίας που όταν έπαψαν να τους λατρεύουν και να τους προσφέρουν δώρα, μαράζωσαν και ζάρωσαν στη λαϊκή φαντασία, απομένοντας τώρα να έχουν ύψος μόνο λίγες πιθαμές" σύμφωνα με τους Ιρλανδούς αρχαιοδίφες. Τέλος, υπάρχουν αρκετές μνείες που ενισχύουν την άποψη πως ήταν "εκπεσόντες άγγελοι", κάτι το οποίο μάλιστα υποδεικνύεται από καθαυτή φύση τους: τα ξωτικά είναι εμφορούμενα την ιδιοτροπία να φέρονται καλά στους ενάρετους και άσχημα στους κακοήθεις ανθρώπους! Εύλογα είναι κατανοητό πως γίνεται ένας σαφέστατος διαχωρισμός ανάμεσα στα ξωτικά: Υπάρχουν τα αγγελικά πλασμένα και τα υπό κακίας γενόμενα, ήτοι οι νεράιδες και οι καλικάντζαροι. Διότι αναμφίβολα, δεν υπάρχει τίποτε που να μην υπόκειται σ' αυτόν τον αιώνιο δυισμό καλού-κακού. Στην Ιρλανδία θεωρούσαν πως ένας οφειλόμενος σεβασμός προς τα ξωτικά ήταν απολύτως δικαιολογημένος, προκειμένου να εξασφαλίσουν την προστασία τους. Αφενός τα πλάσματα αυτά προσβάλλονται και θίγονται τόσο εύκολα που καλύτερα να μιλάς όσο το δυνατόν λιγότερο στη συντροφιά τους και να τα αποκαλείς "αρχόντους". Αφετέρου είναι τόσο εύκολο να τα ευχαριστήσεις , που αρκεί να αφήσεις λίγο γάλα στο περβάζι του σπιτιού σου, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Υπήρχε λοιπόν ένας σαφής κώδικας συμπεριφοράς εκ μέρους των ανθρώπων, που τους καθιστούσε αξιόπιστους στα ξωτικά. Οι άνθρωποι έπρεπε να κρατούν μυστικά ώστε να μην παραβιάζεται η ιδιωτική ζωή των ξωτικών που άλλωστε αγαπούν τη μοναξιά και την περισυλλογή. Αλλά και τα ίδια τα ξωτικά είχαν μία δική τους ηθική και μάλιστα τιμωρούσαν αυτόν που την παραβίαζε. Καθώς ήταν πολύ μυστικοπαθή, οποιαδήποτε προσπάθεια κατασκοπείας και διείσδυσης την ιδιωτική τους ζωή, τιμωρείτο συχνά με όση ισχύ διέθεταν. Εάν η παρείσφρηση γινόταν αθέλητα, η ποινή ήταν συνήθως η αφαίρεση της ικανότητας αντίληψης της χώρας και των τρόπων της, καθώς και τσιμπήματα με τα μυτερά τους όπλα. Αντίθετα, αν η παρείσφρηση εμπεριείχε δόλο και υστεροβουλία, η τιμωρία ποίκιλε από τύφλωση έως ρευματισμούς. Όσον αφορά την ονοματοθεσία "αυτών των αέρινων τίποτα", όπως τα αποκαλεί ο Shakespeare, άδεται πως πηγάζει από το τοπικό επίρρημα "έξω", από έναν άλλον, έναν διαφορετικό "εξωτικό" κόσμο. Κατά μια άποψη, η λέξη "fairy" δεν χρησιμοποιήθηκε πριν από το Μεσαίωνα και προήλθε από την ιταλική fatae, τις νεράιδες που επισκέπτονταν τα σπίτια στις γεννήσεις και ανακοίνωναν το μέλλον του μωρού, όπως έκαναν οι τρείς μοίρες. Αρχικά το "fairy" ήταν "faire-erie" μία κατάσταση μαγέματος που ωστόσο μεταφέρθηκε απ' την κατάσταση στον πρόξενο της κατάστασης αυτής. "Θεάσεις" των ξωτικών περιγράφουν φιγούρες που προσομοιάζουν στους ανθρώπους, έχοντας εν γένει όμορφη εμφάνιση αλλά κι ενίοτε κάποια δυσμορφία που δεν μπορούν πάντοτε να αποκρύψουν. Είθισται να είναι ενδεδυμένα στα πράσινα και να κατοικούν μέσα σε λόφους, βουνά ή αρχαίους τάφους ενώ το γνωστότερο κατοικήριο τους είναι η Τιγκ Ναν Ογκ, η χώρα της νεότητας. Ένας γήινος παράδεισος που βρισκόταν στη δυτική ακρη του ωκεανού και όπου ο χρόνος, όπως και στη χώρα των ξωτικών, δε μετριέται με ανθρώπινα δεδομένα. Ένας από τους θνητούς που φημολογείται πως κάποτε το επισκέφτηκε ήταν ο Όσιαν, ο οποίος όμως παραβίασε το ταμπού της χώρας, σύμφωνα με το οποίο, όποιος ήθελε να επισκεφτεί τη γη μπορούσε μεν, έπρεπε δε, να μην πατήσει το χώμα της. Εφόσον το παραβίαζε, η γήινη ηλικία του επέστρεφε και μονομιάς καθίστατο ανέφικτο να επιστρέψει ...

Τα είδη των ξωτικών. Οι μορφές που συναπαρτίζουν το χώρο των ξωτικών είναι οι εξής: το Lepraucaun, το Cluriccaun, και το Far Darrig. Ωστόσο πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως τα τρία αυτά ξωτικά είναι στην πραγματικότητα οι διαφορετικές όψεις και διαθέσεις ενός μόνο πνεύματος. Ο παπουτσής των ξωτικών, το Lepraucaun, είναι ο πιο φιλόπονος και εργατικός τύπος καθώς και ο κάτοχος ενός μεγάλου θησαυρού που απέκτησε με τη σκληρή δουλειά στην οποία επιδιδόταν. Ένας μόνιμος πονοκέφαλος των παλιών αρχοντικών και των βοσκών, ήταν το Cluriccaun που τρύπωνε μέσα σε κελάρια και έκλεβε φαγώσιμα και ποτά. Ίσως ήταν ο παπουτής μας που το έριχνε ενίοτε στο γλέντι, όταν δεν είχε παπούτσια να ράψει ... Με κόκκινο σκουφή και πανωφόρι ο Far Darrig, που στα κέλτικα σημαίνει "ο κόκκινος άνθρωπος", σκαρώνει συνεχώς κακόγουστα και μακάβρια αστεία στους ανθρώπους. " ρόκειται ίσως για το πιο άτιμο υποκείμενο σ' όλο το βασίλειο των ξωτικών και υποστηρίζεται πως αυτό είναι που κυβερνά τους εφιάλτες των ανθρώπων!

Δραστηριότητες στην ξωτικοχώρα.. Τα ξωτικά αρέσκονται να χορεύουν μαγικά κάτω από την λάμψη του φεγγαρόφωτου και δη τις ώρες που εκλείπουν τα αδιάκριτα ανθρώπινα μάτια ... Τα εμφανή σημάδια του χώρου εξετάστηκαν επισταμένως και ερμηνεύτηκαν ως κύκλοι ή δακτυλίδια που είναι ευρέως γνωστά με την ονομασία crop-circles. Σαν κύριες δραστηριότητες τους, έχουν τα γλέντια, τις μάχες, τον έρωτα, το χορό και το αναντίρρητα μεγαλύτερο προσόν τους είναι οι μελωδίες μιας συναρπαστικής μουσικής. Συχνά συναντούμε ξωτικά να δελεάζουν ανθρώπους στην ξωτικοχώρα, όταν αυτοί είναι δεξιοτέχνες μουσικοί και έπειτα να τους μυούν στους ξωτικούς ρυθμούς. Οι περισσότεροι όμορφοι παλιοί σκοποί της Ιρλανδίας, έχουν αντληθεί απ' την ίδια την μουσική των ξωτικών που όπως λέγεται την κρυφάκουσε κάποιος κι έπειτα την τραγούδησε και σε άλλους. Ιδιαιτέρως δημοφιλή στα ξωτικά είναι το κυνήγι, το ποδόσφαιρο και ο ακοντισμός, ενώ το κύριο σπιτικό παιχνίδι είναι το σκάκι, το οποίο χρησιμοποιούν συχνά για να νικούν τους θνητούς! Αποδίδονται πολλές και ισχυρές δυνάμεις στα ξωτικά, όπως η ίαση, ο υπνωτισμός και η δημιουργία μιας ασπίδας προστασίας, μολαταύτα ως έκφραση είναι μάλλον λανθασμένη. Στην πραγματικότητα τα ξωτικά πάλλονται σε τόσο υψηλή συχνότητα ώστε να μην παραμένουν αρκετή ώρα στο ίδιο σημείο, με επακόλουθο να μην γίνονται ορατά. Ίσως οι άνθρωποι να διέκριναν ένα ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα στον αέρα αν ήταν προσεκτικοί, αλλά δεν είναι. Ακόμη και τότε αποδίδουν αυτό το τρεμούλιασμα που μοιάζει με άχνισμα, στην εξάτμιση υδρατμών. " αρά τούτο, υφίσταται η δυνατότητα να γίνουν ορατά στο ανθρώπινο μάτι είτε το επιθυμούν τα ίδια, είτε με διάφορα τεχνητά μέσα. Ένα απ' τα γνωστότερα είναι το τετράφυλλο τριφύλλι καθώς και μια ξωτικοαλοιφή που φτιάχνεται από τετράφυλλα τριφύλλια και σκορπίζει τη πλάνη που ρίχνουν τα ξωτικά στις ανθρώπινες αισθήσεις. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι προικισμένοι με δεύτερη όραση, οι οποίοι και δύνανται να βλέπουν τα ξωτικά. Ας αναφέρουμε όμως τις προϋποθέσεις που πρέπει να επικρατήσουν για να γίνει επιτεύξιμη η θέαση των μαγικών αυτών όντων: η μέρα πρέπει να είναι πολύ ζεστή, να είμαστε λίγο νυσταγμένοι -όχι πολύ για να μπορέσουμε να κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά- και τέλος να νιώθουμε κάπως "ξωτικοπαρμένοι", όρος που πρέπει να αντιληφθούμε κυρίως νοερά. Μία από τις συνηθισμένες τακτικές των ξωτικών, ήταν να απαγάγουν θνητά μωρά που ήταν αβάπτιστα και στη θέση τους να τοποθετούν ένα κομμάτι ξύλο πρόχειρα σκαλισμένο, ώστε να μοιάζει με παιδί και μάλιστα προικισμένο με πρόσκαιρη ζωή. Μόλις χάνονταν, το παιδί απέθνησκε και θαβόταν κανονικά το ξύλο. Συχνότερα το υποκατάστατο ήταν ένα γερασμένο, κρυμμένο ξωτικό ακατάλληλο πλέον για τη φυλή, αλλά πρόθυμο να περάσει μία εύκολη ζωή. Όταν υπήρχε υποψία τέτοιας αντικατάστασης βασάνιζαν το ξωτικό παιδί για να προτρέψουν τους γονείς του να το αλλάξουν και τοιουτοτρόπως χάθηκαν βασανιστικά πολλά μωρά απ' αυτήν την αιτία, δεδομένου ότι και οι διάφορες νηπιακές ασθένειες, με τις οποίες δεν ήταν εξοικειωμένοι οι άνθρωποι, εκλαμβάνονταν ως ανταλλαγή των ξωτικών. Θεωρούνταν ότι έκλεβαν τα παιδιά συνηθέστερα για να πληρώσουν φόρο στο διάβολο, για να ενισχύσουν το ξωτικό απόθεμα ή απλά λόγω της ομορφιάς τους. Από την άλλη, πολλοί εμφανίσιμοι νέοι παρέμεναν ως εραστές των ξωτικών πριγκιπισσών. Μεγαλύτερη ζήτηση ομολογουμένως, είχαν οι γυναίκες είτε με την αρμοδιότητα της παραμάνας είτε ως σύζυγοι των ξωτικών ενώ ιδιαίτερη έλξη και θέλγητρο αποτελούσαν τα μακριά ξανθά μαλλιά. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η πίστη στα ξωτικά αποτελεί μια αυτόνομη παράδοση, που πραγματεύεται τη δυνατότητα των ανθρώπων να έχουν εμπειρία της νοημοσύνης της φύσης.

Ξωτικές Ιστορίες.. " ολλές φορές ακούμε ή διαβάζουμε για ανθρώπους που αίφνης εξαφανίζονται και ποτέ κανείς δεν μαθαίνει κάτι γι' αυτούς. Ίσως έτσι απλά κάποιοι άνθρωποι να περνούν τις πύλες του ανεξήγητου και του μυστηρίου και να μην δύνανται να επιστρέψουν ποτέ για να διηγηθούν την ιστορία τους. Γι' αυτό πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί όταν συναντάμε μπροστά μας ιστορίες ντυμένες με το πέπλο του μύθου, την ονειρική φορεσιά του παραμυθιού ή ακόμα την γοητεία μιας αληθινής διήγησης. Υπάρχει μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην Ιρλανδία και αναφέρεται σε έναν κύριο που μπαίνοντας σε κάποιο Bar, ακούει ένα κορίτσι να τραγουδάει ένα απαλό λυπητερό τραγούδι που δεν έχει ούτε λόγια ούτε μουσική. Μετά από έρευνα μαθαίνει πως το κορίτσι είχε ακούσει κάποτε την άρπα των ξωτικών. Αυτό συνεπάγεται πως έκτοτε χάνει όλες τις μνήμες της αγάπης και του μίσους, ξεχνάει τα πάντα και δεν έχει άλλο ήχο στα αυτιά της, εκτός απ' την απαλή μελωδία της ξωτικής άρπας ... Κάποτε ένας χωρικός ακολουθώντας το κοπάδι του φτάνει σε μία σπηλιά κι εκεί συναντά μια εκθαμβωτικά όμορφη γυναίκα, η οποία του προσφέρει φαγητό και του ζητά να μείνει κοντά της ως κηπουρός. Τον οδηγεί μέσα από τη σπηλιά σ' ένα πανέμορφο τόπο όπου και μένουν για κάποιες βδομάδες. Όταν τελικά νοσταλγεί το σπίτι του, τον αποχαιρετά καθώς τον βγάζει στην έξοδο. " εριέργως όμως όταν αυτός επιστρέφει στο τόπο του, όλα φαίνονται διαφορετικά. Κανείς απολύτως δεν τον αναγνωρίζει εκτός από μία γριά γυναίκα που πλησιάζοντας του είπε: "" ου ήσουν; Σε ψάχνω εδώ και διακόσια χρόνια ...!" Τον πήρε απαλά απ' το χέρι και τον οδήγησε στον Κάτω κόσμο διότι η γριά ήταν ο ίδιος ο θάνατος!. Τέλος, έχουμε την παράξενη εν τούτοις αληθινή ιστορία που κυκλοφόρησε μετά τα αποτρόπαια ευρήματα στο σπηλαιώδες σύμπλεγμα hal salfini, περί του 1900 και συγκλόνισε την κοινή γνώμη ανά τον κόσμο. Ανακαλύφτηκαν λοιπόν, κάποιες κατακόμβες και μέσα σε αυτές μια μάζα από συντρίμμια που όπως απεδείχθη, ήταν τα υπολείμματα 33.000 σκελετών, από ανθρώπους που είχαν θανατωθεί βίαια και μάλιστα ...φαγωθεί! Η όλη κατασκευή με τις στοές, ύψους περίπου ενός μέτρου, είχε σχεδιαστεί για ανθρώπους που θα πρέπει να είχαν τις διαστάσεις νάνων. Και η παράδοξη ιστορία δεν λέει να σταματήσει εδώ! Μερικά χρόνια αργότερα, όταν οι κατακόμβες ανοίχτηκαν στο κοινό, μια ομάδα ερευνητών εξαφανίστηκε δίχως να αφήσει το παραμικρό ίχνος πίσω της! Η μαζική εξαφάνιση θεωρήθηκε αποτέλεσμα της κατάρρευσης κάποιας στοάς, παρά το γεγονός πως κατά τη διάρκεια της επισταμένης έρευνας που διεξήχθη, δεν βρέθηκαν τα πτώματα τους. 'Αδεται επίσης, αν και μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, πως για καιρό μετά το συμβάν, ακούγονταν οι φωνές και τα τραγούδια των ερευνητών από τα έγκατα της γης.

