Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

Αρχές (Μαλακείμ & Ταρσισείμ) Τα Θεία πλάσματα αυτής της Ιεραρχίας έχουν αποστολή να διατηρούν την μορφή του φυσικού κόσμου και α απονέμουν ευλογίες στον υλικό κόσμο. Με άλλα λόγια, είναι υπεύθυνα για την κίνηση των πλανητών, τα καιρικά φαινόμενα κλπ. αλλά και οι εκτελεστές των Θεϊκών θαυμάτων. Μερικά Μαλακείμ & Ταρσισείμ: Πελιήλ - Πρίγκιπας του Τάγματος των Μαλακείμ & Ταρσισείμ. Αναφέρεται επίσης και ως ένας από τα 10 Θεία Σεφιρόθ και ως ο οδηγητής του Ιακώβ. Ανιήλ - Το όνομά του σημαίνει «Η Χάρη του Θεού». Πρίγκιπας του Τάγματος των Μαλακείμ & Ταρσισείμ και των Εξουσιαστών. Αναφέρεται και ως ένας των 7 Μέγιστων Αρχαγγέλων. Σιδριήλ - Ένας από τους Ηγέτες των Μαλακείμ & Ταρσισείμ, επίσης Πρίγκιπας του 1ου Ουρανού. .

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

Η πανέμορφη θεά κατέβηκε στη μεγαλόνησο και όπου πατούσε φύτρωναν πολύχρωμα και μυρωδάτα αγριολούλουδα. Από τα μέρη στα οποία ταξίδεψε η θεά της ομορφιάς, μόλις γεννήθηκε, ονομάστηκε Κυθήρεια και Κύπρις. Εξάλλου, το όνομα Αφροδίτη δηλώνει τη γέννησή της από τον αφρό της θάλασσας. Σχετικά με τη γέννησή της πρέπει να σημειώσουμε και την εκδοχή του Ομήρου, ο οποίος μας πληροφορεί ότι είναι κόρη του Δία και της Ωκεανίδας Διώνης. Υπάρχουν πάρα πολλοί μύθοι όπου εμφανίζεται η πανώρια θεά έχοντας πάντοτε ως όπλα της τη σαγηνευτική ομορφιά και τον ακαταμάχητο ερωτικό πόθο. Τη συναντάμε αρχικά να πολεμά στη Γιγαντομαχία στο πλευρό των Ολυμπίων. Με τα ασύγκριτα θέλγητρά της παρέσυρε δεκαπέντε Γίγαντες σε μια σπηλιά όπου ήταν κρυμμένος ο Ηρακλής εκεί τους εξόντωσε έναν έναν με μεγάλη ευκολία. Η Αφροδίτη με το γλυκό πόθο που μπορούσε να κυριεύσει όλους τους θεούς και τους θνητούς μα και τ' αγρίμια της ξηράς και της θάλασσας, ασκούσε μεγάλη εξουσία σ' ολόκληρο το σύμπαν. Μάλιστα η μεγαλύτερη διασκέδασή της ήταν να κυριεύει τους θεούς με ερωτικό πόθο για θνητές γυναίκες και τις θεές για θνητούς άντρες.

Αφού κατάφερνε το σκοπό της, μετά κορόιδευε τους Ολύμπιους που καταδέχονταν να ξεπέφτουν και να ζευγαρώνουν με κατώτερες υπάρξεις. Οι μόνες που δεν μπόρεσε να ξεγελάσει πάνω στον Όλυμπο ήταν οι θεές της αιώνιας παρθενίας, η Αθηνά, η Άρτεμη και η Εστία. Μεγαλύτερό της θύμα ήταν φυσικά ο Δίας, τον οποίο συχνά πυκνά έριχνε στην αγκαλιά της μιας ή της άλλης θνητής προκαλώντας έτσι το ασυγκράτητο μίσος της Ήρας. Βέβαια, και η ίδια προσπαθούσε πάντα να μη φτάνουν οι αταξίες του Δία στ' αυτιά της γυναίκας του.

Η ίδια η Αφροδίτη θεωρείται νόμιμη σύζυγος του Ήφαιστου. Δυστυχώς, όμως, ο άσχημος και κουτσός θεός δεν κατάφερε να κρατήσει για πολύ καιρό δική του την πιο όμορφη θεά, η οποία άρχισε να τον απατά με τον Άρη. Άλλοι μύθοι πληροφορούν ότι ήταν νόμιμη σύζυγος του Άρη και από τη σχέση τους αυτή απέκτησαν τέσσερις γιους: ο Ίμερος (Πόθος) και ο Έρωτας ήταν οι μόνιμοι φτερωτοί συνοδοί της Αφροδίτης, ο Δείμος (Τρόμος) και ο Φόβος που ήταν οι αχώριστοι ακόλουθοι του πολεμόχαρου θεού. Στη συνοδεία της Αφροδίτης συμμετείχαν επίσης η Ήβη, η Αρμονία, οι Ώρες, η Πειθώ και οι Χάριτες. Λένε ότι η Αφροδίτη ζευγάρωσε και μ' άλλους αθάνατους. Έτσι έσμιξε με τον Ποσειδώνα και απέκτησε μαζί του ένα γιο, τον Έρυκα, τον ήρωα που έδωσε το όνομά του σε ένα βουνό της Σικελίας. Η κόρη που γεννήθηκε από το θεϊκό σμίξιμο ήταν η Ρόδος. Επίσης, η θεά της αιώνιας ομορφιάς ενώθηκε και με το σκανταλιάρη Διόνυσο. Η Ήρα για να εκδικηθεί την Αφροδίτη που συνεχώς παρέσυρε τον Δία σε εξωσυζυγικές σχέσεις, όταν ήταν έγκυος από τον Διόνυσο, ακούμπησε την κοιλιά της μ' ένα μαγικό ραβδί. Έτσι η θεά γέννησε τον άσχημο και ξεδιάντροπο θεό της γονιμότητας, τον Πρίαπο Από το σμίξιμό της με τον Ερμή γεννήθηκε ένας γιος που επειδή έμοιαζε πολύ και στους δυο θεϊκούς γονείς, ονομάστηκε Ερμαφρόδιτος. Αυτός ανατράφηκε από τις Νύμφες της Ίδης και όταν μεγάλωσε έγινε ένας πάρα πολύ όμορφος άντρας. 

Κάποτε ταξίδεψε στην Καρία και έφτασε σε μια λίμνη που τα νερά της ήταν τόσο καθαρά ώστε φαινόταν ο πυθμένας. Η Νύμφη της λίμνης, η πανέμορφη Σαλμακίδα, μόλις αντίκρισε τον Ερμαφρόδιτο, τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Αφού ντύθηκε και στολίστηκε εμφανίστηκε σ' όλο της το μεγαλείο στο θεϊκό άντρα και του ζήτησε να σμίξει μαζί της. Αυτός όμως αντιστάθηκε και απέρριψε τις προτάσεις της. Όταν ο νεαρός νόμισε πως έμεινε μόνος, γδύθηκε και βούτηξε στα πεντακάθαρα νερά της λίμνης. Η Νύμφη που παραφύλαγε κρυμμένη δεν μπόρεσε ν' αντισταθεί στη θέα του γυμνού κορμιού. Όρμησε στα νερά και άρχισε να αγκαλιάζει και να φιλάει το νέο. Αυτός αντιστάθηκε, μα η Νύμφη τον έσφιξε μ' όλη της τη δύναμη, προσευχήθηκε στον Δία και του ζήτησε να μη χωριστεί ποτέ από τον αγαπημένο της. Ο Δίας άκουσε την προσευχή της και ένωσε τα δυο κορμιά σ' ένα. Η Νύμφη και ο Ερμαφρόδιτος από τότε αποτελούν ένα πρόσωπο και ένα κορμί που είναι αρσενικό και θηλυκό ταυτόχρονα. Ο Δίας ήθελε να τιμωρήσει την Αφροδίτη επειδή συνεχώς με το ερωτικό της πάθος κυρίευε τους αθάνατους και τους παρέσυρε σε ερωτικές περιπέτειες με θνητούς και μετά τους περιγελούσε και τους έκανε να κοκκινίζουν από ντροπή. Αποφάσισε λοιπόν να ρίξει και την ίδια στην αγκαλιά ενός θνητού. Κατάφερε με την παντοδυναμία του να της προκαλέσει ερωτικό πόθο για τον Αγχίση, ένα νεαρό βοσκό πάνω στην Ίδη, που η ομορφιά και η λεβεντιά του ήταν εξαιρετική. Η Αφροδίτη μόλις αισθάνθηκε την ακατανίκητη έλξη για το νεαρό βοσκό, έτρεξε στο ναό της στην Πάφο. Εκεί κάλεσε τις Χάριτες και αφού έκλεισε ερμητικά τις τεράστιες πύλες του ναού, άρχισε να στολίζεται και να καλλωπίζεται με τη βοήθειά τους.

Οι Χάριτες την έλουσαν με μύρο και με γάλα. Μετά περιποιήθηκαν το πρόσωπό της μα και το σώμα της με καλλυντικά και μαγικές κρέμες που την έκαναν να αστράφτει ακόμη περισσότερο. Την έντυσαν με αραχνοΰφαντα φορέματα και διάφορα τούλια και τη στόλισαν με κοσμήματα ψιλοδουλεμένα, καμωμένα από τα πιο σπάνια πετράδια της θάλασσας. Στο τέλος η Αφροδίτη έδεσε στη μέση της τη θεϊκή ζώνη που έκλεινε τους πόθους και τους έρωτες και πέταξε για την Ίδη. Όταν έφτασε σ' ένα ξέφωτο του βουνού, μεταμορφώθηκε σε θνητή βασιλοπούλα για να ξεγελάσει τον Αγχίση. Μετά κατευθύνθηκε προς την καλύβα του. Στο δρόμο συνάντησε άγρια θηρία που όρμησαν να την κατασπαράξουν. Αμέσως η θεά έλυσε τη μαγική της ζώνη και να που τα απειλητικά λιοντάρια και οι άγριες τίγρεις άρχισαν να κουνούν φιλικά την ουρά τους και να γλείφουν τη θεά. Μόλις αυτή τα γοήτευσε με τον ερωτικό της πόθο, άρχισαν δυο δυο να απομακρύνονται στο δάσος και να ζευγαρώνουν. Όταν έφτασε στην καλύβα του Αγχίση, ο θνητός βοσκός θαμπώθηκε από την ομορφιά της και κατάλαβε πως ήταν κάποια θεά. Η Αφροδίτη όμως τον έπεισε πως ήταν η θνητή κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Οτρέα και πως την είχε φέρει ο γοργοπόδαρος Ερμής για να ζευγαρώσει μαζί του. Ο Αγχίσης δεν μπορούσε πια ν' αντισταθεί στο ερωτικό πάθος που τον είχε κυριέψει και έσμιξε με τη θεά στο κρεβάτι της καλύβας. Μετά αποκοιμήθηκε και η Αφροδίτη πήρε την πραγματική της μορφή. Όταν ξύπνησε ο Αγχίσης και είδε το κεφάλι της θεάς να φτάνει στη σκεπή της καλύβας, φοβήθηκε πάρα πολύ και ζητούσε το έλεός της. Η Αφροδίτη του αποκάλυψε ότι όλα όσα έγιναν ήταν θέλημα του Δία. Επίσης είπε ότι θα του χάριζε ένα γιο, τον Αινεία, που θα γινόταν ο ίδιος ένδοξος και θα άφηνε ένδοξους απογόνους. Όμως δεν έπρεπε να αποκαλύψει σε κανένα τη σχέση του μαζί της και έπρεπε να λέει πως απέκτησε το γιο του από μια Νύμφη της Ίδης διαφορετικά ο Δίας θα τον χτυπούσε με τον κεραυνό του.