Επιλογικά. Τα έθιμα και η λαϊκή μούσα επιμένουν ακόμη να βλέπουν τους "μαγικούς τύμβους" στην Ιρλανδία, ενώ υπάρχει η δοξασία ότι οι αόρατοι κάτοικοι τους θα πολεμήσουν στο πλευρό των ανθρώπων σε ένα δίκαιο αγώνα με λόγχες από γαλάζιες φλόγες και ολόλευκες ασπίδες. Οι μύθοι και οι θρύλοι είναι τόσο βαθιά ριζωμένοι στη ψυχή των ιρλανδών, ώστε ακόμη και αυτοί που ισχυρίζονται πως δεν τους πιστεύουν, δεν θα κόψουν το δέντρο κάτω από το οποίο, σύμφωνα με το θρύλο, βρίσκεται το σπίτι της νεράιδας, ούτε θα πειράξουν το βράχο κάτω από το οποίο ζουν τα ξωτικά. Διότι υπάρχουν πολύ σημαντικές πληροφορίες μέσα σε αυτές τις ιστορίες κι όποιος μπει στο κόπο να τις αποκωδικοποιήσει μπορεί να ανακαλύψει θαυμαστούς κόσμους και παράξενες πραγματικότητες, που μπορεί να αγγίζουν τον κόσμο μας αλλά να μην ανήκουν σ' αυτόν, να τον υπερβαίνουν. Υπάρχει η ζωή μέσα σου κι είναι αυτή που σε κάνει να μεγαλώνεις, να κινείσαι, να σκέφτεσαι. " αρόλα αυτά δεν μπορείς να την δεις, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που οι περισσότεροι γνωρίζουν.

"Νύχτα αλαλάζουν ξωτικά, ολέθρου σκοτεινοί προάγγελοι, ο νους παγώνει Ύστερα ενός καλοκαιριού η χρυσωμένη αυγή το μάτι κλείνει στη Μοίρα και το νερό τα καταπίνει". Richard Adams.

Επιλογικά, αν είναι αλήθεια αυτά που ισχυρίστηκε ο Sir James Barry, ο πασίγνωστος συγγραφέας του " ίτερ " αν, λέγοντας πως "κάθε φορά που ένα παιδί λέει πως δεν πιστεύει στις νεράιδες, μια μικρή νεράιδα κάπου στον κόσμο πέφτει νεκρή ..." τότε αναμφίβολα θα υπάρχουν κάπου εκεί έξω νεράιδες και ξωτικά που θα χαίρονται την εύθραυστη ύπαρξη τους, για όσο καιρό η φαντασία θα αποτελεί τη ζώσα αρχή των ανθρώπων ...

Πηγή κειμένου: http://www.metafysiko.gr/?p=635.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Είπαμε και στα προηγούμενα άρθρα ότι κάποια άγνωστη χρονική στιγμή στο απώτερο παρελθόν, κάτι συνέβη στον Ουρανό και διαταράχθηκε η ισορροπία του Παράδεισου, γεγονός που οδήγησε στην Πτώση των Αγγέλων. Δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά τα τα αίτια της Πτώσης εκείνης, πάντως ήταν ένα γεγονός που, όποια και αν ήταν η αιτιολογία του, άλλαξε τη ροή της ιστορίας, καθώς οδήγησε στην εμφάνιση πλασμάτων που έως τότε δεν υπήρχαν: των Δαιμόνων. Όπως είπαμε και παραπάνω, υπάρχουν αρκετές υποθέσεις σχετικά με το τι ήταν το τρομερό εκείνο γεγονός. Στα άρθρα για τους Εκπεσόντες Αγγέλους, που έχουν άμεση σχέση με την Αγγελολογία, θα εξετάσουμε τα αίτια της Πτώσης τους και αυτά με τη σειρά τους θα μας οδηγήσουν σε μια σειρά νέων άρθρων σχετικά με τους Δαίμονες. Όπως επίσης θα διαπιστώσετε, οι Εκπεσόντες Άγγελοι συνδέονται επίσης και με τις λαογραφικές παραδόσεις για τα ξωτικά, τις νεράιδες, τις νύμφες και με πολλά άλλα θέματα. Ας περάσουμε όμως να δούμε τις απόψεις που σχετίζονται με την Πτώση των Αγγελικών Ταγμάτων. Η χριστιανική άποψη Όπως αναφέρεται στον Συναξαριστή της Εκκλησίας αλλά και στον προφήτη Ησαϊα, το αίτιο της Πτώσης των Αγγέλων ήταν η περηφάνεια. Συγκεκριμένα ο Εωσφόρος, ένα από τα Χερουβείμ ή τα Σεραφείμ και, σύμφωνα με την παράδοση ο πρώτος, ισχυρότερος και ομορφότερος Άγγελος που δημιουργήθηκε, θέλησε να στήσει το Θρόνο του ίσα ή ψηλότερα από το Θρόνο του Θεού και να λατρεύεται μαζί με εκείνον. Τη στιγμή που η σκέψη εκείνη γεννήθηκε μέσα του, έπεσε από τον Ουρανό και μαζί του συμπαρασύρθηκαν πολλοί άλλοι Άγγελοι που ήθελαν να λατρεύουν εκείνον μαζί με το Θεό. Πρόκειται για το περίφημο όραμα του προφήτη Ησαϊα, ο οποίος είδε τον Εωσφόρο, το Άστρο της Αυγής, να πέφτει και να ταπεινώνεται. Αναταραχή προκλήθηκε στους Αγγέλους καθώς έβλεπαν ο ένας τον άλλο να πέφτει και ήταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ που πρώτος συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί. Στάθηκε στο μέσο των Αγγέλων και φώναξε "Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου", δηλώνοντας την πίστη του στο Θεό αποκλειστικά και προτρέποντας τους υπόλοιπους Αγγέλους να κάνουν το ίδιο. Όσοι το έκαναν σώθηκαν, οι υπόλοιποι εξέπεσαν και Ο Μιχαήλ από τότε θεωρείται ο υψηλότερος και ισχυρότερος Άγγελος, Αρχιστράτηγος των επουρανίων ασωμάτων δυνάμεων. Η άποψη του Ενώχ. Ο Ενώχ θεωρείται ως ο έβδομος μετά τον Αδάμ Πατριάρχης, που έζησε στα χρόνια πριν το μεγάλο κατακλυσμό και σύμφωνα με την παράδοση έχει αναληφθεί στους ουρανούς χωρίς να πεθάνει. Σε αυτόν αποδίδεται η συγγραφή ενός βιβλίου αποκαλυπτικού, το οποίο όμως μας παραθέτει μια διαφορετική άποψη σχετικά με την πραγματική αιτία της Πτώσης των Αγγέλων, καθώς μας λέει ότι ήταν η λαγνεία, ερχόμενος σε συμφωνία με χωρία της Γένεσης. Ας δούμε το σχετικό απόσπασμα από το εξωκανονικό αλλά όχι αιρετικό βιβλίο που αποδίδεται σε εκείνον. « Και εγένετο όταν επληνθύνθησαν οι υιοί των ανθρώπων εν εκείναις ταις ημέραις εγεννήθησαν αυτοίς θυγατέραι ωραίαι και καλαί. Και εθεάσαντο αυτάς οι άγγελοι, υιοί ουρανού και είπον προς αλλήλους. Δεύτε εκλεξώμεθα εαυτοίς γυναίκας από των ανθρώπων και γεννήσωμεν εαυτοίς τέκνα. Και είπεν ο Σεμειαζάς προς αυτούς, ος ην άρχων αυτών. Φοβούμαι μη ου θελήσετε ποιήσαι το πράγμα τούτον και έσομαι εγώ μόνος οφειλέτης αμαρτίας μεγάλης. Απεκρίθησαν ουν αυτώ πάντες. Ομόσωμεν όρκω πάντες και αναθεματίσωμεν πάντες αλλήλους μη αποστρέψαι την γώμην ταύτην, μέχρις ουν αν τελέσωμεν αυτήν και ποιήσωμεν το πράγμα τούτον. Τότε ώμοσαν πάντες ομού και ανεθεμάτισαν αλλήλους εν αυτώ...» « Και έλαβον εαυτοίς γυναίκας, έκαστος αυτών εξελέξαντο εαυτοίς γυναίκας και ήρξαντο εισπορεύεσθαι προς αυτάς και μιάνεσθαι εν αυταίς και εδίδαξαν αυτάς φαρμακείας και παοιδάς και ριζοτομίας και τας βοτάνας εδήλωσαν αυτάς. Αι δε εν γαστρί λαβούσιν ετέκοσαν γίγαντας μεγάλους εκ πηχών τρισχιλίων οίτινες κατήσθοσαν τους κόπους των ανθρώπων. Ως δε ουκ εδυνήθησαν αυτοίς οι άνθρωποι επιχορηγείν, οι γίγαντες ετόλμησαν επ' αυτούς και κατησθίοσαν τους ανθρώπους και ήρξαντο αμαρτάνειν εν τοις πετεινοίς και τοις θηρίοις και ερπετείς και τοις ιχθύσιν και αλλήλων τας σάρκας κατεσθίειν και το αίμα έπινον. Τότε η γη ενέτυχεν κατά των ανόμων...» Η αιτία της πτώσης κατά τον Ενώχ λοιπόν, ήταν η λαγνεία που ξύπνησαν μέσα στους Αγγέλους οι θυγατέρες των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα της αμαρτίας τους ήταν τρομερό για όλους. Όταν οι τέσσερις ισχυροί Άγγελοι διαβίβασαν στο Θεό τι είχε συμβεί, εκείνος πρόσταξε να ριχτούν οι εκπεσόντες στα Τάρταρα και να μείνουν εκεί δεμένοι αιώνια, οι Γίγαντες να σκοτωθούν με εμφύλιο πόλεμο και οι άνθρωποι με τον Κατακλυσμό. Τα πνεύματα των Γιγάντων όμως όρισε να μείνουν στη Γη και να γίνουν κακοποιά και να βασανίζουν τους ανθρώπους. Το βιβλίο του Ενώχ, κατά τη γνώμη μου, δίνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες που σχετίζονται με πολλά άλλα θέματα, τα οποία θα έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε στο μέλλον. Ανυπακοή Διάφορες άλλες πηγές όπως παραδόσεις του μουσουλμανισμού, των Σούφι και αρχαίων πατέρων της Εκκλησίας αναφέρουν ότι η πτώση των Αγγέλων συνέβη εξαιτίας της ανυπακοής του Εωσφόρου να προσκυνήσει τον Αδάμ ή τον Λόγο - Υιό του Θεού. Κάποιοι από αυτούς, όμως, δικαιολογούν τον Εωσφόρο λέγοντας ότι όταν τον δημιούργησε ο Θεός, του είχε δώσει την εντολή να μην προσκυνήσει κανέναν εκτός από τον ίδιο, οπότε ο Άγγελος δεν έκανε τίποτε άλλο από το να τιμήσει τον όρκο που έδωσε. Έτσι ο Iblis, Εωσφόρος των Μουσουλμάνων, παρουσιάζεται στο Κοράνιο να απαντάει στο Θεό "από πότε εγώ, ο γιός της φωτιάς, πρέπει να προσκυνήσω το γιό της λάσπης; (εννοώντας τον Αδάμ). Και ενώ συνέβη η Πτώση και ο Iblis έγινε ο αρχηγός των Τζίνι, ο Θεός τον συγχώρησε. Η θεωρία της αποκατάστασης Εκφράστηκε από τον Ωριγένη, έναν από τους αρχαίους πατέρες της Εκκλησίας αλλά ποτέ δεν υιοθετήθηκε επίσημα από αυτή. Σύμφωνα με τη θεωρία που διατύπωσε ο Ωριγένης, το αίτιο της πτώσης των Αγγέλων αλλά και των ανθρώπων ήταν η ελεύθερη βούληση με την οποία τους προίκισε ο Θεός. Το αποτέλεσμα ήταν ορισμένοι από αυτούς να κινηθούν μακριά του και να γίνουν Δαίμονες με τη δική τους θέληση αλλά πίστευε ότι, εάν ασκήσουν τα έργα της αρετής, το αποτέλεσμα θα είναι, διαμέσου της Θείας Χάρης και του Θείου Ελέους, να ξαναγίνουν Άγγελοι. Είπαμε ότι η επίσημη Εκκλησία δεν αποδέχτηκε τη θεωρία αυτή, ωστόσο γνωρίζω ότι Άγιοι και Πατέρες της προσεύχονταν για τη μεταμέλεια και συγχώρεση του Εωσφόρου. Πάντως, οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι ο αρχηγός των Εκπεσόντων έχει τόσο πια πλανηθεί που, αν και η συγχώρεση του Θεού είναι βέβαιη σε περίπτωση μεταμέλειας, αυτή η τελευταία δεν θα υπάρξει....

Σύμφωνα με το βιβλίο του Ενώχ, λοιπόν, οι Άγγελοι εξέπεσαν εξαιτίας της λαγνείας τους ενώ πολλές πηγές αναφέρουν ότι η Πτώση συμπαρέσυρε Αγγέλους από όλα τα τάγματα και μάλιστα κατά το 1/3 του συνολικού τους αριθμού. Μερικοί ευφάνταστοι Επίσκοποι του Μεσαίωνα, όπως ο Επίσκοπος του Tusculum, υπολόγισαν ότι ο αριθμός των Εκπεσόντων ανέρχεται στα 133.306.668 Αγγέλους! Με ποιόν τρόπο τους υπολόγισαν βέβαια, είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως ο Ενώχ δεν αρκείται μόνο στην αναφορά του γεγονότος. Μας παραθέτει τα ονόματα των αρχηγών των Εκπεσόντων, καθώς και την τέχνη που δίδαξε ο καθένας από αυτούς στις θυγατέρες των ανθρώπων. Επίσης αναφέρει τα ονόματα των Τεσσάρων Ισχυρών Αγγέλων που ενημέρωσαν το Θεό και ανέλαβαν την πραγματοποίηση της Θείας Δικαιοσύνης, καθώς και τον επίλογο αυτής της ιστορίας: Οι Εκπεσόντες θα παρέμεναν για πάντα δεμένοι στα Τάρταρα (για κάποιους στον 2ο Ουρανό), οι Γίγαντες θα σκοτώνονταν ο ένας από τα χέρια του άλλου, ενώ τα πνεύματά τους θα παρέμεναν δέσμια στη Γη και οι άνθρωποι θα αφανίζονταν από τον Κατακλυσμό. Νομίζω ότι, παρά τις επιθέσεις που έχει δεχτεί, το βιβλίο που αποδίδεται στον Ενώχ ξέρει πολύ καλά τι λέει και πως το λέει. Άς περάσουμε όμως τώρα να δούμε μερικές άλλες ερμηνείες της ιστορίας αυτής καθώς και παραδόσεις που από αυτήν ξεπήδησαν. Οι Εκπεσόντες ήταν...εξωγήινοι Μερικοί οπαδοί της θεωρίας της εξωγήινης επαφής πιστεύουν ότι η Πτώση δεν συνέβη σε Αγγέλους αλλά σε εξωγήινους, οι οποίοι είναι οι Άγγελοι των παραδόσεων. Όπως ισχυρίζεται ο Ζεκάρια Σίτσιν, λοιπόν, οι εξωγήινοι εκείνοι που αποστάτησαν για κάποιο λόγο ενάντια στους αρχηγούς τους, θεωρήθηκαν αποστάτες Άγγελοι και δημιουργήθηκε ολόκληρη αυτή η ιστορία. Μάλιστα, επειδή λόγω των συνθηκών του πλανήτη τους ήταν ιδιαίτερα ψηλοί, γίγαντες στα μάτια των ανθρώπων της Γης και υπεραναπτυγμένοι τεχνολογικά, δημιουργήθηκαν και οι υπόλοιπες παράμετροι του μύθου. Οι Εκπεσόντες και τα ξωτικά Μια άλλη παράδοση θέλει τους Εκπεσόντες να έπεσαν άλλοι στη Γη, άλλοι στο νερό και άλλοι παρέμειναν στον αέρα. Ανάλογα με το που έπεσαν, έγιναν και αντίστοιχα πλάσματα, ξωτικά, νεράιδες, νύμφες και τα σχετικά. Μάλιστα, υπάρχει μια παράδοση, ότι την ώρα της Πτώσης κάποιοι Άγγελοι παρέμειναν ουδέτεροι, χωρίς να πάρουν το μέρος ούτε του Θεού αλλά ούτε του Εωσφόρου. Εκείνοι οι Άγγελοι τιμωρήθηκαν με το να εγκλωβιστούν στο υλικό πεδίο μεν αλλά δεν έγιναν Δαίμονες και έτσι διατηρούν την ομορφιά και τις δυνάμεις τους και πολλοί τους συνδέουν με διαφόρων ειδών αιθερικά πλάσματα. Από τους Εκπεσόντες αυτούς, άλλοι είναι φιλικά διακείμενοι στους ανθρώπους και άλλοι προσπαθούν να αποδείξουν στο Θεό ότι μετάνιωσαν. Έτσι περιμένουν την τελική Κρίση, οπότε και θα γίνουν Άγγελοι ξανά. Οι εκπεσόντες είμαστε...εμείς Μια άλλη ερμηνεία του μύθου θέλει τους ανθρώπους, όλους εμάς, να είμαστε οι πραγματικοί Εκπεσόντες. Θεωρώντας το μύθο καθαρά αλληγορικό, μιλούν για την αφύπνιση του "κακού εαυτού" μας, η οποία οδήγησε στην απομάκρυνση από το Θεό και στην εξορία του υλικού πεδίου στην οποία βρισκόμαστε. Η γήινη ζωή μας, κατά την άποψη αυτή, δεν είναι παρά ένα Καθαρτήριο, ένα μεταβατικό στάδιο εξαγνισμού, μέχρι την τελική επιστροφή. Ορισμένοι άλλοι πάλι πιστεύουν ότι η Πτώση αναφέρεται στην πτώση των φωτισμένων ανθρώπων, ως εξής. Οι πεφωτισμένοι βρίσκονταν σε επαφή και επικοινωνία με το Θεό, χωρίς να τους ενδιαφέρουν τα εγκόσμια. Κάποια στιγμή όμως, πεθύμησαν την υλική φύση και τη συναναστροφή και αναπαραγωγή με τους ανθρώπους του υλικού πεδίου, που ζούσαν σε σκοταδισμό και δεισιδαιμονία. Πήραν για γυναίκες τους τις θυγατέρες των ανθρώπων, έχασαν την επικοινωνία τους με το Θεό και το αποτέλεσμα ήταν να γεννήσουν Γίγαντες, δηλαδή ανθρώπους σπουδαίους μεν στο πνεύμα αλλά οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη διάνοιά τους για κακούς σκοπούς, για να επιβληθούν στους άλλους. Εξαιτίας της διάνοιάς τους και των κολοσσιαίων έργων τους, θεωρήθηκαν Γίγαντες και εξαιτίας της σκληρότητας και των πολέμων τους, δημιουργήθηκε η παράδοση ότι έτρωγαν τους ανθρώπους, σε πλήρη ταύτιση με το βιβλίο του Ενώχ. Επίλογος Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής εμπνεύστηκαν την ιστορία της Πτώσης από τους διάττοντες αστέρες του ουρανού. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν κατάλαβα για ποιό λόγο η "φαντασία" των ανθρώπων της εποχής εκείνης της αρχαιότατης χρειάστηκε να καταφύγει στη δημιουργία τόσο πολύπλοκων μύθων προκειμένου απλά και μόνο να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα. Εμείς, παραμένοντας στο δικό μας μήκος κύματος, θα συνεχίσουμε την ιστορία και θα την προχωρήσουμε λίγο παρακάτω, με αφετηρία μας την άποψη που θέλει τους Εκπεσόντες Αγγέλους να απομακρύνονται από τη Χάρη του Θεού και να μετατρέπονται σε πλάσματα που έχουν στοιχειώσει το συλλογικό ασυνείδητο όλων των ανθρώπων: τους Δαίμονες

Πηγή Κειμένου

Εκπεσόντες Άγγελοι (μέρος 1ο)

Εκπεσόντες Άγγελοι (μέρος 2ο)

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

αστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

συνεχίζεται . . .

.

στο: ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΟΡΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑ ΤΙΣ ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΑΜΑΖΟΝΕΣ (3o μέρος)

.

Εικόνες

Real Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

Ειδικά Αφιερωμένες στον δημήτρΙ Λημιό

για την χριστιανική αγάπη

που τρέφει για αυτές

του τύπου: «ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ & ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΓΥΜΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ ΠΟΥ ΒΕΒΗΛΩΝΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ... ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ  ΚΑΙ  ΚΟΒΟΥΝ  ΣΤΑΥΡΟΥΣ!!! Σας  περιμένουμε  με  ανυπομονησία... ελάτε  και  θα  καλοπεράσετε...! ''γυμνόστηθες  ακτιβίστριες'' [ ΠΟΡΝΙΔΙΑ  ΠΡΑΚΤΟΡΑΚΙΑ ] ΩΣΤΕ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΡΘΕΤΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, "ΑΚΤΙΒΙΣΤΡΙΕΣ";;; ΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΘΑ...ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΕΤΕ!!! ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ!!! Κάντε κανένα "αστείο" πως κάνετε τους "ακτιβισμούς" σας μέσα σε ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ και θα εύχεστε να σας συλλάβουν οι αστυνομικοί!!! Ξαναλέμε: Τολμήστε να πλησιάσετε έστω σε Ορθόδοξο Ναό στην Ελλάδα και θα...διασκεδάσουμε πολύ...!»

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

«Θέλουμε παράρτημα στην Ελλάδα», δηλώνουν οι Ουκρανές Femen

Για την ομάδα Femen όλα άρχισαν το 2010 στο Κίεβο της Ουκρανίας, όταν έκαναν την πρώτη τόπλες ακτιβιστική τους ενέργεια. Η Άννα Γκουτσόλ, η ιδρύτρια της ομάδας, η Αλεξάνδρα Σεβτσένκο και η Οκσάνα Σάντσκο γεννήθηκαν στην πόλη Χμελνίτσκι και συναντήθηκαν για πρώτη φορά πριν συμπληρώσουν τα 15 τους χρόνια στο «πανεπιστήμιο του δρόμου». Έτσι αποκαλούσαν τα σοκάκια ανάμεσα στα σπίτια τους και το σχολείο. 

«Σε εκείνη τη διαδρομή φλερτάραμε, συζητούσαμε και κυρίως αμφισβητούσαμε τους πάντες και τα πάντα» δηλώνει στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία η Οκσάνα.

Λίγο αργότερα απέκτησαν στέγη. Ήταν το Κέντρο Προοπτικής για την Νεολαία αλλά δεν μακροημέρευσε καθώς σύντομα έφτιαξαν τη δική τους κοριτσίστικη κίνηση με στόχο να σπάσουν στερεότυπα που υπήρχαν στη μικρή τους πόλη.

Το 2008 μετακόμισαν στην πρωτεύουσα της χώρας όπου γνώρισαν από κοντά τεράστια συσσωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας. Το πρώτο για το οποίο άρχισαν να μιλούν ανοιχτά ήταν η πορνεία καθώς όπως λέει η Οκσάνα τη συναντούσαν παντού μπροστά τους.

Έκτοτε έχουν περάσει τρία χρόνια και οι Femen έχουν δραστηριοποιηθεί σε Γαλλία, Γερμανία, όπου έχουν δημιουργηθεί δυναμικοί πυρήνες. 

«Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν γύρω στα 150 κορίτσια που παίρνουν μέρος σε ενέργειες τόπλες, αλλά όπως καταλαβαίνετε υπάρχει από πίσω ένας "μικρός στρατός" που τις υποστηρίζει και αποτελείται από γυναίκες αλλά και από άντρες», λέει η Σάσα Σεβτσένκο.

Τα μέλη της οργάνωσης αναγνωρίζουν ότι η δράση τους εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους καθώς όπως λένε στην Ουκρανία κάθε τους ενέργεια τελειώνει με συλλήψεις και μώλωπες στο κορμί τους. Τα τηλεφωνήματα τους παρακολουθούνται και κάνουν λόγο για κοριούς που έχουν τοποθετηθεί στα γραφεία τους.

Κι ενώ παλιότερα προσπαθούσαν να «στρατολογήσουν» κορίτσια στην ομάδα τους σήμερα πηγαίνουν εκείνα και τις βρίσκουν από μόνα τους, από όλα τα μέρη του κόσμου. Από τον Καναδά μέχρι την Τυνησία και από την Αργεντινή ως την Ινδία ενώ ηλικιακά υπάρχουν στους κόλπους της οργάνωσης γυναίκες από 18 μέχρι 65 ετών.

Αυτό στο οποίο ελπίζουν τώρα είναι να ακουστεί και στην Ελλάδα η κραυγή σύνθημά τους: «Ήρθα, γδύθηκα, νίκησα» συμπλήρωσε γελώντας η Άννα Γκουτσόλ.

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

. 

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

Λίγο πολύ όλοι  τους ξέρουμε. Γνωρίζουμε την Αφροδίτη, τον Άρη, τον Ερμή, την Αθηνά, τη Δήμητρα, τον Απόλλωνα, την Άρτεμη, τον Ήφαιστο, τον Διόνυσο, τον Δία, την Ήρα, τον Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα και πολλούς άλλους.. Ξέρουμε επίσης και αρκετές από τις αρετές και τις ιδιότητές τους.

Η Αφροδίτη είναι η Θεά του έρωτα και του κάλλους, η Άρης ο Θεός του πολέμου, ο Ερμής ο Θεός Αγγελιαφόρος, η Αθηνά η Θεά της Σοφίας, η Δήμητρα η Θεά της Γεωργίας, ο Απόλλων ο Θεός του Φωτός και των Καλών Τεχνών, η Άρτεμη η Θεά του Κυνηγιού και της Σελήνης, ο Ήφαιστος ο Θεός της Μεταλλουργίας, ο Διόνυσος ο Θεός του Οίνου και του Θεάτρου, ο Ζευς ο Θεός του Κεραυνού, της Θύελλας, της Βροχής, της Γονιμότητας, η Ήρα η Θεά της Οικογένειας, η Εστία η Θεά του Οίκου, ο Πλούτων ή Άιδης ο Θεός του Κάτω Κόσμου, ο Ποσειδών ο Θε­ός της Θάλασσας Κ.Ο.Κ....

Γνωρίζουμε ακόμη και ωραίες ιστορίες - εδάφια της ανεξάντλητης Ελληνικής Μυθολογίας - όπου εμπλέκονται πάντοτε δυο ή περισσότεροι από Αυτούς.

Ξέρουμε για τον σφοδρό έρωτα της Αφροδίτης με τον Άρη, καρπός του οποίου υπήρξε η Θεά Αρμονία, δεν αγνοούμε την κλοπή των βοδιών του Απόλλωνα από τον νεογέννητο Ερμή, ούτε τα θαυμαστά δίκτυα του χωλού Ηφαίστου με τα οποία παγίδευσε τον Άρη με την Αφροδίτη, μας είναι γνωστή η διαμάχη της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα για την διεκδίκηση της πόλεως των Αθηνών, γνωρίζουμε την αρπαγή της θυγατέρας της Δήμητρας από τον Πλούτωνα, την εξόντωση των τέκνων της Νιόβης από την Άρτεμη και τον Απόλλωνα, τους αναρίθμητους έρωτες του Διός οι οποίοι προκαλούσαν την οργή της Ήρας, ένας από τους καρπούς των οποίων υπήρξε και ο Διόνυσος...

Τα γνωρίζουμε όλα αυτά..

ΣΥΜΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ

Λίγο ως πολύ λοιπόν μας είναι γνωστοί οι Έλληνες Θεοί. Οι Θεοί των προγόνων μας. Μας είναι οικείοι, θα έλεγα. Και φυσικά συμπαθείς. Συμπαθέστατοι. Ανθρώπινοι...        .

Ωστόσο οι περισσότεροι από εμάς σήμερα δεν τους θεωρούμε ως αληθινούς Θεούς. Τους βλέπουμε μάλλον ως ήρωες γοητευτικών, γοητευτικότατων ιστοριών - των μύθων - παρά ως πρόσωπα υπερβατικά, σεβάσμια και αξιολάτρευτα... Κι αυτό μας συμβαίνει επειδή έχουμε μάθει, έχουμε διδαχθεί, έχουμε κατηχηθεί, να θεωρούμε τους Έλληνες Θεούς ως πλάσματα της φαντασίας των προγόνων μας - των αφελών, αφελέστατων προγόνων μας, διότι έτσι μας τους παρουσιάζουν, οι οποίοι ενώ επινόησαν τις τέχνες και τα γράμματα - την γλυπτική, τη ζωγραφική, την αγγειοπλαστική, την ορχηστική, την αρχιτεκτονική, τη ναυτιλία, τη ναυπηγική, την ιατρική, τη γεωργία, τα μαθηματικά, την αστρονομία, τη γυμναστική, το θέατρο, τη μεταλλουργία, την ποίηση, τον γραπτό λόγο, τη δικαιοσύνη, την έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας, την φυσική, τη  μηχανική, την αυτοματοποιητική, τα μαθηματικά, τη φιλοσοφία, την ατομική θεωρία και τόσα άλλα πράγματα ωφέλιμα για τον  βίο του ανθρώπου ή με δυο λόγια όλα όσα συνιστούν την έννοια  πολιτισμός - εντούτοις απέτυχαν οι καημένοι - έτσι μας έμαθαν.. να συλλάβουν την... "τέλεια θρησκεία" και λάτρευαν - οι άξεστοι, όπως μας τους είπαν - τα... είδωλα! Στη συνέχεια το κεφαλαιώδες τούτο "ελάττωμα" των προγόνων μας φρόντισαν - πριν από εμάς για μας - να το "διορθώσουν" κάποιοι κύριοι, ξένοι σ' αυτό τον τόπο, αμφίβολης πνευματικής καλλιέργειας και συχνά ευτελέστατης ηθικής υποστάθμης αλλά εμπνευσμένοι από μια αχαλίνωτη μισαλλοδοξία.

Η μέθοδός τους υπήρξε απλή: κατάγγειλαν όλο τον αρχαίο πολιτισμό ως κατασκεύασμα του Σατανά (τους), απέρριψαν μετά βδελυγμίας το σύνολο της πολιτισμικής προσφοράς των προγόνων μας, έσπασαν όλα τα αγάλματα, διαστρέβλωσαν την ζωγραφική θέτοντας την στην υπηρεσία της ασχήμιας, διατήρησαν μόνον τη χρηστική όψη της αγγειοπλαστικής, απαγόρευσαν την ορχηστική, παραμόρφωσαν την αρχιτεκτονική, υποβάθμισαν τη ναυτιλία και τη ναυπηγική, εξευτέλισαν την ιατρική, εγκατέλειψαν τη γεωργία, καταράστηκαν τα μαθηματικά και την αστρονομία, απαγόρευσαν το θέατρο και τη γυμναστική, περιόρισαν στο ελάχιστο τη μεταλλουργία, εξανάγκασαν την ποίηση και στην μουσική να υπηρετήσουν αποκλειστικά την ένρινη κακοφωνία, έθεσαν τον γραπτό λόγο στην διάθεση της ανεξάντλητης βλακείας, επιβάλανε στη θέση της δικαιοσύνης την αυθαιρεσία, κατάργησαν κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας, απαγόρευσαν τη φυσική, κράτησαν από τη μηχανική και την αυτοματοποιητική μόνον όσα εξυπηρετούσαν τον αυτοκρατορικό εντυπωσιασμό, απαγόρευσαν δια ποινής θανάτου κάθε ενασχόληση με τη φιλοσοφία, ούτε καν υποψιάστηκαν ποτέ την αξία της ατομικής θεωρίας, δεν άφησαν αρχαίο ναό αγκρέμιστο και στη θέση τους ύψωσαν μετά δόξης και τιμής το... ελλείπον παιγνιόχαρτο από την τράπουλα των προγόνων μας: την "τέλεια" θρησκεία.