Πολύ γνωστός είναι ο έρωτας της Αφροδίτης για τον Άδωνη, τον ομορφότερο νέο του κόσμου. Η ιστορία αρχίζει από πολύ παλιά. Μια βασιλοπούλα της Συρίας, η Μύρρα, καυχήθηκε ότι ήταν πιο όμορφη από την Αφροδίτη. Η θεά οργισμένη της προκάλεσε έναν ανόσιο έρωτα για τον πατέρα της, κατάφερε να τον ξεγελάσει και ενώθηκε μαζί του για δώδεκα νύχτες. Όταν συνήλθε από την παροδική τρέλα που της είχε στείλει η Αφροδίτη, κατάλαβε το θανάσιμο αμάρτημά της και έτρεξε στο δάσος να κρυφτεί. Η θεά τελικά τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε δέντρο, τη γνωστή Μυρσίνη. Αργότερα ο φλοιός του δέντρου έσκασε και βγήκε ένα παιδί που πήρε το όνομα Άδωνης. Η Αφροδίτη ενθουσιάστηκε από την ομορφιά του βρέφους και για να το προφυλάξει το έδωσε στην Περσεφόνη, τη σύζυγο του Άδη, να το μεγαλώσει στο σκοτεινό της βασίλειο. Όταν όμως ο Άδωνης μεγάλωσε και έγινε ένας πανέμορφος άντρας με πολύ ωραίο κορμί και θεϊκή όψη, η Περσεφόνη, μαγεμένη από την ομορφιά του, τον ερωτεύτηκε και αρνήθηκε να τον δώσει πίσω στην Αφροδίτη. Οι θεές άρχισαν να μαλώνουν και να χτυπιούνται αλλά καμιά δεν μπορούσε να υπερισχύσει. Έτρεξαν λοιπόν στον πάνσοφο Δία να τους λύσει τη διαφορά. Ο Δίας αποφάσισε ότι ο Άδωνης το ένα τρίτο του χρόνου θα το περνούσε δίπλα στην Αφροδίτη, το ένα τρίτο δίπλα στην Περσεφόνη και το υπόλοιπο τρίτο όπου αυτός ήθελε. Έτσι στο εξής ζούσε πάντοτε τέσσερις μήνες στον Κάτω Κόσμο και οκτώ με την Αφροδίτη. Κάθε φορά που ερχόταν η εποχή να εγκαταλείψει τον Άδη και ν' ανέβει πάνω στη γη, η φύση ολόκληρη τον υποδεχόταν με χαρά. Τα χωράφια γίνονταν καταπράσινα, τα λουλούδια και τα δέντρα άνθιζαν και ένα υπέροχο άρωμα πλημμύριζε την ατμόσφαιρα. Η Αφροδίτη εγκατέλειπε το θεϊκό της παλάτι στον Όλυμπο και ζούσε με το νεαρό αγαπημένο της μέσα στα βουνά και τα δάση. Όμως το γεγονός αυτό προκάλεσε την οργή του Άρη, που ζήλευε τον Άδωνη. Έτσι, μια μέρα έστειλε έναν άγριο κάπρο που με τους χαυλιόδοντές του πλήγωσε θανάσιμα το νέο. Λένε μάλιστα πως μόλις η θεά έτρεξε να βοηθήσει τον τραυματισμένο φίλο της, πάτησε ένα αγκάθι και από το αίμα που κύλησε έβαψε κόκκινο ένα τριαντάφυλλο, μέχρι τότε υπήρχαν μόνο άσπρα τριαντάφυλλα. Μια άλλη εκδοχή αφηγείται πως η θεά έχυσε τόσο δάκρυα όσες σταγόνες αίμα κύλησαν από την πληγή του Άδωνη. Από κάθε δάκρυ γεννιόταν ένα τριαντάφυλλο, ενώ από κάθε ρανίδα αίματος φύτρωνε μια ανεμώνη. Οι θυμοί και οι κατάρες της θεάς ήταν ξακουστές και πάρα πολλά ήταν τα θύματά της. Έτσι, όταν η  Αυγή (Ηώ) έσμιξε με τον Άρη, προκάλεσε την οργή της. Για να την εκδικηθεί της ενέπνευσε σφοδρό έρωτα για το Γίγαντα Ωρίωνα. Η Ηώ μέσα στο ερωτικό της πάθος απήγαγε τον πανέμορφο γίγαντα και τον οδήγησε στη Δήλο. Όμως η επιθυμία της δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί με κανένα τρόπο, γιατί ήταν καταδικασμένη από την Αφροδίτη να είναι αιώνια ερωτευμένη.

 Επίσης, με φοβερό τρόπο εκδικήθηκε η θεά τις γυναίκες της Λήμνου που ξέχασαν να της αποδώσουν τιμές. Έστειλε σ' αυτές μια ανυπόφορη μυρωδιά, με αποτέλεσμα να μην τις πλησιάζουν οι άντρες τους, οι οποίοι ζευγάρωναν με κάποιες αιχμάλωτες από τη Θράκη. Οι Λήμνιες για να τους εκδικηθούν τους σκότωσαν όλους και ίδρυσαν μια κοινωνία γυναικών. Πολύ αργότερα έφτασαν στη Λήμνο οι Αργοναύτες, που χάρισαν στις γυναίκες γιους και άρχισε πάλι η φυσιολογική ζωή στο νησί.

Η Αφροδίτη ήθελε να εκδικηθεί με κάθε τρόπο τον Ήλιο, ο οποίος αποκάλυψε στον Ήφαιστο τις απιστίες της. Επειδή όμως δεν μπορούσε να τα βάλει με τον παντοδύναμο θεό, στράφηκε ενάντια στην κόρη του και τις εγγονές του. Πρώτο θύμα της ήταν η Πασιφάη, η γυναίκα του Μίνωα της Κρήτης. Η θεά την κυρίεψε μ' ένα ανόσιο πάθος για έναν ταύρο. Για να καταφέρει το παράλογο αυτό σμίξιμο η κόρη του Ήλιου χρησιμοποίησε το ομοίωμα μιας δαμάλας. Καρπός αυτής της ένωσης ήταν ο Μινώταυρος. Πολλά χρόνια αργότερα σειρά είχαν οι κόρες της Πασιφάης και του Μίνωα. Όταν ο Θησέας ήρθε να παλέψει με τον Μινώταυρο στο Λαβύρινθο, η Αριάδνη μετά από σφοδρό έρωτα που της ενέπνευσε η Αφροδίτη για το βασιλόπουλο της Αθήνας, τον βοήθησε με το μαγικό της μίτο (κουβάρι). Έτσι, πρόδωσε τον πατέρα της για χάρη του εραστή της, ο οποίος τελικά την εγκατέλειψε. Η καταστροφική οργή της θεάς έπληξε και τη Φαίδρα, αδερφή της Αριάδνης. Αρχικά ήταν εξοργισμένη με τον Ιππόλυτο, γιο του Θησέα και μιας αμαζόνας, επειδή την περιφρονούσε και προτιμούσε την Άρτεμη. Τότε έστειλε ακατανίκητο ερωτικό πόθο στη Φαίδρα, τη δεύτερη γυναίκα του Θησέα, για τον πρόγονό της (το παιδί του άντρα της), ο οποίος αντιστεκόταν στον έρωτα της μητριάς του. Αυτή για να τον εκδικηθεί είπε στον άντρα της ότι ο Ιππόλυτος προσπάθησε να τη βιάσει. Η ιστορία αυτή κλείνει με το θάνατο και του Ιππόλυτου και της Φαίδρας.

Η θεά τιμωρεί βέβαια τους αρνητές της, αλλά προστατεύει τους φίλους της. Πολλοί μύθοι παρουσιάζουν την Αφροδίτη να βοηθά θνητούς που είχαν πέσει θύματα ερωτικού πάθους ή με κάποια χειρονομία κέρδισαν τη συμπάθειά της.

Για παράδειγμα, ένας βοσκός, ο Σέλεμνος, με την ομορφιά και τη λεβεντιά του κατάφερε να κατακτήσει τη Νύμφη Αργυρή. Έζησαν μαζί χρόνια, όταν όμως η ομορφιά του τον εγκατέλειψε και τα γεράματα τον κυρίεψαν, η αιώνια νέα και όμορφη Νύμφη τον εγκατέλειψε. Ο Σέλεμνος πέθανε από τη λύπη του. Η Αφροδίτη συγκινημένη από το ερωτικό δράμα του τον μεταμόρφωσε σε ποταμό. Όμως ο Σέλεμνος εξακολουθούσε να είναι λυπημένος και να ταλαιπωρείται από το πάθος του. Η θεά παρενέβη για δεύτερη φορά και του έδωσε το χάρισμα της λησμονιάς. Από τότε όλοι οι νέοι που λούζονταν στα νερά του Σέλεμνου ξεχνούσαν τα ερωτικά τους βάσανα.

Επίσης υπήρχε μια παράδοση στη Λέσβο σύμφωνα με την οποία ένας βαρκάρης, ο Φάωνας, δέχτηκε μετά από παράκληση της θεάς να περάσει δωρεάν στην απέναντι ακτή μια γριά. Η ίδια η Αφροδίτη μεταμορφώθηκε σε γριά για να διαπιστώσει την υπακοή του φτωχού βαρκάρη. Για να τον ανταμείψει του χάρισε ένα μπουκαλάκι με μαγικό φίλτρο. Ο Φάωνας το χρησιμοποίησε και αμέσως έγινε ο ωραιότερος άντρας της Μυτιλήνης, προκαλώντας τον έρωτα όλων των γυναικών.

Ακόμη, η Αφροδίτη συμβούλεψε κάποτε έναν έμπορο από τη Σάμο, τον Δεξικρέοντα, να φορτώσει το πλοίο του μόνο με πόσιμο νερό και να σαλπάρει. Ο έμπορος υπάκουσε στη θεϊκή συμβουλή. Όταν βρέθηκαν στ' ανοιχτά, σταμάτησαν να φυσάνε όλοι οι άνεμοι και τα ιστιοφόρα πλοία ακινητοποιήθηκαν για πολλές μέρες. Σε λίγο άρχισε να τελειώνει το πόσιμο νερό και ο Δεξικρέοντας απόκτησε ολόκληρη περιουσία πουλώντας τα μεγάλα αποθέματα που είχε στο καράβι του. Όταν άρχισαν να φυσάνε πάλι οι άνεμοι και βγήκαν όλοι στη στεριά, αφιέρωσε ένα λαμπρό άγαλμα στην Αφροδίτη.

 Κάποτε, η Αταλάντη, μια βασιλοπούλα της Βοιωτίας, επειδή δεν ήθελε να παντρευτεί, υπέβαλε σε δοκιμασία κάθε παλικάρι που τη ζητούσε σε γάμο. Πιο συγκεκριμένα, η Αταλάντη καλούσε τους επίδοξους γαμπρούς σε αγώνα δρόμου, δίνοντάς τους μάλιστα τη δυνατότητα να ξεκινήσουν πρώτοι. Στη συνέχεια ορμούσε, τους έφτανε και τους σκότωνε. Ο Μελάνιππος, ενώ γνώριζε την τακτική που ακολουθούσε η βασιλοπούλα, παρακινημένος από την Αφροδίτη, δέχτηκε να περάσει τη δοκιμασία. Η θεά του είχε δώσει πολλά χρυσά μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων. Κάθε φορά που ο νέος έβλεπε την Αταλάντη να τον πλησιάζει, έριχνε ένα μήλο και αυτή σταματούσε για να το μαζέψει. Μ' αυτό το κόλπο κατάφερε να βγει πρώτος στον αγώνα δρόμου και να παντρευτεί την ατίθαση κοπέλα.

 Όμως σημαντική είναι η συμμετοχή της Αφροδίτης και στις πιο ξακουστές και φημισμένες πολεμικές επιχειρήσεις της αρχαιότητας. Ιδιαίτερα για τον Τρωικό πόλεμο μπορούμε να πούμε ότι η θεά στάθηκε η αιτία να ξεσπάσει μια δεκάχρονη πολεμική σύρραξη. Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που η Αθηνά, η Ήρα και η Αφροδίτη διεκδίκησαν τον τίτλο της ομορφότερης. Ο Δίας τότε όρισε κριτή τον Πάρη, το βασιλόπουλο της Τροίας, που έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του πάνω στην Ίδη. Σ' αυτά τα ιδιόμορφα καλλιστεία ο Πάρης έδωσε τον τίτλο στη θεά της ομορφιάς με αντάλλαγμα να του χαρίσει την πιο ωραία γυναίκα του κόσμου, την Ελένη, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου. Ο Πάρης πήγε με πλοία στη Σπάρτη και φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο. Τότε η Αφροδίτη κυρίεψε με ακατανίκητο ερωτικό πόθο την Ελένη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πανέμορφη βασιλοπούλα να ακολουθήσει σαν υπνωτισμένη το φιλοξενούμενό της στην Τροία. Η αρπαγή της Ελένης ήταν η αιτία για να ξεσπάσει ο πόλεμος.

Η Αφροδίτη συμμετείχε στον πόλεμο υποστηρίζοντας πάντα τους Τρώες, γιατί Τρώας ήταν ο Πάρης, ο επίσημος προστατευόμενός της, μα και ο Αινείας, ο γιος που απέκτησε από το σμίξιμό της με τον Αγχίση. Η θεά επενέβη σε αποφασιστικής σημασίας στιγμές. Πιο σημαντική ήταν η ανάμειξή της στη μονομαχία του Πάρη με τον Μενέλαο. Οι δυο παρατάξεις είχαν συμφωνήσει ότι η Ελένη θα παραδινόταν στα χέρια του νικητή της μονομαχίας. Τη στιγμή που η νίκη ήταν σίγουρη για τον Μενέλαο, η Αφροδίτη μέσα σ' ένα σύννεφο άρπαξε τον Πάρη και τον μετέφερε στο τρωικό ανάκτορο. Μάλιστα, κυριεύοντας με ερωτικό πόθο πάλι την Ελένη την έριξε στην αγκαλιά του, μολονότι η ίδια στην πραγματικότητα ήθελε να επιστρέψει στο νόμιμο σύζυγό της. Εξάλλου, πάρα πολλές φορές επενέβη στη μάχη για να προστατέψει τον Αινεία, που ήταν ο πιο γενναίος Τρώας μετά τον Έκτορα.

Όταν οι Έλληνες κατάφεραν να κυριέψουν το Ίλιον (Τροία), αυτός με τη βοήθεια της θεάς μητέρας του, πήρε την οικογένειά του, αρκετούς συντρόφους του και με τα καράβια του κατευθύνθηκε στην Ιταλία και ίδρυσε τη Ρώμη.

Ο ρόλος της Αφροδίτης και στην Αργοναυτική εκστρατεία υπήρξε αποφασιστικός. Με την παρέμβασή της, η Μήδεια, η βασιλοπούλα της Κολχίδας, ερωτεύτηκε παράφορα τον Ιάσονα. Για να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει όλους τους δύσκολους άθλους που του έβαζε ο πατέρας της, κατασκεύασε μια μαγική αλοιφή και του τη χάρισε. Μ' αυτήν ο Ιάσονας έγινε ατρόμητος και άρπαξε το χρυσόμαλλο δέρμα. Η Μήδεια ακολούθησε τον εραστή της στην Ελλάδα.