Όλα αυτά, όπως μας λένε, τα έκαναν προς χάριν της υπερβολικής αγάπης τους για μας. Αυτοδιορίστηκαν "ποιμένες" και μας χάρισαν τον - όχι και τόσο κολακευτικό - προσδιορισμό του "ποιμνίου". Εξαιτίας δηλαδή της αγάπης τους για μας, αποφάσισαν εμείς να βόσκουμε κι αυτοί να μας βόσκουν. Κι ούτε λόγος να γίνεται για την απλή αλήθεια που λέει ότι ποτέ κανένα ποίμνιο, ποτέ κανένα κοπάδι, δεν εκτρέφεται προς όφελος δικό του, αλλά πάντοτε προς όφελος του τσοπάνη!..

ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

Ήρθαν λοιπόν οι τσοπαναραίοι, κι αφού γκρέμισαν όλο τον αρχαίο πολιτισμό - τη δική μας αρχαία κληρονομιά - μας επέβαλαν, χωρίς να μας ρωτήσουν, την "τέλεια" θρησκεία τους.

Εδώ δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με δαύτη.  Εδώ θα ασχοληθούμε εν συντομία με εκείνη την άλλη, την "ατελή" - όπως την χαρακτήρισαν - θρησκεία των προγόνων μας και θα εξετάσουμε συνοπτικά τις... ατέλειές της, παρόλο που οφείλουμε εξαρχής να της αναγνωρίσουμε ότι αποτελούσε τον άριστο συνδετικό κρίκο όλων εκείνων των λαμπρών εκφράσεων του αρχαίου πολιτισμού, εφόσον πίσω από κάθε καλή τέχνη κρυβόταν και μια Μούσα, πίσω από κάθε τεχνική ο Ήφαιστος, πίσω από κάθε είδος καλλιέργειας της γης η Δήμητρα, πί­σω από κάθε σχολή φιλοσοφίας η Αθηνά, πίσω από κάθε νομοθεσία η Θέμις, πίσω από κάθε θεραπευτική μέθοδο ο Ασκληπιός, πίσω από κάθε θεατρική παράσταση ο Διόνυσος, πίσω από κάθε εμπορική δραστηριότητα ο Ερμής κ.ο.κ.

Ποιες ήταν λοιπόν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των προγόνων μας; Μας έχουν μάθει να λέμε και να νομίζουμε ότι "οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στους Δώδεκα Ολύμπιους και σε άλλους αναρίθμητους Θεούς και Θεές".

Αυτό είναι ψέμα. Το ρήμα "πιστεύω" απουσιάζει παντελώς από την ορολογία των αρχαίων ελληνικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ο όρoς "πίστη" παραπέμπει στην τυφλή αποδοχή ενός αυταρχικού Και ανεξέλεγχτου δόγματος ενώ το επίθετο "πιστός" χαρακτηρίζει μόνον τον δούλο. Οι πρόγονοι μας όμως ήσαν άνθρωποι ελεύθεροι. Δεν "πίστευαν" στις Θεές και τους Θεούς. Απλά τους λα­τρεύαν. Και η έννοια της λατρείας μας οδηγεί κατευθείαν σε εκείνην του έρωτα.

 Διότι μόνον ο ερωτευμένος λατρεύει. Μόνον ο ερωτευμένος έλκεται από το κάλλος του υποκειμένου των συναισθημάτων του και το λατρεύει, όπως ακριβώς έλκεται η ψυχή από την ευωδιά και την ωραιότητα του σχήματος και των χρωμάτων του άνθους.

 Δεν "πίστευαν" λοιπόν οι πρόγονοί μας στις Θεές και τους Θεούς. Αντίθετα τους λάτρευαν διότι ήσαν ερωτευμένοι μαζί τους. Ήσαν ερωτευμένοι με την απαράμιλλη ομορφιά του ελληνικού τοπίου. Ερωτευμένοι με το χάραγμα, ερωτευμένοι με το δειλινό, ερωτευμένοι με τον γαλάζιο ουρανό, ερωτευμένοι με τα μεγαλόπρεπα βουνά, ερωτευμένοι με την πολύτροπη θάλασσα, ερωτευμένοι με τον χρυσαφένιο ζωοδότη Ήλιο, ερωτευμένοι με τη αργυρόμορφη αινιγματική Σελήνη, ερωτευμένοι με τη γονιμοποιό βροχή, ερωτευμένοι με τη νοτισμένη γη, που την καρπίζει η βροχή στα πλαίσια της θεσπέσιας συνουσίας της καταιγίδας.

 Οι πρόγονοί μας γνώριζαν ότι κινητήριος δύναμη κάθε έκφρασης της Ζωής είναι η ερωτική έλξη και για τούτο λάτρευαν τον Θεό Έρωτα. Κι επειδή το πρώτο όπλο της ερωτικής έλξης είναι το Κάλλος, οι πρόγονοί μας λάτρευαν την ομορφιά. Οι πρόγονοί μας ήξεραν ότι το μέσο για την κατανόηση του Σύμπαντος Κόσμου είναι η ευφυΐα του νου. Κι επειδή το υπέρτατο κόσμημα του νου είναι η Γνώση, οι πρόγονοί μας λάτρευαν τη σοφία. Κοκ...

ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Τρεις λέξεις αρκούν για να περικλείσουν όλο τον πλούτο των λατρευτικών συναισθημάτων και όλη την ουσία των αρχαίων θρησκευτικών πεποιθήσεων: Φιλοπατρία, Φιλοκαλία, Φιλοσοφία.

Έρως προς την Πατρίδα, έρως προς το Κάλλος, έρως προς την Σοφία. Και οι ερωτευμένοι πρόγονοί μας με την Πατρίδα, το Κάλλος και τη Σοφία έπλασαν αναρίθμητους μύθους προκειμένου να προσφέρουν στις επόμενες γενιές - και σε μας εν τέλει με τρόπο ποιητικό  άρα καλαίσθητο και διαχρονικό  όλο το απόσταγμα αναρίθμητων αιώνων λαϊκής γνώσης και εμπειρίας.

Ιδού η αξία των μύθων. Και οι μύθοι βέβαια μας μιλούν για τις Θεές και τους Θεούς

Τι ήσαν λοιπόν οι Έλληνες Θεοί;

Μήπως πλάσματα της φαντασίας και των "ατελών" θρησκευτικών πεποιθήσεων των προγόνων μας ή μήπως κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό;

     Μήπως υπέρτατες οντότητες που φώτισαν με τις διδασκαλίες τους, τους απολίτιστους προγόνους των προγόνων μας;

     Μήπως "σπεπτομορφές" ικανές να παρεμβαίνουν στην καθημερινότητα;

     Μήπως γοητευτικοί ήρωες ψεύτικων ιστοριών;

     Μήπως άψυχα ξύλινα, πέτρινα ή μεταλλικά αγάλματα ωραiων ανδρών και γυναικών;

     Μήπως χαμερπής εσμός ασυγκράτητων ερωτύλων που συνουσιάζονταν αδιάκοπα και γεννούσαν ομοίους τους;

     Μήπως αρχαιότατοι ευγενείς πρόγονοι των προγόνων μας που ωφέλησαν με τα έργα τους τις ανθρώπινες κοινωνίες;

Ή μήπως ποιητικές εκφράσεις των φυσικών δυνάμεων οι οποίες συνιστούν, ορίζουν και διασφαλίζουν τη λειτουργία του! Σύμπαντος Κόσμου;

Οι Έλληνες Θεοί δεν ορίζονται εύκολα.

Περικλείουν έναν τόσον απροσμέτρητο πλούτο εννοιών, γνώσεων και συναισθημάτων, ώστε τόμοι ολόκληροι εμπεριστα­τωμένων διατριβών δεν θα αρκούσαν προκειμένου να τον κατα­γράψουν. Οι Έλληνες Θεοί είναι πολύμορφοι, πολυποίκιλοι, πολυεπίπεδοι.

Την μια στιγμή εμφανίζονται ως τρυφεροί σύντροφοι στα όνειρα των παιδιών, ικανοί να τους εμπνεύσουν, διαμέσου της γοητείας της μυθικής αφήγησης, ύψιστα ιδανικά, καθοριστικά για όλο τους τον βίο, την επομένη παρουσιάζονται ως πρόθυμοι φίλοι και αρωγοί στην κάθε καθημερινή δυσχέρεια των ενηλίκων που τους επικαλούνται, κι έπειτα εμφανίζονται σε όσους το επιθυμούν, ως σοφότατοι και πάντα φιλικοί ιεροφάντες, ικανοί να αποκαλύψουν στους μύστες πλήθος ψηγμάτων αιώνιας κο­σμικής σοφίας.

Οι Έλληνες Θεοί δεν βρίσκονται εκτός του Σύμπαντος Κό­σμου ούτε κατασκεύασαν τον Κόσμο.

Ο Κόσμος τούτος υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει από μόνος του. Οι Θεές και οι Θεοί απλά τον κατοικούν και τον φροντίζουν.

Είναι δυναμικά μέλη του Σύμπαντος Κόσμου, αναντικατάστατες συνιστώσες της λειτουργίας του.

Ή - επαναλαμβάνω - ποιητικές εκφράσεις των φυσικών δυνάμεων οι οποίες συνιστούν, ορίζουν και διασφαλίζουν τη λει­τουργία του Σύμπαντος Κόσμου!..

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ;

Όπως διαπιστώσατε εδώ μιλώ ήδη ωσάν να υπάρχουν πράγματι οι Έλληνες Θεοί. Ωσάν να μην ανήκουν στην "ατελή", λησμονημένη και περιφρονημένη θρησκεία των προγόνων μας.

Μιλώ σαν να υπάρχουν και τώρα...

Μιλώ δηλαδή σαν να υπάρχει όντως η Γη, ο Ήλιος, η Σελήνη, ο Άνεμος, η Θάλασσα, η Βροχή, η Βλάστηση, η Ζωή...Γιατί;

Δεν υπάρχουν;

Κι αφού υπάρχουν όλα αυτά, δεν υφίστανται συνάμα και οι αρχαίες εκείνες πάγκαλες ποιητικές εκφράσεις των ανωτέρω που ονομάζονται αντίστοιχα Δήμητρα, Απόλλων, Άρτεμις, Αίολος, Ποσειδών, Ζευς, Φύσις, Έρως Κ.Ο.κ.

Κι αφού υπάρχουν οι Θεές και οι Θεοί - έστω και ως ποιητικές εκφράσεις των φυσικών δυνάμεων του Σύμπαντος Κόσμου. κι αφού εγώ, ως κάτοικος τούτου του πλανήτη, τους οφείλω, όχι μόνον την ύπαρξη αλλά και την διατήρηση της ύπαρξής μου, τι μ' εμποδίζει να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου γι' αυτό, ή ακόμη περισσότερο, γοητευμένος από το Κάλλος τους, να τους ερωτευτώ και ως ερωτευμένος μαζί τους, να τους λατρέψω;

Πόσον καιρό έχετε, φίλες και φίλοι μου, να απολαύσετε ένα ηλιοβασίλεμα;

Πάει καιρός; Δεν προλαβαίνετε; Είστε υπερβολικά απασχολημένοι, τρέχετε και δεν φτάνετε στην αγωνία σας να πλουτίσετε τους πλούσιους, προκειμένου να επιβιώσετε, και στο μεταξύ εσείς δυστυχείτε αλλά κι αυτοί οι κλέφτες του μόχθου σας δυστυχούν, διότι κατά κανόνα καταναλώνουν τον πλούτο που σας κλέβουν σε φάρμακα και σε γιατρούς;

Ο φίλος μας ο Απόλλων όμως, ως Θεός Ήλιος, ανατέλλει και δύει κάθε ημέρα και μας προσφέρει δωρεάν την απαράμιλλη ωραιότητα των χαραγμάτων και των δειλινών. Αρκεί μια στιγμή από τον πολύτιμο χρόνο μας για να απολαύσουμε τα δώρα του Θείου Απόλλωνος και να ερωτευτούμε την ομορφιά του.

Η αδελφή του, η φίλη μας η Θεά Άρτεμις, ως Θεά Σελήνη, διατρέχει την περίοδό της - σαν γυναίκα - κάθε μήνα και συμπληρώνει ένα πλήρη κύκλο μεταμορφώσεων.

Και κάθε της όψη - Νέα Σελήνη, Πρώτο Τέταρτο, Πανσέλη­νος, Τρίτο Τέταρτο - μας προσφέρει δωρεάν την απαράμιλλη ωραιότητα της ακοίμητης δορυφόρου της Γης. Το αργυρό Της Κάλλος εμπνέει αιώνες τώρα ποιητές και ερωτευμένους... Αρκεί μια στιγμή από τον πολύτιμο χρόνο μας για να απολαύσουμε τα δώρα της εξαίσιας Φοίβης και να ερωτευτούμε την ομορφιά Της. Και ανάλογες φυσικές απολαύσεις μας προσφέ­ρουν σε κάθε τους εκδήλωση όλοι οι Αθάνατοι Θεοί!..

Η διαρκής λοιπόν επιδίωξη εκ μέρους μας των φυσικών απολαύσεων της Ζωής, μας κάνει ήδη μετόχους της θρησκείας των προγόνων μας.

Διότι είτε καταπιανόμαστε με μια δημιουργική εργασία, είτε περιπατούμε σε ανθόσπαρτους αγρούς, είτε καλλιεργούμε την γη, είτε παρακολουθούμε μια θεατρική παράσταση, είτε κολυ­μπάμε στη θάλασσα, είτε συμμετέχουμε σε αθλητικούς αγώνες, είτε γλεντάμε, είτε τραγουδάμε, είτε χορεύουμε, είτε ερωτευό­μαστε, είτε ανατρέφουμε τα παιδιά μας, δεν κάνουμε στην ουσία τίποτε περισσότερο παρά να απολαμβάνουμε τα δώρα των Αθανάτων Ελλήνων Θεών και να λατρεύουμε ερωτευμένοι την Ωραιότητά Τους!..

Όλα τούτα έκαναν οι πρόγονοί μας και όλα τούτα τα κάνουμε κι εμείς. Κι από την οπτική αυτή οι Αθάνατοι Έλληνες Θεοί, όχι μόνον υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν αλλά κι εμείς ­έστω ανυποψίαστοι - τους λατρεύουμε. Διότι σαν όντα ζωντανά λατρεύουμε τη Ζωή, είμαστε ερωτευμένοι μαζί της, και οι Θεοί μας είναι οι δυναμικές συνιστώσες της διατήρησης και της συνέ­χειας της Ζωής.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ

Σήμερα μάλιστα, καθώς αποξηραίνονται μέρα με την ημέρα οι εγκληματικές ιδεολογίες του φονικότατου Εικοστού μετά χυδαιότητας αιώνα, καθώς ορθώνεται εμπρός μας η μέγιστη πρόκληση του καθαρμού του νου μας και του περιβάλλοντός μας από την κόπρο της μισαλλοδοξίας, του αντιερωτισμού, της σιμωνίας, της τεχνολαγνείας και όλων των άλλων τεράτων που γεννοβόλησε εδώ και αιώνες η μέγιστη Ύβρις της αμετροέπειας, καθώς φουντώνει η αγανάκτηση ενάντια στους εχθρούς της Ζωής - είκοσι χρόνια για να μεγαλώσεις ένα παιδί, είκοσι δευτερόλεπτα για να το σωριάσει μια σφαίρα νεκρό - καθώς οι παρελθούσες ιδεοληψίες καταρρέουν είδαμε τους "δεξιούς" να καταριούνται το ίνδαλμά τους, την Αμερική, και το επαίσχυντο σύνθημα-εξίσωση "ο χρόνος είναι χρήμα", όπως είδαμε και τους αριστερούς να σιμωνίζουν αναίσχυντα καταστρέφοντας με τα ίδια τους φιλάργυρα χέρια την "ιδανική" Σοβιετία τους  η ύψιστη Θεά Ανάγκη μας ωθεί όλους και πάλι προς τα εκεί, προς την Αρχαία Κληρονομιά, προς τον Έρωτα του Πάτριου, του! Ωραίου και του Σοφού, προς την Φιλοπατρία, την Φιλοκαλία, την Φιλοσοφία, προς την αρχαία εν τέλει θρησκευτική αντίληψη του σεβασμού και της διατήρησης της Ζωής.

Iδού λοιπόν γιατί όλο και περισσότεροι Έλληνες σήμερα επιδιώκουν με κάθε τρόπο το βάπτισμά τους στα νάματα της αρχαίας σοφίας. Ιδού γιατί αναζητούν την συμφιλίωση με τη Φύση, με το περιβάλλον, με το σώμα μας, με όλες τις σωματικές λειτουργίες και προπάντων την ερωτική. Ιδού γιατί επιδιώκουν και επίσημα την αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας. Διότι η επιδίωξη της επαφής με το αρχαίο αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα - την πηγή κάθε πολιτισμού - υπόσχεται τον εξανθρωπισμό του βίου μας. Υπόσχεται την υπέρβαση των σημερινών δεινών που επισώρευσε η Ύβρις. Υπόσχεται τη Χαρά της Ζωής.