Και σε άλλες στιγμές της εκστρατείας υπήρξε παρέμβαση της θεάς. Όταν οι Αργοναύτες πέρασαν από το νησί των Σειρήνων, τους έσωσε ο Ορφέας παίζοντας με τη λύρα του. Μόνο ο Βούτης, ένα πολύ γενναίο παλικάρι, δεν κατάφερε ν' αντισταθεί στη γοητεία των Σειρήνων και βούτηξε στη θάλασσα για να φτάσει στο νησί τους. Τη στιγμή που πλησίαζε και οι μαγεύτρες τραγουδίστριες ήταν έτοιμες να τον σκοτώσουν, η Αφροδίτη τον άρπαξε και τον μετέφερε σ' ένα ακρωτήρι της Σικελίας.

Η πανέμορφη θεά, εκτός από προστάτιδα του ηδονικού και εξωσυζυγικού έρωτα, παρουσιάζεται μερικές φορές και ως προστάτιδα των νόμιμων ενώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμμετοχή της στην ανατροφή των ορφανών κοριτσιών του Πανδάρεου. Είχε αναλάβει να τις τρέφει με γάλα, γλυκό μέλι και εξαίσιο κρασί. Όταν οι κοπέλες έφτασαν σε ηλικία γάμου, η Αφροδίτη ανέβηκε στον Όλυμπο και ζήτησε από τον Δία τους κατάλληλους συζύγους για τις νεαρές, ώστε να κάνουν έναν ευτυχισμένο γάμο. Στη διάρκεια όμως της απουσίας της οι Άρπυιες άρπαξαν τις κοπέλες και τις έδωσαν ως συνοδούς στις Ερινύες. Εξάλλου, η ίδια η προστάτιδα του νόμιμου έγγαμου βίου, η Ήρα, όταν ήθελε να σαγηνεύσει τον άστατο σύζυγό της, ζητούσε τη βοήθεια της Αφροδίτης. Χωρίς καθόλου να ντρέπεται, ζητούσε να της δανείσει το μαγικό ζωνάρι της όπου ήταν κρυμμένοι οι έρωτες, τα τρυφερά χάδια, οι επιθυμίες και τα γλυκόλογα. Η Αφροδίτη ήταν επίσης και θαλασσινή θεά. Αυτό δηλώνουν άλλωστε οι μύθοι για τη γέννησή της και οι ατέλειωτες περιπέτειές της στα ελληνικά νησιά. Εξάλλου, οι ιστορίες του Φάωνα και του Δεξικρέοντα δείχνουν ότι προστάτευε τους ναυτικούς. Επιπλέον, το άγαλμα της Αναδυόμενης στόλιζε τα περισσότερα λιμάνια της αρχαιότητας.

Η Αφροδίτη ήταν περισσότερο θεά της ομορφιάς και του ηδονικού έρωτα και σπανιότερα προστάτευε τη συζυγική ζωή. Ιερά της σύμβολα ήταν τα λευκά περιστέρια. Μάλιστα ένα ζευγάρι από τα πουλιά αυτά έσερνε το άρμα της. Άλλα σύμβολά της ήταν το μήλο, η παπαρούνα, το άνθος της ροδιάς, το τριαντάφυλλο, η μυρτιά και η ανεμώνη.

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

H Δήμητρα είναι μια από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες θεές του αρχαίου ελληνικού πανθέου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδερφή του Δία, του Ποσειδώνα, του Πλούτωνα, της Ήρας και της Εστίας. Θεά της γονιμότητας και της βλάστησης του εδάφους, προστάτιδα της γης και των προϊόντων της, μάνα των δημητριακών (απ' όπου και το όνομά της) και κυρίως των σιτηρών. Η γέννηση της Δήμητρας -όπως και των αδελφών της- ανάγεται στα πρώτα χρόνια της θεογονίας και ακριβέστερα στην εποχή που ο Κρόνος, γιος του Ουρανού, διεκδίκησε και κατέλαβε με τη βία την εξουσία του κόσμου.

Ο Δίας ήταν ο πρώτος από τους δυο αδερφούς που επιχείρησε να την κερδίσει. Αν και ερωτεύτηκε τη Δήμητρα ξαφνικά, δεν την πόθησε και δεν την πολιόρκησε τόσο όσο την Ήρα. Η συνειδητή και σταθερή αντίσταση της αδερφής του τον έκανε να σκεφτεί τεχνάσματα για να την εξαπατήσει. Μεταμορφωμένος σε ταύρο κατόρθωσε να την ξεγελάσει κι από την ένωσή τους προέκυψε η Περσεφόνη, η μονάκριβη και πολυαγαπημένη κόρη της Δήμητρας.

Άλλος μύθος λέει ότι η απόκρουση από πλευράς Δήμητρας τον ανάγκασε να την αρπάξει και να τη βιάσει κι έπειτα σαν δείγμα μεταμέλειας να της πετάξει στον κόρφο της τα γεννητικά όργανα ενός κριαριού που στο μεταξύ είχε ευνουχίσει. Η Δήμητρα δέχτηκε, ύστερα από την πράξη αυτή, τη μεταμέλεια του αδερφού της και μετά από δέκα μήνες έφερε στο φως την Περσεφόνη, "προϊόν" της ένωσής της με τον πατέρα των θεών.

Ο Ποσειδώνας ήταν ο δεύτερος από τους δυο αδερφούς που επιτέθηκε στη Δήμητρα με ερωτικούς σκοπούς. Η θεά προκειμένου να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε στα κοπάδια του γιου του Απόλλωνα Όνκιου. Ο Ποσειδώνας, πανέξυπνος καθώς ήταν, δεν άργησε να αντιληφθεί το τέχνασμά της. Χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο μεταμορφώθηκε σε ίππο, την κυνήγησε κι έσμιξε μαζί της. Μια κόρη (που δεν επιτρεπόταν να προφερθεί το όνομά της) κι ένα άλογο με μαύρη χαίτη (ο Αρίωνας) ήταν οι καρποί του ερωτικού τους σμιξίματος.

Η Δήμητρα ύστερα από τη συμπεριφορά του αδερφού της ένιωσε προδομένη κι εξαπατημένη. Μη μπορώντας να πνίξει την οργή της, έγινε θεά εκδικητική μέχρι που ξεπλύθηκε από το μίσος και τη μανία στα νερά του ποταμού Λάδωνα και μετονομάστηκε σε Λουσία. Η Ολύμπια θεά, πέρα από το ερωτικό σμίξιμό της με τους δύο αδερφούς της, δέχτηκε και τον έρωτα ενός νεαρού θνητού, τον οποίο και αγάπησε παράφορα.

Στο γάμο του Κάδμου και της Αρμονίας η Δήμητρα γνώρισε τον όμορφο Ιάσονα και αμέσως τον ερωτεύτηκε. Χωρίς αναστολές και ντροπές εγκατέλειψε μαζί του το γάμο και στις αυλακιές ενός τρεις φορές καλά οργωμένου χωραφιού παραδόθηκε στην αγκαλιά του. Μετά την ερωτική τους ένωση, Δήμητρα και Ιάσονας επέστρεψαν στην κοσμική συγκέντρωση με εμφανή τα σημάδια της πράξης τους. Λάσπες στα μπράτσα και στα πόδια έκαναν όλους ν' αντιληφθούν το περιστατικό και να θυμώσουν πολύ. Ιδιαίτερα ο Δίας, που δεν του άρεσε οι θεές να σμίγουν με θνητούς, αντέδρασε βίαια στην ένωση αυτή· κεραυνοβόλησε τον Ιάσονα, ενώ μετά από λίγο χρονικό διάστημα ερχόταν στο φως ο σπόρος του Ιάσονα από την ένωσή του με τη Δήμητρα, ο μικρός Πλούτος.Ο θάνατος του Ιάσονα δεν ήταν το μοναδικό κακό που γνώρισε η Δήμητρα από τον Δία. Μεγαλύτερη ακόμα συμφορά της ήρθε όταν έχασε τη μονάκριβή της κόρη, την Περσεφόνη, ύστερα από μυστική συνεννόηση μεταξύ Δία και Πλούτωνα. Η Περσεφόνη ήταν μια κοπέλα γλυκιά, λαμπερή και προπάντων πολύ όμορφη. Τα νιάτα της, η λάμψη και η δροσιά της μάγευαν όλους όσους την αντίκριζαν και πολλοί ήταν εκείνοι που επιθυμούσαν να την κατακτήσουν. Ασυγκίνητος από τα ξεχωριστά εμφανισιακά της προσόντα δεν μπορούσε να μείνει ούτε ο θεός του Κάτω Κόσμου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή θέλησε να την κάνει γυναίκα του. Σεβόμενος μάλιστα τους στενούς συγγενικούς δεσμούς που τον έδεναν με τη Δήμητρα, ήρθε πρώτα σε επαφή με τον Δία προκειμένου να τον συμβουλευτεί κι έπειτα αποφάσισε να την απαγάγει. Κάποτε η Περσεφόνη είχε βγει να παίξει μαζί με τις κόρες του Ουρανού σ' ένα λιβάδι γεμάτο λουλούδια.

 Καθώς έτρεχε γεμάτη χαρά από εδώ και από εκεί, μαζεύοντας μενεξέδες, κρίνους και υάκινθους, ξαφνικά αντίκρισε ένα πανέμορφο λουλούδι που πραγματικά της τράβηξε την προσοχή· ήταν ένας νάρκισσος, που έφερε εκατό άνθη και που το άρωμά του απλωνόταν σ' όλο το λιβάδι. Η ύπαρξη του εκθαμβωτικού αυτού λουλουδιού δεν ήταν καθόλου τυχαία για εκείνη τη μέρα. Η παρουσία του στο συγκεκριμένο λιβάδι ήταν προϊόν της πονηριάς της θεάς Γαίας που θέλησε να βοηθήσει τον Πλούτωνα να πλανέψει την όμορφη ανιψιά του.

Η μικρή κόρη της Δήμητρας εξυπηρετώντας τους σκοπούς της Γαίας δεν έμεινε καθόλου αδιάφορη απέναντι στο ξεχωριστό αυτό θέαμα· γοητευμένη από την ιδιαίτερη λάμψη του λουλουδιού, θέλησε να το αποκτήσει και για το λόγο αυτόν κίνησε με τα δυο της χέρια να το αγγίξει προκειμένου να το ξεριζώσει. Αμέσως μετά την ενέργειά της αυτή, η γη άνοιξε κι από μέσα της ξεπετάχτηκε ο Πλούτωνας με το χρυσό του άρμα και τα αθάνατά του άλογα. Μάταια η κόρη προσπάθησε ν' αντισταθεί στην απαγωγή. Ο θεός του Κάτω Κόσμου, σκληρός καθώς ήταν, δε συγκινήθηκε μπροστά στα κλάματα και τις παρακλήσεις της. Την άρπαξε με τη βία, την επιβίβασε στο άρμα του και την οδήγησε στο απέραντο σκοτεινό του βασίλειο. Σ' όλη τη διαδρομή η Περσεφόνη έκλαιγε και με σπαρακτική φωνή προσπαθούσε να κάνει αντιληπτή την απαγωγή της, ήταν όμως πολύ δύσκολο. Η ταχύτητα των αλόγων όπως και η τεράστια απόσταση και το χάος που χώριζαν τους δυο κόσμους δε διευκόλυναν στην αποκάλυψη του περιστατικού. Μόνο στη Δήμητρα κατόρθωσε να φτάσει ο απόηχος της φωνής της κόρης της κι αυτός όχι έγκαιρα.

Η Δήμητρα ήταν μια πιστή και αφοσιωμένη στην κόρη της μητέρα. Τρυφερή και γλυκιά, έτρεφε για την Περσεφόνη μια ιδιαίτερη αδυναμία που αντικατοπτριζόταν στη μεταξύ τους σχέση. Όταν ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη, η Δήμητρα πραγματικά αναστατώθηκε. Η σπαρακτική φωνή της κόρης της που έφτασε στα αυτιά της την έκανε ν' ανησυχήσει, να δραστηριοποιηθεί. Ξέσκισε το κάλυμμα του κεφαλιού της, αφαίρεσε τα στολίδια της, έβαλε ένα μαύρο πέπλο σε ένδειξη πένθους και ξεχύθηκε να την ψάξει. Μέρες ολόκληρες έτρεχε σε στεριές και θάλασσες αναζητώντάς την. Για μια περίπου εβδομάδα κανείς δεν της αποκάλυψε την αλήθεια και κανένας οιωνός δεν της είχε φανερωθεί. Είχε αρχίσει να απογοητεύεται...

Βαστώντας αναμμένα δαδιά, η Δήμητρα συνέχιζε τις περιπλανήσεις της άγρυπνη, άλουστη και θεονήστικη. Αν και φανερά αποκαμωμένη, δεν εγκατέλειπε τις προσπάθειές της, αλλά αντίθετα συνέχιζε τις αναζητήσεις της αποφασισμένη.

Την ένατη μέρα συναντά στο δρόμο της την Εκάτη. Αυτή την πληροφορεί ότι και η ίδια πρόλαβε να ακούσει τις σπαρακτικές φωνές της Περσεφόνης, αλλά ότι δε γνωρίζει το λόγο ή το δράστη. Ερχόμενη σε επαφή με την απελπισμένη μητέρα η Εκάτη ευαισθητοποιείται και προθυμοποιείται να τη βοηθήσει· της προτείνει, μάλιστα, να απευθυνθούν στον Ήλιο μια και ήταν ο μόνος, που σαν κατάσκοπος των θεών και των ανθρώπων, θα μπορούσε να τους αποκαλύψει την αλήθεια.

Ο Ήλιος μπροστά στην επίσκεψη της καταβεβλημένης μάνας δε μένει ασυγκίνητος. Ερχόμενος αντιμέτωπος με την αγωνία της, τη συμπονά κι αποφασίζει να της φανερώσει το δράστη της αρπαγής. Κατονομάζει ως δράστη τον Πλούτωνα και κατηγορεί συνάμα ως υπεύθυνο τον Δία γιατί του έδωσε την άδεια και τη συγκατάθεσή του, να πάρει για γυναίκα του την όμορφη Περσεφόνη. Επιπλέον της αποκαλύπτει ότι η διευκόλυνση που παρείχε ο Δίας στο θεό του Κάτω Κόσμου πήγαζε κυρίως από τη θέση του Πλούτωνα και την υπόστασή του καθώς δεν τον θεωρούσε καθόλου αξιοκαταφρόνητο γαμπρό. Η Δήμητρα ακούγοντας τα λεγόμενα του Ήλιου αγανακτά κι αποφασίζει να μην επιστρέψει στον Όλυμπο για να ζητήσει εξηγήσεις. Τα παρηγορητικά λόγια του λαμπερού θεού την πεισμώνουν περισσότερο κι ανένδοτη ετοιμάζεται να συνεχίσει τις αναζητήσεις.

Κατά τις περιπλανήσεις της κανείς δεν μπορεί να την αναγνωρίσει. Η κούραση και η εξάντληση είχαν αλλοιώσει τη θεϊκή της υπόσταση έτσι ώστε κανείς και τίποτα να μην μπορεί να την αντιληφθεί. Κάποτε και μετά από πολύ δρόμο η πληγωμένη μητέρα φτάνει στην Ελευσίνα, κοντά στο παλάτι του έξυπνου βασιλιά της Κελεού. Η θεά κατάκοπη κάθεται δίπλα στο πηγάδι της Παρθένου, κάτω από μια ελιά, λίγο να ξεκουραστεί. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με τις τέσσερις κόρες του Κελεού (την Καλλιδίκη, την Κλεισιδίκη, τη Δημώ και την Καλλιθόη) που είχαν πάει στο πηγάδι με τις στάμνες τους για να πάρουν νερό. Για να μη γίνει αντιληπτή η Δήμητρα μεταμορφώνεται σε σεβάσμια γερόντισσα και ζητά τη βοήθεια των τεσσάρων κοριτσιών. Οι κοπέλες βλέποντας την άθλια κατάσταση της γριούλας τη λυπούνται και προθυμοποιούνται να τη βοηθήσουν· την καλούν στο παλάτι αλλά της ζητούν προηγουμένως κάποιες πληροφορίες για την καταγωγή της. Η Δήμητρα δεν αρνιέται την πρόταση - παράκληση των κοριτσιών, αλλά αποφασισμένη να μην αποκαλύψει τον πραγματικό της εαυτό, σκαρφίζεται ένα παραμύθι: τους λέει ότι το όνομά της είναι Διδώ κι ότι κατάγεται από την Κρήτη. Τους φανερώνει επίσης ότι κάποτε την άρπαξαν πειρατές για να την πουλήσουν αλλά δεν το κατόρθωσαν· κοντά στο Θορικό τους ξέφυγε και παίρνοντας έναν άγνωστο γι' αυτή δρόμο εξαφανίστηκε· έτσι κάπως περιπλανώμενη έφτασε στα μέρη αυτά χωρίς στον ήλιο μοίρα κι έχοντας απόλυτη ανάγκη από συμπαράσταση και βοήθεια...

Οι τέσσερις κόρες του Κελεού συγκινήθηκαν με την ιστορία της γερόντισσας κι έχοντας ήδη πάρει από την ίδια και επιπλέον πληροφορίες για τα προσόντα της γύρω από τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών, αποφασίζουν να την πάρουν μαζί τους και να της συμπαρασταθούν. Κατά τη διαδρομή, η ομορφότερη κόρη του Κελεού, η Καλλιδίκη, αναλαμβάνει να κατατοπίσει την ξένη γύρω από την περιοχή. Της παρουσιάζει την πόλη, τα μεγάλα σπίτια της χώρας και τη διαβεβαιώνει για την χωρίς άλλο εύκολη ανεύρεση καταλύματος και δουλειάς σ' ένα από αυτά. Επίσης της δηλώνει ότι οι γονείς της, τώρα στα γεράματά τους, έχουν αποκτήσει ένα αγόρι που σίγουρα χρειάζεται επιπλέον φροντίδα από κάποια γυναίκα ειδική. Φτάνοντας στο παλάτι τα τέσσερα κορίτσια αφήνουν για λίγο τη θεά και τρέχουν να ενημερώσουν τη μητέρα τους για το συμβάν. Εκείνη ακούγοντας με μεγάλη προσοχή τις ιστορίες γύρω από τον ποιόν της γερόντισσας δέχεται πρόθυμα να τη βοηθήσει και στέλνει τις κόρες της να τη φωνάξουν. Οι κόρες τρέχουν χαρούμενες έξω στη Δήμητρα, την παίρνουν και τη συνοδεύουν στο παλάτι. Η Δήμητρα σκυμμένη, με καλυμμένο το πρόσωπο και μαυροφορεμένη, περνά το κατώφλι κι έρχεται αντιμέτωπη με τη βασίλισσα και το μικρό της γιο που καθόταν απέναντι της σε θρονί. Με την είσοδό της ο χώρος γεμίζει φως ενώ το κεφάλι της ακουμπά στο ταβάνι. Η βασίλισσα αρχικά ταράζεται, τρομάζει, όμως στη συνέχεια το δέος την αναγκάζει να σηκωθεί και να προσφέρει το θρονί της στην άγνωστη εκθαμβωτική ξένη. Η Δήμητρα μη θέλοντας ακόμη να αποκαλυφθεί αλλά ούτε και να παραβεί το εθιμοτυπικό που απαιτεί ευλάβεια και σεβασμό του οποιουδήποτε απέναντι σε μια βασίλισσα, αρνείται την τιμητική θέση που της προσφέρει η βασίλισσα και κάθεται σ' ένα χαμηλό σκαμνί σκεπασμένο από προβιά που της δίνεται από την υπηρέτρια Ιάμβη. Η δύσκολη αποστολή που έχει αναλάβει και η απόγνωση στην οποία βρίσκεται δεν την αφήνουν να εκφραστεί ελεύθερα. Σιωπηλή και ήσυχη, φανερά δυστυχισμένη και απελπισμένη, στέκεται ακίνητη με τα μάτια ριγμένα στο έδαφος. 

Η ατμόσφαιρα γίνεται ιδιαίτερα βαριά και η υπηρέτρια Ιάμβη προκειμένου να την ελαφρύνει και να της δώσει έναν πιο χαρούμενο τόνο αρχίζει να κάνει αστεία. Τα χαριτωμένα της πειράγματα κανένα δεν άφησαν αδιάφορο. Ακόμη και η Δήμητρα παρασύρεται από το γενικότερο διασκεδαστικό κλίμα κι αρχίζει να γελά. Η βασίλισσα Μετάνειρα χαίρεται με την έστω πρόσκαιρη αλλαγή της διάθεσης της γερόντισσας. Γεμάτη καλοσύνη και συμπάθεια της προσφέρει μια κούπα κρασί αλλά η Δήμητρα, εξαιτίας του πένθους της, δεν το δέχεται. Αντίθετα λόγω της εξάντλησης και της πολυήμερης αφαγίας της προτιμά να ζητήσει από τη βασίλισσα έναν κυκεώνα, δηλαδή χυλό από κριθάρι, νερό και δυόσμο. Η μητέρα των τεσσάρων πανέμορφων κοριτσιών δεν της το αρνείται κι αμέσως προστάζει κάποιον να της τον παρασκευάσει και να της τον φέρει.

Η Δήμητρα με βουλιμία τρώει το παρασκεύασμα και τελειώνοντάς το ανακοινώνει την πρόθεσή της να αναλάβει την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του μικρού γιου της βασιλικής οικογένειας, του Δημοφώντα.

Με μεγάλη χαρά και αντιλαμβανόμενη την ιδιαιτερότητα της ξένης, η βασίλισσα Μετάνειρα δέχεται να εμπιστευτεί το μονάκριβο γιο της στα χέρια της. Η Δήμητρα, με τη μορφή της δυστυχισμένης γερόντισσας, παίρνει από την πλευρά της μεγάλες δεσμεύσεις γύρω από το μεγάλωμα και την περιποίηση του παιδιού. Υπόσχεται ενώπιον όλων ότι τίποτε δεν πρόκειται να λείψει από το παιδί, ότι ποτέ και σε τίποτα δε θα υστερήσει, ούτε και ποτέ θα αρρωστήσει. Οι δηλώσεις της ξένης αφήνουν τους πάντες έκπληκτους. Κανείς ως αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να φανταστεί ότι πίσω απ' αυτά τα σοβαροφανή και πολύ δεσμευτικά λόγια κρύβεται μια θεά. Όλοι τους είναι μαγεμένοι απ' αυτό το ιδιαίτερο που εκπέμπει η ξένη, κανείς όμως δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί. Το μεγάλωμα του Δημοφώντα και η ειδική μεταχείριση από μέρους της γερόντισσας θα τους ερμηνεύσει αυτό που ως τώρα θεωρούν καταπληκτικό και ανεξήγητο.

Η Δήμητρα αναλαμβάνει ευθύς αμέσως το μεγάλωμα του παιδιού με τρόπο πραγματικά ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Χωρίς να το θηλάζει και χωρίς να το ταΐζει, το αλείφει καθημερινά με αμβροσία, το φυσά με την ανάσα της και τη νύχτα το βάζει πάνω σε μια δυνατή φωτιά για να γίνει ανθεκτικό κι αθάνατο. Η προσφορά από μέρους της ενός τέτοιου δώρου είναι γι' αυτήν η καλύτερη ένδειξη ευγνωμοσύνης και η καλύτερη ανταμοιβή προς το βασιλικό ζεύγος για τα καλά που της δόθηκαν. Η ανατροφή του Δημοφώντα συνεχιζόταν με την ίδια τακτική ώσπου κάποια μέρα, εντελώς ξαφνικά, εμφανίζεται η Μετάνειρα και αντιλαμβάνεται την περίεργη μέθοδο της ξένης. Η βασίλισσα ταράζεται από το θέαμα και διαμαρτύρεται έντονα. Μη γνωρίζοντας τη θεϊκή καταγωγή της άγνωστης γερόντισσας, θυμώνει με τη συμπεριφορά της κι αρχίζει να εκτοξεύει απειλές με πολύ άσχημο τρόπο. Η Δήμητρα μπροστά στις αντιδράσεις της βασίλισσας εξοργίζεται και αποφασίζει να αποκαλύψει την ταυτότητά της. Δε δέχεται κανέναν συμβιβασμό και φανερώνει την από εδώ και στο εξής πορεία της μοίρας του Δημοφώντα. Επιπλέον, απαιτεί την κατασκευή ενός μεγάλου ναού με βωμό προς τιμή της, που θα χτιστεί, σύμφωνα με τις επιθυμίες της, κάτω από τα τείχη της πόλης και πάνω στο λόφο που βρίσκεται κοντά στο Καλλίχορο πηγάδι. Τέλος, ανακοινώνει την παρουσία συγκεκριμένων γιορτών προς τιμή της προκειμένου μελλοντικά να καθιερωθεί και στο χώρο τους η λατρεία της. Αυτές τις δηλώσεις κάνει η Δήμητρα και παίρνοντας την πραγματική της μορφή σηκώνεται και φεύγει. Η βασίλισσα, όπως και το γύρω πλήθος, μένει έκθαμβη και σαστισμένη.

Το μικρό αγόρι καταλαβαίνοντας ίσως την ουσιαστική απώλεια της παραμάνας του απαρηγόρητα κλαίει. Η πραγματοποίηση των επιθυμιών της θεάς γίνεται τώρα πρωταρχική μέριμνα της βασιλικής οικογένειας. Το πρωί της επόμενης μέρας ενημερώνεται ο Κελεός και συγκεντρώνει όλο το λαό για να του ανακοινώσει τις προθέσεις του. Χωρίς καθυστερήσεις προστάζει το χτίσιμο του αφιερωμένου προς τη θεά Δήμητρα ναού και ζητά την όσο το δυνατόν γρηγορότερη ολοκλήρωσή του. Η Δήμητρα απογοητευμένη και απελπισμένη κλείνεται στον πανέτοιμο πια ναό της κι αρνείται να επιστρέψει στον Όλυμπο. Αγανακτισμένη από τις συμφορές που τη βρήκαν κι από τις αντίξοες καταστάσεις που μέχρι τώρα βίωσε και βιώνει στέλνει σ' ολόκληρο τον κόσμο τη μεγαλύτερη δυστυχία που θα μπορούσε ποτέ να του έρθει. Αναγκάζει τους σπόρους να μείνουν κρυμμένοι μέσα στο χώμα και καθιστά τη γη άγονη κι ανίκανη να βλαστήσει.