Την χαρά που εμπνέουν όλες εκείνες οι αναρίθμητες συνιστώσες οι οποίες φροντίζουν, διατηρούν και συνεχίζουν τη Ζωή, και τις οποίες οι πρόγονοί μας ποιητικά αποκάλεσαν - όπως ξέρουμε - Αφροδίτη, Άρη, Ερμή, Αθηνά, Δήμητρα, Απόλλωνα, Άρτεμη, Ήφαιστο, Διόνυσο, Δία, Ήρα, Πλούτωνα, Πο­σειδώνα, Εστία, Πάνα, Αμφιτρίτη, Ωκεανό, Νύμφες, Σατύρους, Διόσκουρους, Ηρακλή, Θησέα, Περσέα, Βελλεροφόντη, Κρόνο, Ουρανό, Ρέα, Γαία, Ευρυνόμη και... Έρωτα.

Προπάντων Έρωτα!..

Είτε το θέλουμε είτε όχι, εφόσον θα υπάρχει η Ζωή, θα υπάρχουν και οι Έλληνες Θεοί.

Διότι οι Έλληνες Θεοί είναι ένα και το αυτό με τη Ζωή.Κι είναι θέμα δικό μας κι όχι δικό Τους, εάν θέλουμε να ευεργετηθούμε από την απόδοση τιμών προς τα πρόσωπά Τους.

Εάν φροντίζουμε, εάν ποτίζουμε, εάν σκαλίζουμε, εάν περι­βάλλουμε με αγάπη ένα δέντρο, αυτό θα μας χαρίσει άφθονους καρπούς αλλά και την απόλαυση της ωραίας του όψης.

Εάν το εγκαταλείψουμε αυτό ενδεχομένως θα ξεραθεί αλλά οι σπόροι του θα παραμείνουν αιώνιοι, αναλλοίωτοι, αθάνατοι, έτοιμοι να βλαστήσουν μόλις προκύψουν οι κατάλληλες συνθή­κες για να καλύψουν όλη τη Γη με δάση ολόκληρα υπέροχων   δέντρων.

Έτσι είναι κι οι Θεοί μας.

Υπάρχουν από μόνοι τους, αιώνιοι, αθάνατοι, αέναοι. Σαν τον Σύμπαντα Κόσμο τον οποίο κατοικούμε και κατοικούν.

     Εάν τους φροντίσουμε, θα μας φροντίσουν.

     Εάν τους θεραπεύσουμε, θα μας θεραπεύσουν.

     Εάν τους ερωτευτούμε, θα μας ερωτευτούν!..

Κείμενο, του Μάριου Βερρέτα (από το βιβλίο του "ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΛΛΗΝΑΣ").

.

Μία θρησκεία διαφέρει από μία κοσμική φιλοσοφία, μεταξύ άλλων, γιατί δίνει εξηγήσεις για τον μετά τον θάνατο κόσμο, υπόσχεται μεταθανάτια ζωή και οι υποσχέσεις αυτές είναι πίστη για πολλούς ανθρώπους. Η Χριστιανισμός πήρε από την Ελλάδα την πλατωνική αντίληψη περί ψυχής, αλλά την μετέτρεψε για να ταιριάζει στην ιουδαϊκή παράδοση. Η ψυχή, κατά τον Πλάτωνα, είναι αυθύπαρκτη και αιώνια και σ' αυτή τη ζωή αναμιμνήσκεται μέρος της αλήθειας από τον προηγούμενο κόσμο των ιδεών, ενώ για τους χριστιανούς γεννιέται κατά την σύλληψη και δεν έχει καμμιά μνήμη από κανένα βασίλειο ιδεών. Η ψυχή του χριστιανού δεν μπορούσε ποτέ να φτάσει στο ύψος του Θεού και να γίνει θεός, αφού ήταν φτιαγμένοι από διαφορετικές ποιότητες, και ο άνθρωπος παρέμενε αιωνίως δούλος κάτω από το φοβερό σχέδιο τρόμου προς συνετισμό των πιστών. Για τους Έλληνες, η ψυχή μπορούσε, διά ανθρωπίνων ηρωικών πράξεων, να θεοποιηθεί, ο άνθρωπος μπορούσε να γίνει ημίθεος και θεός, διότι, θεοί και άνθρωποι αποτελούντο εκ της ιδίας ουσίας. Πήραν επίσης την ορφική αντίληψη περί του Άδη, που τον θεωρούσε σαν έναν ενδιάμεσο σταθμό της ψυχής μέχρι να ξαναγεννηθεί, και έβαλαν εκεί τους κοιμούμενους νεκρούς, οι οποίοι βρίσκονται σ' ένα μεταβατικό στάδιο αναμένοντες την νεκρανάσταση. Τέλος δε, τα Ηλύσια Πεδία των αρχαίων μετατράπηκαν σε Παράδεισο και ο Χάρος αντικαταστάθηκε με τον αρχάγγελο Μιχαήλ. Αφού λοιπόν σχημάτισαν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο περί ψυχής με ελληνικά στοιχεία, τα προσάρμοσαν στην ιουδαϊκή κοσμοαντίληψη με προσθήκη νέων χριστιανικών αντιλήψεων.

Ο χρόνος μεταξύ θανάτου και της παρά φύσιν χριστιανικής αναστάσεως, θεωρείται ότι είναι χρόνος αναμονής. Κατ' αυτούς, η ψυχή, μετά τον χωρισμό της από το σώμα, μεταβαίνει «εις τίνα κατάστασιν αειδή και ασώματον στον Άδη», λέει ο Γρηγόριος Νύσσης. Μη νομίζετε τον Άδη του βασιλείου του Πλούτωνα· πρόκειται για χριστιανικό Άδη. Επειδή η ψυχή είναι ασώματη, ο Άδης δεν είναι τόπος, «διότι αυτή η ψυχή ουδεμίαν ανάγκη έχειν της φύσεως τόποις τισίν εγκατέχεσθαι». Εκεί στον Άδη, πλανώνται λοιπόν οι ψυχές των χριστιανών, αναμένουσες την κρίση, αφού θα έχουν περάσει μια προσωρινή κρίση και ταξινόμηση, ώστε οι άδικοι να τιμωρούνται σε μία προσωρινή Κόλαση και οι δίκαιοι να αμείβονται σ' έναν προσωρινό Παράδεισο, δηλαδή θα βρίσκονται σε μια προσωρινή ευδαιμονία.

Αυτό βέβαια το ανήκουστο, έχει γίνει πίστη για το χριστεπώνυμο ποίμνιο. Όταν δε το άκουσαν οι Έλληνες από τον Παύλο κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, το θεώρησαν σκάνδαλο κατά της νοημοσύνης και προσβολή, και όταν αυτός άρχισε να τους μιλάει για την ανάσταση των νεκρών εισέπραξε τον γέλωτα. Γι' αυτό, αναγκάστηκε να γράψει στους δικούς του και να τους βεβαιώσει ότι λέει την αλήθεια. «Ιδού, σας λέγω την αλήθεια που ήτο άγνωστος και με θείαν αποκάλυψιν μας εφανερώθη», λέει στην «Α' προς Κορινθίους» επιστολή του. Συνέβαινε δε, όλοι οι περίφημοι Ιουδαίοι να έχουν «Αποκαλύψεις» για τους παραλογισμούς τους, αλλά αυτό καταλάβαιναν οι αδελφοί τους Εβραίοι. Και συνεχίζει: «Όταν θα ηχήσει η εσχάτη σάλπιγγα, τότε οι νεκροί θ' αναστηθούν και ζώντες και αναστημένοι θ' αποκτήσουν άφθαρτο σώμα, διότι πρέπει το φθαρτόν αυτό σώμα να ενδυθεί την αθανασία. Τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος του Ησαΐα που λέει: "Εξηφανίσθη ολότελα ο θάνατος και κατενικήθη".» («Α' προς Κορινθίους», κεφ. 25: 50-58).

Οι πεθαμένοι, λοιπόν, δεν είναι νεκροί οριστικώς και αμετακλήτως, αλλά κοιμούμενοι, γι αυτό λέγεται το νεκροταφείο «κοιμητήριο». Μια ψυχή λοιπόν, η «προ τεσσάρων χιλιάδων ετών καταλιπούσα το σώμα θα επανέλθη ως εκ μακράς αποδημίας εις την ιδίαν οικίαν», λέει ο Γρηγόριος Νύσσης. (Προφανώς πίστευαν ότι οι πρώτες ψυχές άρχισαν το 4000 π.Χ., γιατί κατά την εβραϊκή γενεαλογία, τότε δημιουργήθηκε ο κόσμος από τον Κύριο, ενώ για τους σκεπτομένους Έλληνες, ήταν αιώνιος και άπειρος). Τα δισεκατομμύρια ψυχές, λοιπόν, 0α επανέλθουν στα σώματά τους. Αλλά πού θα βρουν τα γήινα χημικά στοιχεία που είχαν πριν στην ζωή; «Μη στενοχωρήσθε», έλεγε η οσία Μακρίνα και ο Γρηγόριος Νύσσης. «Η αθάνατη ψυχή γνωρίζει και μετά την διάλυση τον σώματος τα στοιχεία που το απάρτιζαν και θα τα επανασυνδέσει όταν αναστηθεί». Αν σκεφτουμε όμως λίγο λογικά και με τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης, ορισμένα χημικά στοιχεία κάποιου πεθαμένου θα περάσουν στα φυτά, άλλα στο νερό, άλλα στον αέρα και ορισμένα θα περάσουν σ' έναν άλλο άνθρωπο μέσω των τροφών. Το ίδιο θα συμβεί όταν εκείνος πεθάνει για τον επόμενο και ούτω καθ' εξής. Πώς θα γίνει η φυσική ανασύσταση από τα ίδια χημικά στοιχεία που μοιράζονται τόσοι πολλοί, αν ακόμη υποθέσουμε πως μπορεί να συμβεί αυτό το σκάνδαλο; Σ' αυτά απαντούν οι χριστιανοί με το γνωστό τους, «μυστήριο οι πράξεις του Κυρίου και ό,τι είναι αδύνατο για τους ανθρώπους είναι εύκολο για τον Θεό», κι εκεί τελειώνει ο λόγος και αρχίζει ο παραλόγος.

Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, θέτει εκτός λειτουργίας τον κοσμικό και συμπαντικό νόμο, τον οποίο, υποτίθεται, ότι αυτός ή ο πατέρας του, δημιούργησε και τον αντικαθιστά με το παράλογο. Ο κοσμικός νόμος γίνεται τότε χριστιανική αυθαιρεσία και η διά του νόμου λειτουργία του σύμπαντος αντικαθίσταται με αυτή της διά προσώπου, του Χριστού και της αυθαιρεσίας του. Αν μεταφέρουμε αυτή την αντίληψη στην κοινωνία, ο δικτάτορας αντικαθιστά την διά νόμου λειτουργία και διακυβέρνηση της πολιτείας με την διά του προσώπου του αυθαιρεσία. Γι' αυτό γεννάει η Ρωμανία δικτατορίες.

Ο Ωριγένης, αντιθέτως, ίσως περισσότερο λογικός από τους Ιουδαίους, ορμώμενος από την πλατωνική αντίληψη περί ψυχής, υποστήριζε ότι η ψυχή επανέρχεται στον αρχικό της κόσμο, αφού εδώ είχε εκπέσει. Η νεκρανάσταση λοιπόν δεν είναι γήινη ακριβώς. Το νεκραναστημένο σώμα θα είναι πνευματοποιημένο και η ανάσταση θα είναι πνευματική. Οι Ιουδαίοι όμως ήθελαν πιο συγκεκριμένα πράγματα και, αφού αφόρισαν τον Ωριγένη, έκαναν την ανάσταση φυσική με σωματικά στοιχεία. Εδώ έπεφταν όμως σε αντίφαση, γιατί το μεν νέο σώμα της αναστάσεως θα είναι άφθαρτο, αθάνατο, χωρίς γήινες ανάγκες, τα δε υλικά της συστάσεώς του γήινα. Μ' άλλα λόγια, μόνο πρόβατα μπορούν να πιστέψουν τις ανοησίες του παραλογισμού, και πρόβατα έγιναν συν τω χρόνω τα ποίμνιά τους.

Γιατί όμως, οι κατά τα άλλα νοήμονες ποιμάντορες, έφτιαξαν την ανοησία και το σκάνδαλο της νεκραναστάσεως; Ασφαλώς, εξυπηρετούσε πολλές σκοπιμότητες. Ήταν η υπόσχεση του Παραδείσου και ο φόβος της Κολάσεως, αλλά επί πλέον και βασικότερο, η αιτιολόγηση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Γιατί, τι θα έκανε ο Κύριος αν ξαναρχόταν, αν δεν εγκαθιστούσε το αιώνιο βασίλειό του και δεν αποκαθιστούσε τους πιστούς του; Κατ' αυτόν τον έξυπνο αλλά πανουργικό τρόπο, έβαζαν τους πιστούς να φοβούνται και να ελπίζουν και ευκόλως να μαντρώνονται στο ιερό ποιμνιοστάσιο.

Εξέχουσα όμως σημασία έχει η έλευση της «Εσχάτης Ημέρας» και η προπαρασκευή προς αυτήν. Πριν από την τελική εμφάνιση του Κυρίου θα έλθει ο Αντίχριστος (άγνωστο βέβαια, γιατί και πώς, θα το επιτρέψει ο Θεός), ο οποίος θα κυριαρχήσει και βασιλέψει για μικρό σχετικά διάστημα. Στην αρχή θα είναι εξαίρετος κυβερνήτης, με σκοπό να ξεγελάσει το χριστεπώνυμο πλήθος, θα δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, «ώστε να πλανήσωσιν και τους εκλεκτούς» (Ματθαίος, 24: 25), αλλά κατόπιν θα δείξει το δεινό πρόσωπό του και θα εγκαταστήσει την αμαρτία επί της γης. Πολλοί δε, θα τον ακολουθήσουν για να καταδικαστούν τελικώς και αιωνίως στην ημέρα της Κρίσεως, ενώ οι χριστιανοί που δεν θα έχουν ακολουθήσει τον Σατανά και θα παραμείνουν πιστοί στον Χριστό, θα απολαύσουν την αιώνια βασιλεία. Αλίμονο όμως στους αλλαξοπιστήσαντες, θα καίγονται αιωνίως στα λεβέτια της Κολάσεως από τον ίδιο τον Σατανά. Γι' αυτό πιστέ, πρόσεχε μην παρασυρθείς από τον Αντίχριστο, γιατί σε περιμένει η οργή του Κυρίου. Για να είσαι σίγουρος προς αυτό, πρέπει να ακολουθείς την ποιμαντορία, να δεθείς αιωνίως στο ποίμνιο, να αρμέγεσαι και μαντρώνεσαι κανονικά, γιατί έξω από το μαντρί παραμονεύει αιωνίως ο Αντίχριστος και όποιον πιάσει «τον παίρνει ο Διάβολος», που λέμε.

Από της εμφανίσεως του Αντίχριστου, έρχονται τα σημεία των καιρών, τα οποία σημεία είναι τόσο εύπλαστα και ακαθόριστα που κάθε στιγμή μπορεί η ποιμαντορία να λέγει: «Ιδού τα σημεία των καιρών δείχνουν ότι έφτασε η εσχάτη ημέρα». Αυτό χρησιμοποιείται συστηματικά από τον καιρό της εδραιώσεως της χριστιανικής Εκκλησίας. Κήρυτταν μάλιστα, ότι «δεν θέλει παρέλθει η γενεά αυτή, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει» (Ματθαίος, 24: 34)· δηλαδή θα εμφανιστεί ο Αντίχριστος, θ' ακολουθήσουν οι καταστροφές και τέλος θα εμφανιστεί θριαμβευτής ο Κύριος. Οι γενεές παρήρχοντο όμως και τίποτα δεν εμφανιζόταν, ενώ ουρανός και γη παραμένουν στη θέση τους επί δισεκατομμύρια χρόνια τώρα. Γι' αυτό, στην εποχή των πρώτων μεγάλων «πατέρων», όπως του Βασιλείου, του Γρηγορίου, του Χρυσοστόμου, υπήρχε το θέμα της ελεύσεως της Δευτέρας Παρουσίας, όπου ο Χριστός, ως νικητής και επί χρυσού θρόνου καθήμενος, θα εμφανιστεί για να κρίνει του ανθρώπους αφενός, και για να εδραιώσει την βασιλεία του οριστικώς επί της γης αφετέρου. Πώς όμως να εξηγήσουν ή να προβλέψουν το απρόβλεπτο, ή πώς να μαντέψουν τις βουλές του Θεού τους; Για τον σκοπό αυτό, ξεκίνησαν από την εβραϊκή «Γένεση» και εξήγησαν τις «έξη ημέρες της δημιουργίας» σαν έξη χιλιάδες χρόνια ζωής του κόσμου από την αρχή μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, αφού μία ημέρα θεωρήθηκε να αντιστοιχεί σε χίλια χρόνια στα μάτια του Θεού. Η μία αυθαιρεσία, δηλαδή η αυθαιρεσία της δημιουργίας σε έξη μέρες, έφερε την άλλη αυθαιρεσία για την καταστροφή του κόσμου. Υπολογίζοντας μάλιστα την ακριβή ημερομηνία της αρχής κόσμου το 5.492 π.Χ., θα ερχόταν το τέλος το 508 μ.Χ., για να κλείσουν τα 6.000 χρόνια της ζωής του κόσμου.

Όταν πλησίαζε το 508, τότε, επιτήδειοι καπηλευτές της ανθρώπινης αδυναμίας έσπειραν την ιδέα του τέλους του κόσμου, ερμήνευσαν έναν λιμό, ως σημείο εμφανίσεως του Αντίχριστου, και περίμεναν μάλιστα ορισμένη ημέρα και ώρα την τρομερή ημέρα της Κρίσεως. Το ποίμνιο κατελήφθη από πανικό, θεώρησε ότι έρχεται η ώρα της αιώνιας τιμωρίας ή αμοιβής, και επειδή είχαν γαλουχηθεί να πιστεύουν ότι είναι αμαρτωλοί, έπρεπε γρήγορα να πράξουν κάτι για να συγχωρεθούν από τις αμαρτίες. Προς αυτό, και επειδή ήταν ανώφελο να έχει κανείς επίγεια περιουσία πλέον, έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στην Εκκλησία των αντιπροσώπων του Κυρίου για να συγχωρεθούν, δωροδοκώντας τον Κύριο. Η ποιμνιακή τους κατάσταση, είχε αφαιρέσει την λογική, ώστε να μη μπορούν να σκεφτούν τι θα έκανε η Εκκλησία τα χωράφια μετά από την καταστροφή του κόσμου. Η καταστροφή δεν έγινε και η ποιμαντορία βρέθηκε με γαίες και πλούτη, που ήταν ο πρώτος μαζικός θησαυρός με την βοήθεια του οποίου συνέχισε τον κινδυνολογικό της αγώνα και την βαθύτερη πομνιοποίηση των πιστών. Για να δικαιολογηθεί μάλιστα, είπε ότι η καταστροφή του κόσμου αναβλήθηκε γι' αργότερα. Όταν στις αρχές του εβδόμου αιώνα εμφανίστηκε το Ισλάμ όμως, το θεώρησαν ως έλευση του Αντίχριστου και ξεκίνησε μια νέα εσχατολογία και κινδυνολογία, που θα κατέληγε στην έλευση του Κυρίου και την τελική κατατρόπωση του Αντίχριστου. Αλλά τα χρόνια, οι δεκαετίες και εκατονταετίες περνούσαν και το αντίχριστο Ισλάμ αυξανόταν, μέχρι που υποδούλωσε την χώρα των χριστιανών, το Βυζάντιο, ενώ ο Χριστός δεν εμφανιζόταν. Παρ' όλες τις αναβολές και παρ' όλα τα εκάστοτε σημεία του Αντίχριστου, η Δευτέρα Παρουσία συνεχώς μετατοπίζεται στο μέλλον, αλλά παραμένει ως μία τεράστια, αιωρούμενη δαμόκλεια σπάθη πάνω από τα κεφάλια των πιστών. «Θα εμφανιστεί δε ο Κύριος, σε ώρα που κανένας δε θα γνωρίζει ειμή ο Πατήρ μόνος». Εκεί που οι άνθρωποι θα ενασχολούνται με τα καθημερινά τους, θα τρώνε και θα πίνουν και θα γαμεύονται, έτσι ξαφνικά θα έλθει ο Κύριος. Γι' αυτό πιστέ, μην επαναπαύεσαι και ξεχνάς τη συντέλεια του κόσμου, μη γλεντάς και μη χαίρεσαι, γιατί θα πιαστείς εξ απίνης. «Διά τούτο και εσείς γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε έρχεται ο Υιός τον ανθρώπου» (Ματθαίος, 25: 39-44). Φοβού συνεχώς την ώρα εκείνη και σκέψου συνεχώς τον τρόμο και τον φόβο. Το ποίμνιο διαρκώς εκφοβίζεται με τα σημεία του Αντίχριστου, τρομοκρατείται από την επικείμενη κυριαρχία του και πανικοβάλλεται από την πανουργία του. Μ' αυτόν τον τρόμο και φόβο στην καρδιά, ελαχιστοποιείται ο φοβισμένος ανθρωπάκος του Χριστιανισμού και γιγαντώνεται η δύναμη της χρισμένης ποιμαντορίας, για να αναπαράγει ες αεί την ποιμνιοποίηση των ποιμνίων.

Με την κυριαρχία του Αντίχριστου επίκειται η μεγάλη μάχη, που τα Σαβαώθ θα πολεμήσουν το κακό, αφού πρώτα θα φανεί ο Αρμαγεδών και τα τέρατα της «Αποκαλύψεως», για να πλημμυρίσουν την ανθρωπότητα στο αίμα. Μεγάλο εύρημα, η «Αποκάλυψη του Ιωάννη» και τεράστιο όπλο στα χέρια της ποιμαντορίας. Εκεί συνθλίβεται ο πιστός από την οργή του Θεού, χάνει το λογικό του, χάνεται η ψυχή του μπροστά στο δέος και στην καταστροφή. Θα σωθούν δε οι λίγοι, οι ευυπόληπτοι χριστιανοί, οι απολύτως πιστοί ή αλλιώς ποιμνιωμένοι, οι οποίοι θα έχουν αποβάλλει τον εαυτό τους και θα έχουν ταυτιστεί με τον Χριστό, όπως ασφαλούς το καθορίζει η ποιμαντορία, γιατί ο Χριστός ιδέα δεν έχει από τα ευρήματα των ποιμεναρχούν που εξουσιάζουν τον κόσμο επικαλούμενοι το όνομά του. Γιατί, αν ήξερε τι γίνεται στον κόσμο που άφησε, θα καθαιρούσε την ποιμεναρχία.

Αφού λοιπόν γίνουν σημεία και τέρατα, αφού καταστραφεί ο κακός πληθυσμός της γης που δεν υπέκυπτε στο Ευαγγέλιο, δηλαδή οι άπιστοι και αμαρτωλοί οπαδοί του Σατανά, και μείνουν οι πιστοί, θα πέσει το στερέωμα του ουρανού επί της γης (τον ουρανό τον φαντάστηκαν σαν ένα τεράστιο ταψί να κρέμεται πάνω από τη γη), και θα εμφανιστεί ενθρονισμένος ο Κύριος, και θα πει το περίφημο «ειρήνη υμίν». Θα απορείτε, γιατί να μην εμφανιστεί νωρίτερα, πριν καταστραφεί ο κόσμος και με την θεϊκή παντοδυναμία του να επιβάλλει την αιώνια ειρήνη και το καλό επί της γης. Αν έκανε αυτό όμως, πώς θα υπήρχε ο αιώνιος φόβος του Αντίχριστου και της ένεκα αυτού καταστροφής; Πώς θα υπήρχε ο τρόμος της πτώσεως του στερεώματος και πώς θα υπήρχε η μεγάλη δίκη ζώντων και νεκρών; Πού θα υπήρχαν δηλαδή τα υπέροχα όπλα της ποιμαντορίας για να υποτάσσουν το ποίμνιο, για να εκμηδενίζουν την αξιοπρέπεια και τον λόγο του ανθρώπου;

Τότε, «την Εσχάτην Ημέραν εν βρονταίς και αστραπαίς θα φανεί αποστράπτων ο Κύριος», και θα αναστηθούν οι νεκροί με τα σώματά τους και θα γίνει η μεγάλη Δίκη και ο τελικός χωρισμός των ψυχών σε δίκαιες και αμαρτωλές. «Και θέλουσι ουναχθή έμπροσθεν αυτού άπαντα τα έθνη και θέλει χωρίσει τα πρόβατα από των εριφίων, και θέλει στήσει τα πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών. Τότε ο βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού: "Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένη εις εσάς βασιλείαν"... Τότε θέλει είπει και προς τους εξ αριστερών: "Υπάγετε απ' εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον Διάβολον".» (Ματθαίος, 25: 31-41).

Αφού γίνει ο καθαρισμός προβάτων και κατσικιών,οι μεν αμαρτωλοί θα φύγουν από το βασίλειο του Θεού και θα περάσουν στην απέναντι πύλη της Κολάσεως του φοβερού Σατανά και οι δε δίκαιοι θα παραμείνουν στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου ως υπηρέτες αυτού. Τότε θα ιδρυθεί το χιλιετές βασίλειο που θα άρχουν, εκτός από τον Χριστό και τους αγίους ταξιάρχες, οι 144.000 επίλεκτοι. Για όσους όμως δεν είχαν προλάβει να ασπαστούν το ιερό Ευαγγέλιο, δίνεται μία προθεσμία διδασκαλίας για να μπορέσουν να επιλέξουν. Έτσι μεθοδικά τακτοποιούνται οι προχριστιανικοί πληθυσμοί, οι οποίοι, αν και είχε απλωθεί σ' αυτούς ο «σπερματικός λόγος», δεν είχαν κατανοήσει, λόγω της «καθυστερήσεώς» τους, την μεγαλοπρέπεια του Γιαχβέ. Από τον προχριστιανικό κόσμο της Ελλάδας, λένε οι χριστοκάπηλοι, μερικοί εκλεκτοί του Κυρίου έχουν ήδη σωθεί, όπως ο Πλάτων, ο οποίος διδάχτηκε και απεδέχθη το «ιερό Ευαγγέλιο» κατά την τριήμερη παραμονή του Χριστού στον Άδη. Μέχρι εκεί φτάνει η χριστιανική ψευδολογία και κοροϊδία. Τελικώς, σ' εκείνον το θεϊκό κόσμο, θα ρέει μέλι και γάλα, θα είναι ο αιώνιος Παράδεισος, η αιώνια βασιλεία των δικαίων, όπου δεν θα υπάρχει στεναγμός και βάσανα, αλλά ζωή ατελεύτητος. Τα βάσανα των δικαίων που πέρασαν μέχρι να φτάσουν εκεί θα αμειφθούν με ζωή αιώνια. Οι μουσουλμάνοι μάλιστα καθόρισαν τις αμοιβές και υπόσχονται παρθένες και πιλάφι, ειδικά στους μάρτυρες και μόνο οι άντρες φαίνεται πως αμείβονται, αλλά οι χριστιανοί, πιο έξυπνοι, άφησαν συγκεγχυμένη την αμοιβή για να την ονειρεύεται ο καθένας όπως θέλει. Μ' αυτή την φοβερή αλλά αποτελεσματική υπόσχεση ζει ο πιστός χριστιανός, για να υπομείνει την ποιμνιοποίησή του. Μετά την οργή του Γιαχβέ, έρχεται το αιώνιο βασίλειο, όπως υπόσχεται ένας σαδιστής στο θύμα του. Τελικώς ωχριά η φαντασία και του πιο αρρωστημένου σαδιστή μπροστά στα τρομερά και δεινά και στις αμοιβές του μαζοχισμού των χριστιανών.

Ο πιστός πρέπει διαρκώς να σκέπτεται την φοβερή ημέρα της Κρίσεως, όπου θα εμφανιστεί ο τρομερός Θεός με οργή για να επιβάλλει την τελική καταδίκη των αμαρτωλών. Επειδή δε, όλοι οι άνθρωποι έχουν πρωτίστως κηρυχθεί αμαρτωλοί από την ποιμαντορία, απομένουν δύο πράγματα: Συνεχής μετάνοια και συνεχής υπαγωγή στα μυστήρια, εφ' όσον βρίσκεται κανείς στην επίγεια ζωή. Όταν πεθάνει κάποιος, πρέπει οι επιζώντες να παρακαλούν τον Θεό για να συγχωρέσει την ψυχή του κεκοιμημένου δούλου του και να την κατατάξει στους δροσερούς κόλπους του Αβραάμ, σε τόπο χλοερό ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται. Οι επιζώντες πρέπει να προσφεύγουν στον χρισμένο ποιμένα να μεσολαβήσει στον Κύριο, αφού ο ίδιος ο πιστός δεν έχει το νήμα επαφής, δηλαδή το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος. Για την εκδούλευση των τρισάγιων, ο ποιμένας αμείβεται αναλόγως προς την οικονομική ευρωστία του ζώντος. Διότι έχει περάσει η αντίληψη ότι οι άνθρωποι πρέπει να προσφέρουν στην Εκκλησία αναλόγως προς τα υπάρχοντά τους.

Μ' αυτό το επιχειρησιακό σκεπτικό, οι νεκροί των πολυπληθών πόλεων έχουν σήμερα καταστεί μία από τις πολύ προσοδοφόρες επιχειρήσεις των ρασοφόρων, ώστε να αλληλοσκοτώνονται, πάντοτε στο όνομα του Χριστού βέβαια, για το ποιος θα είναι ιερέας «κοιμητηρίου» και το ποιος θα πάρει καλή περιοχή ή καλό μέρος του «κοιμητηρίου». Για να αποφεύγονται μάλιστα οι «ιεροί» καβγάδες, έχει καθιερωθεί να περνούν όλοι και με σειρά, για ένα διάστημα, να υπηρετούν το άγιο και προσοδοφόρο βασίλειο των κοιμουμένων. Επειδή δε, το ποίμνιο έχει πειστεί ότι ο πεθαμένος πάντοτε έχει την ανάγκη των τρισάγιων για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του μέχρι την τελική κρίση, φροντίζει απερισκέπτως και αιωνίως να αναπαράγει την νεκροκαπηλεία των ποιμεναρχών. Ίσως, από τα πολλά τρισάγια να υποκύψει τελικώς ο Κύριος και θα συγχωρέσει την αμαρτωλή ψυχή του θανόντος συγγενούς, γιατί στο πολύ «Κύριε ελέησον», κουράζεται και ο Θεός των χριστιανών. Βλέπετε, πόσο καλοστημένος είναι αυτός ο εμπαιγμός των ανθρώπων; Όταν είναι στην επίγεια ζωή, ανακηρύσσονται εξ αρχής και καθ' όλον τον βίο αμαρτωλοί, ώστε διαρκώς να βρίσκονται υπό μετάνοια, να εξομολογούνται, να κοινωνούν και να συγχωρούνται οι αμαρτίες μέσω του χρισμένου ποιμενάρχη. Όταν πεθαίνουν είναι και πάλι αμαρτωλοί, επειδή δεν πρόλαβαν φαίνεται να ζητήσουν άφεση όλων των αμαρτιών πριν από τον θάνατό τους και κληροδοτούν στους απογόνους την υποχρέωση να ζητούν την περίφημη άφεση μέσω των τρισάγιων, μνημόσυνων και όλων των νεκροτελετών, από κόλλυβα μέχρι ειδικές λειτουργίες. Έτσι, κάθε ζωντανός, είναι ποίμνιο προς ποιμνιακή εκμετάλλευση δύο φορές. Είναι ποίμνιο για τον εαυτό του και ποίμνιο για τους πεθαμένους συγγενείς του. Δεν γνωρίζουμε αν έχουν κατορθώσει να εισπράττουν, κατά κάποιο τρόπο, και από τις ψυχές των πεθαμένων αμαρτωλών, προκειμένου οι ίδιοι να εξαγοράζουν την ποινή τους. Όλα είναι πιθανά από την εφευρετικότατη ποιμαντορία.