Ο Δίας βλέποντας την ανθρωπότητα να κινδυνεύει με αφανισμό, αναγκάζεται να ευαισθητοποιηθεί. Στέλνει πρωταρχικά τη χαριτωμένη Ίριδα στην Ελευσίνα για να πείσει τη Δήμητρα να επιστρέψει στον Όλυμπο, αλλά μάταια. Η θεά αποφασισμένη να μην αλλάξει στάση και συμπεριφορά, τη στέλνει πίσω άπραγη κι αυτήν όπως κι όλους τους υπόλοιπους μακάριους θεούς που πήγαν με τα δώρα τους για να την επισκεφτούν και να τη μεταπείσουν. Ο πατέρας των θεών βλέποντας τις προσπάθειές του να αποβαίνουν άκαρπες βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο. Μην μπορώντας να σκεφτεί τίποτε άλλο αποτελεσματικότερο αποφασίζει ο ίδιος να μεσολαβήσει· στέλνει τον Ερμή στον Πλούτωνα και καταφέρνει να τον πείσει ν' αφήσει την Περσεφόνη ελεύθερη να επιστρέψει στη μητέρα της. Ο Πλούτωνας υπακούει στα λόγια του μικρότερου αδερφού του και δέχεται να απελευθερώσει την όμορφη γυναίκα του, δεν αποκαλύπτει όμως τις ειλικρινείς του προθέσεις. Αποχαιρετώντας την Περσεφόνη ο αδίστακτος θεός του Κάτω Κόσμου της προσφέρει να φάει το γλυκό σπόρο κάποιου ροδιού έτσι ώστε να μη θελήσει ποτέ να επιστρέψει μόνιμα στη μητέρα της. Μετά τα αποχαιρετιστήρια, ο Ερμής παίρνει την όμορφη κόρη, ζεύει το άρμα του και την πηγαίνει στη μητέρα της στην Ελευσίνα. Η Δήμητρα αντικρίζοντας τη χαμένη της κόρη πέφτει στην αγκαλιά της πλημμυρισμένη από χαρά. Δεν μπορεί να πιστέψει τον ερχομό της κόρης της, όπως και δεν μπορεί να φανταστεί κάποια τίμια συναλλαγή μεταξύ των δύο αδερφών της. Γνωρίζοντας την εμμονή του Πλούτωνα κι έχοντας συναίσθηση του εγωισμού και του πείσματος που τον διακρίνει, ρωτά την κόρη της αν ο αδερφός της φεύγοντας της έδωσε τίποτα να φάει. Η Περσεφόνη, αθώα καθώς ήταν, περιγράφει στη μητέρα της με λεπτομέρειες το περιστατικό με το ρόδι.

Η Δήμητρα στενοχωρημένη καταλαβαίνει τη σημασία του γεγονότος και δηλώνει στην κόρη της ότι τώρα πια θα είναι υποχρεωμένη να μένει το ένα τρίτο του χρόνου κοντά στον άντρα της και τα υπόλοιπα δύο τρίτα κοντά της. Το αποτέλεσμα χωρίς να είναι το αναμενόμενο για μάνα και κόρη δεν τις αφήνει δυσαρεστημένες. Χαρούμενες που βρίσκουν μετά από τόση περιπέτεια και δυστυχία η μια την άλλη, δέχονται στο μεταξύ την επίσκεψη της Ρέας ύστερα από αίτημα του Δία. Η μητέρα των θεών ευχαριστημένη και ικανοποιημένη από το τελικό αντάμωμα, προτείνει ως μεσολαβητής του γιου της την επιστροφή και των δύο (Δήμητρας και Περσεφόνης) στον Όλυμπο. Κανείς τελικά δεν αρνιέται το συμβιβασμό. Η Δήμητρα δέχεται την πρόσκληση και εισακούει την παράκληση του Δία να θέσει τέρμα στις συμφορές που βρήκαν τη γη. Με την επιστροφή τους τα πάντα γίνονται όπως πριν και η φύση στο σύνολό της ανθίζει και καρποφορεί. Η Δήμητρα ευτυχισμένη πια δε στέκεται μόνο στο επίπεδο της φύσης και της ευφορίας της, αλλά επιπλέον αναλαμβάνει να διδάξει στους βασιλιάδες τις ιερές τελετές και να τους μυήσει στις μυστηριακές λατρείες.

Σύμφωνα με το μύθο, τον καιρό που η Δήμητρα έψαχνε την κόρη της Περσεφόνη ήρθε σε επαφή με ορισμένα άτομα.

Πρώτος ήταν ο Φύταλος, ο οποίος στην περιοχή του Κηφισού είχε δεχτεί να τη φιλοξενήσει όταν αυτή καταπονημένη από τις περιπέτειες έψαχνε κατάλυμα για να ξαποστάσει. Δεύτερος ήταν ο Ασκάλαβος, ο γιος μιας χωριάτισσας, της Μίσμης, που βλέποντας τη Δήμητρα να τρώει με λαιμαργία αυτό (αλεύρι με νερό) που η μητέρα του της πρόσφερε, σ' ένα διάλειμμα της κοπιαστικής της πεζοπορίας, άρχισε να γελά με ειρωνεία. Η θεά παρεξηγήθηκε με την αντίδραση του μικρού αγοριού και το μεταμόρφωσε σε σαύρα.

Τελευταίος ήταν ο Τάνταλος, ο οποίος χωρίς να έχει σχέση με τις ταλαιπωρίες που υπέστη η Δήμητρα, συνδέεται μ' αυτήν μ' ένα περιστατικό της συγκεκριμένης περιόδου. Όταν, λοιπόν, ο Τάνταλος πρόσφερε στους θεούς το κρέας του γιου του για να τους δοκιμάσει, όλοι το κατάλαβαν και το αρνήθηκαν, εκτός της Δήμητρας, που αφηρημένη καθώς ήταν για το χαμό της κόρης της έφαγε ένα κομμάτι.Πολλοί ήταν εκείνοι που απευθύνονταν στη θεά Δήμητρα για να τους βοηθήσει. Η καλοσύνη της και η ευσπλαχνία της ήταν στοιχεία που βεβαίωναν την καλοπροαίρετη επιτυχία ενός οποιουδήποτε αιτήματος - εγχειρήματος.

Ο Ηρακλής προτού κατέβει στον Άδη, για να φέρει τον Κέρβερο, ζήτησε τη βοήθεια της Δήμητρας για να τον εξαγνίσει από το φόνο των Κενταύρων. Η θεά έκανε τον καθαρμό του Ηρακλή, αφού ίδρυσε τα μικρά ελευσίνια μυστήρια προκειμένου αργότερα να μπορέσει να μυηθεί σ' αυτά. Η Μήδεια, εξάλλου, φτάνοντας στην Κόρινθο είχε σώσει τους πολίτες από το λοιμό καθιερώνοντας θυσίες στη Δήμητρα κι εξευμενίζοντας κατ' εξακολούθηση τη θεά. Η Δήμητρα ως θεά απαιτούσε κι αυτή το σεβασμό των πιστών της.

Η εκδικητική της μανία έφτανε ανελέητη σ' αυτόν που δεν την τιμούσε και δεν τη λάτρευε όπως της άξιζε. Αν και δεν υπάρχουν πολλά παραδείγματα παρόμοιας συμπεριφοράς της, ένα είναι κυρίως γνωστό και αρκετά χαρακτηριστικό.

Κάποτε ζούσε στη Θεσσαλία ο Ερυσίχθονας, ο γιος του Τριόπου, άνδρας ιδιαίτερα άξεστος και ασεβής. Στον κάμπο του Δωτίου, όπου βασίλευε, οι Πελασγοί, από τα παλιά χρόνια, είχαν αφιερώσει στη Δήμητρα ένα πυκνό δάσος από πεύκα, αχλαδιές, μηλιές κ.λ.π. Κάποια στιγμή ο νεαρός βασιλιάς θέλησε να μεγαλώσει το παλάτι του χτίζοντας μια αίθουσα για τα συμπόσιά του. Την απαραίτητη για το σκοπό αυτόν ξυλεία σκέφτηκε να την προμηθευτεί από το άλσος που ήταν αφιερωμένο στη θεά. Συγκέντρωσε λοιπόν 20 δαυλούς και ξεκίνησε για το άλσος. Φτάνοντας εκεί διάλεξε μια λεύκα και διέταξε κάποιον δούλο να την κάψει. Η Δήμητρα παίρνοντας τη μορφή μιας ηλικιωμένης γυναίκας προσπάθησε να τον αποτρέψει θυμίζοντάς του την αγιότητα των δέντρων. Ο Ερυσίχθονας δεν την άκουσε· έκοψε το δέντρο και αποκεφάλισε, μάλιστα, κι έναν από τους δούλους του που αρνήθηκε να υπακούσει στη διαταγή του. Η Δήμητρα ύστερα από την πράξη του αυτή δεν τον άφησε ατιμώρητο· τον καταδίκασε σε μια πείνα που με τίποτα δεν μπορούσε να χορτάσει.

Για μια άπρεπη πράξη του η Δήμητρα τιμώρησε και τον Ασκάλαφο, το γιο του Αχέροντα ποταμού του Κάτω Κόσμου και της Γοργύρας. Όταν αυτός είδε και διέδωσε ότι η Περσεφόνη έφαγε το ρόδι από τον Πλούτωνα, η Δήμητρα οργίστηκε· του έριξε μια τεράστια πέτρα από πάνω του, η οποία τον πλάκωνε μέχρι που τον απελευθέρωσε ο Ηρακλής. Η θεά ακόμα κι ύστερα από την ενέργεια αυτή του Ηρακλή, μην μπορώντας να συγχωρήσει ποτέ την πράξη του, τον μεταμόρφωσε σε κουκουβάγια.

.

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρά ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικες

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

 