Το εύρημα της Εσχάτης Κρίσεως και της Δευτέρας Παρουσίας έχει την ιστορική του διάσταση επίσης στην εβραϊκή δεοντολογία. Οι Εβραίοι περιμένουν επί χιλιάδες χρόνια τον Μεσσία που θα εμφανιστεί για να κάνει το πραγματικό Ισραήλ, δηλαδή την κυριαρχία τους με την παρουσία του Θεού. Αυτός ο Μεσσίας ήταν όντως ένα φανταστικό εύρημα, αφού διαρκώς δίνει ελπίδα και νόημα στον λαό των Εβραίων να περιμένουν τον Θεό, αλλά και την κυριαρχία τους επί όλων των λαών. Έτσι, ο Εβραίος βρίσκεται σε μια διαρκή αναμονή της ελεύσεως του Κυρίου. Οι χριστιανοί, αντιθέτως, έφεραν την Πρώτη Παρουσία του Μεσσία, πράγμα που τους αφόπλιζε από την μελλοντική προσδοκία και φόβο. Όταν κατάλαβαν την ανοησία στην οποία περιέπεσαν, έφτιαξαν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Πιο νοήμονες και πανούργοι από τους αδελφούς τους Φαρισαίους, έκαναν την Δευτέρα Παρουσία να είναι δεινή και τρομερή, ώστε και φόβο να σπέρνει και ελπίδα αιώνιας κυριαρχίας του «ιερού Ευαγγελίου» να δίνει.

Έτσι, διόρθωσαν το αρχικό λάθος τους με ένα ισχυρότερο όπλο: Την τρομερή και φοβερή Δευτέρα Παρουσία. Εκεί ολοκληρώνεται ο κύκλος του χριστιανικού σαδισμού. Ξεκίνησε από την νευρωτική αγάπη προς τον Θεό και του Θεού προς το ποίμνιο, πέρασε στην ενοχοποίηση και αιώνια αμαρτία, κατόπιν στην οργή και στην τιμωρία, με αποκορύφωμα την τρομερή ημέρα της Κρίσεως, όπου θα κριθούν ζωντανοί και πεθαμένοι. Ποιό νομίζετε, είναι τώρα το είδος της χριστιανικής αγάπης; Είναι πράγματι αγάπη, ή είναι ένα σαδιστικό εργαλείο για την πλήρη ποιμνίωση των ανθρώπων;

Πηγή: «Ποίμνιο ή Έλληνας;» (Τρύφων Ολύμπιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Στοκχόλμης)

Πηγή: http://www.pare-dose.net/?p=4943

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

Ο Ησίοδος στη Θεογονία του μας παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή. Η Αφροδίτη γεννήθηκε από τα μέλη του Ουρανού μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο. Η θάλασσα κρατούσε για πολύ καιρό τα ουράνια μέλη στο απέραντο κορμί της. Γύρω απ' αυτά σχηματίστηκε αφρός και μέσα από τον αφρό αναδύθηκε πανώρια η Αφροδίτη. Πάνω σ' ένα τεράστιο κοχύλι ο Ζέφυρος την ταξίδεψε για πολύ καιρό μέσα στον απέραντο Ωκεανό. Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, το παράξενο πλοίο της Αφροδίτης πέρασε από τα Κύθηρα και μετά κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Η πανέμορφη θεά κατέβηκε στη μεγαλόνησο και όπου πατούσε φύτρωναν πολύχρωμα και μυρωδάτα αγριολούλουδα. Από τα μέρη στα οποία ταξίδεψε η θεά της ομορφιάς, μόλις γεννήθηκε, ονομάστηκε Κυθήρεια και Κύπρις. Εξάλλου, το όνομα Αφροδίτη δηλώνει τη γέννησή της από τον αφρό της θάλασσας. Σχετικά με τη γέννησή της πρέπει να σημειώσουμε και την εκδοχή του Ομήρου, ο οποίος μας πληροφορεί ότι είναι κόρη του Δία και της Ωκεανίδας Διώνης. Υπάρχουν πάρα πολλοί μύθοι όπου εμφανίζεται η πανώρια θεά έχοντας πάντοτε ως όπλα της τη σαγηνευτική ομορφιά και τον ακαταμάχητο ερωτικό πόθο. Τη συναντάμε αρχικά να πολεμά στη Γιγαντομαχία στο πλευρό των Ολυμπίων. Με τα ασύγκριτα θέλγητρά της παρέσυρε δεκαπέντε Γίγαντες σε μια σπηλιά όπου ήταν κρυμμένος ο Ηρακλής εκεί τους εξόντωσε έναν έναν με μεγάλη ευκολία. Η Αφροδίτη με το γλυκό πόθο που μπορούσε να κυριεύσει όλους τους θεούς και τους θνητούς μα και τ' αγρίμια της ξηράς και της θάλασσας, ασκούσε μεγάλη εξουσία σ' ολόκληρο το σύμπαν. Μάλιστα η μεγαλύτερη διασκέδασή της ήταν να κυριεύει τους θεούς με ερωτικό πόθο για θνητές γυναίκες και τις θεές για θνητούς άντρες. Αφού κατάφερνε το σκοπό της, μετά κορόιδευε τους Ολύμπιους που καταδέχονταν να ξεπέφτουν και να ζευγαρώνουν με κατώτερες υπάρξεις. Οι μόνες που δεν μπόρεσε να ξεγελάσει πάνω στον Όλυμπο ήταν οι θεές της αιώνιας παρθενίας, η Αθηνά, η Άρτεμη και η Εστία. Μεγαλύτερό της θύμα ήταν φυσικά ο Δίας, τον οποίο συχνά πυκνά έριχνε στην αγκαλιά της μιας ή της άλλης θνητής προκαλώντας έτσι το ασυγκράτητο μίσος της Ήρας. Βέβαια, και η ίδια προσπαθούσε πάντα να μη φτάνουν οι αταξίες του Δία στ' αυτιά της γυναίκας του. Η ίδια η Αφροδίτη θεωρείται νόμιμη σύζυγος του Ήφαιστου. Δυστυχώς, όμως, ο άσχημος και κουτσός θεός δεν κατάφερε να κρατήσει για πολύ καιρό δική του την πιο όμορφη θεά, η οποία άρχισε να τον απατά με τον Άρη. Άλλοι μύθοι πληροφορούν ότι ήταν νόμιμη σύζυγος του Άρη και από τη σχέση τους αυτή απέκτησαν τέσσερις γιους: ο Ίμερος (Πόθος) και ο Έρωτας ήταν οι μόνιμοι φτερωτοί συνοδοί της Αφροδίτης, ο Δείμος (Τρόμος) και ο Φόβος που ήταν οι αχώριστοι ακόλουθοι του πολεμόχαρου θεού. Στη συνοδεία της Αφροδίτης συμμετείχαν επίσης η Ήβη, η Αρμονία, οι Ώρες, η Πειθώ και οι Χάριτες. Λένε ότι η Αφροδίτη ζευγάρωσε και μ' άλλους αθάνατους. Έτσι έσμιξε με τον Ποσειδώνα και απέκτησε μαζί του ένα γιο, τον Έρυκα, τον ήρωα που έδωσε το όνομά του σε ένα βουνό της Σικελίας. Η κόρη που γεννήθηκε από το θεϊκό σμίξιμο ήταν η Ρόδος. Επίσης, η θεά της αιώνιας ομορφιάς ενώθηκε και με το σκανταλιάρη Διόνυσο. Η Ήρα για να εκδικηθεί την Αφροδίτη που συνεχώς παρέσυρε τον Δία σε εξωσυζυγικές σχέσεις, όταν ήταν έγκυος από τον Διόνυσο, ακούμπησε την κοιλιά της μ' ένα μαγικό ραβδί. Έτσι η θεά γέννησε τον άσχημο και ξεδιάντροπο θεό της γονιμότητας, τον Πρίαπο Από το σμίξιμό της με τον Ερμή γεννήθηκε ένας γιος που επειδή έμοιαζε πολύ και στους δυο θεϊκούς γονείς, ονομάστηκε Ερμαφρόδιτος. Αυτός ανατράφηκε από τις Νύμφες της Ίδης και όταν μεγάλωσε έγινε ένας πάρα πολύ όμορφος άντρας. Κάποτε ταξίδεψε στην Καρία και έφτασε σε μια λίμνη που τα νερά της ήταν τόσο καθαρά ώστε φαινόταν ο πυθμένας. Η Νύμφη της λίμνης, η πανέμορφη Σαλμακίδα, μόλις αντίκρισε τον Ερμαφρόδιτο, τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Αφού ντύθηκε και στολίστηκε εμφανίστηκε σ' όλο της το μεγαλείο στο θεϊκό άντρα και του ζήτησε να σμίξει μαζί της. Αυτός όμως αντιστάθηκε και απέρριψε τις προτάσεις της. Όταν ο νεαρός νόμισε πως έμεινε μόνος, γδύθηκε και βούτηξε στα πεντακάθαρα νερά της λίμνης. Η Νύμφη που παραφύλαγε κρυμμένη δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη θέα του γυμνού κορμιού. Όρμησε στα νερά και άρχισε να αγκαλιάζει και να φιλάει το νέο. Αυτός αντιστάθηκε, μα η Νύμφη τον έσφιξε με όλη της τη δύναμη, προσευχήθηκε στον Δία και του ζήτησε να μη χωριστεί ποτέ από τον αγαπημένο της. Ο Δίας άκουσε την προσευχή της και ένωσε τα δυο κορμιά σ' ένα. Η Νύμφη και ο Ερμαφρόδιτος από τότε αποτελούν ένα πρόσωπο και ένα κορμί που είναι αρσενικό και θηλυκό ταυτόχρονα. Ο Δίας ήθελε να τιμωρήσει την Αφροδίτη επειδή συνεχώς με το ερωτικό της πάθος κυρίευε τους αθάνατους και τους παρέσυρε σε ερωτικές περιπέτειες με θνητούς και μετά τους περιγελούσε και τους έκανε να κοκκινίζουν από ντροπή. Αποφάσισε λοιπόν να ρίξει και την ίδια στην αγκαλιά ενός θνητού. Κατάφερε με την παντοδυναμία του να της προκαλέσει ερωτικό πόθο για τον Αγχίση, ένα νεαρό βοσκό πάνω στην Ίδη, που η ομορφιά και η λεβεντιά του ήταν εξαιρετική. Η Αφροδίτη μόλις αισθάνθηκε την ακατανίκητη έλξη για το νεαρό βοσκό, έτρεξε στο ναό της στην Πάφο. Εκεί κάλεσε τις Χάριτες και αφού έκλεισε ερμητικά τις τεράστιες πύλες του ναού, άρχισε να στολίζεται και να καλλωπίζεται με τη βοήθειά τους. Οι Χάριτες την έλουσαν με μύρο και με γάλα. Μετά περιποιήθηκαν το πρόσωπό της μα και το σώμα της με καλλυντικά και μαγικές κρέμες που την έκαναν να αστράφτει ακόμη περισσότερο. Την έντυσαν με αραχνοΰφαντα φορέματα και διάφορα τούλια και τη στόλισαν με κοσμήματα ψιλοδουλεμένα, καμωμένα από τα πιο σπάνια πετράδια της θάλασσας. Στο τέλος η Αφροδίτη έδεσε στη μέση της τη θεϊκή ζώνη που έκλεινε τους πόθους και τους έρωτες και πέταξε για την Ίδη. Όταν έφτασε σ' ένα ξέφωτο του βουνού, μεταμορφώθηκε σε θνητή βασιλοπούλα για να ξεγελάσει τον Αγχίση. Μετά κατευθύνθηκε προς την καλύβα του. Στο δρόμο συνάντησε άγρια θηρία που όρμησαν να την κατασπαράξουν. Αμέσως η θεά έλυσε τη μαγική της ζώνη και να που τα απειλητικά λιοντάρια και οι άγριες τίγρεις άρχισαν να κουνούν φιλικά την ουρά τους και να γλείφουν τη θεά. Μόλις αυτή τα γοήτευσε με τον ερωτικό της πόθο, άρχισαν δυο δυο να απομακρύνονται στο δάσος και να ζευγαρώνουν.  Όταν έφτασε στην καλύβα του Αγχίση, ο θνητός βοσκός θαμπώθηκε από την ομορφιά της και κατάλαβε πως ήταν κάποια θεά. Η Αφροδίτη όμως τον έπεισε πως ήταν η θνητή κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Οτρέα και πως την είχε φέρει ο γοργοπόδαρος Ερμής για να ζευγαρώσει μαζί του. Ο Αγχίσης δεν μπορούσε πια ν' αντισταθεί στο ερωτικό πάθος που τον είχε κυριέψει και έσμιξε με τη θεά στο κρεβάτι της καλύβας. Μετά αποκοιμήθηκε και η Αφροδίτη πήρε την πραγματική της μορφή. Όταν ξύπνησε ο Αγχίσης και είδε το κεφάλι της θεάς να φτάνει στη σκεπή της καλύβας, φοβήθηκε πάρα πολύ και ζητούσε το έλεός της. Η Αφροδίτη του αποκάλυψε ότι όλα όσα έγιναν ήταν θέλημα του Δία. Επίσης είπε ότι θα του χάριζε ένα γιο, τον Αινεία, που θα γινόταν ο ίδιος ένδοξος και θα άφηνε ένδοξους απογόνους. Όμως δεν έπρεπε να αποκαλύψει σε κανένα τη σχέση του μαζί της και έπρεπε να λέει πως απέκτησε το γιο του από μια Νύμφη της Ίδης διαφορετικά ο Δίας θα τον χτυπούσε με τον κεραυνό του. Πολύ γνωστός είναι ο έρωτας της Αφροδίτης για τον Άδωνη, τον ομορφότερο νέο του κόσμου. Η ιστορία αρχίζει από πολύ παλιά. Μια βασιλοπούλα της Συρίας, η Μύρρα, καυχήθηκε ότι ήταν πιο όμορφη από την Αφροδίτη. Η θεά οργισμένη της προκάλεσε έναν ανόσιο έρωτα για τον πατέρα της, κατάφερε να τον ξεγελάσει και ενώθηκε μαζί του για δώδεκα νύχτες. Όταν συνήλθε από την παροδική τρέλα που της είχε στείλει η Αφροδίτη, κατάλαβε το θανάσιμο αμάρτημά της και έτρεξε στο δάσος να κρυφτεί. Η θεά τελικά τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε δέντρο, τη γνωστή Μυρσίνη. Αργότερα ο φλοιός του δέντρου έσκασε και βγήκε ένα παιδί που πήρε το όνομα Άδωνις. Η Αφροδίτη ενθουσιάστηκε από την ομορφιά του βρέφους και για να το προφυλάξει το έδωσε στην Περσεφόνη, τη σύζυγο του Άδη, να το μεγαλώσει στο σκοτεινό της βασίλειο. Όταν όμως ο Άδωνις μεγάλωσε και έγινε ένας πανέμορφος άντρας με πολύ ωραίο κορμί και θεϊκή όψη, η Περσεφόνη, μαγεμένη από την ομορφιά του, τον ερωτεύτηκε και αρνήθηκε να τον δώσει πίσω στην Αφροδίτη. Οι θεές άρχισαν να μαλώνουν και να χτυπιούνται αλλά καμιά δεν μπορούσε να υπερισχύσει. Έτρεξαν λοιπόν στον πάνσοφο Δία να τους λύσει τη διαφορά. Ο Δίας αποφάσισε ότι ο Άδωνις το ένα τρίτο του χρόνου θα το περνούσε δίπλα στην Αφροδίτη, το ένα τρίτο δίπλα στην Περσεφόνη και το υπόλοιπο τρίτο όπου αυτός ήθελε. Έτσι στο εξής ζούσε πάντοτε τέσσερις μήνες στον Κάτω Κόσμο και οκτώ με την Αφροδίτη. Κάθε φορά που ερχόταν η εποχή να εγκαταλείψει τον Άδη και να ανέβει πάνω στη γη, η φύση ολόκληρη τον υποδεχόταν με χαρά. Τα χωράφια γίνονταν καταπράσινα, τα λουλούδια και τα δέντρα άνθιζαν και ένα υπέροχο άρωμα πλημμύριζε την ατμόσφαιρα. Η Αφροδίτη εγκατέλειπε το θεϊκό της παλάτι στον Όλυμπο και ζούσε με το νεαρό αγαπημένο της μέσα στα βουνά και τα δάση. Όμως το γεγονός αυτό προκάλεσε την οργή του Άρη, που ζήλευε τον Άδωνη. Έτσι, μια μέρα έστειλε έναν άγριο κάπρο που με τους χαυλιόδοντές του πλήγωσε θανάσιμα το νέο. Λένε μάλιστα πως μόλις η θεά έτρεξε να βοηθήσει τον τραυματισμένο φίλο της, πάτησε ένα αγκάθι και από το αίμα που κύλησε έβαψε κόκκινο ένα τριαντάφυλλο, μέχρι τότε υπήρχαν μόνο άσπρα τριαντάφυλλα. Μια άλλη εκδοχή αφηγείται πως η θεά έχυσε τόσο δάκρυα όσες σταγόνες αίμα κύλησαν από την πληγή του Άδωνη. Από κάθε δάκρυ γεννιόταν ένα τριαντάφυλλο, ενώ από κάθε ρανίδα αίματος φύτρωνε μια ανεμώνη. Οι θυμοί και οι κατάρες της θεάς ήταν ξακουστές και πάρα πολλά ήταν τα θύματά της. Έτσι, όταν η Αυγή (Ηώ) έσμιξε με τον Άρη, προκάλεσε την οργή της. Για να την εκδικηθεί της ενέπνευσε σφοδρό έρωτα για το Γίγαντα Ωρίωνα. Η Ηώ μέσα στο ερωτικό της πάθος απήγαγε τον πανέμορφο γίγαντα και τον οδήγησε στη Δήλο. Όμως η επιθυμία της δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί με κανένα τρόπο, γιατί ήταν καταδικασμένη από την Αφροδίτη να είναι αιώνια ερωτευμένη. Επίσης, με φοβερό τρόπο εκδικήθηκε η θεά τις γυναίκες της Λήμνου που ξέχασαν να της αποδώσουν τιμές. Έστειλε σε αυτές μια ανυπόφορη μυρωδιά, με αποτέλεσμα να μην τις πλησιάζουν οι άντρες τους, οι οποίοι ζευγάρωναν με κάποιες αιχμάλωτες από τη Θράκη. Οι Λήμνιες για να τους εκδικηθούν τους σκότωσαν όλους και ίδρυσαν μια κοινωνία γυναικών. Πολύ αργότερα έφτασαν στη Λήμνο οι Αργοναύτες, που χάρισαν στις γυναίκες γιους και άρχισε πάλι η φυσιολογική ζωή στο νησί. Η Αφροδίτη ήθελε να εκδικηθεί με κάθε τρόπο τον Ήλιο, ο οποίος αποκάλυψε στον Ήφαιστο τις απιστίες της. Επειδή όμως δεν μπορούσε να τα βάλει με τον παντοδύναμο θεό, στράφηκε ενάντια στην κόρη του και τις εγγονές του. Πρώτο θύμα της ήταν η Πασιφάη, η γυναίκα του Μίνωα της Κρήτης. Η θεά την κυρίεψε με ένα ανόσιο πάθος για έναν ταύρο. Για να καταφέρει το παράλογο αυτό σμίξιμο η κόρη του Ήλιου χρησιμοποίησε το ομοίωμα μιας δαμάλας. Καρπός αυτής της ένωσης ήταν ο Μινώταυρος. Πολλά χρόνια αργότερα σειρά είχαν οι κόρες της Πασιφάης και του Μίνωα. Όταν ο Θησέας ήρθε να παλέψει με τον Μινώταυρο στο Λαβύρινθο, η Αριάδνη μετά από σφοδρό έρωτα που της ενέπνευσε η Αφροδίτη για το βασιλόπουλο της Αθήνας, τον βοήθησε με το μαγικό της μίτο (κουβάρι). Έτσι, πρόδωσε τον πατέρα της για χάρη του εραστή της, ο οποίος τελικά την εγκατέλειψε. Η καταστροφική οργή της θεάς έπληξε και τη Φαίδρα, αδερφή της Αριάδνης. Αρχικά ήταν εξοργισμένη με τον Ιππόλυτο, γιο του Θησέα και μιας αμαζόνας, επειδή την περιφρονούσε και προτιμούσε την Άρτεμη. Τότε έστειλε ακατανίκητο ερωτικό πόθο στη Φαίδρα, τη δεύτερη γυναίκα του Θησέα, για τον πρόγονό της (το παιδί του άντρα της), ο οποίος αντιστεκόταν στον έρωτα της μητριάς του. Αυτή για να τον εκδικηθεί είπε στον άντρα της ότι ο Ιππόλυτος προσπάθησε να τη βιάσει. Η ιστορία αυτή κλείνει με το θάνατο και του Ιππόλυτου και της Φαίδρας. Η θεά τιμωρεί βέβαια τους αρνητές της, αλλά προστατεύει τους φίλους της. Πολλοί μύθοι παρουσιάζουν την Αφροδίτη να βοηθά θνητούς που είχαν πέσει θύματα ερωτικού πάθους ή με κάποια χειρονομία κέρδισαν τη συμπάθειά της. Για παράδειγμα, ένας βοσκός, ο Σέλεμνος, με την ομορφιά και τη λεβεντιά του κατάφερε να κατακτήσει τη Νύμφη Αργυρή. Έζησαν μαζί χρόνια, όταν όμως η ομορφιά του τον εγκατέλειψε και τα γεράματα τον κυρίεψαν, η αιώνια νέα και όμορφη Νύμφη τον εγκατέλειψε. Ο Σέλεμνος πέθανε από τη λύπη του. Η Αφροδίτη συγκινημένη από το ερωτικό δράμα του τον μεταμόρφωσε σε ποταμό. Όμως ο Σέλεμνος εξακολουθούσε να είναι λυπημένος και να ταλαιπωρείται από το πάθος του. Η θεά παρενέβη για δεύτερη φορά και του έδωσε το χάρισμα της λησμονιάς. Από τότε όλοι οι νέοι που λούζονταν στα νερά του Σέλεμνου ξεχνούσαν τα ερωτικά τους βάσανα. Επίσης υπήρχε μια παράδοση στη Λέσβο σύμφωνα με την οποία ένας βαρκάρης, ο Φάωνας, δέχτηκε μετά από παράκληση της θεάς να περάσει δωρεάν στην απέναντι ακτή μια γριά. Η ίδια η Αφροδίτη μεταμορφώθηκε σε γριά για να διαπιστώσει την υπακοή του φτωχού βαρκάρη. Για να τον ανταμείψει του χάρισε ένα μπουκαλάκι με μαγικό φίλτρο. Ο Φάωνας το χρησιμοποίησε και αμέσως έγινε ο ωραιότερος άντρας της Μυτιλήνης, προκαλώντας τον έρωτα όλων των γυναικών. Ακόμη, η Αφροδίτη συμβούλεψε κάποτε έναν έμπορο από τη Σάμο, τον Δεξικρέοντα, να φορτώσει το πλοίο του μόνο με πόσιμο νερό και να σαλπάρει. Ο έμπορος υπάκουσε στη θεϊκή συμβουλή. Όταν βρέθηκαν στ' ανοιχτά, σταμάτησαν να φυσάνε όλοι οι άνεμοι και τα ιστιοφόρα πλοία ακινητοποιήθηκαν για πολλές μέρες. Σε λίγο άρχισε να τελειώνει το πόσιμο νερό και ο Δεξικρέοντας απόκτησε ολόκληρη περιουσία πουλώντας τα μεγάλα αποθέματα που είχε στο καράβι του. Όταν άρχισαν να φυσάνε πάλι οι άνεμοι και βγήκαν όλοι στη στεριά, αφιέρωσε ένα λαμπρό άγαλμα στην Αφροδίτη. Κάποτε, η Αταλάντη, μια βασιλοπούλα της Βοιωτίας, επειδή δεν ήθελε να παντρευτεί, υπέβαλε σε δοκιμασία κάθε παλικάρι που τη ζητούσε σε γάμο. Πιο συγκεκριμένα, η Αταλάντη καλούσε τους επίδοξους γαμπρούς σε αγώνα δρόμου, δίνοντάς τους μάλιστα τη δυνατότητα να ξεκινήσουν πρώτοι. Στη συνέχεια ορμούσε, τους έφτανε και τους σκότωνε. Ο Μελάνιππος, ενώ γνώριζε την τακτική που ακολουθούσε η βασιλοπούλα, παρακινημένος από την Αφροδίτη, δέχτηκε να περάσει τη δοκιμασία. Η θεά του είχε δώσει πολλά χρυσά μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων. Κάθε φορά που ο νέος έβλεπε την Αταλάντη να τον πλησιάζει, έριχνε ένα μήλο και αυτή σταματούσε για να το μαζέψει. Με αυτό το κόλπο κατάφερε να βγει πρώτος στον αγώνα δρόμου και να παντρευτεί την ατίθαση κοπέλα. Όμως σημαντική είναι η συμμετοχή της Αφροδίτης και στις πιο ξακουστές και φημισμένες πολεμικές επιχειρήσεις της αρχαιότητας. Ιδιαίτερα για τον Τρωικό πόλεμο μπορούμε να πούμε ότι η θεά στάθηκε η αιτία να ξεσπάσει μια δεκάχρονη πολεμική σύρραξη. Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που η Αθηνά, η Ήρα και η Αφροδίτη διεκδίκησαν τον τίτλο της ομορφότερης. Ο Δίας τότε όρισε κριτή τον Πάρη, το βασιλόπουλο της Τροίας, που έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του πάνω στην Ίδη. Σε αυτά τα ιδιόμορφα καλλιστεία ο Πάρης έδωσε τον τίτλο στη θεά της ομορφιάς με αντάλλαγμα να του χαρίσει την πιο ωραία γυναίκα του κόσμου, την Ελένη, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου. Ο Πάρης πήγε με πλοία στη Σπάρτη και φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο. Τότε η Αφροδίτη κυρίεψε με ακατανίκητο ερωτικό πόθο την Ελένη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πανέμορφη βασιλοπούλα να ακολουθήσει σαν υπνωτισμένη το φιλοξενούμενό της στην Τροία. Η αρπαγή της Ελένης ήταν η αιτία για να ξεσπάσει ο πόλεμος. Η Αφροδίτη συμμετείχε στον πόλεμο υποστηρίζοντας πάντα τους Τρώες, γιατί Τρώας ήταν ο Πάρης, ο επίσημος προστατευόμενός της, μα και ο Αινείας, ο γιος που απέκτησε από το σμίξιμό της με τον Αγχίση. Η θεά επενέβη σε αποφασιστικής σημασίας στιγμές. Πιο σημαντική ήταν η ανάμειξή της στη μονομαχία του Πάρη με τον Μενέλαο. Οι δυο παρατάξεις είχαν συμφωνήσει ότι η Ελένη θα παραδινόταν στα χέρια του νικητή της μονομαχίας. Τη στιγμή που η νίκη ήταν σίγουρη για τον Μενέλαο, η Αφροδίτη μέσα σε ένα σύννεφο άρπαξε τον Πάρη και τον μετέφερε στο τρωικό ανάκτορο. Μάλιστα, κυριεύοντας με ερωτικό πόθο πάλι την Ελένη την έριξε στην αγκαλιά του, μολονότι η ίδια στην πραγματικότητα ήθελε να επιστρέψει στο νόμιμο σύζυγό της. Εξάλλου, πάρα πολλές φορές επενέβη στη μάχη για να προστατέψει τον Αινεία, που ήταν ο πιο γενναίος Τρώας μετά τον Έκτορα. Όταν οι Έλληνες κατάφεραν να κυριέψουν το Ίλιον (Τροία), αυτός με τη βοήθεια της θεάς μητέρας του, πήρε την οικογένειά του, αρκετούς συντρόφους του και με τα καράβια του κατευθύνθηκε στην Ιταλία και ίδρυσε τη Ρώμη. Ο ρόλος της Αφροδίτης και στην Αργοναυτική εκστρατεία υπήρξε αποφασιστικός. Με την παρέμβασή της, η Μήδεια, η βασιλοπούλα της Κολχίδας, ερωτεύτηκε παράφορα τον Ιάσονα. Για να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει όλους τους δύσκολους άθλους που του έβαζε ο πατέρας της, κατασκεύασε μια μαγική αλοιφή και του τη χάρισε. Με αυτήν ο Ιάσονας έγινε ατρόμητος και άρπαξε το χρυσόμαλλο δέρμα. Η Μήδεια ακολούθησε τον εραστή της στην Ελλάδα. Και σε άλλες στιγμές της εκστρατείας υπήρξε παρέμβαση της θεάς. Όταν οι Αργοναύτες πέρασαν από το νησί των Σειρήνων, τους έσωσε ο Ορφέας παίζοντας με τη λύρα του. Μόνο ο Βούτης, ένα πολύ γενναίο παλικάρι, δεν κατάφερε να αντισταθεί στη γοητεία των Σειρήνων και βούτηξε στη θάλασσα για να φτάσει στο νησί τους. Τη στιγμή που πλησίαζε και οι μαγεύτρες τραγουδίστριες ήταν έτοιμες να τον σκοτώσουν, η Αφροδίτη τον άρπαξε και τον μετέφερε σε ένα ακρωτήρι της Σικελίας. Η πανέμορφη θεά, εκτός από προστάτιδα του ηδονικού και εξωσυζυγικού έρωτα, παρουσιάζεται μερικές φορές και ως προστάτιδα των νόμιμων ενώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμμετοχή της στην ανατροφή των ορφανών κοριτσιών του Πανδάρεου. Είχε αναλάβει να τις τρέφει με γάλα, γλυκό μέλι και εξαίσιο κρασί. Όταν οι κοπέλες έφτασαν σε ηλικία γάμου, η Αφροδίτη ανέβηκε στον Όλυμπο και ζήτησε από τον Δία τους κατάλληλους συζύγους για τις νεαρές, ώστε να κάνουν έναν ευτυχισμένο γάμο. Στη διάρκεια όμως της απουσίας της οι Άρπυιες άρπαξαν τις κοπέλες και τις έδωσαν ως συνοδούς στις Ερινύες. Εξάλλου, η ίδια η προστάτιδα του νόμιμου έγγαμου βίου, η Ήρα, όταν ήθελε να σαγηνεύσει τον άστατο σύζυγό της, ζητούσε τη βοήθεια της Αφροδίτης. Χωρίς καθόλου να ντρέπεται, ζητούσε να της δανείσει το μαγικό ζωνάρι της όπου ήταν κρυμμένοι οι έρωτες, τα τρυφερά χάδια, οι επιθυμίες και τα γλυκόλογα. Η Αφροδίτη ήταν επίσης και θαλασσινή θεά. Αυτό δηλώνουν άλλωστε οι μύθοι για τη γέννησή της και οι ατέλειωτες περιπέτειές της στα ελληνικά νησιά. Εξάλλου, οι ιστορίες του Φάωνα και του Δεξικρέοντα δείχνουν ότι προστάτευε τους ναυτικούς. Επιπλέον, το άγαλμα της Αναδυόμενης στόλιζε τα περισσότερα λιμάνια της αρχαιότητας. Η Αφροδίτη ήταν περισσότερο θεά της ομορφιάς και του ηδονικού έρωτα και σπανιότερα προστάτευε τη συζυγική ζωή. Ιερά της σύμβολα ήταν τα λευκά περιστέρια. Μάλιστα ένα ζευγάρι από τα πουλιά αυτά έσερνε το άρμα της. Άλλα σύμβολά της ήταν το μήλο, η παπαρούνα, το άνθος της ροδιάς, το τριαντάφυλλο, η μυρτιά και η ανεμώνη. Πηγή Κειμένου: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/aphrodite-goddess-of-love.html

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

Άστραψε και βρόντηξε σήμερα το πρωί ο Νεφεληγερέτης πάνω από την Μυτιλήνη. Από τις 7:30 το πρωί και για μία ώρα διαρκώς σημειώθηκε σφοδρή χαλαζόπτωση που είχε σαν αποτέλεσμα και την χαλαζόστρωση. Οι δρόμοι άσπρισαν σαν να είχε χιονίσει, τα αυτοκίνητα γλιστρούσαν και δημιουργήθηκαν προβλήματα στην κυκλοφορία. Οι εικόνες που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικές . . .

.