Φυσικό ή Υπερφυσικό; Ίσως έχετε έρθει κι εσείς σε επαφή με αυτό το φαινόμενο που τις περισσότερες φορές κάνει απρόοπτα και τυχαία την εμφάνισή του στις φωτογραφίες. Συνήθως δεν γίνεται αντιληπτό από τους παρόντες παρά μόνο μετά την εμφάνιση του φιλμ ή την εκτύπωση της φωτογραφίας. Και τότε σε ορισμένες από αυτές απεικονίζονται μαζί με τα πρόσωπα και τα τοπία και κάποια φωτεινά σχήματα που άλλοτε μοιάζουν σαν δαχτυλίδια καπνού, άλλοτε έχουν ακανόνιστη μορφή , άλλοτε θυμίζουν ανθρώπινη φιγούρα, σερπαντίνα ή χαρτοπόλεμο αλλά τις περισσότερες φορές έχουν τη μορφή σφαιρών γι αυτό και τους έχει δοθεί το όνομα orbs (ουράνιες σφαίρες). Μπορεί να σας φαίνεται κάτι νέο και δεν έχετε άδικο. Είναι. Όμως πρόκειται για μια πραγματικότητα που αποκτά όλο και περισσότερους ενδιαφερόμενους. Για να αντιληφθεί κανείς την έκρηξη των πληροφοριών γύρω από αυτό το θέμα αρκεί να βάλει τις λέξεις «ghost orbs» σε μια μηχανή αναζήτησης του Ίντερνετ και θα βρεθεί μπροστά σε τουλάχιστον μισό εκατομμύριο σελίδες. Οι σχετικές φωτογραφίες έχουν κατακλύσει μάλιστα τόσο πολύ τους οργανισμούς που ασχολούνται με την έρευνα των παραφυσικών φαινομένων που πολλοί από αυτούς δεν δέχονται πια άλλες παρά μόνο αν εμφανίζουν κάτι εξαιρετικό, πέρα από τα «απλά, συνηθισμένα οrbs". Με λίγα λόγια βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο που ενώ μόλις αρχίζει να γίνεται μαζικά αντιληπτό είναι την ίδια στιγμή και πολύ κοινό ακριβώς λόγω της όλο και συχνότερης παρουσίας του. Πολλοί αποδίδουν την πρόσφατη αύξηση των φωτογραφιών όπου εμφανίζονται αυτά τα λαμπερά ανεξήγητα σχήματα στη διάδοση των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών που ευνοούν τη λήψη πολύ μεγαλύτερου αριθμού φωτογραφιών και έτσι αυξάνουν τις πιθανότητες να αποτυπώσουν και ενσταντανέ όπου ήταν παρόν το φαινόμενο των orbs. Η αλήθεια είναι πως πράγματι όταν οι μηχανές με φιλμ άρχισαν να αντικαθίστανται από τις ψηφιακές οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο άρχισαν να παρατηρούν κυκλικές ή σφαιρικές φωτεινές οπτικές ανωμαλίες στις ψηφιακές φωτογραφίες οι οποίες δεν ήταν ορατές στο γυμνό μάτι. Ωστόσο, αυτά είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους και νωρίτερα αλλά ήταν πιο σπάνια. Αλλά τι είναι τελικά; Κι όμως υπάρχουν! Οι απόψεις και οι θεωρίες που έχουν προταθεί από τους ενθουσιώδεις αναζητητές του υπερφυσικού ξεκινούν από τα όντα άλλων διαστάσεων και φτάνουν ως τα μυστικά στρατιωτικά όπλα ενώ δεν λείπουν κι αυτοί που υποστηρίζουν πως πρόκειται για ατέλειες του φακού των ψηφιακών μηχανών ή απλά για απάτη. Όμως στο παιχνίδι έχουν μπει πλέον και οι επιστήμονες όπως ο Δρ. Μάικλ Λέντγουιθ ο οποίος υποστηρίζει πως είμαστε στα πρόθυρα μιας συναρπαστικής ανακάλυψης για το σύμπαν στο οποίο ζούμε. «Αν και το φαινόμενο σπάνια γίνεται αντιληπτό με γυμνό μάτι, οι φωτογραφικές μηχανές μας επιτρέπουν να δούμε κάτι που φαινομενικά είναι αόρατο ωστόσο απολύτως υπαρκτό και αληθινό», εξηγεί. Κάτι αντίστοιχο συνέβη με την ανακάλυψη του μικροσκοπίου που έφερε στο φως τους μικροοργανισμούς, τα βακτηρίδια και τα μικρόβια που κανένα γυμνό μάτι δεν μπορεί να δει. Δυστυχώς τείνουμε να πιστέψουμε ως αληθινό μόνο ότι εμπίπτει στο στενό φάσμα των πέντε αισθήσεών μας. Όμως υπάρχουν πολύ υπαρκτές πραγματικότητες οι οποίες είναι πανίσχυρες και συχνά μοιραίες όπως λ.χ. η ραδιενεργός ακτινοβολία που οι εξωτερικές μας αισθήσεις δεν μπορούν να ανιχνεύσουν παρά μόνο από τα αποτελέσματά τους. Το φαινόμενο των οrbs λοιπόν , βάζει τώρα στη ζωή μας κάτι που ενώ φαίνεται καινούργιο μπορεί να ήταν πάντα εκεί αλλά εμείς απλώς δεν το αντιλαμβανόμασταν. «Μπορεί να βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι που να τινάζει στον αέρα τα όρια ανάμεσα στην υλική και την πνευματική ύπαρξη» σχολιάζει ο Δρ. Λέντγουιθ ο οποίος είναι από τους βαθύτερους γνώστες του θέματος καθώς το ερευνά για περισσότερα από 20 χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 είχε αρχίσει μια συστηματική μελέτη των οrbs σε κάθε είδους συνθήκες φωτός και καιρικών συνθηκών και συγκέντρωσε περισσότερες από 100.000 φωτογραφίες τις οποίες τράβηξε ο ίδιος προσωπικά. Το συμπέρασμά του είναι πως δεν πρόκειται για τυχαίες αλλοιώσεις της εικόνας αλλά για ένα είδος όντων τα οποία μπορούν να πάρουν διάφορα σχήματα χρησιμοποιώντας αυτό που οι φυσικοί περιγράφουν ως «πλάσμα» ή τέταρτη κατάσταση της ύλης. (Πρόκειται για ένα είδος ιονισμένων αερίων). Τα ονόμασε μάλιστα «πλασμοειδή» και αναφέρει ότι σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του μπορούν να εμφανιστούν ή να εξαφανιστούν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Υπερ-επικοινωνία με άλλες διαστάσεις Τι είναι όμως αυτά τα παράξενα φωτεινά σχήματα; Για τους σκεπτικιστές και τους οπαδούς της φυσικής θεωρίας πρόκειται για φωτογραφικά λάθη που προκλήθηκαν είτε από σκόνη, γύρη ή υγρασία στο φακό της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής είτε για μικροσωματίδια που έχουν εισχωρήσει μέσα στο σώμα της μηχανής ή βρίσκονται πάνω ή πίσω από το φακό της. Αυτά τα ξένα αλλά απολύτως φυσικά στοιχεία αλληλεπιδρώντας με το φλας παράγουν τελικά φωτογραφίες διάστικτες από φωτεινά σχήματα. Το βέβαιο είναι πως πολλές από τις φερόμενες ως φωτογραφίες orbs ανήκουν ακριβώς σ' αυτή την κατηγορία με τη λογική και κατανοητή εξήγηση. Ωστόσο δεν είναι όλες έτσι. Οι κυνηγοί φαντασμάτων και οι ερευνητές του παραφυσικού υποστηρίζουν πως αυτές οι φωτεινές ή ομιχλώδεις λάμψεις εμφανίζονται συχνότερα σε φωτογραφίες τραβηγμένες σε περιοχές που θεωρούνται ενεργειακές πύλες, δηλαδή σε αρχαία κτίσματα, νεκροταφεία, χώρους που θεωρούνται στοιχειωμένοι, καθώς και σε ναούς ή μνημεία. Οι οπαδοί των θεωριών συνομωσίας πιστεύουν πάλι πως δεν υπάρχει καμιά ειδική τοποθεσία που ευνοεί την εμφάνισή τους απλούστατα γιατί πρόκειται για μυστικά όπλα και στρατιωτικά πειράματα που γίνονται οπουδήποτε. Κάποιοι ερευνητές των UFO πιστεύουν πως πρόκειται για κάποιο είδος έμβιων συσκευών ενός εξωγήινου πολιτισμού που καταγράφει τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Είναι , λένε κάτι σαν κάμερα, που μεταφέρει πληροφορίες σε μακρινά σημεία του σύμπαντος. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως πρόκειται για εκδηλώσεις άϋλων οντοτήτων όπως οι άγγελοι, τα πνεύματα ή τα ξωτικά. Την άποψη αυτή ενισχύουν μάλιστα επικαλούμενοι τα φαινόμενα εκτοπλάσματος που είχαν καταγραφεί στις αρχές του 20ου αιώνα σε πνευματιστικές συνεδρίες. Εκείνη την περίοδο ήταν σε μεγάλη άνθιση ο πνευματισμός και κάθε παρέα διανοουμένων θεωρούσε εκ των ων ουκ άνευ τις συγκεντρώσεις που είχαν ως στόχο την επικοινωνία με τα πνεύματα. Μερικά από τα ισχυρά μέντιουμ που αποτελούσαν τον σύνδεσμο ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των πνευμάτων είχαν την ικανότητα να εκπέμπουν από το στόμα τους ένα είδος μικρού φωτεινού νέφους, κάτι σαν λεπτή ομίχλη την οποία σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες μπορούσε να χρησιμοποιήσει το πνεύμα για να γίνει κατά κάποιον τρόπο ορατό. Αυτή η ουσία ονομαζόταν εκτόπλασμα. Παρά τις σχετικές μαρτυρίες και κάποιες θρυλικές φωτογραφίες η επικρατούσα άποψη είναι πως επρόκειτο για απάτη βοηθούμενη από την επιθυμία των παρευρισκομένων να πιστέψουν σε κάτι υπερφυσικό. Παρ' όλα αυτά δεν θεωρούνται όλες οι σχετικές περιπτώσεις απάτη και σύμφωνα με κάποιους ψυχικούς ερευνητές τα orbs ίσως δεν είναι παρά εκτόπλασμα. Για τους φυσικούς όλα αυτά δεν έχουν τόση σημασία όσο οι νόμοι κάτω από τους οποίους λειτουργούν και οι φυσικές εξηγήσεις που μπορούν να δοθούν. « Δεν με ενδιαφέρει πώς θα το ονομάσετε όσο να επιβεβαιώσω την ύπαρξη του φαινομένου ως κάτι πέρα από τα παιχνίδια του φακού και του φλας και να κατανοήσω τους μηχανισμούς και τις αιτίες πίσω από αυτό» σχολιάζει ο Δρ Λέντγουιθ. Έτσι ανάλογα με την οπτική γωνία του κάθε παρατηρητή τα οrbs αποκτούν κι άλλη ορολογία αλλά και ερμηνεία. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι όταν η επιστήμη συναντά τη μεταφυσική και οι θεωρίες της ολογραφίας και των μαθηματικών συνδυάζονται με τις μυστηριώδεις «δονήσεις» για να δώσουν μια εξήγηση . Υπερδιαστατικά Όντα Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Self Mastery Earth υποστηρίζουν την προχωρημένη άποψη πως τα orbs είναι στην ουσία πνευματικές εκδηλώσεις που αποτελούν προεκτάσεις της συνειδητότητας. « Όταν δεν είμαστε σε υλική μορφή συχνά ταξιδεύουμε σαν σφαίρες φωτός σε άλλες διαστάσεις που βρίσκονται πέρα από τα όρια της γνωστής επιστήμης. Στο σύμπαν μας μπορούμε μέχρι στιγμής να μετρήσουμε και να ανιχνεύσουμε μόνο το 1%. Όλοι οι φυσικοί πιστεύουν ότι υπάρχει ένα 99% αχαρτογράφητο και απροσμέτρητο . Υπάρχουν πολλαπλά επίπεδα και διαστάσεις και τα orbs είναι ένα προϊόν αυτών των επιπέδων και διαστάσεων» λένε. Ίσως λοιπόν πράγματι να πρόκειται για κάτι που πάντα ήταν εκεί αλλά γίνεται ορατό σήμερα επειδή έχουμε τα εργαλεία να το ανιχνεύσουμε ακριβώς όπως ένα αόρατο κάποτε μακρινό άστρο ανακαλύπτεται μόνο χάρη στα διαστημικά τηλεσκόπια. Πώς όμως γίνονται ορατά; Σύμφωνα με μια από τις κυρίαρχες θεωρίες πρόκειται για ενέργεια που μεταδίδεται στο πνευματικό πεδίο από μια φυσική πηγή όπως οι γραμμές του ηλεκτρικού, οι μπαταρίες ακόμα και οι άνθρωποι κι έτσι μπορεί και γίνεται ορατός αυτός ο υπερβατικός κόσμος που βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με τον δικό μας μέσα από νόμους που τώρα μόλις αρχίζουν να ανιχνεύονται. Αν είναι έτσι τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκδήλωση του εξίσου μυστηριώδους φαινομένου που ονομάζεται υπερ-επικοινωνία. Μια ομάδα Ρώσων επιστημόνων που ασχολείται με το θέμα επισημαίνει πως φαινόμενα υπερ- επικοινωνίας παρουσιάζονται ήδη στο γνωστό μας σύμπαν αν και παραμένουν ανεξήγητα. Φέρνουν για παράδειγμα αυτό που συμβαίνει με τις μέλισσες. Αν μια βασίλισσα αποκοπεί από την αποικία της οι εργάτριες μέλισσες συνεχίζουν αδιάκοπα να χτίζουν την κηρήθρα. Όμως αν η βασίλισσα πεθάνει τότε κάθε εργασία σε ολόκληρη την αποικία σταματά. Καμιά μέλισσα δεν ξέρει τι να κάνει. Προφανώς, λένε οι επιστήμονες η βασίλισσα μεταδίδει με κάποιο τρόπο τα σχέδια κατασκευής ακόμα κι αν βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση. Αρκεί να είναι ζωντανή και τότε μπορεί να βρίσκεται όσο μακριά θέλει και παρ' όλα αυτά να επικοινωνεί με τη συλλογική συνείδηση των μελισσών εξ αποστάσεως. Κύματα ενέργειας ταξιδεύουν και συνδέουν τη βασίλισσα με το μελίσσι. Αυτά τα κύματα είναι παρόντα και στην εμφάνιση των φωτεινών σφαιρών που κατά τη γνώμη του Ρώσου βιοφυσικού Πιότρ Γκαρζάγιεφ γίνονται φανερά χάρη σε φυσικές δυνάμεις όπως η βαρύτητα και η αντιβαρύτητα, και αυτό που ονομάζεται «σκουληκότρυπες» και που στην ουσία είναι σήραγγες επικοινωνίας με άλλες περιοχές του σύμπαντος έξω από τους γνωστούς νόμους του χωρόχρονου. Φαινόμενα όπως η τηλεπάθεια, η ενορατική πρόγνωση επερχόμενων γεγονότων και η διαίσθηση θεωρούνται επίσης εκδηλώσεις της υπερεπικοινωνίας. Όταν Ανοίγουν οι των Πύλες Μυστηρίων Οι ερευνητές των παραφυσικών φαινομένων δεν είναι απλώς κάποιοι γραφικοί αλαφροΐσκιωτοι τύποι που κυνηγούν σκιές και πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες. Πολλοί από αυτούς είναι σοβαροί επιστήμονες και καθηγητές σε έγκριτα Πανεπιστήμια που κάνουν εξονυχιστικές έρευνες και διπλά τυφλά πειράματα προσπαθώντας να κατανοήσουν το χώρο του μεταφυσικού και μυστηριώδους. Στις μελέτες τους έχουν ανακαλύψει λοιπόν ότι οι φωτεινές σφαίρες τείνουν συχνότερα να εμφανίζονται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε παραλλαγμένες καταστάσεις συνείδησης όπως σε προσευχή, διαλογισμό ή όταν η προσοχή είναι στραμμένη με ένταση σε κάτι π.χ. στη διεξαγωγή ενός αγώνα. Περιοχές που θεωρούνται ιερές φαίνεται επίσης να ανοίγουν τις πύλες του μυστηρίου. Το ίδιο ισχύει σε στιγμές που μεγάλο πλήθος ανθρώπων έχει εστιάσει το νου του σε μια κατεύθυνση ταυτόχρονα ενώ επικρατούν θετικά συναισθήματα . Π.χ σε μια δέηση. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που έγινε στις 20 Μαΐου. Εκείνη την ημέρα χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συντόνισαν το νου τους σε έναν καθοδηγούμενο διαλογισμό για την παγκόσμια ειρήνη. Την πρωτοβουλία πήρε η φιλοσοφική «Λέσχη της Βουδαπέστης» μέλη της οποίας είναι μεταξύ άλλων ο Δαλάϊ Λάμα, Ο Πήτερ Ράσελ , ο πρώην αστροναύτης Έντγκαρ Μίτσελ, ο Ντέσμοντ Τούτου και ο Πήτερ Γκάμπριελ. Την Κυριακή 20 Μαΐου συντόνισαν λοιπόν 12 ομαδικούς διαλογισμούς σε διαφορετικά μέρη της υδρογείου από την Ιαπωνία ως την Αυστραλία, από την Ινδία ως τον Καναδά από την Αμερική ως την Ευρώπη. Καθώς οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι που οργάνωσαν το γεγονός είναι πεπεισμένοι ότι η συντονισμένη σκέψη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων μπορεί να επηρεάσει τη συνειδητότητα της ανθρωπότητας και τις δονήσεις του πλανήτη επιχείρησαν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους από διαφορετικές θρησκείες, πολιτισμούς και φυλές ώστε όλοι μαζί να εστιάσουν το νου τους στην πλανητική ειρήνη και την αποκατάσταση της σχέσης μας με τη φύση. Με στόχο την απόδειξη αυτής της υπόθεσης μάλιστα το σχετικό γεγονός μελετήθηκε διεξοδικά από μια ομάδα επιστημόνων με τη βοήθεια ειδικών εξελιγμένων προγραμμάτων υπολογιστών. Πολλοί όπως ο επικεφαλής του πειράματος καθηγητής Ρότζερ Νέλσον πιστεύουν πως σε τέτοιες περιπτώσεις ομαδικής συγκέντρωσης ολόκληρη η ανθρωπότητα επηρεάζεται θετικά και αξιοσημείωτα φαινόμενα εκδηλώνονται καθώς ανοίγουν οι πύλες της υπερεπικοινωνίας. Οι φωτεινές σφαίρες είναι ένα από αυτά τα φαινόμενα. Τελευταία πάντως μαζί με τις φωτογραφίες αρχίζουν να πληθαίνουν και οι μαρτυρίες για θεάσεις φωτεινών σφαιρών και με γυμνό μάτι. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: για ποιο λόγο εκδηλώνεται όλο και περισσότερο αυτό το φαινόμενο και ποια είναι η φύση του; Πολλοί πιστεύουν πως σχετίζεται με ένα είδος πλανητικής εξέλιξης. Η ανθρωπότητα , λένε, έχει φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής ώστε έχουν ανοίξει οι δίοδοι από άλλες διαστάσεις κι άλλα πεδία ύπαρξης. Σύντομα όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν θα χρειάζονται καν τις φωτογραφικές μηχανές και τις βιντεοκάμερες για να βλέπουν τα orbs καθώς και άλλες μορφές που μέχρι πρότινος κατοικούσαν στο χώρο των θρύλων. Έρχονται ως βοηθοί για να μας εμπνεύσουν ώστε να κάνουμε τα αποφασιστικά βήματα που χρειάζονται για να σωθεί ο πλανήτης που φαίνεται να βαδίζει με ταχύτατους ρυθμούς προς μια συνταρακτική μεταβολή αρχής γενομένης από την αλλαγή του κλίματος. Ό,τι κι αν είναι πάντως το σίγουρο είναι πως πρόκειται για κάτι που αρχίζει να μπαίνει στη ζωή μας όλο και συχνότερα. Ας περιμένουμε λοιπόν. Τα επόμενα χρόνια ίσως μας δώσουν τελικά την απάντηση στο πώς και στο γιατί. .

Πηγή κειμένου: http://taanexigita.blogspot.gr/2011/10/orbs.html 

Πλησιάζει η στιγμή που ο «Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής» θα ρίξει αυλαία και θα παιχτεί η τελευταία πράξη του έργου. Οι Τούρκοι σκέφτονται σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά να δώσουν ένα πρόωρο φινάλε στην σειρά, καθώς το πραγματικό τέλος του Σουλεϊμάν και της πολυαγαπημένης του Χουρέμ είναι λίγο ... βάρβαρο. Θέλουν λοιπόν να δώσουν ένα διαφορετικό τέλος που θα δείξει μια πιο πολιτισμένη και διαφορετική εικόνα της χώρας τους. Ο θάνατος του διαδόχου: Κατά την οθωμανική πρακτική, όποιος γινότανε Σουλτάνος, έδινε εντολή να θανατωθούν τα αδέρφια του, συνήθως δια πνιγμού. Ο Σουλεϊμάν είχε ένα διάδοχο από την Σουλτάνα Μαχιντεβράν, τον Μουσταφά. Έναν νέο έξυπνο και προικισμένο, ο οποίος όμως έπεσε θύμα των δολοπλοκιών της Χουρέμ που είχε ένα γιο τον οποίο ήθελε να προωθήσει στην εξουσία. Η Χουρέμ κατάφερε λοιπόν να πείσει μέχρι και τον ίδιο τον Σουλεϊμάν για υποτιθέμενες δολοπλοκίες του Μουσταφά με αποτέλεσμα ο άτυχος νέος να βρει φρικτό θάνατο με στραγγαλισμό από εφτά δήμιους. Μάλιστα μπροστά σε όλο αυτό ήταν και ο ίδιος ο Σουλεϊμάν! Το τέλος της Χουρέμ: Ο θάνατος της Χουρέμ έγινε κάτω από αδιευκρίνιστα αίτια. Είχε χάσει τον πρώτο της γιο, τον Μεχμέτ και μετά έβλεπε τα δυο της παιδιά σε έναν ... αδελφοκτόνο εμφύλιο. Πέθανε το 1558 σε ηλικία 58 ετών. Ο Σουλεϊμάν τότε είχε υποστηρίξει ανοιχτά για την διαδοχή στον θρόνο του, τον γιο του, Σελίμ, ο οποίος ήταν «λίγος» για την θέση αυτή. Ο άλλος του γιος, ο Μπαγιαζίτ πήρε τα παιδιά του και πήγε στην Αίγυπτο, στην αυλή του Μονάρχη στον οποίο έδωσε ένα μεγάλο ποσό. Ο Σουλεϊμάν όμως έδωσε ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσό και κατάφερε να πετύχει τόσο τον στραγκαλισμό του ίδιου όσο και των παιδιών του. Ο Σουλεϊμάν τελικά πέθανε στην Αυστρία κάτω πάλι από αδιευκρίνιστα αίτια και ο θάνατός του οδήγησε τους Τούρκους σε φυγή από την Αυστρία.

Πηγή: http://www.tsantiri.gr/gossip/572783-to-pragmatiko-telos-toy-soyleiman-viaies-dolofonies-kai-straggalismoi-gia-tin-eksoysia.html

Για περισσότερα κλικ προς: ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ. ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ ΑΚΟΜΑ!

Μέσα από την ανάγκη του για καλλιτεχνική δημιουργία ο άνθρωπος προσπάθησε να απαντήσει στα αιώνια προβλήματα της ζωής: τον έρωτα, το θάνατο, το θείο, την ίδια τη ζωή. Επομένως, η καλλιτεχνική δημιουργία, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε τέχνη, εμφανίζεται από τότε που εμφανίστηκε και ο άνθρωπος επάνω στη Γη.

Ενα από τα πιο δημοφιλή και πολυσυζητημένα θέματα στην τέχνη είναι το γυμνό. Η θέα του προκαλεί τους περισσότερους συνειρμούς και τα πιο ανάμεικτα συναισθήματα από οποιοδήποτε άλλη εικόνα.

Καλλιτέχνες ανά τους αιώνες κατηγορήθηκαν, αφορίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν εξαιτίας της χρήσης του στα θέματα τους αλλά παράλληλα κέρδισαν το θαυμασμό, την αποδοχή και τη λατρεία του κόσμου για τα έργα τους.

Στην αρχαιότητα το ανθρώπινο σώμα θεωρούνταν θεού έργο και η έννοια του γυμνού όπως την ξέρουμε σήμερα δεν υπήρχε. Γι' αυτό, η προσπάθεια να το αναπαραστήσει κανείς σε όλο του το μεγαλείο και την τελειότητα, ήταν αυτοσκοπός και ευχής έργον.

 Με την εξάπλωση του χριστιανισμού έρχεται και ο συντηρητισμός. Ήταν αμαρτία να απεικονίζεται το ανθρώπινο σώμα όχι μόνο γυμνό αλλά και η παραμικρή υποψία λεπτομέρειας αυτού ισοδυναμούσε με αφορισμό ή θάνατο από την Ιερά Εξέταση. Απόδειξη αυτού είναι οι αγιογραφίες, όπου το σώμα των αγίων είναι καθαρά περιγραφικό αλλά και τα χαρακτηριστικά τους όμοια μεταξύ τους. Και στη Δύση έχουμε ελάχιστα δείγματα παραστατικής τέχνης αφού βυθίστηκε κι αυτή στον Μεσαίωνα.

Ο κόσμος όμως δεν ξέχασε την ελευθερία πνεύματος και την ομορφιά της αρχαιοελληνικής τέχνης που με την πρώτη ευκαιρία την επανέφερε σε όλο της το μεγαλείο γεννώντας έτσι, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά ρεύματα της τέχνης, την Αναγέννηση. Ήταν τέτοια η δίψα του κόσμου για την αναζήτηση της τελειότητας και της υψηλής αισθητικής, που γρήγορα απενοχοποίησε τη θέα του γυμνού, καθώς ήταν το απόλυτο μέσο απεικόνισης αυτών των αξιών.

Οι καλλιτέχνες για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σ' αυτές τις προσδοκίες προχώρησαν σε δύο πρωτοπορίες. Πρώτον, χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά γυμνά μοντέλα στα εργαστήρια τους, και  δεύτερον κατά ομάδες και κεκλεισμένων των θυρών έκαναν ανατομία σε νεκρά σώματα για να μπορέσουν να καταλάβουν την ανθρώπινη ανατομία.

Το μεγάλο στοίχημα όμως ήταν, το πώς θα απεικονίσουν το γυμνό σώμα στα έργα τους ώστε να μπορεί να το θαυμάσει κανείς χωρίς χυδαίους συνειρμούς. Αρχικά στράφηκαν στην παλιά δοκιμασμένη συνταγή των αρχαίων, να τοποθετούν τα σώματα σε κομψές, φυσικές,  στάσεις γεμάτες χάρη. Στη συνέχεια έκαναν τις φιγούρες πιο περίπλοκες, πιο δύσκολες, τις έδωσαν κίνηση και συστροφή ώστε να μπορεί να μελετήσει κανείς όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης κίνησης. Τέλος, δεν υπάρχει πουθενά υποψία τριχοφυΐας και αυτό παραπέμπει στην αγνότητα και καθαρότητα.

Και με αυτό το στοιχείο ακριβώς, φτάνουμε στην τελευταία μεγάλη επανάσταση για το γυμνό, στον εικοστό αιώνα, που οι καλλιτέχνες κουρασμένοι πια από τον ψεύτικο συντηρητισμό της κοινωνίας τους, αποφασίζουν να σκανδαλίσουν το κοινό με έργα που απεικονίζουν τα μοντέλα τους γυμνά, με τριχοφυΐα και σε πόζες που κοιτάνε κατευθείαν στα μάτια τον θεατή. Πρόθεσή τους ήταν να θυμίσουν στον κόσμο, ότι η ειλικρίνεια, η ευθύτητα και αυθεντικότητα του χαρακτήρα ήταν αρετές που είχαν εκλείψει από την κοινωνία και ήταν επιτακτική η ανάγκη της αυτοκριτικής.

Από τότε, το γυμνό επανέρχεται πάντα όχι μόνο ως αγαπημένο θέμα αλλά και σαν προσωπικό στοίχημα με τους καλλιτέχνες του παρελθόντος. Οι λόγοι όμως που τους οδηγούν σ' αυτό το στοίχημα παραμένουν ίδιοι γι αυτό την επόμενη φορά που θα σαστίσουμε στη θέα ενός γυμνού, ας το ξανασκεφτούμε.

Πηγή: http://www.taxydromos.gr/article.php?id=73177&cat=6

Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Αρτέμη Σώρρα να πείσει την Ελληνική Κυβέρνηση να αποδεχθεί τα 600 ΔΙΣ για την απόσβεση του ελληνικού χρέους και μετά από τις αλλεπάλληλες και αμέτρητες συνεντεύξεις του στα κανάλια που δεν έχουν πουληθεί ακόμα στους μεγαλοκαρχαρίες ευρωπαίους τοκογλύφους, αποφάσισε να αναλάβει δράση ο ίδιος προσωπικά και να μοιράσει τα χρήματά απευθείας στους χρεοκοπημένους Έλληνες. Έτσι μια τεράστια επιχείρηση σωτηρίας στήνει το επιτελείο του απόψε το βράδυ στις 8 στην πλατεία συντάγματος. Τα μπλοκ των επιταγών έχουν τυπωθεί ήδη και σε κάθε επιταγή αναγράφεται το ποσό των 60.000 Ευρώ! Ναι καλά διαβάσατε εξήντα χιλιάδων ευρώ!

Από μία τέτοια επιταγή θα δίνεται από το επιτελείο του σε κάθε Έλληνα που θα προσέλθει από απόψε στις οκτώ το βράδυ στην πλατεία συντάγματος με την αστυνομική του ταυτότητα και το ΑΦΜ του. Αφού πραγματοποιείται επιτόπιος έλεγχος της ταυτότητας του καθενός και τα στοιχεία του καταχωρούνται ως ηλεκτρονική υπογραφή στο ηλεκτρονικό σύστημα του επιτελείου για την αποφυγή κάποιοι να επιχειρήσουν να πάρουν περισσότερες από μία επιταγές στη συνέχεια και μετά από την διασταύρωση των στοιχείων ο καθένας θα λαμβάνει την επιταγή του και θα αναχωρεί για το σπίτι του. Σημειώνεται ότι επιταγή δικαιούνται ξεχωριστά όλα τα μέλη μιας οικογένειας εφόσον είναι πάνω από δώδεκα ετών και έχουν αστυνομική ταυτότητα ελληνικής ιθαγένειας. Υπολογίζεται ότι η επιχείρηση θα διαρκέσει το λιγότερο ένα μήνα μέχρι να μπορέσει και ο τελευταίος Έλληνας της πιο απομακρυσμένης περιοχής να σπεύσει στο σύνταγμα για να λάβει την επιταγή του. Τέλος τα χρέη και τα μνημόνια. Σύνθημα του Σώρρα είναι Πάρτε το Κράτος στα Χέρια σας! Ποτέ πια χρεοκοπία.Σπεύστε λοιπόν όλοι στο σύνταγμα. Ξεκινήστε από όπου κι αν είστε ΤΩΡΑ!

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

Μέσα από την ανάγκη του για καλλιτεχνική δημιουργία ο άνθρωπος προσπάθησε να απαντήσει στα αιώνια προβλήματα της ζωής: τον έρωτα, το θάνατο, το θείο, την ίδια τη ζωή. Επομένως, η καλλιτεχνική δημιουργία, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε τέχνη, εμφανίζεται από τότε που εμφανίστηκε και ο άνθρωπος επάνω στη Γη.

Ενα από τα πιο δημοφιλή και πολυσυζητημένα θέματα στην τέχνη είναι το γυμνό. Η θέα του προκαλεί τους περισσότερους συνειρμούς και τα πιο ανάμεικτα συναισθήματα από οποιοδήποτε άλλη εικόνα.

Καλλιτέχνες ανά τους αιώνες κατηγορήθηκαν, αφορίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν εξαιτίας της χρήσης του στα θέματα τους αλλά παράλληλα κέρδισαν το θαυμασμό, την αποδοχή και τη λατρεία του κόσμου για τα έργα τους.

Στην αρχαιότητα το ανθρώπινο σώμα θεωρούνταν θεού έργο και η έννοια του γυμνού όπως την ξέρουμε σήμερα δεν υπήρχε. Γι' αυτό, η προσπάθεια να το αναπαραστήσει κανείς σε όλο του το μεγαλείο και την τελειότητα, ήταν αυτοσκοπός και ευχής έργον.

 Με την εξάπλωση του χριστιανισμού έρχεται και ο συντηρητισμός. Ήταν αμαρτία να απεικονίζεται το ανθρώπινο σώμα όχι μόνο γυμνό αλλά και η παραμικρή υποψία λεπτομέρειας αυτού ισοδυναμούσε με αφορισμό ή θάνατο από την Ιερά Εξέταση. Απόδειξη αυτού είναι οι αγιογραφίες, όπου το σώμα των αγίων είναι καθαρά περιγραφικό αλλά και τα χαρακτηριστικά τους όμοια μεταξύ τους. Και στη Δύση έχουμε ελάχιστα δείγματα παραστατικής τέχνης αφού βυθίστηκε κι αυτή στον Μεσαίωνα.

Ο κόσμος όμως δεν ξέχασε την ελευθερία πνεύματος και την ομορφιά της αρχαιοελληνικής τέχνης που με την πρώτη ευκαιρία την επανέφερε σε όλο της το μεγαλείο γεννώντας έτσι, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά ρεύματα της τέχνης, την Αναγέννηση. Ήταν τέτοια η δίψα του κόσμου για την αναζήτηση της τελειότητας και της υψηλής αισθητικής, που γρήγορα απενοχοποίησε τη θέα του γυμνού, καθώς ήταν το απόλυτο μέσο απεικόνισης αυτών των αξιών.

Οι καλλιτέχνες για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σ' αυτές τις προσδοκίες προχώρησαν σε δύο πρωτοπορίες. Πρώτον, χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά γυμνά μοντέλα στα εργαστήρια τους, και  δεύτερον κατά ομάδες και κεκλεισμένων των θυρών έκαναν ανατομία σε νεκρά σώματα για να μπορέσουν να καταλάβουν την ανθρώπινη ανατομία.

Το μεγάλο στοίχημα όμως ήταν, το πώς θα απεικονίσουν το γυμνό σώμα στα έργα τους ώστε να μπορεί να το θαυμάσει κανείς χωρίς χυδαίους συνειρμούς. Αρχικά στράφηκαν στην παλιά δοκιμασμένη συνταγή των αρχαίων, να τοποθετούν τα σώματα σε κομψές, φυσικές,  στάσεις γεμάτες χάρη. Στη συνέχεια έκαναν τις φιγούρες πιο περίπλοκες, πιο δύσκολες, τις έδωσαν κίνηση και συστροφή ώστε να μπορεί να μελετήσει κανείς όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης κίνησης. Τέλος, δεν υπάρχει πουθενά υποψία τριχοφυΐας και αυτό παραπέμπει στην αγνότητα και καθαρότητα.

Και με αυτό το στοιχείο ακριβώς, φτάνουμε στην τελευταία μεγάλη επανάσταση για το γυμνό, στον εικοστό αιώνα, που οι καλλιτέχνες κουρασμένοι πια από τον ψεύτικο συντηρητισμό της κοινωνίας τους, αποφασίζουν να σκανδαλίσουν το κοινό με έργα που απεικονίζουν τα μοντέλα τους γυμνά, με τριχοφυΐα και σε πόζες που κοιτάνε κατευθείαν στα μάτια τον θεατή. Πρόθεσή τους ήταν να θυμίσουν στον κόσμο, ότι η ειλικρίνεια, η ευθύτητα και αυθεντικότητα του χαρακτήρα ήταν αρετές που είχαν εκλείψει από την κοινωνία και ήταν επιτακτική η ανάγκη της αυτοκριτικής.

Από τότε, το γυμνό επανέρχεται πάντα όχι μόνο ως αγαπημένο θέμα αλλά και σαν προσωπικό στοίχημα με τους καλλιτέχνες του παρελθόντος. Οι λόγοι όμως που τους οδηγούν σ' αυτό το στοίχημα παραμένουν ίδιοι γι αυτό την επόμενη φορά που θα σαστίσουμε στη θέα ενός γυμνού, ας το ξανασκεφτούμε.

Πηγή: http://www.taxydromos.gr/article.php?id=73177&cat=6

Η φωτογραφία είναι τέχνη και το γυμνό σώμα είναι ο καλύτερος καμβάς και να δημιουργήσεις πάνω του φαντασιώσεις που ξεπερνούν κάθε λογική! .

Η Εστία είναι μια από τις πιο αξιόλογες, σεβαστές και σεμνές μορφές του αρχαίου ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδερφή της Ήρας, της Δήμητρας, του Ποσειδώνα, του Δία και του Πλούτωνα, προστάτιδα της οικογενειακής ζωής, αρμονίας και ευτυχίας, προσωποποίηση της εντιμότητας και της σταθερότητας στο συζυγικό και οικογενειακό βίο. Ως πρωτότοκη κόρη του εξουσιαστή και κυρίαρχου των πάντων, η Εστία είχε από την αρχή τεθεί επικεφαλής όλων των μεγάλων θεοτήτων.

Η γέννηση της Εστίας, της αρχαιότερης των θεών, ανάγεται στα πρώτα σχεδόν χρόνια της θεογονίας και ακριβέστερα στην εποχή της εκθρόνισης του Ουρανού από το γιο του -και μετέπειτα πατέρα της Εστίας- Κρόνο. Ο Κρόνος, θέλοντας να διασφαλίσει την εξουσία του, αποφασίζει να εξολοθρεύσει τη μοναδική για το θρόνο του (και σύμφωνα με τη μοίρα) απειλή, τα παιδιά του. Παρά τις παρακλήσεις της Ρέας, τα καταπίνει όλα εκτός από τον Δία, που αργότερα με τέχνασμα της μητέρας του κατορθώνει να τον ξεγελάσει και να επαναφέρει τα αδέρφια του στη ζωή.

Ο Δίας εκτιμώντας την προσφορά της την ανακήρυξε θεά του Ολύμπου και της χάρισε το μοναδικό προνόμιο να μπορεί να έχει και να αποκτά οτιδήποτε θέλει και επιθυμεί με ή χωρίς τη μεσολάβησή του. Επιπλέον της παραχώρησε το δικαίωμα να τιμάται σ' όλους τους ναούς των θεών ανεξαιρέτως κι ακόμη ο κάθε της βωμός να αποτελεί "κοινή εστία" για όλους τους Έλληνες. Η Εστία ήταν η πραότερη και δικαιότερη απ' όλους τους Ολύμπιους θεούς.

Ντροπαλή και σεμνή, συνεσταλμένη και κλειστή στις επαφές της με τους άλλους θεούς, διέθετε ένα πραγματικά ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: εμφανιζόταν από την αρχή αρνητική τόσο στην ιδέα του γάμου, όσο και στην ερωτική της ένωση με οποιονδήποτε την επιθυμούσε. Πολλοί αξιόλογοι εραστές και ανάμεσά τους αντάξιοί της θεοί είχαν από πολύ νωρίς γευτεί την κατηγορηματική της άρνηση - απόρριψη. Κάθε ερωτική προσέγγιση την απομάκρυνε και οποιαδήποτε εμμονή σε παρόμοια θέματα δεν έβρισκε την παραμικρή ανταπόκριση στο πρόσωπό της. Προβάλλοντας μόνιμη αντίσταση σ' όλες τις ερωτικές προκλήσεις (όπως ακριβώς έκαναν η Άρτεμη και η Αθηνά) αρνούνταν παγερά και με επιμονή το παιχνίδι μιας τρυφερής περιπέτειας.

Πιστή και αμετάκλητη στις αποφάσεις και τις αρχές της, δε δίστασε να αποκρούσει τον Απόλλωνα και τον Ποσειδώνα που ένθερμα είχαν εκδηλώσει το θαυμασμό και το ενδιαφέρον τους γι' αυτήν. Δεσμευμένη με τον όρκο της αιώνιας παρθένας και ταγμένη στην υπηρεσία του σπιτιού και της οικογένειας, είχε συνειδητά αποβάλει κάθε ερωτική σκέψη και διάθεση που θα μπορούσε να προδώσει τον όρκο της.

Η Εστία ήταν μια θεά με σταθερές ιδέες, "πιστεύω" και ιδανικά. Καμιά ερωτική πολιορκία δεν μπορούσε να την κάνει να υποκύψει και καμιά κατάσταση δεν μπορούσε να την εξαπατήσει, να την ξεγελάσει ή και να την απομακρύνει από τον κυριότερό της στόχο: την εξολοκλήρου αφιέρωσή της στην προστασία της οικογενειακής ευημερίας και θαλπωρής, στη διαφύλαξη και προάσπιση της σταθερότητας και της ιερότητας του γάμου, της οικογένειας, του σπιτιού.

Το μοναδικό, ίσως, επεισόδιο που σώζεται με θέμα την αποπλάνηση της θεάς έχει σαν πρωταγωνιστή τον Πρίαπο. Αυτός σε κάποια γιορτή των θεών ύστερα από το πολύ φαγοπότι κι αφού όλοι τους (μαζί και η Εστία) εξαντλημένοι κοιμήθηκαν, επιχείρησε να τη βιάσει. Κανείς (ούτε και η ίδια) δεν πρόλαβε να αντιληφθεί τίποτα μέχρι που το γκάρισμα ενός γαϊδάρου την ξύπνησε και την έσωσε.Η Εστία ως θεά διέφερε σημαντικά απ' όλες τις άλλες γυναικείες θεότητες.Αφοσιωμένη στο σπίτι και στους συνοίκους της, έμενε πάντοτε στον Όλυμπο, χωρίς ποτέ να μετακινείται, ούτε καν να πηγαινοέρχεται, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι.

Εξαιτίας της γαλήνης, της πραότητας και της ηρεμίας που τη διέκρινε δε συμμετείχε ποτέ σε πολέμους ή διαμάχες.

Ήταν δίκαιη και φιλάνθρωπη και για το λόγο αυτόν αφιερωμένη σ' αυτό που πρέσβευε. Η Εστία αποτελούσε την προσωποποίηση του σπιτιού, το σύμβολο της οικίας και κατ' επέκταση της πιστής και γερά δεμένης οικογένειας.

Σ' αυτήν οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν την επινόηση της τέχνης για το χτίσιμο του πρώτου σπιτιού. Σ' αυτήν επίσης και στην ενότητα που η ίδια αντιπροσώπευε είχαν αφιερώσει το κυριότερο μέρος της οικίας: εκεί δηλαδή που έκαιγε η φωτιά και συγκεντρώνονταν όλα τα μέλη της οικογένειας τριγύρω της.

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

IMG alt="" src="https://market.renderosity.com/mod/gallery/media/folder_217/file_2160021.jpg" width=560 />

.

.

.

.

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Ακατάλληλες για ανήλικους

>

Εικόνες

Fantasy Sexy Photoshop Art

Αυστηρώς Ακατάλληλες για ανήλικους

κατάλληλες μόνο για ενήλικους

Ο αριθμός 3 είχε πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην ανθρώπινη συνείδηση σε τέτοιο βαθμό που θεωρείτο ιερός.

Για τον Αριστοτέλη είναι ο αριθμός του Παντός ο πρώτος αριθμός που έχει αρχή μέση και τέλος.

Έτσι και η πιο σκοτεινή θεότητα της αρχαίας Ελλάδας, η Εκάτη δεν έχει τίποτα κοινό με τα ξωτικά της Αγγγλοσαξωνικής μυθολογίας ή τους μυθικούς δαίμονες της Μεσοποταμίας, όπως την πρωτόπλαστη Lilith της Kabbale και του Talmud.